doğum sonrası depresyonu yaşayanlar

Ben de mama verdim ,ya size birşey daha önermek istiyorum DUA, birgün baktım kendimi çok daha iyi hissediyorum,bir büyüğüm beni aradı dedi seni gördüm rüyamda sana çok okudum dua ettim dedi,ve ziyarete geldi sonrasında gerçekten çok iyi geldi.İlac aldığınıza göre yardım da alıyorsunuz anladığım kadarı ile, geçeceğine inanın öncelikle....Daha önce size iyi gelen şeyleri yapmaya çalışın
 
Teşekkür ederim evet pskiyatri takibindeyim birde pskoloğa gidicem diğer türlü zor atlatırsın dedi pskoloğun biri doğruda diyor ,dua ediyorum belki o vesileyle biraz nefes alıyorumdur bilemiyorum
 
Teşekkür ederim evet pskiyatri takibindeyim birde pskoloğa gidicem diğer türlü zor atlatırsın dedi pskoloğun biri doğruda diyor ,dua ediyorum belki o vesileyle biraz nefes alıyorumdur bilemiyorum
Muhakkak iyi geliyordur, Allah yardımcınız olsun inşallah tez zamanda atlatırsınız,sezeryan mi sizin?Benim genel anestezi ile sezeryandı narkoz dahi nedem oluyor denmişti
 
Normal doğum ama suni sancılı , zaten ne olduysa hastanede oldu ebeler çok kötü davrandı tranva yaşadım atlatamadım Allah’a havale ediyorum bir aileyi mahvettiler
 
Normal doğum ama suni sancılı , zaten ne olduysa hastanede oldu ebeler çok kötü davrandı tranva yaşadım atlatamadım Allah’a havale ediyorum bir aileyi mahvettiler
Düzelecek inşallah, inanın bunun için, yavrunuz da canınızdan öte can olacak...
 
Herkese merhaba. Burada yazan herkese destek olmak adına birşeyler yazmak için üye oldum.19 aylık bir oğlum var. Doğumdan sonra bende sizler gibi depresyona girdim. Üstelik kendim aşamadım destek aldım. İlaç kullandım. Aynı zamanda da oğlumu emzirdim halada emziriyorum. Emzirirken kullanılan ilaçlar var. Süte çok az miktarda geçen ve bebeğe zarar vermeyen hekiminize danışabilirsiniz. Emziremiyorsanizda inanın bunun çok büyük bir eksik olmadığını bebisiniz ek gıdaya geçince anlayıp kendimi boşuna uzmusum diyeceksiniz. Öncelikle bunu yazmak istedim çünkü ben bunada kafayı çok takmıştım o süreçte. Gayet sağlıklı bir oğlum var.
Çok zor zamanlardan gectiginizi biliyorum. Ama geçiyor. Hiç geçmeyecek gibi geliyor ama geciyor. Öncelikle bunu söyleyeyim. Benim ki oğlum yürümeye başlayan kadar sürdü. Yaklaşık 16 ay. Aynı şiddette değildi elbette gün gün azaldı ama hep bir sıkıntı vardı içimde. O yürümeye başlayınca daha rahat dışarı çıkmaya başladık. Çok bunalinca kendimi onunla birlikte sokağa attım. Öyle öyle atlattım. Bu süreçte eşimde çok destek oldu bana. Nolur yardım istemekten çekinmeyin o çok önemli. Bu kişi eşiniz olmasa bile anneniz kayınvalideniz komsunuz kim olursa ama mutlaka bir destek alın. Hickimse olmuyorsa da hep geçeceğini düşünerek (çok kolay olmasa da) kendinizi telkin etmeye çalışın. İnanin bebiş büyüdükçe geçiyor. O rahatladikca hayata karıştıkça sizde rahatliyorsunuz. Ben hala eski günlerimi özlüyorum ama bu özlem beni o ilk günlerdeki gibi bunaltmiyor. Daha büyüdükçe daha güzel gunler yaşayacağımızı biliyorum . Bebisleriniz büyüdükçe sizde de böyle olacak. Yazdıklarımın birilerine naçizane yardimi olursa ne mutlu bana. Herkese mutlu saglikli günler diliyorum.
 
Gerçekten ben de doğum sonrası bu düşünceler de olacağım aklımın ucundan geçmedi..bebeğim olmadan iki yıl oncesi annemi kaybettim..bebeğim kolik bir bebekti 4 ay uykusuzluk darmadağın bir donem geçirdim.kimsem yok bulunduğum şehirde . aileler uzakta..hastaneye çok şık gitmej zorunda kaldık bebeğim için..şu an kendimi çok koyu hissediyorum.surekli kötü şeyler olacak bebeğe bana ya da ailemden birileri zarar gorecek gibi..en ufak şeye takılı kalıyorum.mesela üç gündür takılı taktigim konu: bebeğime altı için ıslak mendil kullanıyorum dogdugundAn beri deneyimsizim.neden pamuk kullanmadım diye kendimi yedim..yere oyuncağı düşüyor.alip makinaya atıp yıkıyorum ..kendimle hiç ilgilenmiyorum.evde sürekli pijama saçlar dağınık dolanıyorum..içimden hiç birşey yapmak gelmiyor..ne yapmalıyım bilmiyorum...kafayı yemek üzereyim...takintilarim gittikçe artıyor...
 
Bu arada bebeğim 3 aylıkken Coronayi ağır şekilde geçirdim..karnımın sağ tarafında iki aydır ağrı var..bt çektirmek zorunda kaldım.surekli kötü şeyler olacakmış gibi hissediyorum..bebeğim ağzına birşey götürse elimde cekiyorum .ben ne yapacağım böyle lütfen birşeyler yazın
 
Merhaba.Psikolojik yardım aldınız mı?Ben de aynı durumdayım belki daha bile kötüsü.Takintilarim gittikçe artıyor.Basedemiyorum artık.
 
Geçtimi sizde
 
Geçtimi sizde nasıl geçti
Sanirim dogum sonrasi siz de zor gunler geciriyorsunuz. Inanin yanliz degilsiniz. Oyle yada bu sekilde cogu kadin adapte olana kadar bu depresyonu cesitli seviyelerde yasiyor. Ben dogum yaptiktan sonra, dogumumu yaptiran hoca bana mutlaka haftada bir en az disari cikip birseyler yapmam gerektigini soylemisti. Evde kapali kalma lohusa depresyonu yasarsin demisti ve benim bir kulagimdan girmis digerinden cikmisti. Bir baktim an gelmis 2 hafta evden disari cikmamisim. Uykusuzluk ve yorgunluk bir yana, surekli her gun ayni gibi geliyordu.

Size tavsiyem, destek olan birileri varsa yaninizda, cocugu emzirin altini degistirin ve teslim edip cikin disari 1 saat kadar disarida yuruyus yapmak bile iyi gelecektir. Eger yanlizsaniz, esinize haftasonu 1 saat -2 saat emanet edip gidip dolasin. Hatta market alisverisinizi vs yapin, kafaniz dagilir. Ben biraz gec basladim ama sonunda atlattim. Siz de atlatirsiniz.
Bir de hamilelerin kullandigi multi-vitaminler de iyi geliyor. Vucudumuzda dogum ve emzirmede cok sey eksiliyor, onlarin eksikligi de sanirim ruh halini etkiliyor. Hem sut kalitenize de iyi gelir.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…