- 25 Ekim 2015
- 148
- 68
- 48
- 35
- Konu Sahibi Yagmur Selen
- #1
Kızlar nerden başlasam hiç bilmiyorum
günlerdir bunalıyorum aklıma geldikçe ya. Buraya yazmayı düşündüm ama böyle konuları çok sert eleşirenler olduğu için günlerdir erteliyorum yazmayı ama başka çarem yok en azından rahatlarım içimu döküp. 1 bucuk yillik evliyim 6 aylık bi oğlum var. Evlendikten sonra bütün arkadaşlarımdan koptum. Daha doğrusu gerçek yüzlerini gördüm. Annemle babam ayrı annem calışmaktan beni aylarca aramıyo bile yeri geliyo. Arıyorum işim var kapatalım diyo. Eşim deseniz maddi sıkıntılar işte gecesini gündüzüne katıyo. Eskiden olsa yeni evlendigimiz zamanlar pazar günlerini eşim bana ayırırdı şimdi o da bitti. Maddi sıkıntılarımız olduğu için ona da bişey diyemiyorum. Eşimin ailesine çok kızıyorum. Kardeşleriyle atıştılar bi dönem ben oturup görümcelerimle konuşup siz kardessiniz bugün kavga eder yarın unutursunuz bu yüzden benimle kavga etmeyin aranızı açmayın dememe rağmen ne arayan ne soran. Kp deseniz evimizin yolunu bilmez. Kv deseniz o hiç zaten ne eşimi ne beni bi gün olsun arayıp sorduğu yok. Sen ara diyeceksiniz hamileyken çok aradım evlerine gittim orda kaldım arayı ısıtmak için. Sonra bi süre ara verdim gitmedim aramadım. Bi tane bile arayan merak eden olmadı bize kırıldın mı yoksa kızım diye ya. Bebeğim oldu hiç kimse gelmedi bi hayırlı olsun bile demediler tlfnla arayan bile yok. Bütün günüm evin içinde tv karşısında internette oğlumla geçiyo artık ama özellikle şu sıralar sebepsiz yere ağlamaya başladım çok bunaldım :'( hiç arkadaşım yok yaz geldi oglumu da yanıma alıp sıkılınca bi yerlere gidip bi çay içecek bi arkadaşım, birlikte yemekler yapıp muhabbet edip vakit geçirecek bi akrabam bile yok ya :'( en azından sizinle dertleşip içimi dökmek biraz olsun rahatlamak istedim. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin bana ve şimdiden yorum yazan arkadaşlara çokk teşekkür ederim bana dert ortağı oldugunuz için.
