Hadi onu anlarım eziklik psikolojisi ama ya ailesi? O kadar sinirleniyorum ki. Bu insanları bu kadar kinlendirecek ne yapmış olabilirim? Annemin de çok tuhafına gitti mesela. Normalde böyle davranmazlardı. Bugüne kadar hiç evimi de terketmemiştim. Terkettim, aradım babasını sebebini söyledim, haberiniz olsun dedim kapattım. O gün bu gündür çıt yok. Hayır oğlun beni arabadan indiriyor, eve gelme diyor ne yapacaktım? Annem de şaşkın kendilerini bulunmaz hint kumaşı sanıyorlar bak hiç oğlumuzun yuvası yıkılmasın diye çaba gösteriyorlar mı diyor. Kaale bile almıyorlar şaşırtıcı bir şekilde. Tahmin ediyorum bu da taktik.
Aslında dediğiniz gibi boşanma ilamını bir yollasam. Ben dilekçe vermeyi düşündüğüm zamanlar babamın ölümü, eve hırsız girmesi, borçlar çıktı ilgilenemedim diğer konuyla, askıya alındı. Anneme söylüyorum kökten bitireyim artık yeterince bunaldım diyorum anneler sanırım biraz jenerasyon farkı bekle ne olacak bakalım kendisi gidip açacak mı dava (ki anneme söylüyorum onda o g*t asla yok herşeyi blöf) eşyamı alayım diyorum dursun sen çıkmış gitmişsin eşyan orda dursa ne olacak senin yerini doldurabilecek mi acelesi yok alırız diyor. Vazgeçilmek dediğiniz gibi hassas noktam. Babam tarafından terkedildik küçücükken. Hiç sahip çıkmadı babam bize. Bu yüzden çok bağlanmıştım bu beyefendiye kimseyi de böyle sevmemiştim. Boşanma ilamı yollarsam geri adım atmaz. Tanıyorum. Çok gururlu, egolu bir insandır. Acısından ölse geri dönmez o durumda. Bunlar benim hislerim, düşüncelerim . Fakat gerçekten ne olacağını görmeyi çok isterdim.
