Ben sana söyleyim Ada'm avukat ve seni evden kovduğu için kusur lu taraf manevi tazminat açabiliyorsun bu durumda o bunu biliyor kusurlu olduğu için senden bekliyor açmanı ona kalsa bi süre sonra fiili ayrılık dan bitirmeye çalışıcak ama şuan açmaya kalktığında kendi zarara uğrayacak sırf bu yüzden elini çabuk tut altı ay sonra evden seni kovmasının geçerliliği kalmıyor hak süre bitiyor ve o bunun farkında yerinde olsam bi avukat tutar hemen bu işi çözerdimben aramalarını beklemiyorum istemiyorum. dönmeyecegim herneolursa olsun..fakat neden dava açmıyorlar...iki hafta önce teyzemi arayıp evimizdeki eşyaları boşaltmamızı istemiş boşa kira veriyorum gelip boşaltsınlar çeyizini alsınlar bu iş bitti demiş... ama dava neden yok?? eşim avukattı... annemde diyor ki duralım almayalım eşyaları.. öyle beklesinler.. onlarda düşünsün niye eşyaları almıyolar neden dava açmıyolar diye kudursunlar..bırak boşada kira ödesin o eşyalara kendiside dokunamaz öyle ödesin.. diyor annem... birde o dava açsın biz değil diyor.. napmalıyım dinlemelimiyim ailemin sözünü??
kesinlikle dinle aileni. alma hiç bir eşya. ödesin kira ne var yani.ben aramalarını beklemiyorum istemiyorum. dönmeyecegim herneolursa olsun..fakat neden dava açmıyorlar...iki hafta önce teyzemi arayıp evimizdeki eşyaları boşaltmamızı istemiş boşa kira veriyorum gelip boşaltsınlar çeyizini alsınlar bu iş bitti demiş... ama dava neden yok?? eşim avukattı... annemde diyor ki duralım almayalım eşyaları.. öyle beklesinler.. onlarda düşünsün niye eşyaları almıyolar neden dava açmıyolar diye kudursunlar..bırak boşada kira ödesin o eşyalara kendiside dokunamaz öyle ödesin.. diyor annem... birde o dava açsın biz değil diyor.. napmalıyım dinlemelimiyim ailemin sözünü??
flört dönemimizde yoktu..2,5 yıllık ilişkide sadecce bir kez ayrılmıştık 1 ay falan ayrı kalmıştık sonra barışmıştık. öyle çok ayrıl barışımız yoktu.. bana cok baglıydı..biraz aramasam sen beni sevmiyorsun diye ağlardı..üni. okuduğum şehirden başka bi şehirde çalışıyordu.. her haftasonu en heç iki haftada bir yanıma gelirdi..ayrılmamdan cok korkardı. hassas davranırdı bana..hep beni memnun etmeye çalışırdı..sadece cok fazla arayan ve cok kıskanc biriydi.. o huyuylada başa çıkmayı öğrenmiştim.. ama bu yaşanılanların kıskançlıkla aşkla hiçbir alakası yokki ..flörtteki itişmelerimizin nedeniyle uzaktan yakından hiç alakası yok..Peki sen ne düşünüyorsun bu Ada'mı seviyorum tekrar olabilir falan deme Lütfen beklediğin ne şuan bekleyerek kendine yapıyorsun sadece çözümle bu konuyu bu iş düzelmez flört döneminiz dede Böyle sorunlar varmıydı misal ayrılıp barışma gibi sürekli bi döngü
hayır görücü usulü değil. biz kendimiz tanışmıştık.. 6 ay peşimden koşmuştu. 6 ay sevgili olmamıştık ama sonradan bende bişeyler hissetmeye başladım 2,5 yılda sevgili olduk..toplamda 3 yıldır tanıyordum onu..inanın çevremdeki herkes ona nasıl baktığım konusunda şoka girmişti hep, ve kim bizi yanyana görse seni ne kadar cok seviyor bakışlarından bile bellli derlerdi...ayrı şehirlerde olmamıza ragmen her hafta gelirdi beni görmeye..süpriz tatil sürpriz hediyeler...hangi birini anlatayım.. kırmazdı kalbimi sadece cok kıskanctı.. aşırı kıskanctı bu yüzden problemler yaşardıkkesinlikle dinle aileni. alma hiç bir eşya. ödesin kira ne var yani.
bir de anlamadığım nasıl oldu da 2 hafta da bu adam vazgeçebiliyor. evlenmek o kadar kolay mı evlenme kararı vermek bu kadar mı kolaydı hemen bitsin diyor.
ne kadar süre görüştünüz evlenmeden önce? görücü usulumu tanıştınız? ya da bi şekilde seni görünce falan etkilenmiyor mu
Klasik kaynana ve evlendikten sonra degisen erkek sendromu. Ama maalesef siz bu durumu daha cicim aylari bitmeden yasamissiniz. Bir kere esiniz cok saygisiz ve ofkesini kontrol edemiyor. Cok sanslisiniz ki daha yolun basinda gercek yuzunu gostermis. Luften gururunuzu ayaklar altina alip o erkek musvettesine geri donmeyin. Size karsi ne sevgisi ne saygisi ne de merhameti var bu adamin. Size deger vermiyor maalesef. Siz herşey den once kendinize deger verin ve bir an once boşanma ve maddi manevi tazminat davanizi acin. Aileniz arkanizda cocugunuz yok ve yasiniz daha genc. Sevinip sukretmeniz gereken cok sey var. Bardagin dolu tarafina bakin ve kendinizi toparlamaya calisin. O canavar sizi uzgun ve zayif görünce mutlu olacaktir. Ona bu zafer mutlulugunu tattirmayin luften. Herşey zamanla daha guzel olacak bugunler gececekherkese merhaba, günlerdir bu forumu okuyorum:) artık herkesiin boşanma ve ayrılık aile sorunlarını hatim ettim sayılır ve bende konu açmaya karar verdim umarım bana da yararlı olacak bilgiler tavsiyeler alırım..
Ben bu eylülde 2,5 yıldır beraber olduğum insanla evlendim. (O kadar zor ki yazıp anlatmak dahi benim için umarım saçmalamam şimdiden kusuruma bakmayın.) ilk iki haftamız balayında geçti. Herşey yolundaydı. bir sıkıntımız olmadı. Balayından evimize döndüğümüz ilk gün işine başlamıştı öğle arasında eve gelecekti bende ' eve gelirken bana dergi ve gazete alır mısın okurum sen işe tekrar gidince sıkılmam' dedim. Bana azarlar bir tavırla ' napcan dergiyi neden öyle şeylere kafanı takıyosun' dedi. Çok şaşırdım. Zaten evliliğimin ve evimde geçirdiğim ilk gün oldugu için duygusallık seviyem üst düzeydeydi. O işe gittikten sonra eve cok ağladım. Gözlerim patladı resmen. Akşam o gelmeye sakinleşmiştim. Yemeğimi yaptım kalktım çamaşırları yıkadım tatil dönüşü olan kıyafetlerimizi.
Akşam geldiğinde gözlerim şiş yüzümü kızarık görünce bana bağırmaya başladı 'bi dergi için ağlanırmı şöyle böyle diye. Ben yine başladım ağlamaya. Gece yanında yatmak hiç istemedim ama yeni evliyiz diye yattım yinede yanına. ama afedersiniz burayı anlatmaya utanıyorum ama yatınca bana yanaştı ama ben istemedim gercekten çok üzgündüm. Yine sinirlendi sinirli sinirli uyudu. Sabah uyandıgında da aşırı sinirliydi. Sabah kahvaltı yaparken suratıma bile bakmadı ve çayı bitmiş ' ne aval aval bakıyosun çayımı koysana' dedi. Bende ' benimle böyle emir vererek konuşma' dedim. oda 'beğenmiyosan ananın evine gideceksin bura artık senin koca evin' diyerek üstüme yürüdü ama dokunmadı bana. Birkaç kez tekrar edince bende sen götür ozaman dedim arabaya bindirdi beni götürüyordu ama çok korktum ailemden çekindim üzmekte istemedim .yolda beni indir dedim. Beni orada bıraktı gitti saatlerce öyle boş boş oturdum. napıcagımı bilemedim. Evliliğimin ikinci günü evden kovulmuştum.
Sonra aradım akşam onu beni al bıraktıgın yerdeyim dedim. Geldi arabaya aldı beni birsürü hakaret etti aklın başına geldi mi it hemen özür dile benden dedi. bende dilemedim. ben birşey yapmadım sana dedim.Çok bağırdı çok delirdi arabayı deli gibi kullanmaya başladı. En sonunda sinir krizi geçirdim. hayatımda ilk defa böyle birşey yaşadım.Sanırım elimde birşey olsaydı onu öldürürdüm. yada evde olsaydım...bilmiyorum.. gözüm döndü. kendimi dövmeye başladım onada vurdum... akşam 10 civarıydı. o an ıssız biryerden geçiyorduk. beni orda arabadan indirdi ve gitti. o kdar cok bagırıyor ağlıyordumki biranda etrafım birsürü insanla kaplandı. Yerde baygın gibiydim ambulans geldi ve beni hasstaneye götürdü. Sonra annem ve babam geldi. Beni alıp evlerine götürdüler. O herif bir kere olsun aramadı. Ne ailemi ne beni..ertesi gün onun annesiyle babası geldi. kendi gelmedi. Annesi olacak p... dedi ki ' ayy seni çok kınadım bir dergi için o kdar küsmüşsün( o kadar dediği sadece 1 gece ve oda dergi için değil bana tavrı için ) falan dedi' oda bir küslük için iki haftalık karısını evden kovdu dedim . ' ayyy olurrmuu senin alttan alman gerek sen kadınsın benim kocamda arada kovuyor beni ama ben idareli oluyorum' demezmi..
Tüm sinirlerim altüst oldu.. ailem beni onlarla göndermedi o gün. İki gün daha kaldım.. Fakat arayan soran olmadı.. eşim gelmedi......aramadı...çok korktum bayanlar beni anlayabiliyormusunuz.. benim o iki haftada ellerimdeki kınalar bile silinmemişti olay büyür uzar diye korktum...aradım geldi aldı beni.. birbirimizden özür diledik. beni sonuna kadar anladığını çok yanlış yaptıgıını söyledi. bir daha olmayacagına söz verdi...
Ama öyle olmadı
bi 15 gün kadar evimizde rahat huzurlu oturduk. bir sıkıntı yaşamadık. Fakat bu 15 günde 2-3 günde 1 onun ailesine akşam yemegine yada kahvaltıya gittik mutlaka...en son onlara gittiğimizde eşim bana dediki akşam arkadasım x lere gidecegiz söz verdim bi borcum vardı onu ödemem lazım erken kalkalım olurmu annemlerden dedi. Olur dedim bende.
Akşam gitti oraya saat 10 oldu eşim hala kalkalım demeyince bende dedimki 'biz kalkalım arkadasına gidecekmişiz söz vermiş' dedim.. Annesi bir hışımla ' ona sen karar veremezsin' dedi.. neye ugradığımı şaşırdım.. evden çıkarken oğlunun kulağına birşey söyledi sarıldı öptü onu beni kovar gibi çıkarttı evden.. Arkadasına gidip ordan kalkarkende eşim annemlere tekrar gidiyoruz dedi. kabul etmedim yine kavga ettik..ben onun annesi ne yaparsa ne derse dedin yutup unutacakmısım tavır yapmayacakmışım ağlamayacakmışım artık koca evine gelmişim ben alışacakmışım bunlara.....falan filan... kendimi tekrar sokakta buldum sonuç olarak. annemler aldı beni....
daha sonrasında ise beni almayacagını kabul etmeyecegini söylemiş annesine. . annesi annemle buluş konuşmak istedi benim hakkımda...eşimle hiç aramda geçmeyen problem olmayan şeyleri söylemiş...'kızınız yemek temizlik yapmaz giydiğine saçına başına dikkat etmezse oğlum onu istemiyor bu iş olmaz ayrıcada bizim gelinimiz böyle olamaz' demiş. 'sigara içmeyecek yırtık kotlar tşörtler artık giymeyecek o artık evlendi kabul etmesi lazım bizim binamıza da girip çıkıyor hep komşular görüyor utanıyoruz'..............
'biryeerden kalkalım diyen oğlum olabilir sadece o kalkalım demeyecek ataerkil toplumda yaşıyoruz biliyorsunuzki bir evde iki reis olmaz sizde evlisiniz, kızınız benim oğlumun önüne geçiyor, ne demek biryerde otururken kalkalım demek biz bunu kabul edemeyiz' .......
Kızınızı bir ay yetiştirin eğitin sizde kalsın evlilik hakkında bilinçlendirin ayrıca bunları düzeltsin öyle gelsin yoksa bizde oğlumda bu işi istemiyoruz demiş...................................kalkmışlar..annem bunları bana söyledi....çok ağladımm çokkkk ağladımm. hala ağlıyorum...psikologla bile konuşamıyorum...arkadaslarım arıyor açamıyorum ozamandan beri kimseye konuşamıyorumm..çok etkilendim. içime oturdu...yazmak istedim. çok uzunda oldu özür dilerim okuyabilenler hakkını helal etsin...
devamını anlatmaya dahi gücüm yetmiyor. annemlerin evinde 1 ay egitilme işini kabul ettim. ama sadece 1 hafta kalayım zaten dinlenip kafa toplamam gerekmişti...o süreçte eşim beni aramadı. annesi annemide uyarmış zaten sizde kızınızda oğlumuda bizide bu süreçte sakın aramayın demiş...aramadım... aramadık...bir hafta sonra ailemle beraber onun ailesinin evine gittik kavgalar edildi... biz kovuldukkk....
Resmen her dediklerini kabul etmeme ragmen paçavraya döndüm.. neye ugradığımı bilmiyorum...vücudumda beynimde uyuşuk..herşey bitti.. ben 1,5 ayıdır ayrıyım ailem beni kovuldugumuzun ertesi günü başka şehre getirdi çünkü çok kötüydüm hala iyi değilim..nolcak şimdi? yada noldu şimdi.. ben bu adamı tanıyordum ağzımın içine düşerdi sesini bir gram yükseltemezdi romantik hediyeler alır kalbimi kıramazdı....ne oldu...anlamadım anlamadımmmmmmm
geriye kalan 25 yaşında hasta ve dul bir kız.....
şuan çokk uzaklardayım o şehre o insanlara... henüz dava açmadık.ne nasıl oluyor hic bilmiyorum.. içim yanıyor
dua et ki ailen yanında.psikologa gidiyorum burada. konuşmak zor geliyor ama. ilaç kullanıyorum bir yıgın. kiloda verdim baya sanırım. ne yiyebiliyorum ne uyuyabiliyorum.
ben ne yanlış yaptığımı anlayamadım. ne yaptım ben neden böyle oldu...sadece şokta gibiyim...hiç ses yok zaten ne ondan ne ailesinden..ne dava acıyorlar ne barışmak istiyorlar..hiç ses yok.. neden dava açmıyor? bir çıkarımı var?...kendiside hukukçu....bana zarar mı vermek istiyor neden dava acmıyor benden bekliyor??
buarada inanın anlattıklarım eksik olsa bile fazla değil. konuşulanlan yapılanlar aynen böyle.
en çok koyanda aslında annem... annem orada kadına karşılık verseymiş..ozaman o kadın kendini haklı göremezdi...annemin orada cevap vermemesi beni ezdirmesi kadının egosunu daha fazla şişirip kendini iyice haklı görmesine sebep oldu.. ve biraz bana evde baktıktan sonra beni yine onların kucagına götürmek istedi çok ısrar etti.. beni suçladı bunları yapman lazım kızım diye....ama şuan evliliğini kurtarmaya çalışmıştım o yüzden alttan aldım diyor....Sizi paçavraya falan çevirmediler hanımefendi. Onların kendisi paçavra asıl. Eşinizin annesi belli ki hasta, eşiniz de öyle. Ama anneniz sizi nasıl böyle ezdirebiliyor? Nasıl bir anne karşısında oturan kadın kızıyla alakalı böyle konuşurken susup kalır? Açıkçası ben en çok buna takıldım. En sessiz insan da dayanamaz söz konusu evladı olunca anneniz neden sustu acaba? Bu hayatta en önemli şey sizsiniz bu bile bunun bir göstergesi. Ne olmuş 26 yaşında boşanırsanız boşanın. Boşanmasanız insanlar başka özelliğinize takar onu konuşur boşanırsanız buna takarlar bunu konuşurlar. Böyle dünya düzeni işte bunu kabul edin ve kendiniz için yaşayın artık. Kimseye yüz eğecek bir şeyiniz yok. Kocanız adam olursa olur, olmazsa boşanırsınız biter. Hayatınızın başındasınız kendinizi kendi ellerinizle cehenneme hapsetmeyin.
annen hata yapmış ama yine de onların yanındasın ya. önemli olan bu.evet yanımdalar çok şükür...ama annem beni çok ezdirdi...şuan ağzımı açmasamda ona kızamasamda.. oda suclu...
kadın anneme beni okdar şikayet ederken annem masaya yumrugunu vurup diyememişki' kızım temizdir yemekte bilir yaparda, giyiminde ne var kızımın evlenmeseydi o zaman 2,5 yıl tanımış görmüş sevmiş, sizde gördünüz bizide kızımıda evlenmeden nce tanıdınız, asıl siz böyle yaparsanız olmaz bu iş görürsünüz' diyememiş...dememiş. tamam demiş herşeyi kabul etmiş...ben zaten iyi değildim..cok zayıftım cok üzgündüm hastaydım.. ne derse annem yaptım.... kızım alttan alalım belki daha mutlu olacaksın bu olayları atlatınca kolayına mı evlendin dedi uzun uzun konuştu günlerce konuştu.. tamam anne dedim....beni paçavraya çevirdiler
yanlis anlama ama adminde kizmasin bana .herkese merhaba, günlerdir bu forumu okuyorum:) artık herkesiin boşanma ve ayrılık aile sorunlarını hatim ettim sayılır ve bende konu açmaya karar verdim umarım bana da yararlı olacak bilgiler tavsiyeler alırım..
Ben bu eylülde 2,5 yıldır beraber olduğum insanla evlendim. (O kadar zor ki yazıp anlatmak dahi benim için umarım saçmalamam şimdiden kusuruma bakmayın.) ilk iki haftamız balayında geçti. Herşey yolundaydı. bir sıkıntımız olmadı. Balayından evimize döndüğümüz ilk gün işine başlamıştı öğle arasında eve gelecekti bende ' eve gelirken bana dergi ve gazete alır mısın okurum sen işe tekrar gidince sıkılmam' dedim. Bana azarlar bir tavırla ' napcan dergiyi neden öyle şeylere kafanı takıyosun' dedi. Çok şaşırdım. Zaten evliliğimin ve evimde geçirdiğim ilk gün oldugu için duygusallık seviyem üst düzeydeydi. O işe gittikten sonra eve cok ağladım. Gözlerim patladı resmen. Akşam o gelmeye sakinleşmiştim. Yemeğimi yaptım kalktım çamaşırları yıkadım tatil dönüşü olan kıyafetlerimizi.
Akşam geldiğinde gözlerim şiş yüzümü kızarık görünce bana bağırmaya başladı 'bi dergi için ağlanırmı şöyle böyle diye. Ben yine başladım ağlamaya. Gece yanında yatmak hiç istemedim ama yeni evliyiz diye yattım yinede yanına. ama afedersiniz burayı anlatmaya utanıyorum ama yatınca bana yanaştı ama ben istemedim gercekten çok üzgündüm. Yine sinirlendi sinirli sinirli uyudu. Sabah uyandıgında da aşırı sinirliydi. Sabah kahvaltı yaparken suratıma bile bakmadı ve çayı bitmiş ' ne aval aval bakıyosun çayımı koysana' dedi. Bende ' benimle böyle emir vererek konuşma' dedim. oda 'beğenmiyosan ananın evine gideceksin bura artık senin koca evin' diyerek üstüme yürüdü ama dokunmadı bana. Birkaç kez tekrar edince bende sen götür ozaman dedim arabaya bindirdi beni götürüyordu ama çok korktum ailemden çekindim üzmekte istemedim .yolda beni indir dedim. Beni orada bıraktı gitti saatlerce öyle boş boş oturdum. napıcagımı bilemedim. Evliliğimin ikinci günü evden kovulmuştum.
Sonra aradım akşam onu beni al bıraktıgın yerdeyim dedim. Geldi arabaya aldı beni birsürü hakaret etti aklın başına geldi mi it hemen özür dile benden dedi. bende dilemedim. ben birşey yapmadım sana dedim.Çok bağırdı çok delirdi arabayı deli gibi kullanmaya başladı. En sonunda sinir krizi geçirdim. hayatımda ilk defa böyle birşey yaşadım.Sanırım elimde birşey olsaydı onu öldürürdüm. yada evde olsaydım...bilmiyorum.. gözüm döndü. kendimi dövmeye başladım onada vurdum... akşam 10 civarıydı. o an ıssız biryerden geçiyorduk. beni orda arabadan indirdi ve gitti. o kdar cok bagırıyor ağlıyordumki biranda etrafım birsürü insanla kaplandı. Yerde baygın gibiydim ambulans geldi ve beni hasstaneye götürdü. Sonra annem ve babam geldi. Beni alıp evlerine götürdüler. O herif bir kere olsun aramadı. Ne ailemi ne beni..ertesi gün onun annesiyle babası geldi. kendi gelmedi. Annesi olacak p... dedi ki ' ayy seni çok kınadım bir dergi için o kdar küsmüşsün( o kadar dediği sadece 1 gece ve oda dergi için değil bana tavrı için ) falan dedi' oda bir küslük için iki haftalık karısını evden kovdu dedim . ' ayyy olurrmuu senin alttan alman gerek sen kadınsın benim kocamda arada kovuyor beni ama ben idareli oluyorum' demezmi..
Tüm sinirlerim altüst oldu.. ailem beni onlarla göndermedi o gün. İki gün daha kaldım.. Fakat arayan soran olmadı.. eşim gelmedi......aramadı...çok korktum bayanlar beni anlayabiliyormusunuz.. benim o iki haftada ellerimdeki kınalar bile silinmemişti olay büyür uzar diye korktum...aradım geldi aldı beni.. birbirimizden özür diledik. beni sonuna kadar anladığını çok yanlış yaptıgıını söyledi. bir daha olmayacagına söz verdi...
Ama öyle olmadı
bi 15 gün kadar evimizde rahat huzurlu oturduk. bir sıkıntı yaşamadık. Fakat bu 15 günde 2-3 günde 1 onun ailesine akşam yemegine yada kahvaltıya gittik mutlaka...en son onlara gittiğimizde eşim bana dediki akşam arkadasım x lere gidecegiz söz verdim bi borcum vardı onu ödemem lazım erken kalkalım olurmu annemlerden dedi. Olur dedim bende.
Akşam gitti oraya saat 10 oldu eşim hala kalkalım demeyince bende dedimki 'biz kalkalım arkadasına gidecekmişiz söz vermiş' dedim.. Annesi bir hışımla ' ona sen karar veremezsin' dedi.. neye ugradığımı şaşırdım.. evden çıkarken oğlunun kulağına birşey söyledi sarıldı öptü onu beni kovar gibi çıkarttı evden.. Arkadasına gidip ordan kalkarkende eşim annemlere tekrar gidiyoruz dedi. kabul etmedim yine kavga ettik..ben onun annesi ne yaparsa ne derse dedin yutup unutacakmısım tavır yapmayacakmışım ağlamayacakmışım artık koca evine gelmişim ben alışacakmışım bunlara.....falan filan... kendimi tekrar sokakta buldum sonuç olarak. annemler aldı beni....
daha sonrasında ise beni almayacagını kabul etmeyecegini söylemiş annesine. . annesi annemle buluş konuşmak istedi benim hakkımda...eşimle hiç aramda geçmeyen problem olmayan şeyleri söylemiş...'kızınız yemek temizlik yapmaz giydiğine saçına başına dikkat etmezse oğlum onu istemiyor bu iş olmaz ayrıcada bizim gelinimiz böyle olamaz' demiş. 'sigara içmeyecek yırtık kotlar tşörtler artık giymeyecek o artık evlendi kabul etmesi lazım bizim binamıza da girip çıkıyor hep komşular görüyor utanıyoruz'..............
'biryeerden kalkalım diyen oğlum olabilir sadece o kalkalım demeyecek ataerkil toplumda yaşıyoruz biliyorsunuzki bir evde iki reis olmaz sizde evlisiniz, kızınız benim oğlumun önüne geçiyor, ne demek biryerde otururken kalkalım demek biz bunu kabul edemeyiz' .......
Kızınızı biraz sizde kalsın evlilikle ilgili eğitin bunları öğretin sizde kalsın bilinçlendirin ayrıca bunları düzeltsin öyle gelsin yoksa bizde oğlumda bu işi istemiyoruz demiş...................................kalkmışlar..annem bunları bana söyledi....çok ağladımm çokkkk ağladımm. hala ağlıyorum...psikologla bile konuşamıyorum...arkadaslarım arıyor açamıyorum ozamandan beri kimseye konuşamıyorumm..çok etkilendim. içime oturdu...yazmak istedim. çok uzunda oldu özür dilerim okuyabilenler hakkını helal etsin...
sadece 1 hafta kaldım ailemde zaten dinlenip kafa toplamam gerekmişti...o süreçte eşim beni aramadı. annesi annemide uyarmış zaten sizde kızınızda oğlumuda bizide bu süreçte sakın aramayın demiş...aramadım... aramadık...bir hafta sonra ailemle beraber onun ailesinin evine gittik kavgalar edildi... biz kovuldukkk....
Resmen her dediklerini kabul etmeme ragmen paçavraya döndüm.. neye ugradığımı bilmiyorum...vücudumda beynimde uyuşuk..herşey bitti.. ben 1,5 ayıdır ayrıyım ailem beni kovuldugumuzun ertesi günü başka şehre getirdi çünkü çok kötüydüm hala iyi değilim..nolcak şimdi? yada noldu şimdi.. ben bu adamı tanıyordum ağzımın içine düşerdi sesini bir gram yükseltemezdi romantik hediyeler alır kalbimi kıramazdı....ne oldu...anlamadım anlamadımmmmmmm
geriye kalan 25 yaşında hasta ve dul bir kız.....
şuan çokk uzaklardayım o şehre o insanlara... henüz dava açmadık.ne nasıl oluyor hic bilmiyorum.. içim yanıyor
sen reşitsin. git dilekçeni ver. o manyaklarla ömrün heba olur.en çok koyanda aslında annem... annem orada kadına karşılık verseymiş..ozaman o kadın kendini haklı göremezdi...annemin orada cevap vermemesi beni ezdirmesi kadının egosunu daha fazla şişirip kendini iyice haklı görmesine sebep oldu.. ve biraz bana evde baktıktan sonra beni yine onların kucagına götürmek istedi çok ısrar etti.. beni suçladı bunları yapman lazım kızım diye....ama şuan evliliğini kurtarmaya çalışmıştım o yüzden alttan aldım diyor....
adam olacak hali yok adam olsa bile ben bunları unutamam dönmeyecegim.. ama ne zaman nasıl dava açacagım bilmyiorum.. ailem beklememi söylüyor... akrabalar arıyor bekle bekle diyip duruyorlar..onlar açsın davayı diyorlar..babanem arayıp duruyor sürekli 'hırsız damda duruyorda sen niye atlıyosun' mu ne buna benzer bi laf edip duruyo işte... ben beklemekten cok sıkıldım ama bilemiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?