Merhaba,
15 yıl önce girdiğim ve beni çok rahatlatan bu platforma bu sebeple gireceğim aklıma gelmezdi.
Benim hikayem karışık. 45 yaşındayım, hepinizden büyüğümdür muhtemelen :)
Anlatacaklarım hem umut olsun hem de bana umut olsun :) benim de şu anda endişeden bir şey yapasım yok.
Ben ilk gebeliğimi 28 yaşında geçirdim, 8 haftalık ultrason görüntüsünde ense kalınlığı aşırı yüksek olduğu için alınmak zorunda kaldı.
2. Gebeliğim 6 ay sonra oldu ve 2010’da çok şükür sağlıklı bir çocuğum oldu. Hamilelik zaten çok endişeli bir süreç bir de o dönem domuz gribi vardı, evden çıkmadan geçti stres içinde.
2015’te tekrar gebe kaldım. Her şey çok yolundaydı. 21. Haftaya gelmiştik ve o dönem yeni çıkan bir kan testi (sanırım şu anda çok yaygın) amerikaya gönderildi ve bakıldı. 2li 3lü tarama testlerim hep normaldi. Ancak bu test bebekte ciddi bir sakatlık olduğunu belirtti. Doktorum buna güvenmedi ve amniyosentez yaptırdı. Burda da ne yazık ki yüzde yüz kanıtlandı bu sakatlık. Bu durumda (ayrı bir başlık konusu olur) 21 haftalık gebeliği normal doğum yaptırarak ilaçla sonlandırdılar. Korkunç bir tecrübeydi.
Neden bunları anlattım? Kadın doğumla ilgili olabilecek kötü şeyler başıma geldi, sarsıcıydı. Ama moral bozmak için demiyorum, neticede sağlıklı bebeğim oldu arada.
Benim öğrendiğim şu ki yaşla bu işler zorlaşıyor ve riskli hale geliyor. Ama benim salak kafam bu kayıplardan akıllanmadı. Aklımda hep acaba bir daha çocuğum olur mu takıntısıyla 45’e kadar geldim. Ne aptalmışım! Hiç bir şeyi takıntı yapmamak gerekiyor.
Eylülün 13 ünde hamile olduğumu öğrendim, 45 yaşında!!! Başımdan aşağı kaybar sular döküldü. HCG 145 idi. 19unda baktığımızda 1300 idi ve ultrasonda sol tüpte kaldığı gözüktü. O kadar ağladım ve panikledim ki.
19unda mtx iğnesi oldum 100 mg. Yarın 4. Gün kan bakılacak, sonra 7. Günde. Bu bekleme sürecinde okumak ve kurmak dışında resmen fonksiyonsuz bir halde geçiriyorum günleri. Ölçüsü 1.1 mm idi ama insan hep “ya işe yaramazsa ?” Kaygısı yaşıyor.
Neden bunları yazdım bilmiyorum. Herkesin vücudu ve ilaca vereceği tepki farklı elbette ama, dileğim tek seferde ve sıkıntız ve ameliyat gerekmeden çözülmesi.
Bu arada 20 yaşında da sağ yumurtalığımın 3/4 ü bir kist yzünden (iyihuylu) alınmıştı.
En azından hikayem bu kadar şey geçirmesine rağmen sağlıklı bebeğe kavuşuluyor anlamında destek olsun size.
Bana da inşallah olumlu sonuçlanacak bir sonlandırma hikayesi olsun.
Not: 45teb sonra bebek denemeye kalkmayın :)
