Delirmek üzereyim sanırım

Defalarca konu açıp, paragraflar dolusu kendimi anlatıp vazgeçtim göndermekten. Lakin artık en azından delirmemek için yazmak istiyorum.

Daha önce konu açmıştım. Çok zor bir oğlum var. Bu konuda artık söyleyecek bir şeyim yok. Evlat benim evladım sabretmek gerek. Ancak insan istiyor ki, bu kadar yorulup yıpranırken hayatın geri kalanı kolay olsun. Ne mümkün...

Ben ve ailem için çok zor bir yıldı. Üst üste kayıplar verdik ki en acısı gencecik yaşında giden yengemdi. Ailem, abim ve yeğenlerimle yeni bir düzen kurmaya çalışıyor ve o düzende benim pek yerim yok. Daha doğrusu acı ve sorunlarla o denli meşguller ki, ben o sorunların arasında yer alamıyorum bile. Aksini istemek bencillik olur belki de. Bunu belirtmemin sebebi, ne denli yalnızlaştığımı anlamanız içindi.

Çalışıyordum oğlum doğana dek. 36 aylık oluncaya kadar ara vermeye karar verdim. Birkaç ay sonra işe geri dönmeyi planlıyorum. Tabi benim enginlere sığmayıp taşan oğlumla iş ve ev hayatı nasıl bir arada gidecek diye ciddi endişelerim var. Deneyip göreceğiz.

Gelelim bana bu konuyu açtıran eş sorunuma. Ben çalışırken maddi sorunumuz yoktu. Daha doğrusu eşimin bir dönem bulaştığı saçma at yarışı borçlarını saymazsak. Ciddi bir rakam değildi ancak o dönem biraz sarstı bizi. Neyse ki artık bulaşmıyor. Gelen parayı ve giden yerleri çok iyi bildiğimden emin konuşuyorum.

Çalışmadığım ve eşimin maaşı çok iyi olmadığı için uzun süredir maddi zorluk çekiyoruz. Eşim 7 yıldır aynı işyerinde çalışıyor ve patronlarını, işini seviyor. Daha doğrusu alışkanlıklarından vazgeçme konusunda takıntılı. Değişiklikten asla haz etmiyor. Daha iyi şartlarda çalışma imkanı varken, asla işini değiştirmeye yanaşmıyor. Az maaşla, birçok konuda hakkı yenilen bu iş yerinde, pinti ve merhametsiz patronlarla çalışmaya devam ediyor. Bittabi kahrını ben çekiyorum.

Güzellikle konuştum olmadı. Geleceğimizi düşünmek zorundasın dedim olmadı. Kavga ettim olmadı. Rest çektim olmadı. Bana zaman ver en sevdiğim cümlesi. Dört yıldır veriyorum o zamanı halbuki. Değişiklikten hoşlanmıyor imiş. Yeminle deli çıkıcam bu evden.

Bu geceki kavgada tepem attı ve "birkaç ay sonra işe başladığımda benim maaşım tamamen bana ve oğluma ait olacak. Tek kuruş destek olmayacağım bu eve. Madem sen geleceğimizi düşünüp bir adım atmıyorsun, ben de aynı bencillikle hareket edeceğim" dedim. Tripler eşliğinde gitti uyudu.

Sırf bu iş mevzusu yüzünden sıklıkla boşanmayı düşünür oldum. Bilmiyorum belki de sonunda olacak olan bu. Acaba abartıyor muyum diye düşündüğüm zamanlarda bile empati kuramıyorum bu konuda. Bir insan maddi sıkıntı yaşadığı halde sırf değişiklikten korktuğu için neden iş değiştirmez? Ben mi fazla cesurum bu adam mı özgüvensiz?

Evet hanımlar, boşanma fikriyle uykumun kaçtığı şu dakikalarda sizden fikir istiyorum. Şimdiden teşekkürler.

Ek olarak, sosyal hayatım bitti. Ailem ve arkadaşlarıma 2 saat uzaklıktayım. Hususi araç yoksa ve toplu taşıma araçlarını kullanacaksam üç saati gözden çıkarmalıyım. Zaten hareket etmeden duramayan oğlumla maksimum yarım saatlik yol gidebiliyorum.

Gördüğüm insanlar, kayınvalide ve saz ekibinden ibaret. Ailemle her konuştuğumda, kendi dert ve sıkıntılarını anlattıklarından ben pek ağzımı açmıyorum. Tüm gün oğlumun peşinde koşturmak dışında yaptığım hiçbir şey yok. Hoş, maddi olarak da bir plan yapmaya müsait durum yok.

Son üç yıldır fanus içinde yaşıyorum. Boğulmak üzereyim. Bu durumu değiştirmek için ben bir şey yapamazdım. Zira oğlumu büyütmek gibi oldukça zor bir görevim mevcut. Ancak eşim, içinde bulunduğumuz şartları iyileştirebilir, en azından maddi sıkıntıları rahatlatmak için bir adım atabilirdi. Yapmadı, yapmıyor.

Belki de yaşadığım berbat hayatın çözümünü buna bağlıyorum sadece bilmiyorum. Bildiğim tek şey çok mutsuz olduğum...

Eşiniz işini değiştirmiyor diye boşanmak fevri bir karar gibi geliyor bana. Sıkıntılarınızı anlıyorum. Çalışmak size çok iyi gelecek. Kreşe başlamak da oğlunuza iyi gelecek. Biraz kendinize zaman tanıyın.
Benim eşim de ayrılamıyordu işinden, çok alışmıştı. Yeni bir ortama girmek zor geliyordu. Hakkını alamıyordu. Benim tek yapabildiğim destek olmak ve cesaretlendirmeye çalışmaktı. Nitekim sonunda şirket iflas etti, iş değiştirmek zorunda kaldı. Bu işine girerken de çok tedirgindi alışamazsam diye ama tabi ki alıştı ve çok mutlu. Ben de değişikliklerde onun kadar olmasa da zorlandığım için empati yapabiliyorum.

Oğlunuzun zorluğu ve eşinizin değişiklikten hoşlanmaması haricinde bakarsak eğer eşinizi genel olarak seviyor musunuz? Size sevgi dolu mudur, vaktiniz güzel geçer mi, problemlerinizde yanınızda olur mu, beni anlayan adam işte bu der misiniz? Yoksa tamamen bir kambur mu size? ...

Evde çocuk büyütürken boğulma kısmını ben de yaşıyorum. En büyük sıkıntı sosyallesme sanırım. Calismak farklı şeyler yapmak günün dolu dolu geçmesi. Cidden anlatacak şeylerin olması kısacası dış dünya.
Benim de oğlum var iki yaşında ücretsiz izne ayrıldım maddi yönden öyle sorunumuz yok ama çok bunalıyorum artık saçma sapan her şeye ağlar hale geldim. Temizlik yapmayı sevmem ama dağınık ev de sevmem. Oğlum da aksine her yeri karıştırır durur. O uyuyunca toplarım ama kalkınca benim dağıttığımı kim topladı dercesine hemen dağıtıyor. Aynı rutini kaç kez tekrarlıyorum bilemiyorum. En son kendimi döktüğü şeyin başında ağlarken buldum. Sizin de buhraniniz her şeyden önce dışarıdan dünyadan kopmak. Yeniden çalışınca belki kafaniz dağılır daha pozitif bakarsınız.

Evli ve çocuklu olanlara boşan demek beni zorlar ama bekarlara buradan sesleniyorum kolay kolay evlenmeyin
Biri konu açmıştı olumsuzluklar yüzünden sevgilimden ayrıldım ÖLÜYORUM diye
Bunları yaşamak mı lazım ila hayatınızın kıymetini bilmek için?

TurkuaZveMoR .!.:

Eşiniz işini değiştirmiyor diye boşanmak fevri bir karar gibi geliyor bana. Sıkıntılarınızı anlıyorum. Çalışmak size çok iyi gelecek. Kreşe başlamak da oğlunuza iyi gelecek. Biraz kendinize zaman tanıyın.
Benim eşim de ayrılamıyordu işinden, çok alışmıştı. Yeni bir ortama girmek zor geliyordu. Hakkını alamıyordu. Benim tek yapabildiğim destek olmak ve cesaretlendirmeye çalışmaktı. Nitekim sonunda şirket iflas etti, iş değiştirmek zorunda kaldı. Bu işine girerken de çok tedirgindi alışamazsam diye ama tabi ki alıştı ve çok mutlu. Ben de değişikliklerde onun kadar olmasa da zorlandığım için empati yapabiliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Eşim genel olarak rahat bir insan. Ben de tam tersi plansız gelişigüzel yaşamaktan nefret ederim. Borç sevmem, garantici bir insanım. Hani iş değiştirmiyor olması genel zıtlıklarımızın bir parçası. En çekilmez olanı. Ben daha çok sıkıntı yaşayıp, yaşattığı halde ısrarcı tutumuna katlanamıyorum.

oncelıkle sızın sıorun olarak gordunuz dert yandıgınız yavrunuzu kucagına almak ıcın evını arabasını satan varr....her cocuk zordur..kımse kolay buyutmuyor...oglum 18 yasında...hala pıkolog eslıgınde gıt gel hayatım var...hem maddı hem manevı ama olsun...evlat bu ..durun daha yolun ne cabuk basında pes etmıssınız...esınıze gelınce en azından calışıyor...biz burada hem calışıp hem parasını esıne yedıren esıde calışmayan hatta aldatan ne hayatlar okuduk...adam bosta degilmiş...rızkını az cok getiriyor....durun bıraz ...sabırlı olun hemen bosanma....bence sız ıyıce bunalmıssınız..okadar tutunacak dalı bıle olmayanlara bosan yazıyorumda burda sevıyorum diyenler var...ne bılıyım...kayınvalıde ve saz arkadasları tabırıde hiç hosuma gıtmedı.

idrakyollariiltihabi .!.:

Eşim genel olarak rahat bir insan. Ben de tam tersi plansız gelişigüzel yaşamaktan nefret ederim. Borç sevmem, garantici bir insanım. Hani iş değiştirmiyor olması genel zıtlıklarımızın bir parçası. En çekilmez olanı. Ben daha çok sıkıntı yaşayıp, yaşattığı halde ısrarcı tutumuna katlanamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

su hayatta neyın garantısı varkı...

kirmizi oje .!.:

Oğlunuzun zorluğu ve eşinizin değişiklikten hoşlanmaması haricinde bakarsak eğer eşinizi genel olarak seviyor musunuz? Size sevgi dolu mudur, vaktiniz güzel geçer mi, problemlerinizde yanınızda olur mu, beni anlayan adam işte bu der misiniz? Yoksa tamamen bir kambur mu size? ...

Genişletmek için tıkla...

Sevgimden pek emin olamıyorum artık. Çok zor zamanlar geçirdik ve yıprandık. Zor zamanlarda destek olur evet. Onun tabiriyle dırdır yapmıyorsam, sevgi ile yaklaşır. Ancak ben yaptığı hatalar ve sorumsuz davranışları yüzünden soğumuş olabileceğimi düşünüyorum artık...

hizuran .!.:

Evde çocuk büyütürken boğulma kısmını ben de yaşıyorum. En büyük sıkıntı sosyallesme sanırım. Calismak farklı şeyler yapmak günün dolu dolu geçmesi. Cidden anlatacak şeylerin olması kısacası dış dünya.
Benim de oğlum var iki yaşında ücretsiz izne ayrıldım maddi yönden öyle sorunumuz yok ama çok bunalıyorum artık saçma sapan her şeye ağlar hale geldim. Temizlik yapmayı sevmem ama dağınık ev de sevmem. Oğlum da aksine her yeri karıştırır durur. O uyuyunca toplarım ama kalkınca benim dağıttığımı kim topladı dercesine hemen dağıtıyor. Aynı rutini kaç kez tekrarlıyorum bilemiyorum. En son kendimi döktüğü şeyin başında ağlarken buldum. Sizin de buhraniniz her şeyden önce dışarıdan dünyadan kopmak. Yeniden çalışınca belki kafaniz dağılır daha pozitif bakarsınız.

Genişletmek için tıkla...

Böyle düşününce de kendi kendime "çalışıp yoğun olunca eşimin zihniyeti değişmiyor sadece ben kendi yaşam şartlarımı iyileştirmiş oluyorum" diyorum. Yani tek tarafın çabası ile iyi bir gelecek inşa edilmez. Ben işe girince evet bunları düşünecek vaktim olmayacak. Evet maddi olarak rahatlayacağım ancak eşim gelecek için hiçbir adım atmadan,çaba göstermeden yaşamaya devam edecek...

Şiddet Yok, hakaret yok,baskı yok sadece adam az biraz fazla kazanmamak uğruna Sevdiği ve alıştığı iş ortamından (ki bu nadir bulunur) vazgeçmiyor diye ayrılmayı mı düşünüyorsun.

suefsan .!.:

oncelıkle sızın sıorun olarak gordunuz dert yandıgınız yavrunuzu kucagına almak ıcın evını arabasını satan varr....her cocuk zordur..kımse kolay buyutmuyor...oglum 18 yasında...hala pıkolog eslıgınde gıt gel hayatım var...hem maddı hem manevı ama olsun...evlat bu ..durun daha yolun ne cabuk basında pes etmıssınız...esınıze gelınce en azından calışıyor...biz burada hem calışıp hem parasını esıne yedıren esıde calışmayan hatta aldatan ne hayatlar okuduk...adam bosta degilmiş...rızkını az cok getiriyor....durun bıraz ...sabırlı olun hemen bosanma....bence sız ıyıce bunalmıssınız..okadar tutunacak dalı bıle olmayanlara bosan yazıyorumda burda sevıyorum diyenler var...ne bılıyım...kayınvalıde ve saz arkadasları tabırıde hiç hosuma gıtmedı.

Genişletmek için tıkla...

Bakın oğlum gerçekten zor bir çocuk. Hani ufak şımarıklıklar yüzünden bunu belirtmiyorum. Ciddi manada zaman ve sabır gerekiyor oğlum için. Bundan şikayetçi değilim. Evet çok yoruluyorum ama asıl sorunum oğlum değil.

Sizr basit gelebilir, en azından çalışıyor diyebilirsiniz. Ancak zamanında kendi hataları yüzünden maddi sıkıntı yaşatmış bir insan, bu hatalardan vazgeçtiğinde ekstra çaba sarf etmeli evet. En azından telafi etmek adına. Değiştiğini göstermek adına...

Kayınvalideme az biraz kızgınım bugün o yüzden öyle yazdım :)

idrakyollariiltihabi .!.:

Böyle düşününce de kendi kendime "çalışıp yoğun olunca eşimin zihniyeti değişmiyor sadece ben kendi yaşam şartlarımı iyileştirmiş oluyorum" diyorum. Yani tek tarafın çabası ile iyi bir gelecek inşa edilmez. Ben işe girince evet bunları düşünecek vaktim olmayacak. Evet maddi olarak rahatlayacağım ancak eşim gelecek için hiçbir adım atmadan,çaba göstermeden yaşamaya devam edecek...

Genişletmek için tıkla...

Sorunlarınızı bilemiyorum sadece sorun isse iş hayatı sıkıntılıdır değiştirmek büyük risk. Derseniz ki başka türlü bir sürü sorunumuz var durum değişir. Ama adam çalışıyor sonuçta evde yatmıyor. Siz iyice sorunlarınızın ana kaynağını düşünün sırf maddi yönden bir yuva yıkılmaz. Hani işini değiştirmiyor bir yuva yıkma bahanesi olmamalı sorumsuzdur parayı eve harcamiyordur psikolojik baskı vardır ilgisizdir vs. anlarım tabi benim görüşüm inşallah mutlu olursunuz tez vakitte feraha çıkarsınız.

Anneoldumben .!.:

Şiddet Yok, hakaret yok,baskı yok sadece adam az biraz fazla kazanmamak uğruna Sevdiği ve alıştığı iş ortamından (ki bu nadir bulunur) vazgeçmiyor diye ayrılmayı mı düşünüyorsun.

Genişletmek için tıkla...

Evet şiddet ve aldatma yok. Lakin benim feragat ettiğim bir hayatın yanında bir iş değişikliği çok da büyük bir fedakarlık olmasa gerek. Kendi ailem ve sosyal çevremden uzaklaşıp onun yaşadığı muhite geldim. Ben de sevdiğim işimi bıraktım yaşayacağım yere uzak olduğu için. Hiçbir maddi talepte ve istekte bulunmadım. Kişisel hiçbir harcamam olmadı. Tek bir isteğim oldu, o da işini değiştirmesi. Ben her şeyden feragat etmişken, tek hayatım evim ve oğlum olmuşken bir zahmet o da oğlunun geleceğini benim kadar düşünsün yahu.

idrakyollariiltihabi .!.:

Bakın oğlum gerçekten zor bir çocuk. Hani ufak şımarıklıklar yüzünden bunu belirtmiyorum. Ciddi manada zaman ve sabır gerekiyor oğlum için. Bundan şikayetçi değilim. Evet çok yoruluyorum ama asıl sorunum oğlum değil.

Sizr basit gelebilir, en azından çalışıyor diyebilirsiniz. Ancak zamanında kendi hataları yüzünden maddi sıkıntı yaşatmış bir insan, bu hatalardan vazgeçtiğinde ekstra çaba sarf etmeli evet. En azından telafi etmek adına. Değiştiğini göstermek adına...

Kayınvalideme az biraz kızgınım bugün o yüzden öyle yazdım :)

Genişletmek için tıkla...

ben sıze oglumu anlatsam belkı ıkı rekat sukur namazı kılarısnız:)))))gececek ınanın gececek..

hizuran .!.:

Sorunlarınızı bilemiyorum sadece sorun isse iş hayatı sıkıntılıdır değiştirmek büyük risk. Derseniz ki başka türlü bir sürü sorunumuz var durum değişir. Ama adam çalışıyor sonuçta evde yatmıyor. Siz iyice sorunlarınızın ana kaynağını düşünün sırf maddi yönden bir yuva yıkılmaz. Hani işini değiştirmiyor bir yuva yıkma bahanesi olmamalı sorumsuzdur parayı eve harcamiyordur psikolojik baskı vardır ilgisizdir vs. anlarım tabi benim görüşüm inşallah mutlu olursunuz tez vakitte feraha çıkarsınız.

Genişletmek için tıkla...

Hakkını yiyemem kazandığını eve getirir. Parça parça alır maaşı, cenazeye bile izin vermez patronu ama o orada olmaya devam eder.

Şu anda ciddi problemlerimiz yok ama iki yıl önce bazı hataları oldu. At yarışı oynayıp borçlanmak gibi. Düzeldi artık bu hususta ama ben sanırım affedemiyorum. Daimi bir hata telafisi istiyorum belki de.

idrakyollariiltihabi .!.:

Hakkını yiyemem kazandığını eve getirir. Parça parça alır maaşı, cenazeye bile izin vermez patronu ama o orada olmaya devam eder.

Şu anda ciddi problemlerimiz yok ama iki yıl önce bazı hataları oldu. At yarışı oynayıp borçlanmak gibi. Düzeldi artık bu hususta ama ben sanırım affedemiyorum. Daimi bir hata telafisi istiyorum belki de.

Genişletmek için tıkla...

Geçmişin intikamı diyorsunuz. Ama cidden boşanacak bir sorun yok. Şu an calismadiginiz için bunlar gözünüze batıyor. Umursamayan bir süre kavga trip vs bunlar işe yaramaz kendi canınıza yazık kocayı düşündüğümden değil erkek bir tarafını dönüp uyuyor hiç de takmıyor olan kadına oluyor.

hizuran .!.:

Geçmişin intikamı diyorsunuz. Ama cidden boşanacak bir sorun yok. Şu an calismadiginiz için bunlar gözünüze batıyor. Umursamayan bir süre kavga trip vs bunlar işe yaramaz kendi canınıza yazık kocayı düşündüğümden değil erkek bir tarafını dönüp uyuyor hiç de takmıyor olan kadına oluyor.

Genişletmek için tıkla...

Pekala şöyle bir örnek vereyim o halde. Telefon hattının faturasını ödemediği için, daha doğrusu bir ara öderim deyip umursamadığı için avukatlık olduk. Üç kuruşluk parayı ödemediği için 2000 TL Lik ödeme çıktı karşımıza. Bunu ikinci kez yapıyor. Zaten az olan maaşı ile bu ve bunun gibi ona ufak tefek görünen sorumsuz davranışlarının ödemeleri yapılıyor. Sorsan, aldatmadı şiddet göstermedi evinden başka bir yere gittiği yok daha ne olsun. Yahu adam icralık olacağını bildiğin bir ödemeyi neden yapmıyorsun?

Bu dediğim borçlanmalar geçen yıl oldu. Bir yıldır böyle saçma sapan sorumsuzluklar yapmıyor ama ödemeler devam... Dolayısıyla ben de diyorum ki sen sorumsuz davranarak benim maddi sıkıntı yaşamama sebep olduysan o işi değiştirmek zorundasın. En azından hatalarını telafi etmek zorundasın.

Son zamanlarda kullandığım bir laf var, taşlanacağım ama yine de söyleyeceğim;
Milletin de bebeği var, benim de ve hepimizin adı ‘anne’ hak mı ya bu!!!
Çok ama çok zor, yaşamayı sadece nefes almaya indiren çocukların anneleri beni anladı bile, diğerleri sövebilir.
Bu durumla başa çıkabilmemin tek yolu eşim.
Ha mükemmel mi elbette değil, zaman zaman ben de boşanmayı düşünürüm ama bu yükümü elinden geldiğince azaltıyor.
Eve gelip yorgunum deyip dana gibi yatsaydı şuan bekardım.