Çok zor bir karakterle evliyim boşanmak çözüm mü

A

Albideburdanyak

Üye
Kayıtlı Üye
14 Eylül 2016
39
58
34
1 bucuk yillik evliyim. Evlenmeden önce de 1 senelik bir flört oldu. Hicbir ilişkimde yasamadigim seyler bu ilişki de yaşadim.İlgisizliği, sert eleştirileri, kinciliği,ceza cektirmeyi , bedel ödetmeyi, saatlerce küsmeyi , iletisimsizligi, gururu, sahiplenilmemeyi, reddeilmeyi daha sayamicagim birçok seyi yaşadim.. hicbir iliskimde yasamadigim bir duyguyu da bu ilişki de yaşadim "aşk".Ya da sanirim pesinden koşmayi, çaba sarf etmeyi aşk sandim. Bu zamana kadar hep beni seven kisilerle iliski yasamistim benimle ilgilenir, her an sevdiklerini sölerlerdi, berber eglenirdik hayat guzelmis ozamanlar ben hic kiymet bilmemisim. Simariklik yapmisim ve hep ilgiden sikilip ayrilmistim. Nasil bir insanmisim. Kendimi affedemiyorum bu yuzden . Haksizlik etmisim die . Ama iş isten gectikten sonra farkina variyor insan bazi seylerin. Bu da hayatin cilvesi sanirim.

Sonra karsima cikti. Kapali kutu (kadinlar neden bole tiplerde bisey var saniyorlar anlamiyorum. Sanmayin . Hic biseyleri olmadiklari ici kapali kutular.bunu da gec anladim)
iliski basinda tutkulu bi yakinligimiz oldu. Biraz zaman gecince cok rahat biri oldugunu , ilişki insani olmadigini anladim. Fazla dürust pat pat herseyi soluyor. Daha iliskinin basinda oran soyle buran böyle. Ben uzun boylu kizlardan hoşlanirim. Baskalarinin vucutlarini gostermeler. Konuşmami elestirmeler. Goz temasi bile kurmadan anlattigim seyin bitmesini isteyen haller. Hep kendinden konusulsun istemeler. Benle ilgili olan konu 2 sn yede bitip tum gun o ve dertleri. Kirpiginden 1 tel düsse bu niye dustu diye dert edecek bi hale girmeler.. anlatamayacagim baska cok agir durumlar. Kendini agirdan satiyor , cok arayip sormuyor, beraber planlar yapmiyor, kadinin gönlunu hoş etmesini bilmiyor... ilişkileri en fazla 1 ay surmus. Iliski yasamayi bilmiyor. Tabi tum anac ruhumla ben buna ögretirim dedim . Basladi çalismalara ve omrumden 2 bucuk yil gecti. Simdi o kisi benim kocam ve ben niye bu kadar zorladigimi anlamaya calisiyorum. Mahvoldum ruhum yaşlandi. Yasamadigim sey kalmadi. Aramizdaki cinsellikte gitti.. net birsekilde benden etkilenmedigini bile soledi mahvoldum cunku hic öyle gorunmuyor ve herweyi birlikte yapabiliyoruz, durup durup bi hallere giriyor ve 30 kez ayrilma karari alip ayrilamadik ve biz bu hastalikli iliskiyi bitiremiyoruz.. cunku sanki 2 karakterli. Her ayrilma kararimdan sonra Bir anda kendini fark edeip cabalayan. Bir anda o sozleri solemesie ragmen tutkulu ve romantik olan. Sonra bi anda seni dunyanin en guzel kadini gibi hissettip ilgi bombardimanina tutan. Seni hayatinin merkezine koyan. Biri oluveriyor.. bu bole bu sekilde devam etti bi iyi bi kötüyüz.. cok degisti orasi kacinilmaz bi gercek ama ben ruhen mahvoldum. Napcagimi bilmiyorum. Artik sona geldigimi hissediyorum. Ailelerde hayatimizda sagligimizda fiziksel gorunumuzde sorun yok spor yapan hayatta aktif sosyal,üni mezunu , işi olan insanlariz ama iliskimiz de problem var. Boyle bi durum yasayan var mi .sadece rahatlamak icimi dokmek istedim o kadar..
 
Ona senden başka kimsenin bakmayıp nazını çekmeyeceğini bildiği için böyle yapıyor. Yalnızlıktan korkuyor ben de uzun süredir böyle birinin peşinden koşuyorum. Uzmanı olup ciktim:) asla ilgi göstermeyeceksin, kız gibi sen atmadan trip atıyor aşırı kıskanıyorlar. Ama sevemiyorlar da cok degisik sacma sapan bir sey. Kendinizi yiprattiginizla kalıyor.
 
Albideburdanyak .!.:
1 bucuk yillik evliyim. Evlenmeden önce de 1 senelik bir flört oldu. Hicbir ilişkimde yasamadigim seyler bu ilişki de yaşadim.İlgisizliği, sert eleştirileri, kinciliği,ceza cektirmeyi , bedel ödetmeyi, saatlerce küsmeyi , iletisimsizligi, gururu, sahiplenilmemeyi, reddeilmeyi daha sayamicagim birçok seyi yaşadim.. hicbir iliskimde yasamadigim bir duyguyu da bu ilişki de yaşadim "aşk".Ya da sanirim pesinden koşmayi, çaba sarf etmeyi aşk sandim. Bu zamana kadar hep beni seven kisilerle iliski yasamistim benimle ilgilenir, her an sevdiklerini sölerlerdi, berber eglenirdik hayat guzelmis ozamanlar ben hic kiymet bilmemisim. Simariklik yapmisim ve hep ilgiden sikilip ayrilmistim. Nasil bir insanmisim. Kendimi affedemiyorum bu yuzden . Haksizlik etmisim die . Ama iş isten gectikten sonra farkina variyor insan bazi seylerin. Bu da hayatin cilvesi sanirim.

Sonra karsima cikti. Kapali kutu (kadinlar neden bole tiplerde bisey var saniyorlar anlamiyorum. Sanmayin . Hic biseyleri olmadiklari ici kapali kutular.bunu da gec anladim)
iliski basinda tutkulu bi yakinligimiz oldu. Biraz zaman gecince cok rahat biri oldugunu , ilişki insani olmadigini anladim. Fazla dürust pat pat herseyi soluyor. Daha iliskinin basinda oran soyle buran böyle. Ben uzun boylu kizlardan hoşlanirim. Baskalarinin vucutlarini gostermeler. Konuşmami elestirmeler. Goz temasi bile kurmadan anlattigim seyin bitmesini isteyen haller. Hep kendinden konusulsun istemeler. Benle ilgili olan konu 2 sn yede bitip tum gun o ve dertleri. Kirpiginden 1 tel düsse bu niye dustu diye dert edecek bi hale girmeler.. anlatamayacagim baska cok agir durumlar. Kendini agirdan satiyor , cok arayip sormuyor, beraber planlar yapmiyor, kadinin gönlunu hoş etmesini bilmiyor... ilişkileri en fazla 1 ay surmus. Iliski yasamayi bilmiyor. Tabi tum anac ruhumla ben buna ögretirim dedim . Basladi çalismalara ve omrumden 2 bucuk yil gecti. Simdi o kisi benim kocam ve ben niye bu kadar zorladigimi anlamaya calisiyorum. Mahvoldum ruhum yaşlandi. Yasamadigim sey kalmadi. Aramizdaki cinsellikte gitti.. net birsekilde benden etkilenmedigini bile soledi mahvoldum cunku hic öyle gorunmuyor ve herweyi birlikte yapabiliyoruz, durup durup bi hallere giriyor ve 30 kez ayrilma karari alip ayrilamadik ve biz bu hastalikli iliskiyi bitiremiyoruz.. cunku sanki 2 karakterli. Her ayrilma kararimdan sonra Bir anda kendini fark edeip cabalayan. Bir anda o sozleri solemesie ragmen tutkulu ve romantik olan. Sonra bi anda seni dunyanin en guzel kadini gibi hissettip ilgi bombardimanina tutan. Seni hayatinin merkezine koyan. Biri oluveriyor.. bu bole bu sekilde devam etti bi iyi bi kötüyüz.. cok degisti orasi kacinilmaz bi gercek ama ben ruhen mahvoldum. Napcagimi bilmiyorum. Artik sona geldigimi hissediyorum. Ailelerde hayatimizda sagligimizda fiziksel gorunumuzde sorun yok spor yapan hayatta aktif sosyal,üni mezunu , işi olan insanlariz ama iliskimiz de problem var. Boyle bi durum yasayan var mi .sadece rahatlamak icimi dokmek istedim o kadar..
Genişletmek için tıkla...

bence siz her şeyin bu kadar bilincindeyken bu ilişkiden öyle pat diye kurtulamazsınız, boşanmak çözüm mü diyorsunuz da o adamı atamazsınız bence
eşinizin psikolojisi ne kadar bozuksa, sizinki de o kadar bozuk bence (sizi üzmek, eleştirmek için değil gerçekten böyle düşündüğüm için yazdım)
sizin olayınızı 2 şey çözebilir
1) bir müsibet
2) uzman yardımı

yapabiliyorsanız çift terapisine gidin
yapamıyorsanız madem maddi gücünüz var kendiniz iyi bir psikiyatriste gidin, bence sizin kurtuluşunuz bu çünkü belki terapi göre göre kendinizi sevmeyi, huzurun da güzel bir şey olduğunu, yaşadığınız hayatın normal olmadığını öğrenirsiniz

şimdi burada "sen buna layık mısın, kendine değer ver, neden evlendin, hemen boşan" vs vs vs yazılacak
oysa siz bunları zaten biliyorsunuz
mutlaka bir uzmandan yardım alın derim ben
bir de bence ilişkiniz böyleyken çocuk yapmayın
 
Biz kadınlar kimsenin adam edemediği beyleri adam edeceğimizi düşünmeye bayılıyoruz niyeyse. Sizi de bu çekmiştir sanmam aşık olduğunuzu. Romanlarda olur ya o kapalı kutu odun adam bi anda romantik bi şövalyeye dönüşür falan. Ama bu gerçek hayat roman değil. Kendinize yazık etmeyin derim. Annesinin adam edemediğini kimseler adam edemez salın ipini gitsin
 
Oğlak burcu sanırım.Baştan bu kadar yutulmayacak lokmayı ağzınıza atıp boğulmuşsunuz.
Sonu görebiliyorsanız bitirin,çünkü çektiğiniz hergünün pişmanlığı uzun yıllar sürecek.
Aynı bu şekilde nişanlılık geçirdim,baktım olmuyor düğüne bir ay kala attığım yüzüğü.
Şimdi en azından kafam rahat.
 
Tabiki teşhis bu metinden koyulmaz ama dogru yere parmak bastiniz. Benim alanimda psikoloji zaten bu yüzden de güc buldum kendimde. Aile terapisine de gittik. Ama terapisti de beni de alt etti ve bir sekilde kendini hakli cikardi.. özelliklerin bir coğunu karsiliyor.. ama benim de hayatim bir o kadar zorlaşiyor. Hep umut ve hayal kirikligi arasinda gidip geliyorum.
 
O kadar güzel anlatmissin ki.. Ben, beni sürekli eleştiren biriyle yapamam hayat enerjisini emer insanin böyle tipler ama işte mantıken dışardan konuşmak kolay oluyo isin içine "aşk" girince herşey değişebiliyo eminim değişir zamanla yani biraz torpulenir tabi sen tükenmezsen.
Bu hislerinizi onunla konustugunzda ne diyo buyum değişmem mi?
 
Tubay03 .!.:
Valla psikolog arkadaşlar elestirecekler beni teşhis mi koyuyorsun diye ama bana narsist kişilik bozukluğu tarzi bir sorunu var gibi geldi eşinizin.
Genişletmek için tıkla...
Tabiki teşhis bu metinden koyulmaz ama dogru yere parmak bastiniz. Benim alanimda psikoloji zaten bu yüzden de güc buldum kendimde. Aile terapisine de gittik. Ama terapisti de beni de alt etti ve bir sekilde kendini hakli cikardi.. özelliklerin bir coğunukarsiliyor.. ama benim de hayatim bir o kadar zorlaşiyor. Hep umut ve hayal kirikligi arasinda gidip geliyorum.
 
muzurtilki .!.:
bence siz her şeyin bu kadar bilincindeyken bu ilişkiden öyle pat diye kurtulamazsınız, boşanmak çözüm mü diyorsunuz da o adamı atamazsınız bence
eşinizin psikolojisi ne kadar bozuksa, sizinki de o kadar bozuk bence (sizi üzmek, eleştirmek için değil gerçekten böyle düşündüğüm için yazdım)
sizin olayınızı 2 şey çözebilir
1) bir müsibet
2) uzman yardımı

yapabiliyorsanız çift terapisine gidin
yapamıyorsanız madem maddi gücünüz var kendiniz iyi bir psikiyatriste gidin, bence sizin kurtuluşunuz bu çünkü belki terapi göre göre kendinizi sevmeyi, huzurun da güzel bir şey olduğunu, yaşadığınız hayatın normal olmadığını öğrenirsiniz

şimdi burada "sen buna layık mısın, kendine değer ver, neden evlendin, hemen boşan" vs vs vs yazılacak
oysa siz bunları zaten biliyorsunuz
mutlaka bir uzmandan yardım alın derim ben
bir de bence ilişkiniz böyleyken çocuk yapmayın
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle birebir sizin gibi düsünüyorum. Zaten benim de karakterim bu rolle birlesti gibi. Patolojik bir ilişkiye döndük. Herseyi farki da olup adim atamam duygusu cok kotu. Kendime bunu yakistiramiyorum. Bi de psikolog olmanin verdigi bir baski var uzerimde. Kisi kendi yasayinca bir baska oluyor. Duygusal surecler giriyor. Karakter yapilari giriyor isi icine. Ama daha once cift terapisine gittik ben ayarladim o da yarim kaldi bize iyi gelmedi. Bi kac denemem de oldu kendim icin terapiye gittim. Bi anda duzelip harika bir iliskiye donunce gerek yok sandim ama surekliligi gorunce bu durum icin yardim almayi dunuyordum. Icten ve gercekci yorumunuz icin tesekkur ederim.
muzurtilki .!.:
bence siz her şeyin bu kadar bilincindeyken bu ilişkiden öyle pat diye kurtulamazsınız, boşanmak çözüm mü diyorsunuz da o adamı atamazsınız bence
eşinizin psikolojisi ne kadar bozuksa, sizinki de o kadar bozuk bence (sizi üzmek, eleştirmek için değil gerçekten böyle düşündüğüm için yazdım)
sizin olayınızı 2 şey çözebilir
1) bir müsibet
2) uzman yardımı

yapabiliyorsanız çift terapisine gidin
yapamıyorsanız madem maddi gücünüz var kendiniz iyi bir psikiyatriste gidin, bence sizin kurtuluşunuz bu çünkü belki terapi göre göre kendinizi sevmeyi, huzurun da güzel bir şey olduğunu, yaşadığınız hayatın normal olmadığını öğrenirsiniz

şimdi burada "sen buna layık mısın, kendine değer ver, neden evlendin, hemen boşan" vs vs vs yazılacak
oysa siz bunları zaten biliyorsunuz
mutlaka bir uzmandan yardım alın derim ben
bir de bence ilişkiniz böyleyken çocuk yapmayın
Genişletmek için tıkla...
 
tuuba__89 .!.:
O kadar güzel anlatmissin ki.. Ben, beni sürekli eleştiren biriyle yapamam hayat enerjisini emer insanin böyle tipler ama işte mantıken dışardan konuşmak kolay oluyo isin içine "aşk" girince herşey değişebiliyo eminim değişir zamanla yani biraz torpulenir tabi sen tükenmezsen.
Bu hislerinizi onunla konustugunzda ne diyo buyum değişmem mi?
Genişletmek için tıkla...
Degişmem dedigi zamanlarda oldu so ra ben hepsini farkindayim kurtulmak istiyorum bana yardim et dedi. Cok da degistirdi kendini ama başa sariyo zaman zaman ve hep bi döngü icindeyiz. Kendimdeki eksikleri de goruyorum ben de cok degistirdim kendimi ama artik olumsuz kismin cogunlukla onda oldugunu göruyorum
 
Albideburdanyak .!.:
Tabiki teşhis bu metinden koyulmaz ama dogru yere parmak bastiniz. Benim alanimda psikoloji zaten bu yüzden de güc buldum kendimde. Aile terapisine de gittik. Ama terapisti de beni de alt etti ve bir sekilde kendini hakli cikardi.. özelliklerin bir coğunukarsiliyor.. ama benim de hayatim bir o kadar zorlaşiyor. Hep umut ve hayal kirikligi arasinda gidip geliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Çok zor bir durum acı cektiğiniz her kelimenizden belli...Demişsiniz ki son cumlenizde umut ve hayal kırıklığı arasinda gidip geliyorum.Bana gore kilit kelime umut.Umut size kaybettiriyor Kendinizle yani umut dediginiz noktayla savasirsaniz sizin adiniza daha güzel sonuclar dogacaktır.
 
Albideburdanyak .!.:
Kesinlikle birebir sizin gibi düsünüyorum. Zaten benim de karakterim bu rolle birlesti gibi. Patolojik bir ilişkiye döndük. Herseyi farki da olup adim atamam duygusu cok kotu. Kendime bunu yakistiramiyorum. Bi de psikolog olmanin verdigi bir baski var uzerimde. Kisi kendi yasayinca bir baska oluyor. Duygusal surecler giriyor. Karakter yapilari giriyor isi icine. Ama daha once cift terapisine gittik ben ayarladim o da yarim kaldi bize iyi gelmedi. Bi kac denemem de oldu kendim icin terapiye gittim. Bi anda duzelip harika bir iliskiye donunce gerek yok sandim ama surekliligi gorunce bu durum icin yardim almayi dunuyordum. Icten ve gercekci yorumunuz icin tesekkur ederim.
Genişletmek için tıkla...

bir de bence kendinize kızmaktan suçlamaktan vazgeçin
ben burada eşim şöyle şöyle ama çok seviyoruuuuuuuum diyenlere çok kızıyorum, bana göre siz öyle değilsiniz
siz ilişkinizin de durumunuzun da farkındasınız
demek ki gerçekten elinizde değil, demek ki böyle yaşamak istediniz, demek ki gerçekten kurtulamıyorsunuz
tabi ki yardım alın, kesinlikle yardım alın ama kendinizi de böyle kabul edin bence; kendinize kızmaktan, suçlamaktan vazgeçin
demek ki böyle istemişim, yapmışım, ben de böyleymişim deyin
bazen gerçekten işe yarıyor

bir de insan yaşadığı olaylardaki duygularını bir kaç gün sonra unutabiliyor ve maalesef aynı şeyi tekrar tekrar yaşıyor
bu da insanı yıpratıyor
size yaşattığı olumsuz duygular için bir defter, olumlu duygular için bir defter tutmanızı tavsiye ederim
yani bugün sizi çok mu üzdü, sebebiyle birlikte yazın; bugün çok mu mutlu etti dolu dolu yazın
biriktirin duygularınızı
bir süre sonra dönüp okuyunca çok şey katıyor insana
çok daha gerçekçi bakmayı sağlıyor
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
Çocuk ile boşanma
7 8 9
Yorumlar
175
Görüntüleme
27K
ema1
ema1
nedensude
İstemeye Devam Etmek mi, İsteğim Olmuş Gibi Yapıp Evrene Bırak mı, Olmayınca Olmuyor Deyip Kabullenmek mi ?Çok Sıkıntıdayım Lütfen Yardım Edin
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
3K
nedensude
nedensude
V
akıl verir misiniz bana çok üzgünüm..
Yorumlar
11
Görüntüleme
2K
veronicamars1
V
L
Nişanlımla Zorlu Günlerimiz ve mutlu son..
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
11K
omarova
omarova
B
Gecmisim..Bugünüm...Ya YARINIM?
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
4K
BelliBelirsiz
B
X