Ciddi bir tedavi görmeniz gerekiyor, eşinizi severek mi evlendiniz bilmiyorum ama asla sevmediğiniz dilini bile doğru dürüst öğrenmediğiniz Almanya’da yaşamak ağır geliyor size, bunu defalarca açtığınız depresyon içerikli konularınızda dile getirmişsiniz, aldatmanızın hiçbir haklı gerekçesi yok ama eşiniz de normal biri değil.kafayı yemek üzereyim hiç bir şekilde iyi hissetmiyorum,eşim beni her zaman ki depresyonda sanıyor,
Almanya’ya dönmek istemiyorum ama oğlum orda dönsem bile bakamam ki ona,eşimle de sorunlarımız oldu daha önce çalışmıyorum diye bana ahlaksız teklifte bulundu internetten chat sitelerine girip para kazanmam için ve eniştesinin logistik deposundan malları çalıyor internette satıyor,ben zaten saf salak gibi birşeyim herşeyi sineye çektim,aileme anlattım hemen boşan diyorlar ama boşansam oğlum orda kalacak,
Hanfendi eşinize iyi hissetmediğinizi ,ayrılmak istediğinizi söyleyip bosanin. Yaptığınız günahı sakın ha sakın, bir daha kimseye anlatmayın.(psikolog,psikiyatr haric) Profesyonel destek alin, dünyanın sonu değil tövbe edin,sakinleşin. Oğlunuzu,ailenizi,kendinizi seviyorsanız eğer kendinize gerçekten değer verin,size iyi gelen şeyler yapın.. biliyorum çok basit ve sıradan bu açıklamalar ama şunu bilin ki dünyanın sonu değil,hiçbir şey sizden kıymetli değil, derdin büyükse eğer Allahtan büyük hiçbir şey yok,Ona sığının tövbe edipArkadaşlar merhaba ben intiharın eşiğindeyim hiç bir şey avutmuyor beni,lütfen yorum yaparken sağduyulu olun,ben evliyim ve geçen yaz annemle birlikte bir arkadaşımın yanına Antalya’ya gittik,bir kaç gün kız arkadaşım da kaldık,bu arada ben depresyondaydım ama iyileşmeye yakındım,daha sonra bizim eski mahallemizde ki komşularımız da seneler önce Antalya’ya taşındılar samimi komşularımızdı,hadi onları da ziyaret edelim dedik gitmez olaydım,komşumuzun oğlu var evli hadi abla biraz çıkalım eğlenelim dedi,içimde kötülük olmadığı için tamam dedim,biraz içtik alkol aldık eve geldik,ertesi akşam yine çıktık meğer niyeti benden faydalanmakmış,araba sürerken elini bacağıma koydu neden tepki vermedim diye çok kızdım kendime,arabayı ıssız bir yere park etti,yani olan oldu alkolün etkisiyle ve biz ilişkiye girdik,şuanda çok ağır bir depresyondayım,bir oğlum var eşimin oğlumun yüzüne bakamıyorum,çok perişan bir durumdayım,nasuh tövbemi ettim estağfirullah diyorum hep içimden,anneme anlattım bunu çok kızdı ben sana çıkma demedim mi diye ama üstüme fazla gelmedi çünkü durumum çok kötüydüne yapıcam ben unutamıyorum,birde tanıdık olması beni kahrediyor,keşke zamanı geri alabilsem kendimden nefret ediyorum,ben bu acıyla nasıl yaşayacağım yaşamak istemiyorum,normalde en ufak şeyde depresyona giren bir insanım,daha önce çok kez yaşadım depresyonu ama bunu kaldıramıyorum,suçluluk,utanç,pişmanlık midem okadar kötü ki,eşime söylemek istiyorum ama cesaretim yok,kafayı yemek üzereyim hiç bir şekilde iyi hissetmiyorum,eşim beni her zaman ki depresyonda sanıyor,Allah rızası için Ağlamaktan bıktım,ellerim titriyor,midem bulanıyor kafam çok dalgın,hayat boyu nasıl dayanıcam dayanılmaz acılar çekiyorum,bu zamanla geçer mi artık birşeyin anlamı yok ayakta duramıyorum tek çare ölüm gibi
Zaten ıcımde kötuluk yokArkadaşlar merhaba ben intiharın eşiğindeyim hiç bir şey avutmuyor beni,lütfen yorum yaparken sağduyulu olun,ben evliyim ve geçen yaz annemle birlikte bir arkadaşımın yanına Antalya’ya gittik,bir kaç gün kız arkadaşım da kaldık,bu arada ben depresyondaydım ama iyileşmeye yakındım,daha sonra bizim eski mahallemizde ki komşularımız da seneler önce Antalya’ya taşındılar samimi komşularımızdı,hadi onları da ziyaret edelim dedik gitmez olaydım,komşumuzun oğlu var evli hadi abla biraz çıkalım eğlenelim dedi,içimde kötülük olmadığı için tamam dedim,biraz içtik alkol aldık eve geldik,ertesi akşam yine çıktık meğer niyeti benden faydalanmakmış,araba sürerken elini bacağıma koydu neden tepki vermedim diye çok kızdım kendime,arabayı ıssız bir yere park etti,yani olan oldu alkolün etkisiyle ve biz ilişkiye girdik,şuanda çok ağır bir depresyondayım,bir oğlum var eşimin oğlumun yüzüne bakamıyorum,çok perişan bir durumdayım,nasuh tövbemi ettim estağfirullah diyorum hep içimden,anneme anlattım bunu çok kızdı ben sana çıkma demedim mi diye ama üstüme fazla gelmedi çünkü durumum çok kötüydüne yapıcam ben unutamıyorum,birde tanıdık olması beni kahrediyor,keşke zamanı geri alabilsem kendimden nefret ediyorum,ben bu acıyla nasıl yaşayacağım yaşamak istemiyorum,normalde en ufak şeyde depresyona giren bir insanım,daha önce çok kez yaşadım depresyonu ama bunu kaldıramıyorum,suçluluk,utanç,pişmanlık midem okadar kötü ki,eşime söylemek istiyorum ama cesaretim yok,kafayı yemek üzereyim hiç bir şekilde iyi hissetmiyorum,eşim beni her zaman ki depresyonda sanıyor,Allah rızası için Ağlamaktan bıktım,ellerim titriyor,midem bulanıyor kafam çok dalgın,hayat boyu nasıl dayanıcam dayanılmaz acılar çekiyorum,bu zamanla geçer mi artık birşeyin anlamı yok ayakta duramıyorum tek çare ölüm gibi
Kusura bakmayın öncelikle ama siz bir durumla başa çıkamayınca hemen depresyon denilen ama aslında depresyon olmayan tamamen suçluluk psikolojisinin arkasına sığınan bir insansınız gibimr geldi lütfen çocuğunuz için ve eşiniz için kendinize gelin olmulla ölmüşe bir çare yok unutmaya çalışın ya da psikolojik bir destek alın ama her halükarda suçlusunuz ben evli bir kadınım eşinden başa birine arzu duyması ve ya birlikte olma saçmalığını anlayamıyorum nefsimize sahip çıkamayacaksanız evlenmeyin siz tamamen macera aramışsınızArkadaşlar merhaba ben intiharın eşiğindeyim hiç bir şey avutmuyor beni,lütfen yorum yaparken sağduyulu olun,ben evliyim ve geçen yaz annemle birlikte bir arkadaşımın yanına Antalya’ya gittik,bir kaç gün kız arkadaşım da kaldık,bu arada ben depresyondaydım ama iyileşmeye yakındım,daha sonra bizim eski mahallemizde ki komşularımız da seneler önce Antalya’ya taşındılar samimi komşularımızdı,hadi onları da ziyaret edelim dedik gitmez olaydım,komşumuzun oğlu var evli hadi abla biraz çıkalım eğlenelim dedi,içimde kötülük olmadığı için tamam dedim,biraz içtik alkol aldık eve geldik,ertesi akşam yine çıktık meğer niyeti benden faydalanmakmış,araba sürerken elini bacağıma koydu neden tepki vermedim diye çok kızdım kendime,arabayı ıssız bir yere park etti,yani olan oldu alkolün etkisiyle ve biz ilişkiye girdik,şuanda çok ağır bir depresyondayım,bir oğlum var eşimin oğlumun yüzüne bakamıyorum,çok perişan bir durumdayım,nasuh tövbemi ettim estağfirullah diyorum hep içimden,anneme anlattım bunu çok kızdı ben sana çıkma demedim mi diye ama üstüme fazla gelmedi çünkü durumum çok kötüydüne yapıcam ben unutamıyorum,birde tanıdık olması beni kahrediyor,keşke zamanı geri alabilsem kendimden nefret ediyorum,ben bu acıyla nasıl yaşayacağım yaşamak istemiyorum,normalde en ufak şeyde depresyona giren bir insanım,daha önce çok kez yaşadım depresyonu ama bunu kaldıramıyorum,suçluluk,utanç,pişmanlık midem okadar kötü ki,eşime söylemek istiyorum ama cesaretim yok,kafayı yemek üzereyim hiç bir şekilde iyi hissetmiyorum,eşim beni her zaman ki depresyonda sanıyor,Allah rızası için Ağlamaktan bıktım,ellerim titriyor,midem bulanıyor kafam çok dalgın,hayat boyu nasıl dayanıcam dayanılmaz acılar çekiyorum,bu zamanla geçer mi artık birşeyin anlamı yok ayakta duramıyorum tek çare ölüm gibi
Kusura bakmayın öncelikle ama siz bir durumla başa çıkamayınca hemen depresyon denilen ama aslında depresyon olmayan tamamen suçluluk psikolojisinin arkasına sığınan bir insansınız gibimr geldi lütfen çocuğunuz için ve eşiniz için kendinize gelin olmulla ölmüşe bir çare yok unutmaya çalışın ya da psikolojik bir destek alın ama her halükarda suçlusunuz ben evli bir kadınım eşinden başa birine arzu duyması ve ya birlikte olma saçmalığını anlayamıyorum nefsimize sahip çıkamayacaksanız evlenmeyin siz tamamen macera aramışsınızArkadaşlar merhaba ben intiharın eşiğindeyim hiç bir şey avutmuyor beni,lütfen yorum yaparken sağduyulu olun,ben evliyim ve geçen yaz annemle birlikte bir arkadaşımın yanına Antalya’ya gittik,bir kaç gün kız arkadaşım da kaldık,bu arada ben depresyondaydım ama iyileşmeye yakındım,daha sonra bizim eski mahallemizde ki komşularımız da seneler önce Antalya’ya taşındılar samimi komşularımızdı,hadi onları da ziyaret edelim dedik gitmez olaydım,komşumuzun oğlu var evli hadi abla biraz çıkalım eğlenelim dedi,içimde kötülük olmadığı için tamam dedim,biraz içtik alkol aldık eve geldik,ertesi akşam yine çıktık meğer niyeti benden faydalanmakmış,araba sürerken elini bacağıma koydu neden tepki vermedim diye çok kızdım kendime,arabayı ıssız bir yere park etti,yani olan oldu alkolün etkisiyle ve biz ilişkiye girdik,şuanda çok ağır bir depresyondayım,bir oğlum var eşimin oğlumun yüzüne bakamıyorum,çok perişan bir durumdayım,nasuh tövbemi ettim estağfirullah diyorum hep içimden,anneme anlattım bunu çok kızdı ben sana çıkma demedim mi diye ama üstüme fazla gelmedi çünkü durumum çok kötüydüne yapıcam ben unutamıyorum,birde tanıdık olması beni kahrediyor,keşke zamanı geri alabilsem kendimden nefret ediyorum,ben bu acıyla nasıl yaşayacağım yaşamak istemiyorum,normalde en ufak şeyde depresyona giren bir insanım,daha önce çok kez yaşadım depresyonu ama bunu kaldıramıyorum,suçluluk,utanç,pişmanlık midem okadar kötü ki,eşime söylemek istiyorum ama cesaretim yok,kafayı yemek üzereyim hiç bir şekilde iyi hissetmiyorum,eşim beni her zaman ki depresyonda sanıyor,Allah rızası için Ağlamaktan bıktım,ellerim titriyor,midem bulanıyor kafam çok dalgın,hayat boyu nasıl dayanıcam dayanılmaz acılar çekiyorum,bu zamanla geçer mi artık birşeyin anlamı yok ayakta duramıyorum tek çare ölüm gibi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?