• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Coronasavar

AbsolutPromise .!.:
hayatımda gördüğüm tek canlı ve içini dışını bildiğim düzgün evlilik anne babama ait.
bu yüzden bir gün evlenirsem ne istediğimi biliyorum.
37 sene geçmesine rağmen hala birbirlerine aşıklar, flörtleşirler, kahve dateleri olur, konuşmadan anlaşırlar,
tartıştıklarında sırası gelen alttan alır ve en gıcık olduğum nokta bize karşı gerçekten bölünmez bir takımdırlar :KK70:
annem hep der siz gidersiniz baban kalır
Genişletmek için tıkla...

O kadar şanslısın ki. Benim hayatım annemin sürekli babam hakkında konuşması, şikayet etmesi, hayatından sızlanması, bana kaldırabileceğimden fazla yük vermesi ile geçti. Babam da aynıydı.

Abim rahmetli yengemi sevdiğinde babam karşı çıktı. Ölürüm de izin vermem dedi. Annem de ayrılırız madem dedi. Babam evi terk etti işyerinde kalıyordu. Neyse abim ve kardeşim olmaz öyle geri dönsün dediler. Ben de umurumda değil boşanırsanız boşanın dedim. Kötü olan ben oldum. En nihayetinde geri döndü babam.

Annemle babamın birbirini sevme şekli o kadar abuktu ki, benim insan nasıl sevilir bilmemem çok normal aslında. Annem gibi olmuycam diyerek geçirdiğim yıllar sonrasında seks için adım atmak bile garip geliyordu. Hala aşamadım bunu. Ezik olmam, zayıf olmam demeye öyle odaklandım ki, mutlu ve huzurlu olma kısmını kaçırdım.
 
Idrakyollariiltihabi .!.:
Ya hiç tablet vermiyor değildim o dediğin hafıza oyunlarını da indirdim oynuyor. Arada video da izler. Ama sorun o bir şey izlerken benim annelik yapmıyor olduğumu düşünüp o süreci kötü hissederek geçirmem. Bunu yapmamalıyım. Beş yaşına girecek artık izlesin bir şey olmaz. Ben rahatlayamıyorum gangsta. Nerede değilsem orada olmam gerektiğini, ne yapmıyorsam onu yaparsam iyi olacağımı düşünüyorum.

Kendimi parçalara ayırınca da hiçbir şey tam olmuyor. Yani kitap okurken ya aslında ders çalışmam gerek diyorsam, boyama yaparken, ya çocukla oynasaydım diye kendimi yiyorsam, en basiti türlü yapınca tatlı niye yapmıyorum keşke tatlı da yapsaydım, kaş alırken cildime de bakmadım diyorsam... Liste uzar gider. Tamam şu an bunu yapıyorum deyip geçsem sorun olmayacak. Aklım ya daha fazlasında ne ya da yapmadıklarımda.
Genişletmek için tıkla...

Ama bu çok sıkıntılı bir durum. Böyle olmaz ki. Çocuğun değil sen çocuğuna yapışıksın a canım benim, bunu aşman gerekiyor. Profesyonel bir destek diyeceğim, bilincindesin zaten. Niçin bu tatminsizlik? Nereye yetişiyorsun, geçmişte kaçırdıklarına mı? Ama zaman öyle akmıyor, tek yönü var.

Bak insan çok ilginç bir canlı; zihnindeki resimde bir zaman aralığını yaşıyor aslında hayatı boyunca.
Geçmişi alıyor, an'a bakıyor ve geleceğin resmini çizebiliyor. Bizi hayvanlardan ayıran bir özelliktir bu, hayvanlar an'da oldukları için gelecek resmine bakıp endişelenmezler ve sadece yaşarlar, yemekleri bile öyledir. Bugün doydukları için mutludurlar, yarın, yarın düşünülür.

Bizdeki psikolojik sorunların kaynağı bu. Geçmişi alıp ana bakarak gelecek resmi çizmek. Geçmişi sadece tecrübe olarak değerlendirip an içinde kalsak ve gelecek resmine çok bakarak kafayı yemesek ne güzel olurdu. Bunu yapmaya çalış lütfen. Madem bu kadar farkındasın, bunu da ayıklarsın.
 
Idrakyollariiltihabi .!.:
Seninle benim aramdaki fark şu. Çok haklısın söylediklerinde ama bahsettiğin o özleme, takdir etme, sevgi gösterme gibi şeyler hem kadında hem erkekte olmalı. Bu konuda ben de eksiğim. Ben de sevgi gösteremem, takdir edemem, özleyip dile getiremem. Belki sen yaptın bunları ve karşılık alamadın. Ben yapmadım. Hatta eşim benden çok yaptı ve karşılık alamadı. Senin şu an söylediğin şeyleri eşim benim için söyleyebilir rahatlıkla. Ben ona sarıldım, ben ona defalarca seviyorum dedim, ben onun için gece uyanıp ilaç getirdim, ben onu sevdim diyebilir. Ama ben diyemem. Aileden kalan özrüm yüzünden ben yapmadım, yapamadım.

Şimdi ben değiştim, değişmeye çalışıyorum en azından. Törpüledim kendimi. Ama o bana benzedi... Bu kocamı savunmak değil. Ben onun hatalarını da sayarım ki sayıyorum. Ama o aşkı taze tutma, takdir etme sevgi gösterme benim yüzümden kül oldu biraz da. Ben nasıl sevileceğini bilmiyordum. Benim ailemde büyüyünce sevmeyi de bilmiyor insan.

Saygı kısmına gelirsek evet aramızda lüzumsuz bir sidik yarışı var. Gangsta bilir onunla konuşmuştuk bunu. Kim kimi ezerse, kim kime üstünlük sağlarsa. Saygı duymuyor, ben de ona duymuyorum. O kadınlığımı sorguluyor ben erkekliğini. Bu evlilikte ezilen taraf yok, kim daha çok ezecek var. Benim adıma da kendimi yok ettim. Ama bunu tercih etmeyebilir ya da durun ben varım diyebilirdim. Ameliyatlı yerime vurdular, ben de yere çöktüm işte.
Genişletmek için tıkla...

Hiç düsündünmü kim bilir esin senin için degil diye? Yani kim bilir o senin o tarafini disariya çikartamadi?

Sevmek sadece sevdigini dile getirmek degildir ki. Yani sevdigini söyledikten sonra, seni elestirirse yada ev islerinde, çoçuk ile yardim etmez ise, ne ise yarar o sevgisinin dile getirilmesi?

Ve yipranan iliski yipranmistir. O vazo kirildiysa, ki kaç kez kirildi, artik toparlanamiyor iste. Bu senin "suçun"da olabilir, onunda. Yada bazen iki insan sadece uyumlu degil. Esim mesela kötü bir insan degil, gerçekten degil. Klasik bir cümle, biliyorum. Ama bana göre bir insan degil. Benim evlilikten istedik ve beklentilerimi karsilamiyor, karsilayamiyor. Ne onun, ne benim karakterim degismeyecegine göre bence bosanmak en iyisi.

Yani kim bilir bir kaç yil sonra ikimizde tekrar evleniriz. Ve esim kim bilir farkli bir insanda olabilir. Kim bilir bende onun iyi taraflarini disariya çikartamadim. Cünkü kim bilir bende ona göre bir insan degilim.
 
Son düzenleme:
AbsolutPromise .!.:
biz izin verdiğimiz müddetçe babam hala anneme serenatlar yapar annem utanır falan :KK70: ben o heyecanın da
öldüğünü düşünmüyorum
bazen de kızıyorum standartları çok yükselttiler benim için, hep bunu arayacağım diye :KK70:
Genişletmek için tıkla...
Çok özendimmmmm keşke benım annemlerde böyle olsaydı
Umarım guzel bir ilişkin olur
 
Idrakyollariiltihabi .!.:
O kadar şanslısın ki. Benim hayatım annemin sürekli babam hakkında konuşması, şikayet etmesi, hayatından sızlanması, bana kaldırabileceğimden fazla yük vermesi ile geçti. Babam da aynıydı.

Abim rahmetli yengemi sevdiğinde babam karşı çıktı. Ölürüm de izin vermem dedi. Annem de ayrılırız madem dedi. Babam evi terk etti işyerinde kalıyordu. Neyse abim ve kardeşim olmaz öyle geri dönsün dediler. Ben de umurumda değil boşanırsanız boşanın dedim. Kötü olan ben oldum. En nihayetinde geri döndü babam.

Annemle babamın birbirini sevme şekli o kadar abuktu ki, benim insan nasıl sevilir bilmemem çok normal aslında. Annem gibi olmuycam diyerek geçirdiğim yıllar sonrasında seks için adım atmak bile garip geliyordu. Hala aşamadım bunu. Ezik olmam, zayıf olmam demeye öyle odaklandım ki, mutlu ve huzurlu olma kısmını kaçırdım.
Genişletmek için tıkla...
aile bu konuda çok büyük etken, insan için örnek oluyor ama kötü ailelerden de iyi evlilik yapan evlatlar çıkıyor
ya da tam tersi şekilde de.
O yüzden bu konuda sorgulamaya gidiyorsan tavsiye etmem sonuçta elinde olan bir durum değil.
değiştiremeyeceğin ve senden bağımsız olan koşullar hakkında üzülmek, kafa patlatmak insanı bir noktaya getirmiyor
 
GangstaWalk .!.:
Ama bu çok sıkıntılı bir durum. Böyle olmaz ki. Çocuğun değil sen çocuğuna yapışıksın a canım benim, bunu aşman gerekiyor. Profesyonel bir destek diyeceğim, bilincindesin zaten. Niçin bu tatminsizlik? Nereye yetişiyorsun, geçmişte kaçırdıklarına mı? Ama zaman öyle akmıyor, tek yönü var.

Bak insan çok ilginç bir canlı; zihnindeki resimde bir zaman aralığını yaşıyor aslında hayatı boyunca.
Geçmişi alıyor, an'a bakıyor ve geleceğin resmini çizebiliyor. Bizi hayvanlardan ayıran bir özelliktir bu, hayvanlar an'da oldukları için gelecek resmine bakıp endişelenmezler ve sadece yaşarlar, yemekleri bile öyledir. Bugün doydukları için mutludurlar, yarın, yarın düşünülür.

Bizdeki psikolojik sorunların kaynağı bu. Geçmişi alıp ana bakarak gelecek resmi çizmek. Geçmişi sadece tecrübe olarak değerlendirip an içinde kalsak ve gelecek resmine çok bakarak kafayı yemesek ne güzel olurdu. Bunu yapmaya çalış lütfen. Madem bu kadar farkındasın, bunu da ayıklarsın.
Genişletmek için tıkla...

Bunun sebebi geçmiş. Yapamadığım, yaşayamadığım o kadar çok şey vardı ki şimdi her şeye yetişmek istiyorum. Yetişmek de değil aslında bir şekilde iç huzurum olmuyor. Ne yapsam eksik, ne yapsam yetersiz hissediyorum. Geçmişin acısını çıkarmak desem, parça parça yapınca tam da olmuyor dolayısıyla bir acı da çıkarılmıyor.

İnsanın onlarca hobisi olup hiçbirini sonuna kadar götürememiş olması normal mi? Farklı bölümleri uzaktan okuyup, hangisini sevdiğini bilmemesi normal mi mesela? Ne görsem yaparmışım gibi geliyor ahshjs.
 
Vander .!.:
Vallaha acaba evlilik kötü bir şey mi?
Çocuk yapmak kötü mü?
Diye dusunuyorum
Genişletmek için tıkla...
Ben çocuk yapma fikrinden zaten uzaktım da gün geçtikçe daha da uzaklaşıyorum. Böyle o kadar huzurlu o kadar rahatım ki hiçbir şeyin eksikliğini hissetmiyorum yani yok bende anne olmak istiyorum ihtiyacı ya da evimde evliliğimde bir eksiklik hissi. Çok mu lazım gerçekten?
 
Vander .!.:
Çok özendimmmmm keşke benım annemlerde böyle olsaydı
Umarım guzel bir ilişkin olur
Genişletmek için tıkla...
güzel bir ilişkim vardı o.o

değiştiremeyeceğin şeyler için keşke deme vander
annen baban tartışıyorsa sen gelecek bir evin olduğu için şükret :D şükürcüler gibi oldum ama
insan elindekilerin kıymetini bilmeli. onları öyle görüyorsan sende neyi istemediğini gör ve geleceğini ona
göre kur :)
 
AbsolutPromise .!.:
biz izin verdiğimiz müddetçe babam hala anneme serenatlar yapar annem utanır falan :KK70: ben o heyecanın da
öldüğünü düşünmüyorum
bazen de kızıyorum standartları çok yükselttiler benim için, hep bunu arayacağım diye :KK70:
Genişletmek için tıkla...

Iste kizima vermek istedigim evlilik anlayisi bu! Ben bu evlilikte kalirsam, onun evlilik anlayisi çok farkli olur. Standarti yükseltmediler annenler. Olmasi gerekeni gösterdiler sana. Cok güzel, kiymetini bil Absolut.

Benim annemlerde hiç geçinemediler. Cok istedim aslinda bosanmalarini. Kim bilir annem daha huzurlu ve mutlu olurdu, bilmiyorum. Mutsuz anne baba olunca, insanin evlilikten beklentileri ne oldugunuda bilmiyor ilk basta. Ama simdi fark ediyorum, yas ile beraber ne istedigimin dahada farkina vardim.
 
NeverOne .!.:
Ben çocuk yapma fikrinden zaten uzaktım da gün geçtikçe daha da uzaklaşıyorum. Böyle o kadar huzurlu o kadar rahatım ki hiçbir şeyin eksikliğini hissetmiyorum yani yok bende anne olmak istiyorum ihtiyacı ya da evimde evliliğimde bir eksiklik hissi. Çok mu lazım gerçekten?
Genişletmek için tıkla...
Bence değil bence lazım değil
Sorumluluğu büyük bence ve senden bir şeyler de illaki götürüyor
Ha ama sevgisi farklıdır bir şeyler katıyordur ds bılemıyorum onu

ama kendimi sorgıladıgımda kendimi düşünerek yaşamak istedığıme karar veriyorum
Ayrıca sürekli iyi şeyler de sunamama ihtimalim de var
 
AbsolutPromise .!.:
güzel bir ilişkim vardı o.o

değiştiremeyeceğin şeyler için keşke deme vander
annen baban tartışıyorsa sen gelecek bir evin olduğu için şükret :KK70: şükürcüler gibi oldum ama
insan elindekilerin kıymetini bilmeli. onları öyle görüyorsan sende neyi istemediğini gör ve geleceğini ona
göre kur :)
Genişletmek için tıkla...
Yaaa daha iyisini bulacaksınnnnn umarımm
Vallaha 23 seneden beri ne istemedıgımı farklı kombinasyonlarla görme şansı yakaladım

yetti daaaa artık birbirini tekrar ediyor
Bir de peşimi bırakmıyorlar
 
Idrakyollariiltihabi .!.:
Bunun sebebi geçmiş. Yapamadığım, yaşayamadığım o kadar çok şey vardı ki şimdi her şeye yetişmek istiyorum. Yetişmek de değil aslında bir şekilde iç huzurum olmuyor. Ne yapsam eksik, ne yapsam yetersiz hissediyorum. Geçmişin acısını çıkarmak desem, parça parça yapınca tam da olmuyor dolayısıyla bir acı da çıkarılmıyor.

İnsanın onlarca hobisi olup hiçbirini sonuna kadar götürememiş olması normal mi? Farklı bölümleri uzaktan okuyup, hangisini sevdiğini bilmemesi normal mi mesela? Ne görsem yaparmışım gibi geliyor ahshjs.
Genişletmek için tıkla...

Her işte çırak olacağına, bir işte usta ol derler bilir misin?
En bunaldığında, her şeyden elini çektiğinde hala daha neyi yapsan iyi gelirdi sana diye düşündüğünde o ne ise, seni götürecek tren de odur.

Gerisi umurumda olmaz pek.
Kaç üni. bitirmişim umurumda değil, bir gün Güzel Sanatlar okuyacağım (Bu seneden sonra hazırlanmayı düşünüyordum ama kısmet), sonracığıma bir uhde vardır içimde. Tıp fakültesini yahut psikoloji bölümünü bitirmek. Psikiyatrist/psikolog olmak. :) Bu yaşarsam 60-70imde oğlanı everip yolladıktan sonra yapacaklarımdan biri. Beynimi dinç tutmak için.
Bir yandan da sergi mergi ama hala bok gibi çiziyorum, inatla dikine gidiyorum. :D Sergi açıp "Beni anlamadınız" diye kibir kasacağım. :D

Hayallerini kur, hayallerinde en çok ne var, neredesin bu önemli.
Ben mesela TED konuşmacısı olarak çıkmışım ve millete ayar veriyorum "Ressamım ressamım dedim inanmadınız, aha şimdi noldu dürrükler" diye. :D
 
Bir ben bir şey sorucam benım annem de şu var 100 kere konuştuk boşanırsam size karşı sorumlulğunı getirmez
Çocuklarımın rızkını ona buna yedirir diyor

yok öyle rahat yaşamamalı o da sorumluluk alacak diyor
Bunu konuşurken o hırsı hissedebiliyorum
Bu yuzden kendi hayatından ve bizim hayatımızda çalıyor

100 kez dedim zaten ben çalışıyorum yazları falan ee sen de çalışan kadınsın neden kendimizi harap edelim
Ne bileyim kendin için bir şey yapmaktan daha mı önemli rızkımız

En küçüğümüz 15 yaşında
Bu hırs ne ben bu hırsı bdv de de goruyorum anlayamıyorum aptalca mı düşünüyorum
 
Vander .!.:
Bence değil bence lazım değil
Sorumluluğu büyük bence ve senden bir şeyler de illaki götürüyor
Ha ama sevgisi farklıdır bir şeyler katıyordur ds bılemıyorum onu

ama kendimi sorgıladıgımda kendimi düşünerek yaşamak istedığıme karar veriyorum
Ayrıca sürekli iyi şeyler de sunamama ihtimalim de var
Genişletmek için tıkla...
Senin şimdi böyle düşünmen çok normal. Yaşın küçük, okuyorsun, bekarsın. Ne bileyim ben o zamanlar böyle şeyleri düşünmezdim, aklıma bile gelmezdi. Hatta eşimle tanıştığımızda ben evlenmeyi düşünmüyorum demiştim. Sonradan istedim. Bilmiyorum belki zamanla çocuk fikri de böyle olur ama ben gittikçe soğuyorum sanki.
 
Vander .!.:
Bir ben bir şey sorucam benım annem de şu var 100 kere konuştuk boşanırsam size karşı sorumlulğunı getirmez
Çocuklarımın rızkını ona buna yedirir diyor

yok öyle rahat yaşamamalı o da sorumluluk alacak diyor
Bunu konuşurken o hırsı hissedebiliyorum
Bu yuzden kendi hayatından ve bizim hayatımızda çalıyor

100 kez dedim zaten ben çalışıyorum yazları falan ee sen de çalışan kadınsın neden kendimizi harap edelim
Ne bileyim kendin için bir şey yapmaktan daha mı önemli rızkımız

En küçüğümüz 15 yaşında
Bu hırs ne ben bu hırsı bdv de de goruyorum anlayamıyorum aptalca mı düşünüyorum
Genişletmek için tıkla...
O bahanelerinden biri. Ayrılmamak için bulduğu bir bahane rızkını yedirir olayı.
Gerçekten istese gözü onu görmez. Nafakasını alır,malları bölüşür ayrılır.
 
NeverOne .!.:
Senin şimdi böyle düşünmen çok normal. Yaşın küçük, okuyorsun, bekarsın. Ne bileyim ben o zamanlar böyle şeyleri düşünmezdim, aklıma bile gelmezdi. Hatta eşimle tanıştığımızda ben evlenmeyi düşünmüyorum demiştim. Sonradan istedim. Bilmiyorum belki zamanla çocuk fikri de böyle olur ama ben gittikçe soğuyorum sanki.
Genişletmek için tıkla...
Benimle yaşıt arkadaşım senelerdir çocuk istiyor, hatta sırf çocuk için evlenmek istiyordu. Bende gram istek yok. Bazılarında içten geliyor fena halde, bazıları sonradan istiyor, bazıları hiç istemiyor. Bazıları da evliliğindeki eksikleri, kendindeki "kusurları" kapatmak, "aile olmak", hayatının o aşamasını tamamlamak, statü atlamak için istiyor.
 
Vander .!.:
Bir ben bir şey sorucam benım annem de şu var 100 kere konuştuk boşanırsam size karşı sorumlulğunı getirmez
Çocuklarımın rızkını ona buna yedirir diyor

yok öyle rahat yaşamamalı o da sorumluluk alacak diyor
Bunu konuşurken o hırsı hissedebiliyorum
Bu yuzden kendi hayatından ve bizim hayatımızda çalıyor

100 kez dedim zaten ben çalışıyorum yazları falan ee sen de çalışan kadınsın neden kendimizi harap edelim
Ne bileyim kendin için bir şey yapmaktan daha mı önemli rızkımız

En küçüğümüz 15 yaşında
Bu hırs ne ben bu hırsı bdv de de goruyorum anlayamıyorum aptalca mı düşünüyorum
Genişletmek için tıkla...

Güya intikam hirsi. Pismanlik hirsi. Güya tabancayi alip ona vurdugunu saniyor ki aslinda kendi bacagina vuruyor annen. Ve bunun ancak yillar sonra anlayacak. Ama sizden götürdüklerini asla anlamayacak bence.
 
Lyanna Mormont .!.:
Benimle yaşıt arkadaşım senelerdir çocuk istiyor, hatta sırf çocuk için evlenmek istiyordu. Bende gram istek yok. Bazılarında içten geliyor fena halde, bazıları sonradan istiyor, bazıları hiç istemiyor. Bazıları da evliliğindeki eksikleri, kendindeki "kusurları" kapatmak, "aile olmak", hayatının o aşamasını tamamlamak, statü atlamak için istiyor.
Genişletmek için tıkla...
Evlilik çocuk içindir, evlendiysen mutlaka çocuk yapacaksın fikri beni iyice soğuttu çocuk fikrinden. Aşırı itiyor yani anlatamam. Kendimi kandırılmış gibi hissediyorum. Nasıl yani şart mıydı? Çocuk yapmasak olmuyor muydu? Hata mı ettim evlenmekle? Gibi değişik hislere kapılıyorum. Nasıl anlatayım, böyle yapılabilecek en saçma şeyi yapmışım gibi hissettiriyor bazı insanlar. Çocuk istemiyodun neden evlendin? Evlilik çocuk olmayacaksa çekilecek şey değil diyor ya bazıları, ben mi aptalım diyorum bazen. Anlatabildim mi bilmiyorum. :KK53:
 
Arya_Stark01 .!.:
Güya intikam hirsi. Pismanlik hirsi. Güya tabancayi alip ona vurdugunu saniyor ki aslinda kendi bacagina vuruyor annen. Ve bunun ancak yillar sonra anlayacak. Ama sizden götürdüklerini asla anlamayacak bence.
Genişletmek için tıkla...
Ya daha ne diyeyim ben dedım yanınıza gelırım geçiş yaparım yardımcı olurum benım aklımda tükendi artık banane diyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back