hanımlar izmirden bildiriyorum. bundan iki ya da üç sene önce falandı galiba tam hatırlamıyorum yılını ama aynı fobi bende de vardı. iş hayatına henüz girmemiştim yılını hatırlamasam da. size biraz deneyimlerimden bahsetmek isterim.
büyük depremlerle ilgili görüntüleri gündüz vakti izler, bilimsel kısmını da araştırır, insanların anılarını ve korkularını bir şekilde okurdum. yani işin içinde anlamsız bir merak vardı. sonra gece olunca da korkardım. burda odak noktamız bir şekilde depremden korkuyor olmak. geceleri uyku tutmazdı ve ben üzerine düştükçe, depremle ilgilendikçe deprem olmasa da oluyor gibi hissedip, olacak gibi hissedip kuruntu yapardım. ileri boyuttaydı diye düşünüyorum. suyunu çıkarmıştım artık, yaz geceleri sabahlardım, hava ışıyınca falan uyurdum. çılgınlıktı resmen ama bomboştum yani iş yok güç yok hobi yok ilgilenecek bişey yoktu, sarmıştım. sonra dedim ki ben depremle artık ilgilenmicem, dikkatimi başka şeylere vericem ve bu korkudan kurtulucam. gerçekten de öyle oldu. yavaş yavaş üzerimden atmaya başladım ve geceleri uyuyabilen birine dönüştüm. evet zor bişey özellikle son günlerde çok oluyor ama olmasının önüne geçemeyiz öyle değil mi? buna engel olamayız. içiniz rahatlasın diye önleminizi alın, deprem çantası yapın vs ama bu konuda en önemli şeylerden biri de somut kanıtlar görebilmektir. mesela ben çok eski bir binada oturuyorum ama kayalık zemindeyim. bu yüzden izmirin birçok yerini beşik gibi sallayan depremleri çok az hissediyorum. yıllardır oturduğum yer olduğu için artık bunu ezberledim. belirgin hissettiklerim de var ama en azından binaya olmasa da zemine güvenebiliyorum. kayalık zemin konusu bilimsel anlamda da kanıtlanmış bişey. evin yakınındaki inşaat, temel kazarken zemindeki kayaları temizlemek çok maliyetli diye ihale değişikliğine gitmişti mesela. bunu da gözümle gördüm. oturduğunuz eve güvenmiyorsanız bu korkuyu atamazsınız. önce bundan emin olmanız lazım, sonra önlem alın ve kafanızı boşaltın lütfen.