Açıkçası ben anne olsam iyi bir anne olurum, eşim de benden bağımsız olarak iyi bir baba olur ama biz ortak bir noktada buluşamayız ve evliliğimize büyük bir darbe olur buna eminim. Ben evin en büyük çocuğuyum, sabırlı, vefakar ve sorumluluk sahibi bir insanım. Eşim ise evin en küçük tek oğlu, şımarık, düştüğünde kaldırılmış ve istediği yapılmış. Şimdi aynı rolleri evliliğimize de taşıdık. Büyük bir sıkıntı çeksek eşim hemen yıkılır, ben hem kendimi telkin edip hem problemle boğuşup hem de onu yatıştırmakla mükellef olurum. Rollerin böyle olacağına eminken istwsem dahi çocuk düşünemem ama bu dönemde anladım ki anne baba ve kardeşten ötesi yalanmış.