- 26 Ağustos 2023
- 62
- -35
- 6
- Konu Sahibi Kafayiyiceemm
- #1
Merhaba içimi dökeceğim kimse olmadığı için buraya yazmak istedim.
Henüz çok gencim 19 yaşındayım ama yaşıtlarımın yaşadığı hiçbir şeyi yaşayamıyorum.
Sevdiklerim ya ölüyor yada bırakıp gidiyor.
Bunun aşk ile alakası yok artık onu dertten dahi saymıyorum.
Hayatta en değer verdiğim insanlar ailem, bunu çoğu zaman belli edemiyorum anneme çok bağırıyorum babama içten içe çok kızıyorum ama onları canımdan çok seviyorum.
Onlara bir şey olacak diye o kadar korkuyorum ki ve içimi öyle kötü hisler kaplıyor ki.
Ne zaman bu hisse kapılsam biri vefat ediyor bilmiyorum neden ama kötü bir şey olmadan önce huzursuz oluyorum.
Babam katı biri aslında dışarıya karşı öyle değil ama bana kardeşime ve anneme çok fazla katı, ben onu anlayabiliyorum onun aslında bizi çok sevdiğini biliyorum ama kardeşim bunu anlayamıyor ve sürekli tartışıyorlar sürekli sorun çıkartıyor buda babamı çok yıpratıyor hatta öyle ki vücudunda stresten rahatsızlıklar çıkmaya başladı.
Bugün yine tartıştılar annem çok ağladı şuan babamda yok kardeşimde ne yapacağımı bilmiyorum kendilerine zarar vermelerinden korkuyorum çünkü babam beni tükettiniz hiçbir şeyim kalmadı deyip gitti evden.
o kadar tükendim ki yemin ederim artık insanların davranışlarından gitmelerinden o kadar yoruldum ki..
Hayatımda güzel şeylerde oluyor ama şu sıralar dipteyim sanki hiç çıkamayacakmışım gibi bu hep böyle devam edecekmiş gibi.
İçimi dökmem lazımdı biraz uzun oldu kusura bakmayın.
Henüz çok gencim 19 yaşındayım ama yaşıtlarımın yaşadığı hiçbir şeyi yaşayamıyorum.
Sevdiklerim ya ölüyor yada bırakıp gidiyor.
Bunun aşk ile alakası yok artık onu dertten dahi saymıyorum.
Hayatta en değer verdiğim insanlar ailem, bunu çoğu zaman belli edemiyorum anneme çok bağırıyorum babama içten içe çok kızıyorum ama onları canımdan çok seviyorum.
Onlara bir şey olacak diye o kadar korkuyorum ki ve içimi öyle kötü hisler kaplıyor ki.
Ne zaman bu hisse kapılsam biri vefat ediyor bilmiyorum neden ama kötü bir şey olmadan önce huzursuz oluyorum.
Babam katı biri aslında dışarıya karşı öyle değil ama bana kardeşime ve anneme çok fazla katı, ben onu anlayabiliyorum onun aslında bizi çok sevdiğini biliyorum ama kardeşim bunu anlayamıyor ve sürekli tartışıyorlar sürekli sorun çıkartıyor buda babamı çok yıpratıyor hatta öyle ki vücudunda stresten rahatsızlıklar çıkmaya başladı.
Bugün yine tartıştılar annem çok ağladı şuan babamda yok kardeşimde ne yapacağımı bilmiyorum kendilerine zarar vermelerinden korkuyorum çünkü babam beni tükettiniz hiçbir şeyim kalmadı deyip gitti evden.
o kadar tükendim ki yemin ederim artık insanların davranışlarından gitmelerinden o kadar yoruldum ki..
Hayatımda güzel şeylerde oluyor ama şu sıralar dipteyim sanki hiç çıkamayacakmışım gibi bu hep böyle devam edecekmiş gibi.
İçimi dökmem lazımdı biraz uzun oldu kusura bakmayın.
katı durmak zorunda değilsin. Onlar senin ailen. İçinden gelenleri rahatlıkla söylemelisin. Tabi ki kırmadan. Bu seni kötü biri yapmaz
