keşke bıraksalardı o zaman ailem yok dedim kabullenirdim varken yokluğunu kabullenebilmek daha zor 25 yaşındayım okul yıllarımda ablam abim bakıp büyüttü maddi manevi sonrasında hep kendim çalışıp çabaladım her şey için evlenirken bir parça eşya bile almadılar kendi çeyizimi kendim aldım ben sadece sevilmek istedim parasız olan bir şeyi bile çok gördülerIyiki sizi evlenecek yaşa kadar getirmişler ona sukredin bence. Cami avlusuna da birakabilirlerdi bu anne-baba...
oyyyyy sana kocaman sarılmak istedim ya nolur üzülme gün gelir anlarlar kıymetinimerhaba arkadaşlar ağlamaktan yazamıyorum bile çok doluyum ve şuan beni dinleyecek sizden başka kimsem yok evlenmeden önce beni sevdiğini bildiğim çokta belli edemeyen ama bunu hissettiren bir babam vardı benim için yeri çok başkaydı hiçbir zaman aile içi bağlarımız iyi olmadı hep kavgalar vardı ama yine de annem ne kadar sevgisini belli etmese de beddualar etse de babam bizi seviyordu belki yapması gereken çok şeyi yapmıyordu ama seviyordu 5 yıllık evliyim doğru düzgün aramazlar sormazlar ilgilenmezler bu nasıl annelik bu nasıl babalık çok yoruldum ne iyi günümde ne kötü günümde hiç yanımda olmadılar etrafımda ki mutlu aileleri evladının sesini duymadan yaşamayan anne ve babaları görmekten artık yoruldum çok canım acıyor oysa her kötü günlerinde yanındaydım tüm hastalıklarında tüm ihtiyaçları olduğunda da hiçbir evladı ilgilenmezken ben yanlarındaydım buna rağmen şimdi kuzenimden duyuyorum beni aradı ablanlarla da konuştuğunu söyledi dedi bu kadar şeye rağmen bayramda kapısını açan bizdik kimse yoktu ama hala bayramdan beri kuzenimi bile aramış beni aramadı umursamıyorum artık kendimi yıpratmıcam diyorum ama yapamıyorum aklıma ameliyata girerken yalnız kalışlarım çocuğum olmadığı için hastane hastane dolaşırken çaresizliğim yalnızlığım ve çok küçük bir miktar parayı bile vermekten çekinen bir ailenin evladıyım 1250 ne dir ki o varlığın içinde yardımcı olmadılar kuzenimden borç aldım ve bir kez arayıp sormadılar ne yaptın diye anne olanların düşüncesini çok merak ediyorum siz olsanız ne yapardınız ve evlat ayrımı nasıl yapılabilir benim aklım almıyor evladım olmamasına rağmen
Canım benim, benimde ailemin bana karşı olan sevgisinden şüphem yok hatta önemli konularda hep arkamdadırlar ama sevgilerini hiçbir zaman göstermezler. Bende senin gibi çevremdeki insanların aile ilişkilerine bakar imrenir, üzülürüm, gerçekten çok yakıyor insanın canını. Ama evlensem ya da Allah göstermesin bir hastalığım olsa yanımda olurlar. Senin durumun benden de kötüymüş ben kendimi ilgisiz görürdüm. İnşallah Rabbim sana bir bebek nasip eder de görmek istediğin ilgiyi çocuğun senden görür, bende hep böyle diyorum kendime çünkü, benim yaşadıklarımı yaşamayacak diye. Ama insan annesine çok benzermiş anne olunca sende öyle olacaksın derler ama ben tıpa tıp aynı olacağımı sanmıyorum. Yazdıklarında bir nevi kendimi gördüm aslında. Sıkıntıdan, stresten uzak durmaya çalış, hiçbir şey senden önemli değil, tabiki böyle demeyle olmuyor ama eşin bu durumda yanında oluyor mu bilmiyorum ama onun sarıp sarmalaması, ailenin veremediğini vermesi gerekir diye düşünüyorum. Alıştığın bir durumdur bu olanlar zaten bu saatten sonra değiştiremezsin, böyle kabul edeceğiz ne yapalım :)
Çok haklısın canım, insan gerçekten çok üzülüyor. Allah yardıcın olsunçok can acıtıcı değil mi ben evladım olsun diye senelerce çırpındım yanımda ne anne var ne baba hastaneye kontrole giderdim yalız mı geldin kimsen yok mu destek verecek derlerdi içim kan ağlardı derdime dert eklenirdi uzaktar rahatsızlar diyip konuyu kapatırdım en azından yanımda olmasalar da düşündüklerini bilmek isterdim
Kim olursa olsun saygısızlık yapmamak kaydı ile herkese hak ettiği değeri vermek gerekir. Sende hiç farksız değilim canım. 160 milyarlık arabaya biniyor oğkunada bi alt modelini alıyor ama ben kirada geziyorum ki sürüyle evleri var 500 metre kadar yakın Oturuyorum ama 500 km kadar uzağız yani bi tek sen değilsin oyüzden sende onları arama sorma bosver kendini yıpratma ailene bak sen ben öyle yapmaya calısıyor um artık başarıyorumda.
Canım üzülme benim annem de yeğenlerini benden daha fazla sever ve değer verirdi. Benden kaçırdıği tatlılari onlara yedirir, bana almadığı kıyafetleri onlara alırdı. Üstelik tek çocuğum. Anlaşılır gibi değil di mi yasayan bilir ışte.
Evlendigim gece hamile kaldım oğluma. Erken dogunca da zina çocuğu dedi. Kuzenim üç buçuk aylık hamileyken evlendi. Ahh canım benim anne olacak , ne kadar mutluyum dedi.
Şaka gibi değil mi? Hepsi gerçek. Beterin beteri var üzülme. Daha neler neler babam vefat etti, öğrendim ki babamın tüm varlığını o yaşarken üzerine geçirmiş benden mal kaçırmiş.
Yani hiç üzülme değmez. Kimse değişmeyecek sen değiş. Arama sorma, gitme. Daha kıymetli olursun.
Rabbim sana derdini kederini unutturacak bir evlat nasip etsin hayırlısıyla, doğur büyüt ve anneliğe dair içinde kalan tüm duyguları sen ona göster.
merhaba arkadaşlar ağlamaktan yazamıyorum bile çok doluyum ve şuan beni dinleyecek sizden başka kimsem yok evlenmeden önce beni sevdiğini bildiğim çokta belli edemeyen ama bunu hissettiren bir babam vardı benim için yeri çok başkaydı hiçbir zaman aile içi bağlarımız iyi olmadı hep kavgalar vardı ama yine de annem ne kadar sevgisini belli etmese de beddualar etse de babam bizi seviyordu belki yapması gereken çok şeyi yapmıyordu ama seviyordu 5 yıllık evliyim doğru düzgün aramazlar sormazlar ilgilenmezler bu nasıl annelik bu nasıl babalık çok yoruldum ne iyi günümde ne kötü günümde hiç yanımda olmadılar etrafımda ki mutlu aileleri evladının sesini duymadan yaşamayan anne ve babaları görmekten artık yoruldum çok canım acıyor oysa her kötü günlerinde yanındaydım tüm hastalıklarında tüm ihtiyaçları olduğunda da hiçbir evladı ilgilenmezken ben yanlarındaydım buna rağmen şimdi kuzenimden duyuyorum beni aradı ablanlarla da konuştuğunu söyledi dedi bu kadar şeye rağmen bayramda kapısını açan bizdik kimse yoktu ama hala bayramdan beri kuzenimi bile aramış beni aramadı umursamıyorum artık kendimi yıpratmıcam diyorum ama yapamıyorum aklıma ameliyata girerken yalnız kalışlarım çocuğum olmadığı için hastane hastane dolaşırken çaresizliğim yalnızlığım ve çok küçük bir miktar parayı bile vermekten çekinen bir ailenin evladıyım 1250 ne dir ki o varlığın içinde yardımcı olmadılar kuzenimden borç aldım ve bir kez arayıp sormadılar ne yaptın diye anne olanların düşüncesini çok merak ediyorum siz olsanız ne yapardınız ve evlat ayrımı nasıl yapılabilir benim aklım almıyor evladım olmamasına rağmen
Icin rahat edermi bilmem ama ben babami en son 8 yasimda gordum..simdi ara sira arar hal hatir sorar o kadar..olmayinca olmuyor bende bir annecigimle buyudum..bosver ailene kendi hayatina mutlu olmaya bak
Çok iyi Anlıyorum seni maalesef benimde umursamaz bir ailem var ve kaç gündür bende büyük sorunlar yaşıyorum insan eşine de anlatamıyor bu durumları nede olsa ailen Yarin öbür gün yine de kötü söz gelsin istemiyor insan ama ailelerin Ayrım yapması çok kötü bende kızlarını sürekli arayıp soran yardım eden anneleri görünce hep özeniyorum benim hiç bir zaman öyle annem olmadı hatta bana geldiği zaman bile hamile Olduğum halde benden hizmet bekler hiç bir şey yapmaz tatlı siparişi verir bana
Siz evlatlarısınız size yapmaları gerekeni başkalarına yapmaları ne kadar yanlış benim annemle anne kız ilişkisi hiç bir zaman olmadı malesef evlendiğimden beri ben ne kdr gizlesem de eşim ve ailesi annemin çok umursamaz biri olduğunun farkındalar anneme söylüyorum malesef bunu düzeltmek için adım bile atmıyor bende bu Yüzden çok Ağladım çok üzüldüm şimdi hamileyim şimdi daha çok zoruma gidiyor çünkü daha doğum yapmadım ama ona çok bağlıyım sanki onsuz olamam gibi geliyor annemin davranışlarını görünce iyice uzaklaşıyorum bir anne böyle olmamalı diye ama elden bişey gelmiyor malesef en iyisi düşünmemek görmezden duymazdan gelmekişte hep bu yüzden eksiğiz çok haklısın eşim çok iyi biri ama ailesine çok düşkün allah rahmet eylesin kayınvalidem çok iyi kadındı çok severdi beni ben annemden öyle sevgi görmedim ama yine de eşime anlatamıyorum bütün duygularımı dediğin gibi ne kadar kızsam da kendimi biliyorum en ufak bir şeyde gitmek isterim oda bir şey söyler kaldıramam ve bu konularda çok hassasım anlatırken ağlıyorum onun beni böyle görmesini hiç istemiyorum gerçekten garip ablamın doğumunda yiğenime hiç bir şey takmadılar gelip destek bile olmadılar ben zorla getirtirdim kuzenimin doğumuna gidip takı takmışlar sorun biz de mi acaba
Benim anne ve babam ayrıldıklarından beri aşırı benciller. Mezun olur olmaz çeyizime kadar herseyimi kendim hazırladım üstelik kendi mesleğime yönelecek vakit ayıramadan kendimi üniversite okumasam da yapacağım bir işte buldum. Tırnaklarımla çeyiz yaptım düğünüme 20 gün var ne eksiğin var diye yeni sordu annem. Mutfak masam yok 1000 tl istediğim dedim kayınvalidemin yanında beni aşar dedi. Ben ki çok gururluyumdur yerin dibine soktu beni. Üstelik babamın durumu çok iyi son model arabalar vs. Annemde ticaretle ugrasıyor bana bi çöp almaktan aciZler. En azından sen evlenmişsin eşin inşallah iyi biridir sarıl kocaman artık yeni bir ailen var onun kıymetini bil. Çünkü ben öyle yapacağımAllahım utandırmasın.. Çocukluktan beri el bebek gül bebek büyüyüp bir anda hayatta tek başına kalmak çok ağır..
Uzulme
Rabbim insallah sana da bir evlat verir.Sen yavruna simsiki sarilirsin.
Yalnız değilsin benim babam da arayıp sormaz.bir seye ihtiyaci varmi rahat mi huzurlu mu demez.sahip cikmaz.evlat ve torun sorumluluğundan olabildiğince kaçar.ohhh mis gibi yasar gul gibi karisi ve onun sonu gelmez akraba ve arkadaslariyla.artik bıraktım peşini. Çok acı ama görünce merhaba merhaba.valla benim de konu açıp içimi dokesim geldi arkadaşım üzülme ya.anliyorum ailesiyle bicir bicir olanlara karsi ozenmeni.ana baba hakkı varsa evlat hakkı da var. Öyle dogurdum okuttum gelin ettim demesi değil. Arka çıkması sevgi göstermesi önemli.
öyle dolu olduğum bi anda açmışsınız ki konuyu oturup hıçkıra hıçkıra ağladım
Siz evlatlarısınız size yapmaları gerekeni başkalarına yapmaları ne kadar yanlış benim annemle anne kız ilişkisi hiç bir zaman olmadı malesef evlendiğimden beri ben ne kdr gizlesem de eşim ve ailesi annemin çok umursamaz biri olduğunun farkındalar anneme söylüyorum malesef bunu düzeltmek için adım bile atmıyor bende bu Yüzden çok Ağladım çok üzüldüm şimdi hamileyim şimdi daha çok zoruma gidiyor çünkü daha doğum yapmadım ama ona çok bağlıyım sanki onsuz olamam gibi geliyor annemin davranışlarını görünce iyice uzaklaşıyorum bir anne böyle olmamalı diye ama elden bişey gelmiyor malesef en iyisi düşünmemek görmezden duymazdan gelmek