Selam herkese.
Bu ara her şeyden çok daraldım. Her sene bir kaç kere yaşıyorum bu durumu zaten. Her şey üst üste geliyor.
Bu sene biraz sıkışık bir dönemdeyiz. Sıkışık dediysem kenara atacak bir paramız yok, hoş hiç olmadı zaten. Ev ve araba kredisi ödüyoruz. Eşimin bedelli borcu yeni bitti ki motor alacağım diye tutturdu. Ben de alsın ama en azından ortak ödeyip araba borcunu bitirelim (ben ödüyorum arabayı) sonra alsın kafasındayım çünkü iyi kötü bir motoru var. O da en yakın arkadaşımın istemeden hamile kalıp doğurmasından sonra değişti. Bizim başımıza da böyle bir şey gelirse hiç bir şey yapamam diye hayatını yaşama derdine düştü.
Her neyse gündemimiz buyken, planda olmayan ani bir ameliyatım gündeme geldi. Annem memlekette bir doktor bulmuş, hemen gel diyerek masrafları karşıladı. Eşim o sırada 2 günlüğüne şehir dışında tam 14 şubat günü gece gelecek, ben gündüz memlekete gidiyorum. Konu da sağlık olunca biraz kötü hissettim, 14 şubatta eşim yanımda yok diye üzüldüm, ufak bir hediye aldım not ile bırakıp geldim memlekete. Eşim ameliyat öncesi geldi, bir gece kalarak ertesi gün gitti. 1 ay raporluyum sürekli kontrole gidiyorum ama içimden geçen 1 hafta kadar sonra evime dönmekti. Eşim yardımcı olur diye düşündüm ama bana "rapor boyunca orada kal, gelirsen kavga ederiz. Sen iş yapamazsın, bana şu işleri yap dersin ben de acelesi yok derim, kendin yapmaya kalkarsın kavga çıkar" dedi. Bu durum benim biraz zoruma gitti, yani yatalak değilim sonuçta. Ben de ona hastalık vs geçirirse hiç bana güvenmemesini maddi manevi ailesinin yanına gitmesini söyledim. Söylesem de nuu durum çok zoruma gitti. Öğrencilerim sınıflara dağıtıldı zaten perişan, canım çok sıkkın ama inanın her gün biri yazıyor, sesli mesajlar, sevgi sözcükleri, özledimler... Veliler her ne kadar üzülseler de "hocam siz iyi olun her şey yoluna girer" diyorlar. Eşimin ise tek yaptığı" işe geldim, yemek yedim, ağrın sızın var mı, yattım, iyi geceler" tarzı manasız konuşmalar. Herhangi bir arkadaşımdan farksız hatta o kadsr bile değil.
Hal böyleyken 2 gün önce kayınvalidem aramidı. Eşimin doğum günü yaklaşıyor, sen doğum gününe gelecek misin diye soruyor. Her derdim bitti, doğum günü kutlamam kaldı benim de. Gelemeyeceğimi söyledim, oğlumla konuşayım da olmadı geldiğin zaman kutlarız dedi. Ben de eşime bildirdim, ben zaten doğum günü falan kalabalık kutlamak istemiyorum, ben yokken siz kutlayın biz de pasta keseriz gelince dedim, tamam dedi. Dün de aramış biz konuştuk annemle, sen gelince kutlayacağız diyor. Az çok eskiden tanıyanlar bilir, bu kutlamalardan bana zaten fenalık geldi, hele hastayken tek derdim buymuş gibi büyük planlar yapılması daha da battı.
Neye kızacağımı şaşırdım, eşimde ne bir manevi doyurma, yanş yanımda değilsin bana resmen gelme demişsin bari manevi olarak yanımda ol o da yok. Kayınvalidem oğluşunun doğum günü derdinde. Annem babam da nasıl maddi destek oluruz, nasıl yedirip içirip daha çabuk iyileştiririz derdinde.
Az önce annemle de tartıştım, bana kötü niyetli olduğumu söyledi. Adam çalışıyo sana nasıl baksın dedi (bakmak dediği yemek yapmak ve evi toparlamak, tek kolum komple sarılı hareket ettirmiyorum o kadar, saç bağlama, kıyafet düğmesi ilikleme ve yıkanma falan bunlar zor oluyor ama tek elle de yatalak değilim sonuçta), doğum günü için seni bekliyorlar fena mı, senden bişey beklemezler, git otur pastanı ye ağzını sil kalk dedi.
Şimdi ben düşüncelerimde kötü niyetli miyim, annem kavga çıkmasın diye mi böyle söylüyor anlamadım ve tavrım ne olsun şaşırdım.
Herkese cevap veremeyebilirim, uzun sürüyoe yazmam, görüşleriniz için şimdiden teşekkürler.
