- 24 Ağustos 2022
- 577
- 1.873
-
- Konu Sahibi dolunaydamavikus
- #41
Stockholm sendromu nedir diye bir araştırın lütfen.Bu konuda en çok bebeğe üzüldüm.
Hapisten önce çok mu normalmiş? Adam yatacağı hapsi bile size söylememiş gitmiş hiç iletişim kurmamış. Hiç normal değil başka biri olmasın?Kötü giden bi evlilik düzelsin diye çocuk yapacak kadar bencil ve sığ düşünceli değilim. Evlenmeden önce tanıdığım insan bambaşka biriydi, etkilenmemiş gibi görünse de yaşadığı hapis sürecinin psikolojik etkilerini atlatamadığını, işle ilgili takıntısının buna bağlı olduğunu düşündüm. Kendisiyle konuşmak iletişim kurmak için biçok adım attım. Ama bu son yaşadıklarımın sebebini gerçekten anlayamıyorum, sevmiyosa boşanmasına engel bi durum yok zorluk çıkaracak biri değilim, başkasını seviyosa bana hayatı zindan etmesindense onunla olmasını tercih ederim.
Psikoloğa gitmemizi reddediyo, sorunlarımı ailemle ya da arkadaşlarımla paylaşamıyorum. Ona anlatmaya çalıştığımda asla çözüm odaklı değil. Aslında buraya yazma sebebim de artık bi şekilde bu duyguları paylaşmak, çünkü içimde yaşayıp mide ağrılarıyla uyanmaktan yoruldum.
Neler yaşamışsınız neler, iyice tanımadan evlenmeyin diyorum bunları okudukça. Kocan seni sanırım çantada keklik görüp değer vermemeye başlamışsa öyle de gider, ailene durumu anlat gerekirse ayrıl, ondan ne koca olur ne baba olur.Herkese merhabalar;
Nereden başlayacağımı gerçekten bilemiyorum, ama çözüm bulamıyor olmak artık her şeyden vazgeçmeme sebep olmak üzere..
30 yaşında üniversite mezunu, hem maddi hem manevi kendi ayakları üstünde durabilen bi insanım. 2,5 yıl önce eşimle tanıştık ve yakında evliliğimizin 1. yılı dolacak.
Evlenmeden önce hem ilgisi hem sevgisiyle karşıma çıktığı için sadakalar vermeme şükür duaları etmeme sebep olan adam şu anda en büyük hatammış gibi hissediyorum.
Evliliğimizin 4. ayında daha önce ne ailesinin ne de kendisinin bana ufak da olsa bahsetmediği bi dava yüzünden 1 ay hapse gireceğini öğrendim. Benim ailem de onun ailesi de eğitimli ve düzgün insanlardan oluşuyor, böyle bi şey aklımın ucundan dahi geçmezdi. Tüm ailesinin haberi varken son haftaya kadar hiçbir şekilde ne benimle ne ailemle konuşulmadı. Bana sebebini anlattığında doğru bulmadığımı ama buna sebep olan durumu anlayabildiğimi söyledim, kendi kırgınlığıma rağmen arkasında durdum ( yanlış anlaşılmasın yüz kızartıcı bi suç değil işiyle alakalı ) teslim olmaya gideceği gün bana haber bile vermedi, başka bi akrabasından öğrendim. 1 ay boyunca hiçbir şekilde iletişim kuramadım kimseden net bilgi alamadım avukatıyla bile kendi çabamla görüşebildim
Bu süreçte stresten vücudumda döküntüler çıktı, süreç bittiğinde ne yazık ki aileden sevdiği birini kaybetti ve üstüne gitmemek o kötü günleri hatırlatmamak adına bu konuyu tekrar tekrar açmak istemedim. Neden dürüst davranmadığını neden giderken haber bile vermediğini sorduğumda olur böyle şeyler dedi sadece
Yeniyıl, doğum günüm, bayramlar .. tek bir özel günü bile kutlamadık, ben özel bi şeyler yapmak istediğimde hep saçma sapan şeyler olarak değerlendirdi
Senede sadece 2 hafta yıllık izin kullanabiliyorum, eşim cumartesileri de çalışıyor ben de ayda 2 hafta sonu ne yazık ki çalışmak zorundayım. Yıllık izin tarihim 3 ay öncesinden belirleniyor ve hayati durumlar dışında değiştirme şansım yok. İznimin 10 gününü eşim işlerini planlamadığı için evde geçirdim. Babasıyla ortak çalışıyolar, babası ve annesi her şey kontrol altında gidin tatilinizi yapın dediği halde eşim işleri bırakamayacağını söylüyor. İznin son 5 gününde benim neredeyse yalvarır hale gelmem neticesinde çıktığımız tatil yolunda otel rezervasyonlarını vb her şeyi ayarlamamıza rağmen ben gelmek istemiyorum deyip taksi çağırıp eve döndü. Ağlayarak peşinden gidip ikna ettim. Tatilde benden daha çok eğlendi, döndüğümüzde akrabalarına anlata anlata bitiremedi ama benim tüm neşem sönmüştü
Evlenmeden önce bile aile olmayı benden çocuk sahibi olmayı ne kadar istediğini söyleyip dururdu. Tatilden döndükten 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim
Ona söylediğimde buz gibi bi ifadeyle Allah hayırlı etsin sağlıkla doğsun dedi. Sarılmayacak mısın dedim hayır diyerek reddetti. Ağlayarak çıktım evden yarım saat parkta ağladım. Neredesin bile demedi, arayıp bugünü böyle hatırlamayalım bana böyle davranmanın sebebi ne diye sorduğumda aynı soğuk cevapları aldım. Eve döndüğümde bize bi çiçek alsan barışırız belki kızımız olur ilk çiçeğini almış olursun dedim elini tutup, amma uzattın diye tersledi. Tartışmanın devamında yüzüğümü çıkarıp kendisine verdim bi süre takmak istemiyorum diye, sokağa fırlattı. Böyle yazınca çok komik gerçekten ama inanın olayı bu kadar tırmandıran şey sadece bana sarılmasını beklememdi
Daha sonra bebekte ciddi bi düşük tehlikesi olabileceğini öğrendik, bu duygusal travmalarla baş edemeyeceğimi düşündüğüm için sadece bebeğe odaklanmak istedim, daha önceki davranışlarını hiç yaşanmamış saydım
Ama ne yazık ki tüm bu stres ve üzüntüyle anneme ve kayınvalideme ağlayarak hamilelik haberi verdim.
Yaşadığım sıkıntıları ailemle paylaştığım için eşim beni suçladı
Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra rahatladım ve açıkçası evlilik yıldönümümüzde gönlümü alacak bi davranış yapması beklentisi içindeydim. Hem bebeğin iyi olduğunu kutlamak, hem yıldönümünü kutlamak hem de yaptıklarının bi telafisi gibi düşünüyodum
Ama kendisi o güne bi iş toplantısı ayarlamış. Toplantıdan sonra da bi arkadaşının düğününe gidecekmiş. Ben davetli değilmişim her yere ikiz gibi mi gidecekmişiz, akşam 8-9 gibi beni almaya gelecekmiş
Gerçekten çok üzüldüm çok öfkelendim, hissettiklerimi ona anlattığımda 7/24 ilgi beklediğimi, başka insanların eşlerine şiddet uyguladığını, küfürler edip aldattığını benim hiçbi şeyden mutlu olmayacağımı ve mutlu edilmemin imkansız olduğunu söyledi
Hem sevgiliyken hem evlendikten sonra kendi arkadaş çevresinden kimsenin bulunduğu bi ortama birlikte gitmedik, ikimizin de işleri yoğun aile ziyaretleri dışında birlikte yaptığımız tek şey neredeyse market alışverişi. Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra tatlı yemek için 20 dklığına girdiğimiz bi cafede başını telefondan kaldırmadı, lütfen biraz sohbet edelim dediğimde bana işle ilgili olduğunu ayda şu kadar para verirsem işiyle ilgilenmeyip benimle istediğim kadar ilgileneceğini, o parayı veremeyeceksem de anlayışsızlık etmemem gerektiğini söyledi
Psikoloğa ya da aileden/ arkadaşlarından güvendiği saydığı birine konuyu anlatıp bize yol göstermesini isteyelim dedim. Kabul etmedi, hiçbir problem yokmuş ben rahatlıktan problem çıkarıyomuşum
Bi süre uzak kalalım benim tahammül seviyem de sevgim de azaldı özleyelim birbirimizi, sen bikaç hafta başka bi yer ayarla arkadaşında falan kal dediğimde kabul etmedi
Anneme gidersem olay ailelere yansıyacak ve hoş olmayacak. Ama başka çıkar yol bulamıyorum. Bu kadar severek evlendiğim adam gerçekten bu insan mı diyorum.
1. yılımız dolmak üzere olduğu için anlaşmalı boşanmayı düşünmeye başladım, hamileyken bana böyle davranması için gerçekten sebep bulamıyorum
Daha önce kendisiyle sakince çok konuştum, kendisinden hiçbi talebim olmadığını isterse boşanabileceğimizi ama benim de bi insan olduğumu ve bu davranışları hak etmediğimi söyledim
Ne yapacağımı bilemiyorum.. lütfen yol gösterin
O kadar alttan almışsın ki bu adamı o kadar ısrarcısın ki sevilmek için bı ağzının payını hak ettiği muameleyi verememissin. Ve siz bu çocuğu sarılmadan yapmissinizdir yemin edebilirim ama ispatlayamam. Sebebi de sensin ! Senin kendine değer vermeyisinSarılmayacak mısın dedim hayır diyerek reddetti.
Sevilmek için değil hanımefendi, sevgisiz bi ailede büyümedim ya da hırs yapıp beni sevecek nasıl sevmez diye bi yarışa girmedim. Yeri geldiğinde karşısına geçip yaptığı haksızlıkları da tek tek anlattım, verecek cevabı olmadı. İnsanlar sadece siyah ya da sadece beyazdan oluşmuyor. Sırf kötülükten ya da sırf iyilikten oluşmuyor ne yazık ki. Bana bunları yapan adam aynı zamanda sabahları bana kahvaltı hazırlayıp, ayağım üşüdüğünde çorabıma kadar giydiren bi adam. Yine de bu davranışlarını haklı çıkarmaz, kendi kıymetimin farkında olduğum için kabul edemiyorum bu davranışlarını, kestirip atmak istemediğim çözüm aramaya çalıştığım için bu kadar yoruluyorum.O kadar alttan almışsın ki bu adamı o kadar ısrarcısın ki sevilmek için bı ağzının payını hak ettiği muameleyi verememissin. Ve siz bu çocuğu sarılmadan yapmissinizdir yemin edebilirim ama ispatlayamam. Sebebi de sensin ! Senin kendine değer vermeyisin
Aman bişey demedik senin ponçik kocana. Senin "tepki " dediğini ben en ufak tartışmada yapıyorum kocama ama sen bu iğrenç muameleye maruz kalıp tepki koyduğunu düşünüyorsan bu "karşısına dikilmeye" tepki diyorsan sen daha çoook böyle muamele görürsün . Ah ama pardon artık "çocuğun için " bişey yapmazsın.Sevilmek için değil hanımefendi, sevgisiz bi ailede büyümedim ya da hırs yapıp beni sevecek nasıl sevmez diye bi yarışa girmedim. Yeri geldiğinde karşısına geçip yaptığı haksızlıkları da tek tek anlattım, verecek cevabı olmadı. İnsanlar sadece siyah ya da sadece beyazdan oluşmuyor. Sırf kötülükten ya da sırf iyilikten oluşmuyor ne yazık ki. Bana bunları yapan adam aynı zamanda sabahları bana kahvaltı hazırlayıp, ayağım üşüdüğünde çorabıma kadar giydiren bi adam. Yine de bu davranışlarını haklı çıkarmaz, kendi kıymetimin farkında olduğum için kabul edemiyorum bu davranışlarını, kestirip atmak istemediğim çözüm aramaya çalıştığım için bu kadar yoruluyorum.
Bacim adam seni dolandirip nikah kiydirip hapse girmis hala corap diyorsun. Gercekten mukemmel bir ciftsiniz sakin ayrilmayin.Sevilmek için değil hanımefendi, sevgisiz bi ailede büyümedim ya da hırs yapıp beni sevecek nasıl sevmez diye bi yarışa girmedim. Yeri geldiğinde karşısına geçip yaptığı haksızlıkları da tek tek anlattım, verecek cevabı olmadı. İnsanlar sadece siyah ya da sadece beyazdan oluşmuyor. Sırf kötülükten ya da sırf iyilikten oluşmuyor ne yazık ki. Bana bunları yapan adam aynı zamanda sabahları bana kahvaltı hazırlayıp, ayağım üşüdüğünde çorabıma kadar giydiren bi adam. Yine de bu davranışlarını haklı çıkarmaz, kendi kıymetimin farkında olduğum için kabul edemiyorum bu davranışlarını, kestirip atmak istemediğim çözüm aramaya çalıştığım için bu kadar yoruluyorum.
Kimseyi savunmuyorum hanımefendi. Size karşı da üslubumda bana hakaret edeceğiniz bi sebep göremiyorum. Asıl eziklik yaşadığı şeyler hakkında eğitimi kültürü hakkında herhangi bir şey bilmediğiniz bir yabancı bi sorunuyla alakalı toplumdan fikir almaya çalıştığında hakarete başvurmak bence. Burada yaşadığım problemden bahsediyorum diye bana hakaret etmeye hakkınız yok.Aman bişey demedik senin ponçik kocana. Senin "tepki " dediğini ben en ufak tartışmada yapıyorum kocama ama sen bu iğrenç muameleye maruz kalıp tepki koyduğunu düşünüyorsan bu "karşısına dikilmeye" tepki diyorsan sen daha çoook böyle muamele görürsün . Ah ama pardon artık "çocuğun için " bişey yapmazsın.
Böyle ezik ezik davranıp ayakları üzerinde durduğunu sanıp kocası tarafından ikinci sınıf insan muamelesi görüp sonra da gelip kocalarını savunuyorlar ya...4 yanlış bir doğruyu götürmüyor hanfendi belki 1 yanlış birçok doğruyu götürüyor evlilikte....
Bakın. Sizin psikolojiniz iyi değil. Yardım alın. Yaşadıklarımız küçük seyker değil. Önce bunu kabullenin. Dik durdugunuzu sanıyorsunuz ya. Dik degilsiniz. Ve çocuğunuz için dik olmak zorundasınız "ezik" kelimesini hakaret olarak algılıyor iseniz "pasif" diyelim o zaman. Neyse ne. Ne demek istediğimizi gayet iyi anlıyorsunuz aslında da .. işinize gelmiyor. Millet ne der o ne der bu dul der... Siz bilirsinizKimseyi savunmuyorum hanımefendi. Size karşı da üslubumda bana hakaret edeceğiniz bi sebep göremiyorum. Asıl eziklik yaşadığı şeyler hakkında eğitimi kültürü hakkında herhangi bir şey bilmediğiniz bir yabancı bi sorunuyla alakalı toplumdan fikir almaya çalıştığında hakarete başvurmak bence. Burada yaşadığım problemden bahsediyorum diye bana hakaret etmeye hakkınız yok.
Çözümü boşanmak,belki bir ihtimal düzelir diye bekliyorsunuz ama boşuna bekliyorsunuz.Var böyle adamlar,çok güzel oynarlar elde edene kadar,türlü numaralar çevirip sizi kendine bağlarlar.Genelde evlenmezler ama bu evlenmiş ne hikmetse.Birlikte olduğunuz sürece daha ne rezilliklere maruz kalacaksınız kimbilir ama keşke o çocuğu yapmasaydınız.Bu hikayede en çok zarar gören o olacak ne yazık ki.Adamin size gerçek yüzünü göstermeye başladıktan sonra çocuk yapmanız çok büyük bir cesaret,daha doğrusu çok büyük bir hata.Boşanmak tek çıkar yolunuz ne yazık ki.Herkese merhabalar;
Nereden başlayacağımı gerçekten bilemiyorum, ama çözüm bulamıyor olmak artık her şeyden vazgeçmeme sebep olmak üzere..
30 yaşında üniversite mezunu, hem maddi hem manevi kendi ayakları üstünde durabilen bi insanım. 2,5 yıl önce eşimle tanıştık ve yakında evliliğimizin 1. yılı dolacak.
Evlenmeden önce hem ilgisi hem sevgisiyle karşıma çıktığı için sadakalar vermeme şükür duaları etmeme sebep olan adam şu anda en büyük hatammış gibi hissediyorum.
Evliliğimizin 4. ayında daha önce ne ailesinin ne de kendisinin bana ufak da olsa bahsetmediği bi dava yüzünden 1 ay hapse gireceğini öğrendim. Benim ailem de onun ailesi de eğitimli ve düzgün insanlardan oluşuyor, böyle bi şey aklımın ucundan dahi geçmezdi. Tüm ailesinin haberi varken son haftaya kadar hiçbir şekilde ne benimle ne ailemle konuşulmadı. Bana sebebini anlattığında doğru bulmadığımı ama buna sebep olan durumu anlayabildiğimi söyledim, kendi kırgınlığıma rağmen arkasında durdum ( yanlış anlaşılmasın yüz kızartıcı bi suç değil işiyle alakalı ) teslim olmaya gideceği gün bana haber bile vermedi, başka bi akrabasından öğrendim. 1 ay boyunca hiçbir şekilde iletişim kuramadım kimseden net bilgi alamadım avukatıyla bile kendi çabamla görüşebildim
Bu süreçte stresten vücudumda döküntüler çıktı, süreç bittiğinde ne yazık ki aileden sevdiği birini kaybetti ve üstüne gitmemek o kötü günleri hatırlatmamak adına bu konuyu tekrar tekrar açmak istemedim. Neden dürüst davranmadığını neden giderken haber bile vermediğini sorduğumda olur böyle şeyler dedi sadece
Yeniyıl, doğum günüm, bayramlar .. tek bir özel günü bile kutlamadık, ben özel bi şeyler yapmak istediğimde hep saçma sapan şeyler olarak değerlendirdi
Senede sadece 2 hafta yıllık izin kullanabiliyorum, eşim cumartesileri de çalışıyor ben de ayda 2 hafta sonu ne yazık ki çalışmak zorundayım. Yıllık izin tarihim 3 ay öncesinden belirleniyor ve hayati durumlar dışında değiştirme şansım yok. İznimin 10 gününü eşim işlerini planlamadığı için evde geçirdim. Babasıyla ortak çalışıyolar, babası ve annesi her şey kontrol altında gidin tatilinizi yapın dediği halde eşim işleri bırakamayacağını söylüyor. İznin son 5 gününde benim neredeyse yalvarır hale gelmem neticesinde çıktığımız tatil yolunda otel rezervasyonlarını vb her şeyi ayarlamamıza rağmen ben gelmek istemiyorum deyip taksi çağırıp eve döndü. Ağlayarak peşinden gidip ikna ettim. Tatilde benden daha çok eğlendi, döndüğümüzde akrabalarına anlata anlata bitiremedi ama benim tüm neşem sönmüştü
Evlenmeden önce bile aile olmayı benden çocuk sahibi olmayı ne kadar istediğini söyleyip dururdu. Tatilden döndükten 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim
Ona söylediğimde buz gibi bi ifadeyle Allah hayırlı etsin sağlıkla doğsun dedi. Sarılmayacak mısın dedim hayır diyerek reddetti. Ağlayarak çıktım evden yarım saat parkta ağladım. Neredesin bile demedi, arayıp bugünü böyle hatırlamayalım bana böyle davranmanın sebebi ne diye sorduğumda aynı soğuk cevapları aldım. Eve döndüğümde bize bi çiçek alsan barışırız belki kızımız olur ilk çiçeğini almış olursun dedim elini tutup, amma uzattın diye tersledi. Tartışmanın devamında yüzüğümü çıkarıp kendisine verdim bi süre takmak istemiyorum diye, sokağa fırlattı. Böyle yazınca çok komik gerçekten ama inanın olayı bu kadar tırmandıran şey sadece bana sarılmasını beklememdi
Daha sonra bebekte ciddi bi düşük tehlikesi olabileceğini öğrendik, bu duygusal travmalarla baş edemeyeceğimi düşündüğüm için sadece bebeğe odaklanmak istedim, daha önceki davranışlarını hiç yaşanmamış saydım
Ama ne yazık ki tüm bu stres ve üzüntüyle anneme ve kayınvalideme ağlayarak hamilelik haberi verdim.
Yaşadığım sıkıntıları ailemle paylaştığım için eşim beni suçladı
Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra rahatladım ve açıkçası evlilik yıldönümümüzde gönlümü alacak bi davranış yapması beklentisi içindeydim. Hem bebeğin iyi olduğunu kutlamak, hem yıldönümünü kutlamak hem de yaptıklarının bi telafisi gibi düşünüyodum
Ama kendisi o güne bi iş toplantısı ayarlamış. Toplantıdan sonra da bi arkadaşının düğününe gidecekmiş. Ben davetli değilmişim her yere ikiz gibi mi gidecekmişiz, akşam 8-9 gibi beni almaya gelecekmiş
Gerçekten çok üzüldüm çok öfkelendim, hissettiklerimi ona anlattığımda 7/24 ilgi beklediğimi, başka insanların eşlerine şiddet uyguladığını, küfürler edip aldattığını benim hiçbi şeyden mutlu olmayacağımı ve mutlu edilmemin imkansız olduğunu söyledi
Hem sevgiliyken hem evlendikten sonra kendi arkadaş çevresinden kimsenin bulunduğu bi ortama birlikte gitmedik, ikimizin de işleri yoğun aile ziyaretleri dışında birlikte yaptığımız tek şey neredeyse market alışverişi. Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra tatlı yemek için 20 dklığına girdiğimiz bi cafede başını telefondan kaldırmadı, lütfen biraz sohbet edelim dediğimde bana işle ilgili olduğunu ayda şu kadar para verirsem işiyle ilgilenmeyip benimle istediğim kadar ilgileneceğini, o parayı veremeyeceksem de anlayışsızlık etmemem gerektiğini söyledi
Psikoloğa ya da aileden/ arkadaşlarından güvendiği saydığı birine konuyu anlatıp bize yol göstermesini isteyelim dedim. Kabul etmedi, hiçbir problem yokmuş ben rahatlıktan problem çıkarıyomuşum
Bi süre uzak kalalım benim tahammül seviyem de sevgim de azaldı özleyelim birbirimizi, sen bikaç hafta başka bi yer ayarla arkadaşında falan kal dediğimde kabul etmedi
Anneme gidersem olay ailelere yansıyacak ve hoş olmayacak. Ama başka çıkar yol bulamıyorum. Bu kadar severek evlendiğim adam gerçekten bu insan mı diyorum.
1. yılımız dolmak üzere olduğu için anlaşmalı boşanmayı düşünmeye başladım, hamileyken bana böyle davranması için gerçekten sebep bulamıyorum
Daha önce kendisiyle sakince çok konuştum, kendisinden hiçbi talebim olmadığını isterse boşanabileceğimizi ama benim de bi insan olduğumu ve bu davranışları hak etmediğimi söyledim
Ne yapacağımı bilemiyorum.. lütfen yol gösterin
+1Bacim adam seni dolandirip nikah kiydirip hapse girmis hala corap diyorsun. Gercekten mukemmel bir ciftsiniz sakin ayrilmayin.
:) hanımefendi, kimseden acınma bekleyecek bi karakterim yok. Siz hamileliği ve dünyaya bi bebek getirmeyi bu sebeplere bağlayabilirsiniz. Lütfen evli değilseniz, hamile değilseniz, çok sevdiğiniz ve size ilgisini her şekilde hissettiren bir adamın günden güne size karşı ne kadar duyarsız olduğuna şahit olmadıysanız zaten mutsuz ve yalnız hissettiği için konuyu hiç tanımadığı insanlara anlatmak zorunda hissetmiş birine tavsiyede bulunmayın. Ben sevdiğim ve sevildiğime inandığım için evlendim. Eşimden bana sevgi ve saygı göstermesi haricinde ne maddi ne manevi bir talebim olmadı.
Hanımefendi, gelip anonim bi sitede problemlerimi anlatıyorum. Bu bi dik duruş örneği mi sizce ? Ailemle arkadaşlarımla aman arkamdan ne derler diye paylaşmadığımı sanıyosanız yanılıyosunuz. Kendi problemlerimle en sevdiğim insanları üzmek istemiyorum. Bi çözüm bulamayıp sonlandırmaya karar verirsem eğer etrafımda bana her konuda destek olacak bir sürü insan var.Bakın. Sizin psikolojiniz iyi değil. Yardım alın. Yaşadıklarımız küçük seyker değil. Önce bunu kabullenin. Dik durdugunuzu sanıyorsunuz ya. Dik degilsiniz. Ve çocuğunuz için dik olmak zorundasınız "ezik" kelimesini hakaret olarak algılıyor iseniz "pasif" diyelim o zaman. Neyse ne. Ne demek istediğimizi gayet iyi anlıyorsunuz aslında da .. işinize gelmiyor. Millet ne der o ne der bu dul der... Siz bilirsiniz
Hayır değil tabiki de bu kadar olağan bir şeyi bile nasıl dik duruş zannedebilirsiniz aklım almıyor ciddenBu bi dik duruş örneği mi sizce ?
Yasadiklariniz insanca muamele mi bence önce bunu bir düşünün. Ve evet yaptıklarını AYNEN yapın. Empati yapmanı istedim dersin sorarsa.insanca ayrılma şansımız da ortadan kalkar.