Adım kesınlıkle atma.
O adım attıgı an da cıddı sekılde, aileme meyve alırken sana hesap vermek zorunda degılım atla deve degıl meyve alt tarafı. Ustumde kurduğun bu baskı sana duyduğum saygıyı azaltmaya basladı saygım biterse sevgim kalmaz.. O zamanda para ise yaramaz. Calısıyorum kazanıyorum ben alısverıs yaparken ya benimle gelme ya da suratını asıp enerjımı emme. Annene ıstedıgın zaman meyve alabilirsin benı ilgilendirmez, anneme meyve alırım bu da seni ilgilendirmez.
Bır daha kendimi sana acıklama yaparken bulursam, kolay kolay affedemeyebilirim. Cunku bu durumdan da kendimin bu hale gelmesinden de sıkıldım.
Bu adama yapacagim konusma bu olurdu sen olsaydım eger.
Ama ben kendim olsaydım boyle yumusak konuşmazdım orası ayrı. O parayı neden almadın dedıgınde bana, bır daha agzından meyve parası gıbı utanc verici seyler duyarsam senı buna pısman ederım artık kendine gel derdım kovardım gozumun onunden.