Bundan yaklasık yedi sekiz ay önce evlendim, diger konulardan bildiginiz üzere birçok sorun yaşadım.
Yaklaşık bir haftadır feci başagrısı cekmekteyim. Doktorum Aşiri strese ve üzüntüye baglı panik atak ve anksiyete oldugunu söyledi. Mutlu olamıyorum artık. Eşim destek çıkmaya çalişıyor ama ailesi sonuçta onlarıda kötüleyemiyor. Eşime çok şey söyledim onlar hakkında şimdi vicdan azabı çekiyorum. Ailemin yüzüne nasıl bakacaksın diyor. Ben kötü birşey söylemedim halbuki.
Dün ögrendigim birsey beni tam delirtti. Tüm ailenin içinde en kısası benim. Eşim beni böyle begendigi halde ailesinden hep laflar işitmek çok yıprattı beni.
Dün ögrendigim şey ise delirtcek beni, yazın bir akrabanın dügünü var, tüm bacılar ortaklaşa eltimle bu kıza inat daha zayıflıyalım, yanımızda dahada kilolu ve çirkin gözüksün demişler. Duyduklarıma inanamadım, yoktur öyle birşey desemde taktım kafaya
Beni ne ararlar ne sorarlar. Hep arayan soran benim. Benimle alıp veremedikleri ne var anlamadım. Keşke şu hayyatta yok olabilsem
( dayanamıyorum artık. Ben ne güzel ailem büyüdü derken, onlar hep görüntümle dalga geçiyorlar. Kendime güvenim bile kalmadı.
hep aglıyorum, basdönmem, başagrım aşırı kalp atışlarımda cabası.
Hiç onların yanında bile olmak istemiyorum artık. Hep sıkıntı basıyor beni. Hepsini çok severken nefret eder hale geldim. Ve bunu eşimede yansıttım, onuda üzdüm. Ben nasıl bir insanım yaaa