- 21 Eylül 2022
- 7
- 4
-
- Konu Sahibi dolunaydamavikus
- #61
Savunmuyorum kimseyi hanımefendi, durumu anlatıyorum. Bunu yapan da bunu yapan da aynı kişi. Bu adam sabah ezanından akşama kadar gününü bana hakaretle ya da kötü davranışlarla geçiren biri değil, saydığım şeyleri yaptı belki fazlası var eksiği yok, ama aynı kişi aralardaki süreçlerde gerçekten ilgili ve sevgi dolu da davrandı. Anlatmaya çalıştığım bu. Sizin teyakkuz dediğiniz şeye ben objektiflik diyorum, insanlar tepki gösteriyor nasıl devam ettin nasıl çocuk düşündün diye nedenini anlatmaya çalışıyorum.Size en başında yazdığımı tekrarlamak istiyorum. Yazdıklarınızı başkası yazmış gibi okuyun lütfen.
Siz buraya ne yazdıysanız onun üstünden yorum yapılır. Evliliğinizde ne yaşadığınızı biz bilemeyiz.
Konuyu okuyunca hepimiz hayrete düştük.
Üstelik doktora yapmış birinin, ileri derece hanzo biri tarafından manupule edilmesine çok üzüldüm açıkçası. Yani tüm bunları yazan sizdiniz öyle değil mi kuzum.
Adam sizi ikinci sınıf vatandaş yerine bile koymuyor burdan bakınca.
Sizin sevgi ilgi çığlıklarınızı dahi manupule ediyor.
Evladı olacağına sevinmiyor bile vs vs.
E haliyle çıldırır her kadın böyle bir hanzoya.
Bir sonra ki yorumunuzda birden savunmaya geçiverdiniz bunu anlamakta güçlük çektik.
Ama kahvaltımı hazırlıyor, çorabımı giydiriyor dediniz. Peki, ne hoş.
Teyakkuzunuzdan anlaşılıyor ki tek taraflı anlatmış olabilirsiniz bazı şeyleri. Tabii bir anlık kızgınlıkla.
O zaman şöyle düşünebiliriz. Bu adamı belki tetikleyen, bu raddeye getiren siz ya da başka biri mi. (misal anne, aileden birileri ya da arkadaş çevresi)
Kendi özeleştirinizi de hesaba katarak. Siz bu durumdaki bir evliliğe nasıl bir çözüm bulabilirsiniz asıl mesele bu.
Çift terapisine de yanaşmıyor.
Aslında karşılıklı yazıştığınız hanımefendi sizin için uğraşıyor. Bir de ben deneyeyim.Savunmuyorum kimseyi hanımefendi, durumu anlatıyorum. Bunu yapan da bunu yapan da aynı kişi. Bu adam sabah ezanından akşama kadar gününü bana hakaretle ya da kötü davranışlarla geçiren biri değil, saydığım şeyleri yaptı belki fazlası var eksiği yok, ama aynı kişi aralardaki süreçlerde gerçekten ilgili ve sevgi dolu da davrandı. Anlatmaya çalıştığım bu. Sizin teyakkuz dediğiniz şeye ben objektiflik diyorum, insanlar tepki gösteriyor nasıl devam ettin nasıl çocuk düşündün diye nedenini anlatmaya çalışıyorum.
Dediğiniz doğru, ama buraya kızgınlıkla yazmadım. Farklı görüşler almak, göremediğim atladığım bi şey varsa fark edebilmek için yazdım
Ne yazık ki herkes hakaret etmeye, zaten mutsuz hissettiğini söyleyen bi insanı daha da dibe çekmeye teşne.
Bu kadar mesaj içinde gerçekten faydası olan bir iki kişi oldu, benim için bu kadarı yeterli .
Herkese vakit ayırdığı için teşekkür ediyorum. Daha fazla cevap yazmayacağım
Savunmuyorum kimseyi hanımefendi, durumu anlatıyorum. Bunu yapan da bunu yapan da aynı kişi. Bu adam sabah ezanından akşama kadar gününü bana hakaretle ya da kötü davranışlarla geçiren biri değil, saydığım şeyleri yaptı belki fazlası var eksiği yok, ama aynı kişi aralardaki süreçlerde gerçekten ilgili ve sevgi dolu da davrandı. Anlatmaya çalıştığım bu. Sizin teyakkuz dediğiniz şeye ben objektiflik diyorum, insanlar tepki gösteriyor nasıl devam ettin nasıl çocuk düşündün diye nedenini anlatmaya çalışıyorum.
Dediğiniz doğru, ama buraya kızgınlıkla yazmadım. Farklı görüşler almak, göremediğim atladığım bi şey varsa fark edebilmek için yazdım
Ne yazık ki herkes hakaret etmeye, zaten mutsuz hissettiğini söyleyen bi insanı daha da dibe çekmeye teşne.
Bu kadar mesaj içinde gerçekten faydası olan bir iki kişi oldu, benim için bu kadarı yeterli .
Herkese vakit ayırdığı için teşekkür ediyorum. Daha fazla cevap yazmayacağım
kişisel kariyer örneğinize bir şey diyemem ama ben de konu sahibinin ilerde neler yaşayacağını çok net görebiliyorum. şimdi bile ruhu sıkışıyor aslında ama öyle tutunmuş ki o güzel olan birkaç ana bırakamıyor. farkında değil adam ondan her şeyini alacak. eski fotoğraflarına bile bakamayacak hale gelecek, keşke adamın onu mutsuz etmekten aldığı hazzı görebilse, kendisi o kadar üzüntülü oluyor ki ama o anlarda tek sorguladığı şey "neden?". bir nedeni yok konu sahibi, yalnızca muhtemelen akli dengesinde büyük sıkıntıları olan, asla tedaviyi kabul etmeyecek(etse bile işe yarar mı onu bile bilmiyorum) bir insana maalesef aşıksınız. biraz dişli olsanız bu üyenin de dediği gibi, bu adam size hiç yanaşmazdı bile.Bu muamelelerin doktora yapmislikla zerre de ilgisi olmuyor hanımlar biliyor musunuz... Şu an ev hanımı ve doktora öğrencisiyim ben de. Bir dönem avukatlık yaparken profesör bir hanımın boşanma davasını almıştım eşi de aynı ildeki bir hastanenin baş hekimi idi. Bana gösterdiği kanıtlara aklım durdu . Bu kadın 50li yaşlarda biriydi ve bu adamı 20yil çekmiş. Adamı videoya almış gizlice baksırlı hâliyle hakaret ederken kadina. Ve daha da komiği "çok severek" evlenmişler. Adamın eski fotoğrafları var full romantik. Herşey tamam tam adamı uçuracagiz mal mülk herşeye tedbir koydurduk satmasin diye. Sonra noldu biliyor musunuz bu kadın boşanmaktan vaz geçtiiki güzel kelama vaz geçti. Evet profesör yaptı bunu.
O yüzden kimse bu evlilik meselelerinde kültürünü eğitimini öne sürmesin. Kör cahiller bile bu tip kadinlardan daha dişli oluyor . Üzülerek söylüyorum. Ve dişli biri haline gelmeni istiyorum konu sahibi...
Bir erkek için evli erkek olmak guven verici bir profil cizer haklısın. Aile baskısıyla da evlenmiş olabilir. Evliligi bitmemis hicbir zaman gercek bir evlilik olmamis ki zaten..Evi var mı var ..
Arabası var mı var
İşi var mı var
Karısı var mı var..
Sadece iş insanı profilini uygun hale getiemek icin evlenmiş sizinle..
Güven duyulan,evli,isi gücü olan yönetici profili.
Ne arkadaşlarını taniyorsunuz,ne bir yere beraber gidiyorsunuz,ne sizi dinliyor ne de umursuyor.
Yani bir adam neden karısini dostlarından bile saklar ki.
Bir dugune giderken neden karısini götürmez ki.
Çocuğu olacagini duyduğunda sevinmek şöyle dursun bir sizi dovmedigi kalmış.
Neden böyle bir şey yapsın ki.
Nedeni belli ;
Bu evlilik zaten bitmiş bence.
Onun için garajına park ettiği arabasından bir farkınız yok.Hatta arabası sizden daha değerli bile olabilir.
Her şeye boşan diyen tiplerden olmak.istemem lakin ; boşan bence.
Sert eleştiriye gelemiyor hanım efendi ve direk kafadan siliyor o yorumları. Halbuki kimse kimseyi burada şahsi tanımıyor. Özellikle biraz da feminist duyguları kabariksa bir insanın böyle konularda yükselmesi çok normal. Kadınları ezilmiş görmek istemiyoruz. Hepsi bu.kişisel kariyer örneğinize bir şey diyemem ama ben de konu sahibinin ilerde neler yaşayacağını çok net görebiliyorum. şimdi bile ruhu sıkışıyor aslında ama öyle tutunmuş ki o güzel olan birkaç ana bırakamıyor. farkında değil adam ondan her şeyini alacak. eski fotoğraflarına bile bakamayacak hale gelecek, keşke adamın onu mutsuz etmekten aldığı hazzı görebilse, kendisi o kadar üzüntülü oluyor ki ama o anlarda tek sorguladığı şey "neden?". bir nedeni yok konu sahibi, yalnızca muhtemelen akli dengesinde büyük sıkıntıları olan, asla tedaviyi kabul etmeyecek(etse bile işe yarar mı onu bile bilmiyorum) bir insana maalesef aşıksınız. biraz dişli olsanız bu üyenin de dediği gibi, bu adam size hiç yanaşmazdı bile.
kaçmanız gereken, sessiz kalmanız gereken kişiler biz değiliz. bakın siz bir daha yazmayacağım dediğiniz halde biz buradayız, bunu bile kocanızın o tatile giderken size yaptıklarıyla kıyaslasanız aslında gerçeği göreceksiniz...
Sevgi kırıntısıyla yetinilme psikolojisi bu kadar güzel anlatılamazdı. Konuşunca da suçlu biz oluyoruz. Sert konuşanların amacı ruh durumu aşağıya çekilmiş birini daha da aşağı almak değil silkelen ve bacım kendine gel artık demektir. Aralarda iyi davranıyormuşmuş aman ne lütuf.(!) Ne diyelim herkes seçimini yaşıyor. Bir kadın kendine kötü davranan bir erkeğe bana bak oğlum ya adam olursun yada ...tirolup gidersin demedikçe veya bunu hareketlerle hissettirmedikçe benim diyen kral erkek kadına horozlanıyor, bunu yapmayı öğrenmek lazım. Narsist kelimesini kullanmayı sevmem herkesin dilinde lakin konu sahibinin eşi narsist. Adam hamilelik haberine öte binadaki yeni komşu gibi tebrik veriyor bu kadın bu çocugu tek mi yaptı. Hemcinslerimi bazen omzundan tutup sertce sarsmak istiyorum.Aslında karşılıklı yazıştığınız hanımefendi sizin için uğraşıyor. Bir de ben deneyeyim.
Ayağınıza çorap giydiriyor, size arada iyi davranıyor çünkü sizin bu kadarıyla yetinmenizi istiyor. Sizi "tatilinizde" anlamsızca düşürüp herkesin yanında öve öve anlatıyor çünkü eğlendiği şey tatil değil, sizin tükenmiş ruh haliniz. Çocuk haberinde sanki beşinci kuşaktan kuzeni hamile gibi davranıyor çünkü adam siz mutlu olun istemiyor. Size hapse gireceğini söylemedi çünkü o zaman belki beni terk eder düşüncesi vardı. Fakat siz onun endişe eşiğini geçtiniz. O şu an size istediği gibi davranıyor çünkü siz gitmeyeceksiniz. Çocuğunuza çok bağlı davranacak çünkü ruhunuzu sömürmesi için elinin altında olmanız gerekiyor.
Ay bosanin bu oküzden lütfenHerkese merhabalar;
Nereden başlayacağımı gerçekten bilemiyorum, ama çözüm bulamıyor olmak artık her şeyden vazgeçmeme sebep olmak üzere..
30 yaşında üniversite mezunu, hem maddi hem manevi kendi ayakları üstünde durabilen bi insanım. 2,5 yıl önce eşimle tanıştık ve yakında evliliğimizin 1. yılı dolacak.
Evlenmeden önce hem ilgisi hem sevgisiyle karşıma çıktığı için sadakalar vermeme şükür duaları etmeme sebep olan adam şu anda en büyük hatammış gibi hissediyorum.
Evliliğimizin 4. ayında daha önce ne ailesinin ne de kendisinin bana ufak da olsa bahsetmediği bi dava yüzünden 1 ay hapse gireceğini öğrendim. Benim ailem de onun ailesi de eğitimli ve düzgün insanlardan oluşuyor, böyle bi şey aklımın ucundan dahi geçmezdi. Tüm ailesinin haberi varken son haftaya kadar hiçbir şekilde ne benimle ne ailemle konuşulmadı. Bana sebebini anlattığında doğru bulmadığımı ama buna sebep olan durumu anlayabildiğimi söyledim, kendi kırgınlığıma rağmen arkasında durdum ( yanlış anlaşılmasın yüz kızartıcı bi suç değil işiyle alakalı ) teslim olmaya gideceği gün bana haber bile vermedi, başka bi akrabasından öğrendim. 1 ay boyunca hiçbir şekilde iletişim kuramadım kimseden net bilgi alamadım avukatıyla bile kendi çabamla görüşebildim
Bu süreçte stresten vücudumda döküntüler çıktı, süreç bittiğinde ne yazık ki aileden sevdiği birini kaybetti ve üstüne gitmemek o kötü günleri hatırlatmamak adına bu konuyu tekrar tekrar açmak istemedim. Neden dürüst davranmadığını neden giderken haber bile vermediğini sorduğumda olur böyle şeyler dedi sadece
Yeniyıl, doğum günüm, bayramlar .. tek bir özel günü bile kutlamadık, ben özel bi şeyler yapmak istediğimde hep saçma sapan şeyler olarak değerlendirdi
Senede sadece 2 hafta yıllık izin kullanabiliyorum, eşim cumartesileri de çalışıyor ben de ayda 2 hafta sonu ne yazık ki çalışmak zorundayım. Yıllık izin tarihim 3 ay öncesinden belirleniyor ve hayati durumlar dışında değiştirme şansım yok. İznimin 10 gününü eşim işlerini planlamadığı için evde geçirdim. Babasıyla ortak çalışıyolar, babası ve annesi her şey kontrol altında gidin tatilinizi yapın dediği halde eşim işleri bırakamayacağını söylüyor. İznin son 5 gününde benim neredeyse yalvarır hale gelmem neticesinde çıktığımız tatil yolunda otel rezervasyonlarını vb her şeyi ayarlamamıza rağmen ben gelmek istemiyorum deyip taksi çağırıp eve döndü. Ağlayarak peşinden gidip ikna ettim. Tatilde benden daha çok eğlendi, döndüğümüzde akrabalarına anlata anlata bitiremedi ama benim tüm neşem sönmüştü
Evlenmeden önce bile aile olmayı benden çocuk sahibi olmayı ne kadar istediğini söyleyip dururdu. Tatilden döndükten 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim
Ona söylediğimde buz gibi bi ifadeyle Allah hayırlı etsin sağlıkla doğsun dedi. Sarılmayacak mısın dedim hayır diyerek reddetti. Ağlayarak çıktım evden yarım saat parkta ağladım. Neredesin bile demedi, arayıp bugünü böyle hatırlamayalım bana böyle davranmanın sebebi ne diye sorduğumda aynı soğuk cevapları aldım. Eve döndüğümde bize bi çiçek alsan barışırız belki kızımız olur ilk çiçeğini almış olursun dedim elini tutup, amma uzattın diye tersledi. Tartışmanın devamında yüzüğümü çıkarıp kendisine verdim bi süre takmak istemiyorum diye, sokağa fırlattı. Böyle yazınca çok komik gerçekten ama inanın olayı bu kadar tırmandıran şey sadece bana sarılmasını beklememdi
Daha sonra bebekte ciddi bi düşük tehlikesi olabileceğini öğrendik, bu duygusal travmalarla baş edemeyeceğimi düşündüğüm için sadece bebeğe odaklanmak istedim, daha önceki davranışlarını hiç yaşanmamış saydım
Ama ne yazık ki tüm bu stres ve üzüntüyle anneme ve kayınvalideme ağlayarak hamilelik haberi verdim.
Yaşadığım sıkıntıları ailemle paylaştığım için eşim beni suçladı
Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra rahatladım ve açıkçası evlilik yıldönümümüzde gönlümü alacak bi davranış yapması beklentisi içindeydim. Hem bebeğin iyi olduğunu kutlamak, hem yıldönümünü kutlamak hem de yaptıklarının bi telafisi gibi düşünüyodum
Ama kendisi o güne bi iş toplantısı ayarlamış. Toplantıdan sonra da bi arkadaşının düğününe gidecekmiş. Ben davetli değilmişim her yere ikiz gibi mi gidecekmişiz, akşam 8-9 gibi beni almaya gelecekmiş
Gerçekten çok üzüldüm çok öfkelendim, hissettiklerimi ona anlattığımda 7/24 ilgi beklediğimi, başka insanların eşlerine şiddet uyguladığını, küfürler edip aldattığını benim hiçbi şeyden mutlu olmayacağımı ve mutlu edilmemin imkansız olduğunu söyledi
Hem sevgiliyken hem evlendikten sonra kendi arkadaş çevresinden kimsenin bulunduğu bi ortama birlikte gitmedik, ikimizin de işleri yoğun aile ziyaretleri dışında birlikte yaptığımız tek şey neredeyse market alışverişi. Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra tatlı yemek için 20 dklığına girdiğimiz bi cafede başını telefondan kaldırmadı, lütfen biraz sohbet edelim dediğimde bana işle ilgili olduğunu ayda şu kadar para verirsem işiyle ilgilenmeyip benimle istediğim kadar ilgileneceğini, o parayı veremeyeceksem de anlayışsızlık etmemem gerektiğini söyledi
Psikoloğa ya da aileden/ arkadaşlarından güvendiği saydığı birine konuyu anlatıp bize yol göstermesini isteyelim dedim. Kabul etmedi, hiçbir problem yokmuş ben rahatlıktan problem çıkarıyomuşum
Bi süre uzak kalalım benim tahammül seviyem de sevgim de azaldı özleyelim birbirimizi, sen bikaç hafta başka bi yer ayarla arkadaşında falan kal dediğimde kabul etmedi
Anneme gidersem olay ailelere yansıyacak ve hoş olmayacak. Ama başka çıkar yol bulamıyorum. Bu kadar severek evlendiğim adam gerçekten bu insan mı diyorum.
1. yılımız dolmak üzere olduğu için anlaşmalı boşanmayı düşünmeye başladım, hamileyken bana böyle davranması için gerçekten sebep bulamıyorum
Daha önce kendisiyle sakince çok konuştum, kendisinden hiçbi talebim olmadığını isterse boşanabileceğimizi ama benim de bi insan olduğumu ve bu davranışları hak etmediğimi söyledim
Ne yapacağımı bilemiyorum.. lütfen yol gösterin
Aslında anlattığınız şey sizin bu gün değil ise de ileri de boşanma yoluna gireceğinizi bariz belli ediyor, bebek güzel hoş ama 1 yıl dolmadan yapılan bebekler tehlikeli maalesef ama yapacak bir şey yok belli ki ayrılın demek yanlış olabilir siz durumu bir süre daha gözlemleyip büyüğünüz ve aklına güvendiğiniz birine danışmalısınız aileye yansır diye korkmayın tek başınıza omuzlamaya çalıştığınız şeyleri bazen de kaldırmayabilirsiniz hayat bu sonuçta her şey dört dörtlük olmayacak hiç bir zaman eşiniz en kısa sürede yaptığı yanlışın farkına varır umarım ve boşanmaya karar verirseniz de korkmayın en azından ayaklarınızın üzerinde duracağınız bir işiniz var yaşınız da 30 sanırım korkmanızı gerektirecek hiçbir durum söz konusu değil en azından mutlu bir hayatınız olur..Herkese merhabalar;
Nereden başlayacağımı gerçekten bilemiyorum, ama çözüm bulamıyor olmak artık her şeyden vazgeçmeme sebep olmak üzere..
30 yaşında üniversite mezunu, hem maddi hem manevi kendi ayakları üstünde durabilen bi insanım. 2,5 yıl önce eşimle tanıştık ve yakında evliliğimizin 1. yılı dolacak.
Evlenmeden önce hem ilgisi hem sevgisiyle karşıma çıktığı için sadakalar vermeme şükür duaları etmeme sebep olan adam şu anda en büyük hatammış gibi hissediyorum.
Evliliğimizin 4. ayında daha önce ne ailesinin ne de kendisinin bana ufak da olsa bahsetmediği bi dava yüzünden 1 ay hapse gireceğini öğrendim. Benim ailem de onun ailesi de eğitimli ve düzgün insanlardan oluşuyor, böyle bi şey aklımın ucundan dahi geçmezdi. Tüm ailesinin haberi varken son haftaya kadar hiçbir şekilde ne benimle ne ailemle konuşulmadı. Bana sebebini anlattığında doğru bulmadığımı ama buna sebep olan durumu anlayabildiğimi söyledim, kendi kırgınlığıma rağmen arkasında durdum ( yanlış anlaşılmasın yüz kızartıcı bi suç değil işiyle alakalı ) teslim olmaya gideceği gün bana haber bile vermedi, başka bi akrabasından öğrendim. 1 ay boyunca hiçbir şekilde iletişim kuramadım kimseden net bilgi alamadım avukatıyla bile kendi çabamla görüşebildim
Bu süreçte stresten vücudumda döküntüler çıktı, süreç bittiğinde ne yazık ki aileden sevdiği birini kaybetti ve üstüne gitmemek o kötü günleri hatırlatmamak adına bu konuyu tekrar tekrar açmak istemedim. Neden dürüst davranmadığını neden giderken haber bile vermediğini sorduğumda olur böyle şeyler dedi sadece
Yeniyıl, doğum günüm, bayramlar .. tek bir özel günü bile kutlamadık, ben özel bi şeyler yapmak istediğimde hep saçma sapan şeyler olarak değerlendirdi
Senede sadece 2 hafta yıllık izin kullanabiliyorum, eşim cumartesileri de çalışıyor ben de ayda 2 hafta sonu ne yazık ki çalışmak zorundayım. Yıllık izin tarihim 3 ay öncesinden belirleniyor ve hayati durumlar dışında değiştirme şansım yok. İznimin 10 gününü eşim işlerini planlamadığı için evde geçirdim. Babasıyla ortak çalışıyolar, babası ve annesi her şey kontrol altında gidin tatilinizi yapın dediği halde eşim işleri bırakamayacağını söylüyor. İznin son 5 gününde benim neredeyse yalvarır hale gelmem neticesinde çıktığımız tatil yolunda otel rezervasyonlarını vb her şeyi ayarlamamıza rağmen ben gelmek istemiyorum deyip taksi çağırıp eve döndü. Ağlayarak peşinden gidip ikna ettim. Tatilde benden daha çok eğlendi, döndüğümüzde akrabalarına anlata anlata bitiremedi ama benim tüm neşem sönmüştü
Evlenmeden önce bile aile olmayı benden çocuk sahibi olmayı ne kadar istediğini söyleyip dururdu. Tatilden döndükten 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim
Ona söylediğimde buz gibi bi ifadeyle Allah hayırlı etsin sağlıkla doğsun dedi. Sarılmayacak mısın dedim hayır diyerek reddetti. Ağlayarak çıktım evden yarım saat parkta ağladım. Neredesin bile demedi, arayıp bugünü böyle hatırlamayalım bana böyle davranmanın sebebi ne diye sorduğumda aynı soğuk cevapları aldım. Eve döndüğümde bize bi çiçek alsan barışırız belki kızımız olur ilk çiçeğini almış olursun dedim elini tutup, amma uzattın diye tersledi. Tartışmanın devamında yüzüğümü çıkarıp kendisine verdim bi süre takmak istemiyorum diye, sokağa fırlattı. Böyle yazınca çok komik gerçekten ama inanın olayı bu kadar tırmandıran şey sadece bana sarılmasını beklememdi
Daha sonra bebekte ciddi bi düşük tehlikesi olabileceğini öğrendik, bu duygusal travmalarla baş edemeyeceğimi düşündüğüm için sadece bebeğe odaklanmak istedim, daha önceki davranışlarını hiç yaşanmamış saydım
Ama ne yazık ki tüm bu stres ve üzüntüyle anneme ve kayınvalideme ağlayarak hamilelik haberi verdim.
Yaşadığım sıkıntıları ailemle paylaştığım için eşim beni suçladı
Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra rahatladım ve açıkçası evlilik yıldönümümüzde gönlümü alacak bi davranış yapması beklentisi içindeydim. Hem bebeğin iyi olduğunu kutlamak, hem yıldönümünü kutlamak hem de yaptıklarının bi telafisi gibi düşünüyodum
Ama kendisi o güne bi iş toplantısı ayarlamış. Toplantıdan sonra da bi arkadaşının düğününe gidecekmiş. Ben davetli değilmişim her yere ikiz gibi mi gidecekmişiz, akşam 8-9 gibi beni almaya gelecekmiş
Gerçekten çok üzüldüm çok öfkelendim, hissettiklerimi ona anlattığımda 7/24 ilgi beklediğimi, başka insanların eşlerine şiddet uyguladığını, küfürler edip aldattığını benim hiçbi şeyden mutlu olmayacağımı ve mutlu edilmemin imkansız olduğunu söyledi
Hem sevgiliyken hem evlendikten sonra kendi arkadaş çevresinden kimsenin bulunduğu bi ortama birlikte gitmedik, ikimizin de işleri yoğun aile ziyaretleri dışında birlikte yaptığımız tek şey neredeyse market alışverişi. Bebeğin iyi olduğunu öğrendikten sonra tatlı yemek için 20 dklığına girdiğimiz bi cafede başını telefondan kaldırmadı, lütfen biraz sohbet edelim dediğimde bana işle ilgili olduğunu ayda şu kadar para verirsem işiyle ilgilenmeyip benimle istediğim kadar ilgileneceğini, o parayı veremeyeceksem de anlayışsızlık etmemem gerektiğini söyledi
Psikoloğa ya da aileden/ arkadaşlarından güvendiği saydığı birine konuyu anlatıp bize yol göstermesini isteyelim dedim. Kabul etmedi, hiçbir problem yokmuş ben rahatlıktan problem çıkarıyomuşum
Bi süre uzak kalalım benim tahammül seviyem de sevgim de azaldı özleyelim birbirimizi, sen bikaç hafta başka bi yer ayarla arkadaşında falan kal dediğimde kabul etmedi
Anneme gidersem olay ailelere yansıyacak ve hoş olmayacak. Ama başka çıkar yol bulamıyorum. Bu kadar severek evlendiğim adam gerçekten bu insan mı diyorum.
1. yılımız dolmak üzere olduğu için anlaşmalı boşanmayı düşünmeye başladım, hamileyken bana böyle davranması için gerçekten sebep bulamıyorum
Daha önce kendisiyle sakince çok konuştum, kendisinden hiçbi talebim olmadığını isterse boşanabileceğimizi ama benim de bi insan olduğumu ve bu davranışları hak etmediğimi söyledim
Ne yapacağımı bilemiyorum.. lütfen yol gösterin