Sanki hiç bir şey 80lerin 90 ların tadını vermez gibi hissediyorum ya da ben o zamanlar yaşadım diye bana öyle geliyorÖzlenen şey çocukluk aslında. Şimdi bizim çocuklarımız da bu zamanları özleyecek ilerde. Biz aman ne zor günlerdi diyeceğiz.
Oysa darbeler, ekonomik krizler, faili meçhuller, terör, yolsuzluklar, hortumlar ile geçti. Çocuk olduğumuz için dünyadan haberimiz yoktu.Sanki hiç bir şey 80lerin 90 ların tadını vermez gibi hissediyorum ya da ben o zamanlar yaşadım diye bana öyle geliyor
işte biz onu seyretmiyoruz fark o ..algı olduğunu biliyoruz TRT gerçek zamanında buz patenlerini sabahları orkestraları dinleyerek büyüdük (size eleştri olarak değiş kendi bakış açım olarak yazdım kusura bakmayın)Konuyla biraz alakasız ama. Seksenleri izledim 403 bölüm. Şu an 1990 yılına geldiler ve ben o dönemden o kadar soğudum ki izledikçe. Komşuluk adı altında dönen dedikodular, evde sürekli birbirine yalan söyleyen insanlar, mahallenin dedikodu kazanına dönmesi, gereksiz işgüzar tipler, kıskançlık dolu ilişkiler falan. Ama ayy seksenler çok güzeldi. Hiç de güzel değildi. Seksenlerin başında doğdum, çocukluğum da o dönemde geçti. Ama şimdiki dönemin de kendince güzel tarafları var.
Dertsizlikten oluyor işte.
Bu dönemi de özleyecek nesiller var, nesini özleyeceklerse artık. İşte insan geçmişte iyi olanı hatırlayıp, şimdiki zamanda arıyor ama olmuyor öyle.
Özlediğimiz şey belki de çocukluğun masumiyeti, coşkusu ve umudu. Bir de o dönem hayatta olan ama şu an yaşamayan kişiler. Yoksa zaman aynı zaman, ama değişen bizleriz.
O da aynı değil, eskiden dişleri gedik bir Tarkan vardıişte biz onu seyretmiyoruz fark o ..algı olduğunu biliyoruz TRT gerçek zamanında buz patenlerini sabahları orkestraları dinleyerek büyüdük (size eleştri olarak değiş kendi bakış açım olarak yazdım kusura bakmayın)
Gerçek 80 ler dizileri geçmişte kaldı 7 numara Ayrılsak da Beraberiz vs
Bir Tarkan kaldı aynı :)
Çılgın bediş , süper babaişte biz onu seyretmiyoruz fark o ..algı olduğunu biliyoruz TRT gerçek zamanında buz patenlerini sabahları orkestraları dinleyerek büyüdük (size eleştri olarak değiş kendi bakış açım olarak yazdım kusura bakmayın)
Gerçek 80 ler dizileri geçmişte kaldı 7 numara Ayrılsak da Beraberiz vs
Bir Tarkan kaldı aynı :)
He ya biz 5 kız kardesiz Evimiz dedemleelw aynı bahcede ve yol kenarıtdı cevre yolu gibi akaama kadr o bahcede ve yolun kaldırımlarknda oynardık ve ben kulot giymeyi hiç sevmezdim annem giydirirsi ben bahcede cıkarırdım oyle totosu acık gezermişim ne bi tcz ne bi kacırma anneme diyorum hiç korkmadjn mı kucuck kızlarız hepimz aksama kadr yol kenarında oynuyormjsuz ya biri kacırsa tcvz etse ne sorumsuzmussun diypruz. Ozaman tertemizdi ne bir kadn xnayeti ne vir col cocuk kacırması hiçbişey yoktu ki sana gunlerce kaynım baktı ben tarlaya giderken vitek onun kucagında uyurdun adam benim yoruldugumj gorurdu ver yenge sen işine bak derdi aksama kadr sana bakardı eskiden kimse bu kadar art niyetki degldi insan kıymeti vardı diyorBende çok özlüyorum. Özellikle akşam namazı okunup hava kararana kadar sokaklarda oynadığımız oyunları, o küçük dünyamızdaki büyük mutlulukları. Kurulan arkadaşlıklar bile çok özeldi, hatırlıyorum da şimdi gözümün önüne geldi o arkadaşlarım bile birer birer. İyi ki o zamanlarda çocuk olmuşum. Şimdi bakıyorum da her çocuğun elinde bir telefon, önünde bilgisayar. Youtuber olma hevesi, influencerları taklit etme, yaşlarından büyük görünme çabaları, tiktokta saçma sapan girdikleri haller. Her şeyi geçtim o zamanlar çevrede daha güvenilirdi. Biz sokaklardan hava kararana kadar hatta 10'lara kadar oynardıkta annelerimizin aklı bile kalmazdı. Herkes tanırdı birbirini, komşuluklar olurdu, bilinirdi ki çocuklara bir şey olmaz. Şimdi çocuğunu insanlar apartman önüne bile gönderirken endişeliler.
Biz gerçekten çocukluğumuzu çocuk gibi yaşamışız, hakkını da vermişiz.
Gerçekten işin özü bu aslında :)Şu anki her şeye hemen ulaşılabilirliği sevmiyoruz aslında. Hiçbir şeyin bir değeri olmuyor. Çerez gibi tüketiyoruz.
Yaz tatili bitip de okul açılınca nasıl mutlu olurduk. Öğretmen hepimize tatili sorardı. Evlerimiz yakın değilse çoğu arkadaşımızı görmezdik o süreçte, özlerdik. Şimdi öyle mi herkes sosyal medyada yediğini, içtiğini her şeyini görüyoruz.
Değer algımızı yitirdik kısaca.