- 2 Kasım 2013
- 7.797
- 37.043
- 748
hayatımda gördüğüm tek canlı ve içini dışını bildiğim düzgün evlilik anne babama ait.
bu yüzden bir gün evlenirsem ne istediğimi biliyorum.
37 sene geçmesine rağmen hala birbirlerine aşıklar, flörtleşirler, kahve dateleri olur, konuşmadan anlaşırlar,
tartıştıklarında sırası gelen alttan alır ve en gıcık olduğum nokta bize karşı gerçekten bölünmez bir takımdırlar
annem hep der siz gidersiniz baban kalır
Ya hiç tablet vermiyor değildim o dediğin hafıza oyunlarını da indirdim oynuyor. Arada video da izler. Ama sorun o bir şey izlerken benim annelik yapmıyor olduğumu düşünüp o süreci kötü hissederek geçirmem. Bunu yapmamalıyım. Beş yaşına girecek artık izlesin bir şey olmaz. Ben rahatlayamıyorum gangsta. Nerede değilsem orada olmam gerektiğini, ne yapmıyorsam onu yaparsam iyi olacağımı düşünüyorum.
Kendimi parçalara ayırınca da hiçbir şey tam olmuyor. Yani kitap okurken ya aslında ders çalışmam gerek diyorsam, boyama yaparken, ya çocukla oynasaydım diye kendimi yiyorsam, en basiti türlü yapınca tatlı niye yapmıyorum keşke tatlı da yapsaydım, kaş alırken cildime de bakmadım diyorsam... Liste uzar gider. Tamam şu an bunu yapıyorum deyip geçsem sorun olmayacak. Aklım ya daha fazlasında ne ya da yapmadıklarımda.
Seninle benim aramdaki fark şu. Çok haklısın söylediklerinde ama bahsettiğin o özleme, takdir etme, sevgi gösterme gibi şeyler hem kadında hem erkekte olmalı. Bu konuda ben de eksiğim. Ben de sevgi gösteremem, takdir edemem, özleyip dile getiremem. Belki sen yaptın bunları ve karşılık alamadın. Ben yapmadım. Hatta eşim benden çok yaptı ve karşılık alamadı. Senin şu an söylediğin şeyleri eşim benim için söyleyebilir rahatlıkla. Ben ona sarıldım, ben ona defalarca seviyorum dedim, ben onun için gece uyanıp ilaç getirdim, ben onu sevdim diyebilir. Ama ben diyemem. Aileden kalan özrüm yüzünden ben yapmadım, yapamadım.
Şimdi ben değiştim, değişmeye çalışıyorum en azından. Törpüledim kendimi. Ama o bana benzedi... Bu kocamı savunmak değil. Ben onun hatalarını da sayarım ki sayıyorum. Ama o aşkı taze tutma, takdir etme sevgi gösterme benim yüzümden kül oldu biraz da. Ben nasıl sevileceğini bilmiyordum. Benim ailemde büyüyünce sevmeyi de bilmiyor insan.
Saygı kısmına gelirsek evet aramızda lüzumsuz bir sidik yarışı var. Gangsta bilir onunla konuşmuştuk bunu. Kim kimi ezerse, kim kime üstünlük sağlarsa. Saygı duymuyor, ben de ona duymuyorum. O kadınlığımı sorguluyor ben erkekliğini. Bu evlilikte ezilen taraf yok, kim daha çok ezecek var. Benim adıma da kendimi yok ettim. Ama bunu tercih etmeyebilir ya da durun ben varım diyebilirdim. Ameliyatlı yerime vurdular, ben de yere çöktüm işte.
Çok özendimmmmm keşke benım annemlerde böyle olsaydıbiz izin verdiğimiz müddetçe babam hala anneme serenatlar yapar annem utanır falanben o heyecanın da
öldüğünü düşünmüyorum
bazen de kızıyorum standartları çok yükselttiler benim için, hep bunu arayacağım diye
aile bu konuda çok büyük etken, insan için örnek oluyor ama kötü ailelerden de iyi evlilik yapan evlatlar çıkıyorO kadar şanslısın ki. Benim hayatım annemin sürekli babam hakkında konuşması, şikayet etmesi, hayatından sızlanması, bana kaldırabileceğimden fazla yük vermesi ile geçti. Babam da aynıydı.
Abim rahmetli yengemi sevdiğinde babam karşı çıktı. Ölürüm de izin vermem dedi. Annem de ayrılırız madem dedi. Babam evi terk etti işyerinde kalıyordu. Neyse abim ve kardeşim olmaz öyle geri dönsün dediler. Ben de umurumda değil boşanırsanız boşanın dedim. Kötü olan ben oldum. En nihayetinde geri döndü babam.
Annemle babamın birbirini sevme şekli o kadar abuktu ki, benim insan nasıl sevilir bilmemem çok normal aslında. Annem gibi olmuycam diyerek geçirdiğim yıllar sonrasında seks için adım atmak bile garip geliyordu. Hala aşamadım bunu. Ezik olmam, zayıf olmam demeye öyle odaklandım ki, mutlu ve huzurlu olma kısmını kaçırdım.
Ama bu çok sıkıntılı bir durum. Böyle olmaz ki. Çocuğun değil sen çocuğuna yapışıksın a canım benim, bunu aşman gerekiyor. Profesyonel bir destek diyeceğim, bilincindesin zaten. Niçin bu tatminsizlik? Nereye yetişiyorsun, geçmişte kaçırdıklarına mı? Ama zaman öyle akmıyor, tek yönü var.
Bak insan çok ilginç bir canlı; zihnindeki resimde bir zaman aralığını yaşıyor aslında hayatı boyunca.
Geçmişi alıyor, an'a bakıyor ve geleceğin resmini çizebiliyor. Bizi hayvanlardan ayıran bir özelliktir bu, hayvanlar an'da oldukları için gelecek resmine bakıp endişelenmezler ve sadece yaşarlar, yemekleri bile öyledir. Bugün doydukları için mutludurlar, yarın, yarın düşünülür.
Bizdeki psikolojik sorunların kaynağı bu. Geçmişi alıp ana bakarak gelecek resmi çizmek. Geçmişi sadece tecrübe olarak değerlendirip an içinde kalsak ve gelecek resmine çok bakarak kafayı yemesek ne güzel olurdu. Bunu yapmaya çalış lütfen. Madem bu kadar farkındasın, bunu da ayıklarsın.
Ben çocuk yapma fikrinden zaten uzaktım da gün geçtikçe daha da uzaklaşıyorum. Böyle o kadar huzurlu o kadar rahatım ki hiçbir şeyin eksikliğini hissetmiyorum yani yok bende anne olmak istiyorum ihtiyacı ya da evimde evliliğimde bir eksiklik hissi. Çok mu lazım gerçekten?Vallaha acaba evlilik kötü bir şey mi?
Çocuk yapmak kötü mü?
Diye dusunuyorum
güzel bir ilişkim vardı o.oÇok özendimmmmm keşke benım annemlerde böyle olsaydı
Umarım guzel bir ilişkin olur
biz izin verdiğimiz müddetçe babam hala anneme serenatlar yapar annem utanır falanben o heyecanın da
öldüğünü düşünmüyorum
bazen de kızıyorum standartları çok yükselttiler benim için, hep bunu arayacağım diye
Bence değil bence lazım değilBen çocuk yapma fikrinden zaten uzaktım da gün geçtikçe daha da uzaklaşıyorum. Böyle o kadar huzurlu o kadar rahatım ki hiçbir şeyin eksikliğini hissetmiyorum yani yok bende anne olmak istiyorum ihtiyacı ya da evimde evliliğimde bir eksiklik hissi. Çok mu lazım gerçekten?
Yaaa daha iyisini bulacaksınnnnn umarımmgüzel bir ilişkim vardı o.o
değiştiremeyeceğin şeyler için keşke deme vander
annen baban tartışıyorsa sen gelecek bir evin olduğu için şükretşükürcüler gibi oldum ama
insan elindekilerin kıymetini bilmeli. onları öyle görüyorsan sende neyi istemediğini gör ve geleceğini ona
göre kur :)
Bunun sebebi geçmiş. Yapamadığım, yaşayamadığım o kadar çok şey vardı ki şimdi her şeye yetişmek istiyorum. Yetişmek de değil aslında bir şekilde iç huzurum olmuyor. Ne yapsam eksik, ne yapsam yetersiz hissediyorum. Geçmişin acısını çıkarmak desem, parça parça yapınca tam da olmuyor dolayısıyla bir acı da çıkarılmıyor.
İnsanın onlarca hobisi olup hiçbirini sonuna kadar götürememiş olması normal mi? Farklı bölümleri uzaktan okuyup, hangisini sevdiğini bilmemesi normal mi mesela? Ne görsem yaparmışım gibi geliyor ahshjs.
Senin şimdi böyle düşünmen çok normal. Yaşın küçük, okuyorsun, bekarsın. Ne bileyim ben o zamanlar böyle şeyleri düşünmezdim, aklıma bile gelmezdi. Hatta eşimle tanıştığımızda ben evlenmeyi düşünmüyorum demiştim. Sonradan istedim. Bilmiyorum belki zamanla çocuk fikri de böyle olur ama ben gittikçe soğuyorum sanki.Bence değil bence lazım değil
Sorumluluğu büyük bence ve senden bir şeyler de illaki götürüyor
Ha ama sevgisi farklıdır bir şeyler katıyordur ds bılemıyorum onu
ama kendimi sorgıladıgımda kendimi düşünerek yaşamak istedığıme karar veriyorum
Ayrıca sürekli iyi şeyler de sunamama ihtimalim de var
O bahanelerinden biri. Ayrılmamak için bulduğu bir bahane rızkını yedirir olayı.Bir ben bir şey sorucam benım annem de şu var 100 kere konuştuk boşanırsam size karşı sorumlulğunı getirmez
Çocuklarımın rızkını ona buna yedirir diyor
yok öyle rahat yaşamamalı o da sorumluluk alacak diyor
Bunu konuşurken o hırsı hissedebiliyorum
Bu yuzden kendi hayatından ve bizim hayatımızda çalıyor
100 kez dedim zaten ben çalışıyorum yazları falan ee sen de çalışan kadınsın neden kendimizi harap edelim
Ne bileyim kendin için bir şey yapmaktan daha mı önemli rızkımız
En küçüğümüz 15 yaşında
Bu hırs ne ben bu hırsı bdv de de goruyorum anlayamıyorum aptalca mı düşünüyorum
Benimle yaşıt arkadaşım senelerdir çocuk istiyor, hatta sırf çocuk için evlenmek istiyordu. Bende gram istek yok. Bazılarında içten geliyor fena halde, bazıları sonradan istiyor, bazıları hiç istemiyor. Bazıları da evliliğindeki eksikleri, kendindeki "kusurları" kapatmak, "aile olmak", hayatının o aşamasını tamamlamak, statü atlamak için istiyor.Senin şimdi böyle düşünmen çok normal. Yaşın küçük, okuyorsun, bekarsın. Ne bileyim ben o zamanlar böyle şeyleri düşünmezdim, aklıma bile gelmezdi. Hatta eşimle tanıştığımızda ben evlenmeyi düşünmüyorum demiştim. Sonradan istedim. Bilmiyorum belki zamanla çocuk fikri de böyle olur ama ben gittikçe soğuyorum sanki.
Bir ben bir şey sorucam benım annem de şu var 100 kere konuştuk boşanırsam size karşı sorumlulğunı getirmez
Çocuklarımın rızkını ona buna yedirir diyor
yok öyle rahat yaşamamalı o da sorumluluk alacak diyor
Bunu konuşurken o hırsı hissedebiliyorum
Bu yuzden kendi hayatından ve bizim hayatımızda çalıyor
100 kez dedim zaten ben çalışıyorum yazları falan ee sen de çalışan kadınsın neden kendimizi harap edelim
Ne bileyim kendin için bir şey yapmaktan daha mı önemli rızkımız
En küçüğümüz 15 yaşında
Bu hırs ne ben bu hırsı bdv de de goruyorum anlayamıyorum aptalca mı düşünüyorum
Evlilik çocuk içindir, evlendiysen mutlaka çocuk yapacaksın fikri beni iyice soğuttu çocuk fikrinden. Aşırı itiyor yani anlatamam. Kendimi kandırılmış gibi hissediyorum. Nasıl yani şart mıydı? Çocuk yapmasak olmuyor muydu? Hata mı ettim evlenmekle? Gibi değişik hislere kapılıyorum. Nasıl anlatayım, böyle yapılabilecek en saçma şeyi yapmışım gibi hissettiriyor bazı insanlar. Çocuk istemiyodun neden evlendin? Evlilik çocuk olmayacaksa çekilecek şey değil diyor ya bazıları, ben mi aptalım diyorum bazen. Anlatabildim mi bilmiyorum.Benimle yaşıt arkadaşım senelerdir çocuk istiyor, hatta sırf çocuk için evlenmek istiyordu. Bende gram istek yok. Bazılarında içten geliyor fena halde, bazıları sonradan istiyor, bazıları hiç istemiyor. Bazıları da evliliğindeki eksikleri, kendindeki "kusurları" kapatmak, "aile olmak", hayatının o aşamasını tamamlamak, statü atlamak için istiyor.
Ya daha ne diyeyim ben dedım yanınıza gelırım geçiş yaparım yardımcı olurum benım aklımda tükendi artık banane diyorumGüya intikam hirsi. Pismanlik hirsi. Güya tabancayi alip ona vurdugunu saniyor ki aslinda kendi bacagina vuruyor annen. Ve bunun ancak yillar sonra anlayacak. Ama sizden götürdüklerini asla anlamayacak bence.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?