- 3 Kasım 2024
- 70
- 137
- 27
-
- Konu Sahibi blackEverything
- #1
Özgüvenimi nasıl toparlayacağımı bilmiyorum galiba. Daha önce yardım aldım psikologlar ilaçlar beni daha kötü yaptı buraya yazınca biraz hafifliyor gibi hissediyorum bunu yeni kesfettim bana iyi geliyorGerekirse yardım alın ve önce kendinizi düşünün.
Küçük yaşta aldığınız sorumluluklar ağır gelmiş ve yorulmuşsunuz çok normal.
Özgüveninizi toparlayın ve bir işe girip tutun hayatın biryerinden.
Hayatınızda ki kişi içinde inanmadığınız bir ilişkinin içinde olmayın tabi ki ama önce kendinizi anlayın, değer verin, özgüveninizi toparlayın, evlilik zaten zor içine girmek için acele etmeyin.
Babam hep çok iyi babalık yaptı bize kimseye hiç bir zaman muhtaç etmedi ve her konuda arkamızda durdu sadece anneme yaptığı şeyler verdiği üzüntüler ona cephe oluşturdu yoksa gerçekten hakkını ödeyemeyeceğimiz bı babalık yapti.Bence yardım almalısınız.Babasiyla problemi olan kız çocukları babasına benzeyen adamları hayatına cekermis.Babasiyla olan sorunu onla çözeceğini sanirmis.Ama ne yazikki sonuç hep husran Sakin kendinizi iyi hissetmeden evlenmeyin önce Çalışmanız lazım hayatı tanımanız lazim.Sakin böyle adamlarla evlenip tükenmiş psikolijinizi iyice tuketmeyin.
Annenin yaşadığı hayata bakıp altında ezilecegine o hayatı tepetaklak edip kendi hayatını kur. Güzel bir işe gir, paranı ye iç gez eğlen...Merhabalar konuscak hiç bı arkadaşım yok bende buraya yaziyorum. 25 yaşındayım annemle babam ben kendimi bildim bileli çalışıyorlar üstümde hep bi ev çekip çevirme sorumluluğum vardı 4. Sınıfa giderken okuldan eve dönüp kardeşlerime bakıp ev temizlemeye çalışıp yemek yapmaya çalışıyordum bu hayatım boyunca böyle devam etti hiç bi zaman yasitlarim gibi olamadım hep olgundum bu sırada annemin hiç dertlesecek arkadasi olmadığı için babamla yaşadığı her derdini bana anlattı konular hep başka kadınlardı ve yorucuydu ama onunda başka kimsesi yoktu anneme hiç kızmadım sadece ozaman çok yokluktaydik oda hayatı boyunca eve hasretlik çekti. Üniversite bitirdim bı çok konu üzerine belgelerim var ama ne kadar başarılı olursam olayım evden dışarıya kendimi atacak cesaretim olmadı küçük 1-2 aylık işler dışında hiç çalışmadım . 24 yaşında nişanlandım nisan attım ve çok zor şartlar altında nisanlanmistik ve beni yarı yolda birakti ozaman hayata daha da küstüm mahvoldum bı şekilde toparlandım ama hiç bı zaman bı baltaya adam akıllı sap olamadım ev temizlemek yemek yapmak dışında hiç bişeyi tam anlamıyla beceremedim ev bana hep güvenli geldi ailem 24 yaşından sonra calismam için tesvikte bulundu ama ben yeltensemde başaramadım bana tembellik diyenlerde olacaktır ama inanın öyle bişey değil. Şuan hayatımda biri var seneye evlenmeyi düşündüğümüz sanki oda hiç yolunda degil çok zor bı adam her zaman kendi istediği olsun istiyor en ufak kavgada ayrılıp engelleyip tekrar açıyor tekrar barışma 1 ay iyi tekrar kavga tekrar barışma hep bu döngü herzaman hep başkalarını mutlu etmek için çok çabaladım ve çok yorgunum çok güzel hayallerim vardı artık hiç bişey yok gibi sadece bilmiyorum nasıl biseyler düzelecek nerden başlıcam bilmiyorum sadece yorgunum ve dokunsalar aglicak gibi.