doğum sonrası depresyonu yaşayanlar

psikoterapi gören varmı arkadaşlar faydası oluyormu

Yok annemler kalmıyor artık bende kısmen rahatlama oluyor aslında uç gün iyiyim on gün kötüyüm öyle.Esim de bazen anlayışlı olabiliyor. Bebeğim beş aylık olana kadar yanımda hep birileri vardı. Sonra mecburi olarak yalnız kalmaya başladım.o zamanlara gore tabiki çok daha iyiyim.o zamanlar kendimi hasta ve bakıma muhtaç hissediyordum.psikoterapi yı bende çok istiyorum aslında.ama hastane bayağı uzak bebek var vs.gidemedim.bence olumlu etkisi olur.gidebiliyosan hiç durma git bence.hiç olmazsa denemiş olursun.sonucunu da burada bizlerle paylasursan cok sevinirim.tel.den yazıyom kusura bakma.
Ben şimdi evimin işlerini düzenli yapıyorum. Yemek,ütü, çamaşır vs.derken bazen sıkılmaya bile vakit bulamıyorum. Sen annenlerde kaldigin için sanırım hep bi düşünce icerisindesin.belki eve gidersen daha iyi olursun.ne zamandır orada kaliyorsun. Düzenli ve planlı bir hayat yaşayınca insan daha mutlu oluyor. Şimdi ordan ayrılıp eve gelmen de bir miktar uüzer seni.olmazsa annenle donersiniz sen alışınca o da gider.Senin tam olarak sıkıntın nedir birazdaha aaçabilir misin yanı mutsuzluğunu sebebi ne sence

ben bebeğimi kabullenemiyorum sevemiyorum yani çok garip ama ben bunu ilk doğumumdada yaşamıştım ama o zaman çok kısı sürdü ve nasıl başladı nasıl bitti anlayamadım ve doğum sonrası depresyon diye birşeyin olduğunu bilmiyordum eğer ozaman araştırıp böyle bir hastalık geçirdiğimi anlamış olsaydım ikinci bebeğimi düşünmeden önce tedavimi olur ve ona göre hareket ederdim önlemlerimi alırdım ikinci çocuğu ben kendim istedim isteyerek oldu yani olduktan sonra allah affedsin pişman oldum iki küçük çocuk nasıl bakıcam diye hamileykende düşünüp duruyodum ama depresyona girmedim ne zaman doğum günü geldi çattı düşüncelerim attı ve 2 gün hastanede ağladım bebeği istemiyodum çünkü eve geldim depresyon belirtileri başladı.

aynı zamanda benden 2 gün sonra eltimde doğum yaptı 3,5 yaşındaki kızım 2 tane bebek gelince öyle kıskandıki ben de düşünceler arttı kızım laf söz dinlemiyo ben zaten öncedende kısı süreli depresyon atakları geçirmiş biri olarak sıkıntılarım 5 aydır devam ediyo bebeğimi daha içimden gelerek sevmedim inanmazsınız evimde durmadığım ve düzenli hayatım olmadığı içinde iyileşemediğimin farkındayım aslında ama şuan çouklarla yanlız kalmaya hala cesaretim yok üstelikte çalışıyorum memurum hamileyken hemen ücretsiz izne ayrılacağım diye planlamıştım ama şimdi çalışmak iyi gelirmi diye çalışıyorum işede zorla gelip gidiyorum kızım büyümüştü ve hayatım düzene girmişti nerden çıktı bitane daha çocuk diye düşünüp duruyorum kafamdan böyle saçma sapan düşünceleri atamıyorum işte daha önce depresyon geçirenler bu doğum sonrası depresyonda risk altındaymış ben bunu öğrendim ama iş işten geçti bebeğim şöyle 1 yaşına gelsin düzeleceğimi biliyorum ama eşimi takıyorum bu sefer kafama oda bizimle annemlerde kalıyo ve bu duruma daha ne kadar sabreder bilmiyorum şimdilik bişey demiyo ama bide çocuklarım benim bu ruh halimden etkilenirde onlarda ben gibi depresyon hastası olurmu ki diye korkuyorum anlayacağınız düşünüp duruyom işte oysaki kızımı kendim büyüttüm tabi rabbimin yardımıylada o nun sevgisi bana 2. çocuğu düşünmeme sebep olmuştu anneliğin çok güzel bişey olduğunu düşünüyodum bu sıkıntıyı tekrar yaşayacağımı hiç düşünemedim çok uzun yazdım XESA kusura bakma banan cevap yazdığın için teşekkürlür inşaallah 6. aydan sonra düzelmeye başlarım

Canım benim yaa inanki ama gerçekten inan ki aynen benim yaşadıklarımi yaşamış sin.sanki oturup ben yazmışim bu yazdıklarını. Oğlum 12 yaşına girecek inşallah.AAraya çok zaman girdi benimde. bende tam rahatlığa alistim derken ikinci hamilelik başladı tabi isteyerek.ama ben hiç kabullenemedim.artık hayatım bitti dedim resmen.ne güzel rahatlığa alismisken.nerden çıktı bu bebek tövbe tövbe...diye diye mahvoldum.artık uykusuz geceler falan olacak diye kendimi yiyip bitirdim.doğum sırasında ağlama krizine tutuldum.ama bebeğim oldu şimdi de ona bisey olacak oğluma bisey olacak diye kendimi hasta ettim.bende zaten depresyon vardı hamilelikte anksiyete basladi artı olarak.

Şimdi bebeğim biraz daha buyusun sütten kesip ilaca baslayacagim.eskiden çok iyiydim hiç böyle saçma düşünceler gelmezdi aklıma.sabırsızlıkla bekliyorum sütten kesmeyi. Bir de günde uç sigara içiyorum diye acayip kötü hissediyorum.birakamiyorum da .bebeğime ve kendime zarar veriyor olmam çok uzuyor beni.bence ise gitmen sana iyi gelirtabi.en aazından ortamdan uzakladiyorsundur.ben ücretsiz izine ayrıldım.şimdi de başlayınca ne yapicam diye stres yapıyorum.anne olmak coooook zormus hayatım hep çocukların sağlığını dusunmekle geçiyor.hep senaryolar kuruyorum. Aslinda benim bir ogrencim beyin tümöründen rahmetli oldu o gün bu gundur kendime gelemedim hep onu düşünüp korkuyorum. Bu böyle gitmiyor inanki biktim Rabbim yolumuzu dogrultsun inşallah.

Şunu bilgi yalnız değilsin.seninle ve benimle aynı sorunları hatta daha kotusunu yaşayanlar var.hayat bir gün bir gece değil.inşallah biz de sağlıgimiza kavuşup çocuklarımıza daha iyi anneler olacağız.bu bir süreç Rabbim bizi böyle imtihan ediyor demekki.hepsi geçecek sayılı günler kaldı.ben hayatın ta kendisinin de çok anlamsız ve gereksiz olduğunu dusunmeye başladım artık.o kadar yanı.bir de 35 yaşındayım sanki hayat bitti yaslandim vs.gibi şeyler düşünüyorum anlatamam neler geçiyor aklımdan aah ah

yanlız olmadığımı biliyorum ama işte gel anlat kafamdan silemiyorum çevremde yeni doğum yapmış o kadar insan varki onların mutluluğunu görünce kendime çok kızıyorum moralim dahada bozuluyo ve aynı zaımanda da benim gibi 2 3 yaş araları var çocukların siz 1 sene iyi dayanmışsınız tabi hala geçmedi diyosunuz benim iştahsızlık çok fazla sütüm yetmiyo zaten mama veriyo annem normal sütte vermeye başladık biraz daha çalışıp bende ücretsiz izne ayrılmayı düşünüyorum, ben doğumdan önce iyiydim hele hamile kalmadan önce kızımla çok mutluydum ama eşimle sıkıntılarım vardı biraz kızımın sevgisi gözümü kör etmiş takmıyodum kafama çok fazla kızım yeter bana diyodum eşim için aman naparsa yapsın diyodum zaten çok yoğun çalışan birisi evi otel gibi kullanıyoduk kızıma kayınvalidem bakıyodu bende işten çıkınca oraya gidiyodum eve yatmaya geliyoduk cumartesi pazarda çoğu zaman beraber geçiriyoduk işte şimdi evimizden tamamen koptuk, kızımı 2 yaşına kadar emzirdim ilerde normale dönünce inşallah dönücem oğlumuda sevmeye başlayınca çok üzülücem biliyorum onuda emzirmek isterdim 2 yaşına kadar. şimdi 6 aylık olsun ilaca başlamayı düşünüyorum sen evinin işlerini yapabiliyomuşsun ben zorla yapıyorum ama eve geçmem gerek biliyorum yoksa böyle düzelemem bebek şöyle 7 8 aylık olsa oturup örümceğe filan binse bende eve gitsem yatılı bi yardımcı alsak yanımıza sonra zamanla ben senin dediğin gibi normal hayatıma dönsem düzelirim ama cesaretim yok şuan ve yatılı birini bulmak sorun

sen hamilelikten önce depresyon hastasımıydın devamlı ilaç kullanıyomuydun ilk doğumunda böyle oldunmu ben depresyon atakları geçirdim ama uzun süreli olmadı devamlı ilaç kullanan biri değilim 6 sene önce filan 6 7 ay kullandım ondada kullanırken iyiydim sadece tedavi amaçlı kullanmıştım iyileşemiycem diye çok korkuyorum bebeğimi sevemiycem diye çok korkuyorum böyle işte

ben çalışmak istemiyorum aslında kızımda da 3 ay ücretsiz izne ayrıldım evi seven biriyim sağlıklı olsamda evimde çocuklarıma baksam diye düşünüyorum inşaalah dediğin gibi bunlar geçecek evimde çocuklarımla beraber vakit geçireceğim

canım bana yazdığın için çok sağol dediğin gibi benim yaşadıklarım yaşayan insanlar olduğunu bilmek ve onlarla konuşmak rahatlatıyo insanı

internetten bi doktor buldum psikoterapi için istanbulda bana telefonla psikoterapi yapacak faydası olurmu sence güvenilir birine benziyo benim gibi bi hastası varmış internetten okudum 5-6 seansta iyileşmeş

Başlığı görünce yazmak istedim.yalniz degilmisim okuyunca rahatladım.Hamdolsun o günler geçti bitti.yinede aklıma geldikçe icim burkuluyor.bebegim 10 aylik olucak bugünlere geldik şükür

ah ahhh dogum sonrasi ilk 3-4 ayim oyle zordu ki yil gibi geldi.hamileligim cok iyiydi yavruma kavusucam gunu sayiyordum ah bir kucagima alsam diye hayal ediyordum...dogumum da kolaydi ilk gunler yavruma karsi ya birsey olursa korkusu vardi ama seviyordum kokluyrdum 4 yıl sonra kavustum beklenen hasretim diyordum...lohusa hassasiyeti vardi hersrye ağlamalar esimin her dedigi batiyrdu.

sonra ne oldu anlamadim bir sıkıntı bunalim yavruma zarar verme sogukluk olmasi öyle agliyordum ki yavruma bakip bakip cokkk dua ettim Rabbime sığındım kimseye derdimi soyleyemiyrdum nasil söyluycen topa tutarlar insani.esimin yaninda agladim ama derdimi soylecek kadar anlayisli bulamadim malesef esimi.sıkıntıdayim deyince sadece dua et bol bol oku tavsiyesinde bulundu.faydasi da oldu gercekten....burda okuduklarim da cok benzerdi.depresyon olduğunu biliyrdum burdan bi arkdsa yazdim baya rahatlatmisti sabret bunlar geçici demisti.Allah razi olsun.gercekten gecti gitti.hayatimda depresyon nedir bilmezdim.

dogumdan sonra eve kapanmak en basit ihtiyaçini giderememek hele çalışan biriydim ev isini yapamamak dahası yemegini bile yiyememek zor seyler. alışmak zaman alıyor.
ama inaninn geciyor yavas yavas normale donuyrsunuz...biz alıştık simdi oglumla buyudukce lezzetleri artiyor anneligimi yeni yeni anliyrum.Allahim tum yavrulari korusun.

bir de esim beni cok sıkmışti herseye karisiyordu gozunden gözüne inanmiyrdu.kv aman biryere cikma vs sukur esim bu konuda rahatti.bunlarin da etkisi olduğunu düşünüyorum o ruh halinde olmamda

simdiki aklim olsa ne kv ne koca kimseyi takmazdım.onemli olan saglik huzur...

tazecik anneler cennet kokulularinizi mis gibi koklayin gelen vesvese vs aldırmayin bu gunlerin gececegini bilin.
Zor gunlerin elemi gider lezzeti kalir...

son olarak ikinci bebegi isteyenefim yeni yeni ısınıyorum ama tekrar o gunleri yasanaktan korkuyrdum bi kac arkadas ikinci kez yine yaşamışlar.gözüm korktu acikcasi...olmaz ins diyorum rabbime siginiyrum

Evet canım ailevi neden lerden dolayı depresyona girmiştim ilaç kkullanıyordum.Beni rahatlattigi için bırakmak istemiyordum.çok öyle aman aman sikintim yoktu ama devam ediyordum.bende doğumdan sonra uç ay boyunca ishal oldum yemeden kesildim senin gibi. Tüm vücudum iğne iğne oluyordu ama onlar geçti.benimki bence lohusa lıktan degil bu sikintilarim çünkü artık bebeğime alistim bence seninki geçecek.psiko terapi eminim seni iyileştirecek tir. Çünkü ilaç kadar etkili olduğunu biliyorum.inşallah sütten kesmezsin bebisini iki yaşına kadar emzirirsin. Ne iş yapıyorsun bu arada bence yatılı birinin de külfetleri olur sonra onlar da seni sıkıntıya sokmasin.düşünsene yabancı biri aynı evde biraz sorun olur gibime geliyor yine de sen nasıl rahat ediyorsan öyle yap. Sana dua edeceğim sende bana et canım inşallah bu sıkıntıları çabuk atlatirsin bence atlatacaksin

Bu doktor seansı ni kaçtTL ye veriyor acaba canımsordunmu belki bende alırım. Elindeki tüm imkânları degerlendir sonra emziremedim diye vicdan yapmazsın bari. Bu arada bebeğe inek sütü demi veriyorsunuz acaba ben mi yanlış anladım. Bir de demissinki çevredeki yeni doğum yapmışlar iyiler diye.bence kimse yaşadığını belli etmiyor evet bende görüyorum laylaylom halindeler ama bende eminim dışarıdan öyle girunuyorumdur da içindeki fırtınaları kimseler bilemez çünkü dillendirmiyorum.nerde yaşıyorsun bu arada canim

İlk doğumda sadece kırk gün boyunca hep aglamakliydim.eşimden ilgi gormuyordum ona çok takıyordum sonra ggeçti gitti. Ama bu seferki canima okudu inanki. Benim başka sebeplerin de var o yüzden senin ki sadece uzamış doğum sonrası depresyonu.bunu psikoterapi ile yeneceginden eminim. Benim kaygı ve korkularim varr yenemediğim.daha önce bahsettiğim şeyler.bu kaygılar aklima gelmezse çok iyiyim ama gelirse de kalbim zonklyor.dakikada 100_120 atıyor.sanki bu aralar ritm bozukluğu da başladı.bakalım sonu hayır olsun inşallah. Bu arada ya azim çekmeyi ihmal etme canım.

Duha 22 arkadaşım sen maşallah ne güzel atlatmissin bize de dua et olur mu .. Rabbim herşeyi gönlüne göre versin inşallah.

Doktor Kıvanç Tığlı Bulut psikoterapist telefonla terapi yapacak 130 tl dedi

bi devlet dairesinde memurum, inşaallah geçecek büyük oğlun senin bu rahatsızlığından nasıl etkileniyomu onunla ilgilenebiliyomusun, ben sabahları çok kötü oluyorum öğleden sonra açılıyorum sabah mide bulantısıda oluyo sıkıntıdan bu tabi. eşin nasıl hastalığından dolayı anlayışlımı bide anksiyete başladı demişsin o nasıl oluyo bende bu rahatsızlığım başka hastalıklara dönüşür diye korkuyorum canım sağol yanlız olmamak güzel bişey inşaallaha hepimiz şifa buluruz

Eliffezgi sagol canim.cok şükür rabbime.
illaki zaman zanan gece uyumadiginda hastalığında filan yine bunaliyrum geriliyrum al sen bak diyorum esime etkileniyr bebekler anne huzursuz olunca yansiyor bebege uyuyamiyr vs.
ins hep dua ediyrum.su an yavrum kucağımda kis kis gülüyor icim eriyo inanin sevginiz onunla hayata alismaniz zamanlaaa oluyor azcik sabır

etrafinizda herseyiyle mukemmeliyetci gorunen cok mutlu yum havalarina giren annelere aldirmayin onlarin da sıkıntısı oldugu muhakkak.oyle görünüm veriyrlar

hormonlar vs elimizde olmayan seyler yaşıyoruz hayalimiz farkli yaşadığımız farkli olunca bi şaşkınlık oluyr...Allah boyke bir imtihan verdiyse vardir bir hayır...derdi veren dermanini da veriyor.

Allah hepimize ruh beden sagligi yavrularimixla huxur muhabbet versin.aminn

Ogluma bazen ofke patlamalarım oluyor. Sonra da çok pişman oluyorum tabi.ama ilgilenmeye çalışıyorum elimden geldiği kadar.mesela bu gece kızım iki defa kustu ustum basım onunkiler battı resmen sinirden patlayacak gibi oldum.bi de son anda mamayi halıya döktü oğlumun odeviyle ilgilenirken.
Esim de herkes gibi bazen anlayisli bazen de çok katı oluyor. Anksiyete kaygı bozukluğu canım. Sebepsiz yere kaygilaniyorum.önce hiç böyle bir rahatsızlık yaşamadım.hamilelik ile başladı.doğumdan sonra üst seviyeye çıktı.sanki biraz biraz geçecek gibi gorunuyor inşallah.

duha22 canım bende ilk çocuğumda senin gibi 3-4 ay içinde atlatmışım nasıl geçtiğinin farkına bile varamadım hatta o zamanda gitmiştm doktora demekki çok bunalmışımda gitmişim doktor sana ilaç veremem kendin atlatacaksın emziriyorsun dedi ama bana böyle doğum sonrası depresyon olduğunu annelerin bebeklerini sevmediklerini kabullenemediklerini uzun sürebileceğinden filan bahsetmedi

1 ay kavınvaliden kaldı yanımda onlar gittikten sonra yanlız kalmaya başladım eşimde sabah 8 de gidip geç vakitlere kadar çalışıyodu cumartesi dahil kızım da çok gazlıydı 3 ay güzdüzleri hiç uyumuyodu hep ağlıyodu akşam kadar bağıran bi bebekle tek başıma tuvalete bile gidemiyodum sonra senin dediğin gibi dogumdan sonra eve kapanmak en basit ihtiyaçini giderememek bende çalışan biriydim ev isini yapamamak yemegini bile yiyememek zor geldi. alışmak zaman alıyor. sıkılmaya başladım o zaman neden oldu diye düşünmeye başladım çok ağlayınca fırlatıp atasım geliyodu çok bunalmışım demekkki sonra gaz geçip uykuları düzene girince bende iyleşmişim farkında bile değilim sonra kızımı o kadar sevgiyle büyüttüm ki ateşlendiğinde filan sabaha kadar uyumayıp bekliyodum güzel güzel giydiriyodum gezmelere gidiyoduk beraber otobüsle şehir dışına bile gittik kaç kez 1 yaşlarında ama şimdi oğlum 1 hafta aynı kıyafeti giyiyo kendim de öyle 5 aydır aynı şeyi giyiyorum havalar soğumasa dağiştireceğim yok duha22 canım sanki ilk bebeğimya kendim aklıma geldi bende o zaman kesinlikle 2. çocuğu yapmam 1 tane yeter diye düşünmüştüm ama sonradan nolduysa kızım kardeşsizmi kalsın ikisi büyür hemen 2 sene ücretsiz izne ayrılırım evde çocuklarımı büyütürüm diye düşündüm rahatsızlığım hiç aklıma gelmedi ve bu çocuk isteyerek oldu ama tabi hamile kaldıktan sonra düşündüm ben naptım diye ikiside çok küçük nasıl bakcam ikisine diye ama doğumdan sonra depresyona gireceğim hiç aklıma gelmedi canım gerçi daha 10 aylıkmış bebeğin eğer çalışıyorsan kendin büyüt imkanın varsa ücretsiz izin al yada iyi bi bakıcı filan bul benim kızım babaanne annannende büyüdü ve tek torundu çok şımarmış ben farkına varamamışım sevgisi kör etmiş gözümü herşeyiyle ben ilgileniyodum eşimde yoğun çalıştığı için bide benimde suçum tabi ona fırsat vermedim tek çocuk olunca bana çok bağlandı kızım

çok uzun anlattım ya xesa nın dediği gibi bizde atlatırız inşaallah buradan yazarım çok iyiyim evimdeyim diye

Duha canım evet hormonlardan ne cekiyoruz böyle yaa.Sanırım annelerin niçin cennetlik olduğunu daha iyi anlıyoruz değil mi.sadece hamilelik doğum bebek bakımı değil annelik. Bir de sabır gostermek gerekiyor yaşadığımız bu gerginliklere sıkıntılara.vücut kimyamiz değişiyor az mi .

evet xesa doğru sabır göstermek lazım aslında günahlarımıza keffaretmiş hastalıklar

buda bi hastalık sonuçta ve çok şükür ki geçici bi hastalık bu günler gececek ve hepsi unutulacak xesa ,, duha nerelerde oturuyosunuz