- 6 Eylül 2021
- 595
- 1.128
- 43
- 29
Selam Güzelim,
Herseyi bastan okumak isterim fakat, Diger yazdiklarini nerde görebilirim?
Selam Güzelim,Kızlar dertleşmeye geldim. İçim çok sıkıldı gece gece. Önceki konularımdan biliyorsunuzdur 1 senedir evliyim eşimle 2 aydır ayrıyız. Bi tartışma sonucu ben annemin evine geldim. Evlendiğimizden beri büyüklü küçüklü tartışmalarımız oluyordu ama bu genel olarak ailelere yansıyordu. Çok büyük olduğu için mi ailelere yansıyordu yoksa ailelere yansıttığımız için mi büyüyordu bilmiyorum. Çok sinirlendiği zaman annemi arar ben boşanacağım diye asar keser beni şikayet ederdi. Annem bıkmıştı artık bu durumdan. Sorununu benle çözemeyecek kadar acizdi bir kez olsun beni karşısına alıp yüzüme ben senden boşanmak istiyorum diyemedi. Küsmeyi aşırı severdi. Ufak tefek sorunları aşardık ama birşeye çok kızdığı zaman aylarca küsebilecek potansiyeldeydi. Konuşmaya çalışırdım yanaşmazdı. Ailem de uzakta olduğu için çok bunalırdım bu sebepten bi kaç kez babasına açtım durumu babasıyla konuşunca düzelirdi.
Onun dışında aslında çok severek evlendik. 5 senelik bi birlikteliğimiz vardı. İyiyken çok iyiydik. Geçinebilmeyi anlaşabilmeyi becerebildiğimiz zaman bizden iyisi yoktu. Biraz maddi sıkıntımız vardı. Kendi işimi kuracağım diye her seferinde borca girdi. Adam başkasının işinde çalışmam diye tutturdu evlendiğimden beri. Kendi işim diye böyle batıp çıkarak geçer mi ömür? Üniversite mezunu, diploması var, mesleği var ama icra etmiyor. İlkokul mezunu birinin pekala yapabileceği işlerle uğraşıp duruyor. Maaşlı işte çalışamazmış. Sanırım birden kısa bi süre içinde zengin olma gibi hayalleri vardı. Birgün tartıştığımız bir an bana “Bi işe yaramıyorsun” dedi. Çok üzüldüm. Ben kaç kez çalışacağım dedim karşı çıkmıştı oysa. Sonra özür falan diledi o anlamda söylemedim dedi ama ben o lafı sindiremedim zaten ondan sonra da toparlayamadık.
Son tartışmamızda arabadaydık. Tartışma büyüyünce bana nankör diyip durdu. Bunu sık söylerdi zaten. Tepem attı. Zamanında aileme maddi manevi desteği olmuştu sağolsun ama bu son kuruşuna kadar geri ödendi. Bunu mu kastediyorsun dedim cevap yok. Nankörlükse sende nankörsün benim senin ailene hiç mi iyiliğim dokunmadı hiç elim boş gitmedim annen hastalandı baktım babana yemeğini yaptım ne diyim şimdi nankörler boğazınıza dursun kıymet bilmezler mi diyim dedim. (Ailesiyle aram bozuktu son zamanlarda) Arabayı durdurdu ve in dedi. “Sen yaptığın iki yemeği boğazlarına dursun dedin” e çevirdi lafı. Onca mesaj hakaret. Sakın eve gelmeler, yüzünü görmek istemiyorumlar, defol gitler. Bende üç beş eşyamı alıp annemin evine geldim. Ailesine haber verdim böyle böyle oldu diye. Aramış babası ve tartışmışlar. Muhtemelen git karını al getir dedi yanaşmadı. Şuan 2 ay oldu beyefendi hala onlarla da görüşmüyormuş telefonlarını açmıyormuş. (Eltim söyledi) Ailesi de beni aramıyor.
Öncesinde babamı kaybetmiştim biliyorsunuz. Yanımda oldu destek oldu sağolsun. Sonra aramız bozuldu işte. Daha sonra babamın birsürü borcu çıktı icralık dosyaları çıktı onlarla uğraşırken bu süreçte o kadar yalnız hissettim ki. 4 ata diyorlar ya hani. Hiç saygım sevgim kalmadı bu insanlara karşı. Yani çok fazla şey oldu aslında. Babamın öldüğü eve hırsız falan girdi çok fazla şey oldu ve yapayalnız hissettim halin ne diye soran olmadı karşı taraftan. Çok kırgınım. Sanırım bu işin bittiğini hala idrak edemiyorlar. Sıkılıp kürkçü dükkanına döneceğimi düşünüyorlar. On kafadan on ses çıkıyor herkes bişeyler söylüyor. İlk zamanlar bi umut bekliyordum . Sevdiğim adam sonuçta yani bu benle evlenebilmek için kırk takla atan adam. Fakat her geçen gün umutlarım tükendi. Eşyalarımı alıp getireyim diyorum annem bekle diyor. Biraz daha sakinleş iyice emin ol eşya herzaman alınır diyor. Boşanacağım diye ortalığı inleten kendisi olduğu halde öyle bi girişimde de bulunmadı. Böyle hissetmemeliyim ama aşırı değersiz hissediyorum kendimi. Basit, boşverilmiş, gözden çıkartılmış. Zor bi süreç beni bekliyor ki zaten hayat yeterinde tatsız şu aralar. Bazen önüme bakıyorum gerçekleştireceğim hayallerim, planlarım var. Seviniyorum. Güzel bi mesleğim var. Fakat bazen onun orda olmayacağını bilmek hüzünlendiriyor. Çok fazla yer kaplamıştı hayatımda. Benim kahramanım babam değil oydu.
Sadece suskunluklarına anlam vermeye çalışıyorum. İki taraflı hatalarla buraya geldi bu evlilik. Yani açık söyleyeyim bende sütten çıkma ak kaşık değilim yeri geldi o benim hatalarımı görmezden geldi, idare etti. Ama genel olarak özür dilemesini, hatalarımı telafi etmesini bilmişimdir. Bilmiyorum bu kadar umursanmamak şu durumda size ne hissettirirdi? Hakettim mi bunu? Evli olmasaydık bırakın 2 ayı 2 gün benden haber almadan duramazdı. Sağlam bi dayak yemiş gibi hissediyorum..
Merhaba canım. Özelden göndereyim sana.Selam Güzelim,
Herseyi bastan okumak isterim fakat, Diger yazdiklarini nerde görebilirim?
Tabiki hayır istemiyorum. Sanırım insanı yanılgıya düşüren acaba düzelir mi? Acaba dediğime gelir mi? Tamam lily sen herşeyden daha değerlisin madem istemiyorsun bırakıyorum bu işleri bundan sonra seni rahat ettireceğim der mi? (Hiç sanmıyorum) Adam şans istemiyor ki zatenKendine sor, ömür boyu bu şekilde yaşamak istiyor musun.. Çünkü asla huy değişmez. Ailesini de boşver, oğlumuza kız mı yok diyorlardır ya da oğulları karışmayın demiştir, bunun da önemi yok çünkü onlarla evlenmedin.
Anneni al karşına konuş, bu şekilde yaşamak istemiyorum, en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir de. Sihirli değnek diye bir şey yok malesef. Adam değişmez, yaşanılanlar silinmez.
Evlendikten sonra değişti canım. Ya da hep böyleydi evlendikten sonra çıktı gerçek yüzü ortaya. Biz sevgiliyken onu tanıyanlar özellikle annem nerden buldun böyle iyi çocuğu , huyu , ahlakı güzel. Dört dörtlük. İnşllah kız kardeşine de böyle biri denk gelir derdi. O derece.Kahraman ilan edilecek bir adam hic degil.Sanirim babanin biraktigi bosluklar yüzünden hayirsizin birini kahraman sanmışsın.Hayirlisini dileyip bundan sonra zor da olsa hayatina bak.
Özeleştiri yaptığınızda kendinizde olumsuz bulduğunuz huylar neler?Benden iyi huylusunu evet bulurlar . Benim de huyum çok iyi değildir çünkü. Kabul ediyorum beni de çekebilecek insanın çok çok sevmesi gerek.
Çok kaprisliyimdir.Özeleştiri yaptığınızda kendinizde olumsuz bulduğunuz huylar neler?
Evet bu durumda işlerin bu raddeye gelmesinin tek suçlusu eşin değilmiş gibi görünüyor. Anneni de sen konuşmak istemediğin için mi arıyordu acaba diye düşündüm. Konuşmak isteyen adamın bir muhataba ihtiyacı var ama karısı kapı duvar. İşi bir anda dönülmez yola sürmüşsünüz. Şimdi görüş eşinle falan desem , tükürdüğünü yalamış olacaksın. Beklemeni tavsiye ederim. Sabırlı ol. Karşı taraf ses çıkarmadan bekliyor sonuçta, sen de bekleyebilirsin. Bakalım ne düşünecek, özledim mi diyecek vaz mı geçecek ona göre bakarsın yoluna. barışırsan ve evliliğin devam etsin istiyorsan ılımlı ve iletişime açık olmalısın. Evlilik öyle küstüm oynamıyorum diyebileceğin bir kurum değil. En azından o zaman ben elimden geleni yaptım, vicdanım rahat, benim gibi kadını herkes ister eşim kaybetti deme lüksün olur. Uzun yazdım ama inşallah faydalı olurÇok kaprisliyimdir.
Alttan alan biri değilimdir aslında. (Son zamanlarda fazla alttan almaya başlamıştım kaybetme korkusuyla)
Biraz da beni şımarttı açıkçası başından beri. İpler hep benim elimdeydi çünkü. Ben ne dersem o olurdu. Evlilik gerçekleşince bu durum sona erdi tabi. Kaybetme korkusu yok oldu.
Baskın bi karakterim.
En sevmediğim en kötü özelliğim de bundan nefret ediyorum ama sinirlenince ağzım çok bozuluyor. Normal zamanda değil ama sinirlenince kendimi kaybediyorum ve hakaret boyutuna varan sözler sarfettiğim oluyor.
Onun dışında tartışmaları hep uzatırdım. O susup ortamı terk ederdi peşinden giderdim. Konuşmak istemiyorum derdi üstelerdim çok bunaltırdım.
En sevmediğim özelliklerim ve bu ilişkide fazlaca yaptığım hatalar bunlar.
Evet bunu başından beri kabul ediyorum inanın. Herkese de tek sorumlusu o değil benim de çok hatam var diyorum. Yazdıklarınız tokat gibi çarptı yüzüme kötü hissettim ama sağolun minnettarım. Doğruları da duymam gerekiyor sonuçta. Yaptıklarımı da kabul etmem gerekiyor . Sütten çıkmış ak kaşık değilim. Annemi beni zapt etmekte zorlandığı için arıyordu kendi söylemiyle. Hani belki annen bişeyler söyler de sakinleşirsin diye arıyorum diyordu. Yapma etme diyorum sen anlamıyorsun mecbur ya annene ya annemlere haber vermek zorunda kalıyorum diyordu. Benim fazla bağırıp çağırmam onu irite ediyordu muhtemelen çaresiz hissediyordu. Şuan görüşmek için ben bi adım atmalıyım diye düşünmüyorum çünkü son olayda gerçekten benim bi suçum yoktu. Hiçbişey söyleyemeden açıklama yapamadan arabadan indirdi zaten. Ettiğim lafı da yanlış anladı dinlemek için fırsat tanımadı bile. Üzerine onca hakaret etti “defol annenin evine git, sakın eve gelme, eşyalarını al git, defol hayatımdan, cehennemin dibine kadar yolun var vs.) Evet annem de sizin gibi bekle diyor. İki taraflı hatalar yapıldı çünkü. Son olayda haklı olmam beni aklamıyor. Onun haksız olması da tüm ilişkimiz boyunca herşeyin suçlusu sorumlusu o olduğu anlamına gelmiyor. Aslında hatalarımızdan ders alıp yaptıklarımızı yapmayarak devam etsek bile maddiyat yine sorun olacak. Son zamanlarda hep maddi sıkıntılardan dolayı gergindik zaten. O sorun aşılsa eminim rahatlayacaktık. Ve onu kafa yapısını değiştirmeye ikna edemiyorum bu konuda. Bildiğini okuyacak. Ve ister istemez yine bi yerde tıkanıp kalacağız . Sizce şuan neyi bekliyordur? Bi taraftan gözüm kapıda acaba boşanma ilamı falan gelecek mi diye ama bi taraftan da yok yapamaz diyorum . Beklemek daha çok zarar vermez mi sizce ilişkiye uzaklaştırmaz mı tarafları ?Evet bu durumda işlerin bu raddeye gelmesinin tek suçlusu eşin değilmiş gibi görünüyor. Anneni de sen konuşmak istemediğin için mi arıyordu acaba diye düşündüm. Konuşmak isteyen adamın bir muhataba ihtiyacı var ama karısı kapı duvar. İşi bir anda dönülmez yola sürmüşsünüz. Şimdi görüş eşinle falan desem , tükürdüğünü yalamış olacaksın. Beklemeni tavsiye ederim. Sabırlı ol. Karşı taraf ses çıkarmadan bekliyor sonuçta, sen de bekleyebilirsin. Bakalım ne düşünecek, özledim mi diyecek vaz mı geçecek ona göre bakarsın yoluna. barışırsan ve evliliğin devam etsin istiyorsan ılımlı ve iletişime açık olmalısın. Evlilik öyle küstüm oynamıyorum diyebileceğin bir kurum değil. En azından o zaman ben elimden geleni yaptım, vicdanım rahat, benim gibi kadını herkes ister eşim kaybetti deme lüksün olur. Uzun yazdım ama inşallah faydalı olur
Neyi beklediğini dosdoğru tahmin etmem imkansız. Belki o da aynı şeyi senin için düşünüyor, neyi bekliyor diyor... aileleri sözkonusu olunca bu adamlara zaten hep birşeyler oluyor. Ben de ailesi için tamam idare ederim yazmıştım mesajda da sen neyi idare ediyorsun falan diye sertlikle cevap vermişti. Arka planı düşünmüyorlar, söylenen lafa bakıyorlar sadece. Sen adım atsan neyle karşılaşırsın sence? Boşanma davası açsan ne olur? Barışalım gel beni al desen ne olur?Sizce şuan neyi bekliyordur? Bi taraftan gözüm kapıda acaba boşanma ilamı falan gelecek mi diye ama bi taraftan da yok yapamaz diyorum . Beklemek daha çok zarar vermez mi sizce ilişkiye uzaklaştırmaz m
Üzüldüm yaşadiklariniza. Bazen elimizden birsey gelmez. Ben genelde evlilik için mucadele et derim. Çunki insanlar çok kucuk konulari bile tahammulsuzlukden, gunun stresinden falan çok buyuturler. Biraz çabayla duzelir. Belki sizinde duzelir. Ama malesef bazi karakterler ya değişmez ya da sadece kisa sureli maskelenir. Eşinizin laraleti tam oturmamiş. Ailenin ne demek olduğunu bilseydi evinin içindeki konuyu dişari aktarmak bir yana dursun boşanicam diye annenizi aramazdi. Sevgililik donemini dusunmeyin. O zaman cok iyi ola bilirdi. Çunki aile gibi sorumluluğu yoktu. Onemli olan şu an nasilsa o. Ilk once kafanda onu çoz. Evliliğinde durum nasil asil ona bak. Şu an yapacağin sadece evliliği bitirmek istemiyotsan beklemek. Ama eşim bile olsa onun git demesiyle gidip gel demesiyle gelmek aşiri gurur kirici olurdu. Sadece gerçekten ozur dilerse, kendini değiştireceyine dair soz verirse birazcik zaman taniya bilirsin. Geri kalan şu an ona yazman ve gitmen doğru olmaz. Çocuk için de acele etmeyin. Eşiniz pek aile babasi konumumda biri değilKızlar dertleşmeye geldim. İçim çok sıkıldı gece gece. Önceki konularımdan biliyorsunuzdur 1 senedir evliyim eşimle 2 aydır ayrıyız. Bi tartışma sonucu ben annemin evine geldim. Evlendiğimizden beri büyüklü küçüklü tartışmalarımız oluyordu ama bu genel olarak ailelere yansıyordu. Çok büyük olduğu için mi ailelere yansıyordu yoksa ailelere yansıttığımız için mi büyüyordu bilmiyorum. Çok sinirlendiği zaman annemi arar ben boşanacağım diye asar keser beni şikayet ederdi. Annem bıkmıştı artık bu durumdan. Sorununu benle çözemeyecek kadar acizdi bir kez olsun beni karşısına alıp yüzüme ben senden boşanmak istiyorum diyemedi. Küsmeyi aşırı severdi. Ufak tefek sorunları aşardık ama birşeye çok kızdığı zaman aylarca küsebilecek potansiyeldeydi. Konuşmaya çalışırdım yanaşmazdı. Ailem de uzakta olduğu için çok bunalırdım bu sebepten bi kaç kez babasına açtım durumu babasıyla konuşunca düzelirdi.
Onun dışında aslında çok severek evlendik. 5 senelik bi birlikteliğimiz vardı. İyiyken çok iyiydik. Geçinebilmeyi anlaşabilmeyi becerebildiğimiz zaman bizden iyisi yoktu. Biraz maddi sıkıntımız vardı. Kendi işimi kuracağım diye her seferinde borca girdi. Adam başkasının işinde çalışmam diye tutturdu evlendiğimden beri. Kendi işim diye böyle batıp çıkarak geçer mi ömür? Üniversite mezunu, diploması var, mesleği var ama icra etmiyor. İlkokul mezunu birinin pekala yapabileceği işlerle uğraşıp duruyor. Maaşlı işte çalışamazmış. Sanırım birden kısa bi süre içinde zengin olma gibi hayalleri vardı. Birgün tartıştığımız bir an bana “Bi işe yaramıyorsun” dedi. Çok üzüldüm. Ben kaç kez çalışacağım dedim karşı çıkmıştı oysa. Sonra özür falan diledi o anlamda söylemedim dedi ama ben o lafı sindiremedim zaten ondan sonra da toparlayamadık.
Son tartışmamızda arabadaydık. Tartışma büyüyünce bana nankör diyip durdu. Bunu sık söylerdi zaten. Tepem attı. Zamanında aileme maddi manevi desteği olmuştu sağolsun ama bu son kuruşuna kadar geri ödendi. Bunu mu kastediyorsun dedim cevap yok. Nankörlükse sende nankörsün benim senin ailene hiç mi iyiliğim dokunmadı hiç elim boş gitmedim annen hastalandı baktım babana yemeğini yaptım ne diyim şimdi nankörler boğazınıza dursun kıymet bilmezler mi diyim dedim. (Ailesiyle aram bozuktu son zamanlarda) Arabayı durdurdu ve in dedi. “Sen yaptığın iki yemeği boğazlarına dursun dedin” e çevirdi lafı. Onca mesaj hakaret. Sakın eve gelmeler, yüzünü görmek istemiyorumlar, defol gitler. Bende üç beş eşyamı alıp annemin evine geldim. Ailesine haber verdim böyle böyle oldu diye. Aramış babası ve tartışmışlar. Muhtemelen git karını al getir dedi yanaşmadı. Şuan 2 ay oldu beyefendi hala onlarla da görüşmüyormuş telefonlarını açmıyormuş. (Eltim söyledi) Ailesi de beni aramıyor.
Öncesinde babamı kaybetmiştim biliyorsunuz. Yanımda oldu destek oldu sağolsun. Sonra aramız bozuldu işte. Daha sonra babamın birsürü borcu çıktı icralık dosyaları çıktı onlarla uğraşırken bu süreçte o kadar yalnız hissettim ki. 4 ata diyorlar ya hani. Hiç saygım sevgim kalmadı bu insanlara karşı. Yani çok fazla şey oldu aslında. Babamın öldüğü eve hırsız falan girdi çok fazla şey oldu ve yapayalnız hissettim halin ne diye soran olmadı karşı taraftan. Çok kırgınım. Sanırım bu işin bittiğini hala idrak edemiyorlar. Sıkılıp kürkçü dükkanına döneceğimi düşünüyorlar. On kafadan on ses çıkıyor herkes bişeyler söylüyor. İlk zamanlar bi umut bekliyordum . Sevdiğim adam sonuçta yani bu benle evlenebilmek için kırk takla atan adam. Fakat her geçen gün umutlarım tükendi. Eşyalarımı alıp getireyim diyorum annem bekle diyor. Biraz daha sakinleş iyice emin ol eşya herzaman alınır diyor. Boşanacağım diye ortalığı inleten kendisi olduğu halde öyle bi girişimde de bulunmadı. Böyle hissetmemeliyim ama aşırı değersiz hissediyorum kendimi. Basit, boşverilmiş, gözden çıkartılmış. Zor bi süreç beni bekliyor ki zaten hayat yeterinde tatsız şu aralar. Bazen önüme bakıyorum gerçekleştireceğim hayallerim, planlarım var. Seviniyorum. Güzel bi mesleğim var. Fakat bazen onun orda olmayacağını bilmek hüzünlendiriyor. Çok fazla yer kaplamıştı hayatımda. Benim kahramanım babam değil oydu.
Sadece suskunluklarına anlam vermeye çalışıyorum. İki taraflı hatalarla buraya geldi bu evlilik. Yani açık söyleyeyim bende sütten çıkma ak kaşık değilim yeri geldi o benim hatalarımı görmezden geldi, idare etti. Ama genel olarak özür dilemesini, hatalarımı telafi etmesini bilmişimdir. Bilmiyorum bu kadar umursanmamak şu durumda size ne hissettirirdi? Hakettim mi bunu? Evli olmasaydık bırakın 2 ayı 2 gün benden haber almadan duramazdı. Sağlam bi dayak yemiş gibi hissediyorum..
Allahım hep mi böyleler. Arkadaşlarımın eşleri de aynı. Ailede gördüğüm erkekler de aynı. Genel bi erkek sorunsalı galiba bu aile düşkünlüğü. Hayır ne dediğimizi de bi anlasalar dinleseler. Peşin hüküm. Dediğiniz gibi dümdüzler lafın ardını arkasını araştırma gereği duymuyorlar. Ne anlarlarsa o. Neyse umarım Birgün bu konuda beni yanlış anladığını açıklama fırsatım olur. Ben adım atarsam çok eminim başta kendini naza çekecekNeyi beklediğini dosdoğru tahmin etmem imkansız. Belki o da aynı şeyi senin için düşünüyor, neyi bekliyor diyor... aileleri sözkonusu olunca bu adamlara zaten hep birşeyler oluyor. Ben de ailesi için tamam idare ederim yazmıştım mesajda da sen neyi idare ediyorsun falan diye sertlikle cevap vermişti. Arka planı düşünmüyorlar, söylenen lafa bakıyorlar sadece. Sen adım atsan neyle karşılaşırsın sence? Boşanma davası açsan ne olur? Barışalım gel beni al desen ne olur?
Canım çok teşekkür ederim yorumun için. Bazen aslında içim çok kötü oluyor. Daha 1 sene olmuştu. Belki daha göreceğimiz neler vardı diyorum. Boşanırsam severek boşanmış olacağım zaten. Uzun süre onu unutamayacağımdan eminim. Sonra hayatıma biri girer mi bilmiyorum ama o başkaydı. Korkarım herkeste onu arayacağım ve tabiki bulamayacağım. O da aynı şekilde. Yani bi tanısanız aslında bunun herkes farkında ki o beni benim onu sevdiğimden çok çok daha fazla seviyor. Sadece onun hatalarıyla bu duruma gelmedi bu evlilik. Mesela onun uğraşlarıyla başladığı için, onu belli zaman sonra sevdiğim için beni çok şımarttı . Sevgiliyken falan ipler benim elimdeydi ben ona gel dersem gelir gir dersem giderdi . Yani tartıştığımız zamanlar annemi arardı sonra niye arıyorsun diye sorduğumda düzeldiğimiz zaman, zaptedemiyorum annenle konuşur sakinleşirsin diye arıyorum derdi. Tabi son zamanlar saçmaladı. Afedersiniz ota boka annemi aramaya başladı boşanma lafını çok kullanmaya başladı. Bilmiyorum bıktı belki de artık. Maddi yükü çok fazlaydı. Sıkıntılı olduğu bi gündü evet o arabada tartıştığımız gün . Canı sıkkındı . Özür diler mi gelir mi bilmem sanırım o da benden özür bekliyorÜzüldüm yaşadiklariniza. Bazen elimizden birsey gelmez. Ben genelde evlilik için mucadele et derim. Çunki insanlar çok kucuk konulari bile tahammulsuzlukden, gunun stresinden falan çok buyuturler. Biraz çabayla duzelir. Belki sizinde duzelir. Ama malesef bazi karakterler ya değişmez ya da sadece kisa sureli maskelenir. Eşinizin laraleti tam oturmamiş. Ailenin ne demek olduğunu bilseydi evinin içindeki konuyu dişari aktarmak bir yana dursun boşanicam diye annenizi aramazdi. Sevgililik donemini dusunmeyin. O zaman cok iyi ola bilirdi. Çunki aile gibi sorumluluğu yoktu. Onemli olan şu an nasilsa o. Ilk once kafanda onu çoz. Evliliğinde durum nasil asil ona bak. Şu an yapacağin sadece evliliği bitirmek istemiyotsan beklemek. Ama eşim bile olsa onun git demesiyle gidip gel demesiyle gelmek aşiri gurur kirici olurdu. Sadece gerçekten ozur dilerse, kendini değiştireceyine dair soz verirse birazcik zaman taniya bilirsin. Geri kalan şu an ona yazman ve gitmen doğru olmaz. Çocuk için de acele etmeyin. Eşiniz pek aile babasi konumumda biri değil
Seviyorsaniz boşanmayi dusunmeyin. Ortada siddet, aldatma yoksa zaman taniyin. Belki de aile kavramini yaş aldikca daha iyi anlar. Ama guzelce konuşmaniz gerekli. Annenizin telefonundan engelleyin onu. Sorarsa ben yaptim zirt pirt arama diye soylersin. Aslinda maddi zorluk çok yipratiyor haklisim. Hemen de boşaniyim demekle olmuyor ki. Sadece bekleyin. Ben evlenmemişden once o kadar evlilikte nasil olunmali, eşle nasil davranmali gibi vidyolar izlerdimki. Evliliğimde uyguladjm. Gerçekten eşimde bana uyuyor. Dusumuyorum ilk zorlu zamanlarda onu darlasaydim, farkli davransaydim belki de iyi olamazdik. Biraz anlayiş, destek gerek. Belli ki parasini idare etmeyi de bilmiyor. Maaşli çalişirsa nolurki yani? Çalişsin bir tarafdan da yatirim yapsin kendi işi için. Herşeyin başi sağlik derler ya. Işte boyle durumlarda ben herseyin başi iletişim diyorum. Konuşmaya yanaşmiyorsa da guzel bir ortam hazirlayarak konuşun barişirsaniz. Zor bir durum ama sabredin ama hemen affetmeyin. Çabasi olmaliki bir daha evden gondermek gibi şey aklina gelmesin. Şayet siz adim atarsaniz gitler defollar.artacak emin olunCanım çok teşekkür ederim yorumun için. Bazen aslında içim çok kötü oluyor. Daha 1 sene olmuştu. Belki daha göreceğimiz neler vardı diyorum. Boşanırsam severek boşanmış olacağım zaten. Uzun süre onu unutamayacağımdan eminim. Sonra hayatıma biri girer mi bilmiyorum ama o başkaydı. Korkarım herkeste onu arayacağım ve tabiki bulamayacağım. O da aynı şekilde. Yani bi tanısanız aslında bunun herkes farkında ki o beni benim onu sevdiğimden çok çok daha fazla seviyor. Sadece onun hatalarıyla bu duruma gelmedi bu evlilik. Mesela onun uğraşlarıyla başladığı için, onu belli zaman sonra sevdiğim için beni çok şımarttı . Sevgiliyken falan ipler benim elimdeydi ben ona gel dersem gelir gir dersem giderdi . Yani tartıştığımız zamanlar annemi arardı sonra niye arıyorsun diye sorduğumda düzeldiğimiz zaman, zaptedemiyorum annenle konuşur sakinleşirsin diye arıyorum derdi. Tabi son zamanlar saçmaladı. Afedersiniz ota boka annemi aramaya başladı boşanma lafını çok kullanmaya başladı. Bilmiyorum bıktı belki de artık. Maddi yükü çok fazlaydı. Sıkıntılı olduğu bi gündü evet o arabada tartıştığımız gün . Canı sıkkındı . Özür diler mi gelir mi bilmem sanırım o da benden özür bekliyor
Evet çok haklısınız. Son zamanlarda git dedi gitmedim, kendi gitti oturdum evimde günlerce bekledim. Şımardı. Dozu git gide arttırdı. Bu yüzden ilk adımı atan olmayı düşünmüyorum kesinlikle. Bir de dediğim gibi zor zamanlar geçirdim ve yalnızdım ya kırgınım. Bu kırgınlığım düzelsek bile geçer mi bilmiyorum. Bazen düşündükçe sinirleniyorum kinleniyorum çünkü. Hem ona hem ailesine . Bir kez olsun aramadılar ya. Bu neyin intikamı? Nasıl affedeceğim bu insanları? Unutulur mu sizce affedilir mi? Dediğiniz gibi bi süre daha beklemeyi düşünüyorum . Kendi de bekliyor zaten. Boşanma girişiminde bulunacağını asla düşünmüyorum. Ha ben boşanmak istiyorum dersem içi sızlasa da gururundan kabul eder geri adım atmaz. Fakat böyle bi karar verecek de olsam, acele etmek istemiyorum. Bana kalsa çoktan eşyalarımı falan getirmiştim eve . Annem sakinleştirdi hep. Beni dinle asla hata yapmazsın diyor. Bir iki ay daha bekle bakalım diyor. İlk adımı atan ben olmayacağım da bu inatla o ne zaman atar bilmemSeviyorsaniz boşanmayi dusunmeyin. Ortada siddet, aldatma yoksa zaman taniyin. Belki de aile kavramini yaş aldikca daha iyi anlar. Ama guzelce konuşmaniz gerekli. Annenizin telefonundan engelleyin onu. Sorarsa ben yaptim zirt pirt arama diye soylersin. Aslinda maddi zorluk çok yipratiyor haklisim. Hemen de boşaniyim demekle olmuyor ki. Sadece bekleyin. Ben evlenmemişden once o kadar evlilikte nasil olunmali, eşle nasil davranmali gibi vidyolar izlerdimki. Evliliğimde uyguladjm. Gerçekten eşimde bana uyuyor. Dusumuyorum ilk zorlu zamanlarda onu darlasaydim, farkli davransaydim belki de iyi olamazdik. Biraz anlayiş, destek gerek. Belli ki parasini idare etmeyi de bilmiyor. Maaşli çalişirsa nolurki yani? Çalişsin bir tarafdan da yatirim yapsin kendi işi için. Herşeyin başi sağlik derler ya. Işte boyle durumlarda ben herseyin başi iletişim diyorum. Konuşmaya yanaşmiyorsa da guzel bir ortam hazirlayarak konuşun barişirsaniz. Zor bir durum ama sabredin ama hemen affetmeyin. Çabasi olmaliki bir daha evden gondermek gibi şey aklina gelmesin. Şayet siz adim atarsaniz gitler defollar.artacak emin olun
Ben de unutamiyorum haksizliği o yuzden sizi çok iyi anliyorum. Bekleyin biraz. Hazmetmesi kolay şeyler değil. Bir ay da bekleyin. Olmazsa geriye yapacak pek birşey kalmiyor aslinda( benim ablamin arkadaşi tam 7 aydir evine gitti. Ne eşi aradi ne ailesi. Hala bekliyor. Hiçbiri de boşanmaya yamaşmiyor. Ama konu komşudan edinilen bilgiye gore oğlanin annesi kiz bakiyormuş oğlu için. Bulduğu anda davayi açacaklar. Sizinkiler hamgi kafada anlamiyorum. Ama gerçekten saygisizlik. Insan gelin getirirken sahip de çikmali. Çok garip insanlarla dolu bu dunya( bazen ne kadar dusunsen de bana niye bunu yaptilar sorusunun cevabini bulamazsin. Mantiksiz, anlayiwsiz insanlarin olduğu yerde herşey mumkunEvet çok haklısınız. Son zamanlarda git dedi gitmedim, kendi gitti oturdum evimde günlerce bekledim. Şımardı. Dozu git gide arttırdı. Bu yüzden ilk adımı atan olmayı düşünmüyorum kesinlikle. Bir de dediğim gibi zor zamanlar geçirdim ve yalnızdım ya kırgınım. Bu kırgınlığım düzelsek bile geçer mi bilmiyorum. Bazen düşündükçe sinirleniyorum kinleniyorum çünkü. Hem ona hem ailesine . Bir kez olsun aramadılar ya. Bu neyin intikamı? Nasıl affedeceğim bu insanları? Unutulur mu sizce affedilir mi? Dediğiniz gibi bi süre daha beklemeyi düşünüyorum . Kendi de bekliyor zaten. Boşanma girişiminde bulunacağını asla düşünmüyorum. Ha ben boşanmak istiyorum dersem içi sızlasa da gururundan kabul eder geri adım atmaz. Fakat böyle bi karar verecek de olsam, acele etmek istemiyorum. Bana kalsa çoktan eşyalarımı falan getirmiştim eve . Annem sakinleştirdi hep. Beni dinle asla hata yapmazsın diyor. Bir iki ay daha bekle bakalım diyor. İlk adımı atan ben olmayacağım da bu inatla o ne zaman atar bilmemAtsa bi güzel süründüreceğim . Gerçi sürünüyordur şuan eminim.
Çok üzüldüm kıza. Ben olsam 7 ay beklemezdim ama. Çoktan açmıştım davayı. O kadar zamandan sonra geri dönülse de dikiş tutmaz gayet açık ki. Allah yardımcısı olsun iyi insanlar çıkarsın karşısına. Oğlu hala evliyken yuvası kurtulsun diye uğraşmıyor da kız bakıyor. Bazı kaynanalar tam bi yılan. Çok büyük saygısızlık. Bizimkiler nasıl desem biraz kabadır falan ama “yuvası yıkılsın bu gelinden ayırayım da oğluma başka gelin bulayım” kafasında asla değiller. O derece bağnazlık yok yani. Bende bizimkilere kızıyordum beterin beteri varmış demek ki. Haklısınız bana yaptıklarını da onların ayıbı diyip kapatmaktan başka çare yok çünkü dediğiniz gibi bazı insanların kafa yapısını sorgulayamıyorsunuz ondan ibaretler , o kadarlar diyip geçmek gerekiyor.Ben de unutamiyorum haksizliği o yuzden sizi çok iyi anliyorum. Bekleyin biraz. Hazmetmesi kolay şeyler değil. Bir ay da bekleyin. Olmazsa geriye yapacak pek birşey kalmiyor aslinda( benim ablamin arkadaşi tam 7 aydir evine gitti. Ne eşi aradi ne ailesi. Hala bekliyor. Hiçbiri de boşanmaya yamaşmiyor. Ama konu komşudan edinilen bilgiye gore oğlanin annesi kiz bakiyormuş oğlu için. Bulduğu anda davayi açacaklar. Sizinkiler hamgi kafada anlamiyorum. Ama gerçekten saygisizlik. Insan gelin getirirken sahip de çikmali. Çok garip insanlarla dolu bu dunya( bazen ne kadar dusunsen de bana niye bunu yaptilar sorusunun cevabini bulamazsin. Mantiksiz, anlayiwsiz insanlarin olduğu yerde herşey mumkun
O kizin kaynanasi ogluyla gelinini sadece bebek denemeleri zamani ayni odada yatmasina izim verirdi. Buna ragmen kizin anne babasi hala boşanmiş bir adi uzerine goturme dediler. bir kere bile gidil hesap sormadilar kizima bu nedir yapiyorsunuz diye. Çok rezil insanlardi. Ne guler yuz gosterdiler ne de sevgi. Hep hamal gibi çalişdirdilar. Allah herkesin karşisina iyileri çikarsin gerçekten çok zor boyle insanlara denk gelmek. Sizinkilerim derdi sadece gurur. Belkide oglu masil lanse ettiyse durumu onlar da aramiyorlar. Belki de yedikleri bogazlarina dizilsin demişdir bilemezsin. Yoksa ararlardi gibime geliyor ama gunahini da almayayimÇok üzüldüm kıza. Ben olsam 7 ay beklemezdim ama. Çoktan açmıştım davayı. O kadar zamandan sonra geri dönülse de dikiş tutmaz gayet açık ki. Allah yardımcısı olsun iyi insanlar çıkarsın karşısına. Oğlu hala evliyken yuvası kurtulsun diye uğraşmıyor da kız bakıyor. Bazı kaynanalar tam bi yılan. Çok büyük saygısızlık. Bizimkiler nasıl desem biraz kabadır falan ama “yuvası yıkılsın bu gelinden ayırayım da oğluma başka gelin bulayım” kafasında asla değiller. O derece bağnazlık yok yani. Bende bizimkilere kızıyordum beterin beteri varmış demek ki. Haklısınız bana yaptıklarını da onların ayıbı diyip kapatmaktan başka çare yok çünkü dediğiniz gibi bazı insanların kafa yapısını sorgulayamıyorsunuz ondan ibaretler , o kadarlar diyip geçmek gerekiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?