şuan yarama tuz basıldı sanki. cunku tamda bu aksam tekrar geri döndüm bende aynı bunalıma. ne zaman çıkmıştım bilmiyorum ama birazcık iyiydim. ta ki bugun eşimin umursamaz tavırlarına kadar. yarın doktora gidicem sallamıyor bile. gelecek misin diyorum sert bi tonla bişey diyemem şuan diyor. (engeli yok oysa.) susuyor sürekli. ve hiç yapmazdı iyi geceler bile demeden gidip yattı. kalakaldım sorun ne şimdi diye.
sözde çok istiyor ama hiç çözüm yoluna gitmiyor. sıkıldı 1 yıldır doktorlarda gezmekten. peki ben ne yapayım her doktor cıkışı ağlıyorum.
bu akşamki soğuklugu anlamsız tavrı bana derinlerden -çucugun olmuyooor- yeteeer bıktıım sesleri duyurdu
gectim pc başına bunalım müziklerle ağlıyorum o horluyor.
canim benim lutfen aglama erkekler bizler kadar ince dusunemiyorlar ben hep esimden iyi bahsediyorum halbuki destegi cok azdir iki gun once iftara biryere davetliydik biraz dedikoducu bir yakinimizda davetliydi gelini hamile kadin benim uzerime ucuncuyu doguracak gelinim yuruyemez arabayla gelin alin falan diyor bu kadin bende gitmek istemedim nispet yapacak biliyorum uzulucem gitmek istemiyorum dedim esime bir tarafdan da agliyorum ben gitmek istiyorum ama dedi abartiyorsun dedi onlar dusunemiyorlar boyle seyleri bosver
bak daha çok gençsin neden bu kadar stres yapıyosun kesinlikle gerek yok çünkü yaşın küçük az evlisin 4 nedirki bence bi kere çocuk psikolojisinden uzaklaş bi tatile git bi rahatla vakti vardır zamanı vardır dediğim gibi iyi bir uzman doktorun tedavisine gir gerisini allaha bırak sende bilirsin eşler tüp bebek denerler denerler en sonunda pes ederler bizim çocuğumuz olmuyo die artık çocuk düşüncesinden vazgeçerler ve beklenmedikleri zamanda hamile kalabiliyolar neden kafa çocuk düşüncesinden arınmıştı çünki ben gencim az yıllık evliyim neden kendime bu kadar sıkıntı yapıyorum de 35 yaşında anne olanlar var de azcık rahatla bak görceksin ozaman herşey daha güzel olcak 
