- 17 Kasım 2011
- 6.645
- 547
- 148
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
çok mutsuzum yemekten içmekten kesildim mahvoluyorum bu hengamenin içinde
- Konu Sahibi thornbury
- Başlangıç Tarihi
evliliğimi bitirmek benim için de seçeneklerden biri. hani güzel zamanlarımız adına, elimden geleni yapmadan karar vermek istemiyorum sadece. ama dediğin çok doğru, ailesi benim önümde anlayabiliyorum bunu. annesinin bi günahı yok bu konuda kadından bi talep gelmedi ki...benim eşimin işgüzarlığı. buna daha da kızıyorum ya...
Ahh canımın sıkılmaması keşke mümkün olsa. yüzüm gülmüyo, yemek yiyemiyorum bi bilsen...ama boşanmayalım aman ayrılmayalım gibi bi düşünce yok kafamda. sadece yazık olmasın, onca yaşanmışlık, güzel zamanlar var...ve güzel de bi bağımız vardı bizim bütün bunlar olmadan önce, ona yazık olmasın istiyorum. ama galiba durumun kötü olmasının yanında bi de beni ezip geçmesi bana çok koyuyor. çocuk bambaşka bir mevzu zaten. ona da söyledim. bu durumda çocuk yapamam, ayrılırsak onun da günahına giremem dedim.
yok yok var ya onların hiçbir şeyden haberi yok. ne eşimin düşüncesinden, ne kavgalarımızdan...ve hatta benden çok memnunlar, kayınvalidem her yerde söyler. bunların hepsi onun işgüzarlığı tamamen. bu daha da üzüyor zaten beni. keşke evlenmeseymiş benim eşim ya, keşke annesiyle kalsaymış...
bir an kendi hayatım geldi gözümün önüne
o küçük çocuğun yerindeydim ben
babam vefat etmişti annemin bir geliri yok
abim yirmili yaşlarda.....
askerden sonra evlenmek istedi
annem ve ben ya yalnız kalacaktık yada gelin evimize gelecekti
ben küçüğüm annem çalışmıyor
tek güvencemiz abim....
onunda maaşı iki eve bakacak kadar tatmin edici değil....
o da zaten bu durumda sizi yalnız bırakamam evleneceğim kişi bunu bilip öyle gelmeli dedi...
gelinimiz herşeyi kabul edip geldi....
hiçbir zaman özellerine karışmadık ben ve annem
her haftasonu gezmeye giderler hiçbirinde peşlerine düşmez
bizi neden götürmüyorlar diye surat asmazdık
annemle bazen odamızdan çıkmaz onlar karı koca başbaşa kalsınlar isterdik
bazen beni zorla yanlırına alırlar gezmeye götürürlerdi
yanlarında yürürken çok utanırdım insanlar abisinin yengesinin peşine düşmüş derler diye
biz mecburiyetten bu şekilde yaşadık
eğerki durumlar elverişli olsaydı asla beraber yaşamazdık
bazı şeylerden sürekli fedakarlıkta bulunmak her iki taraf için çok çok zor inanın
eşiniz tıpkı abim gibi
annemle beni asla incitmez bizi asla kırmaz hep hoş ederdi
ama eşinin de isteklerini göz ardı etmez onunda düşüncelerine saygı duyar onuda istediği şekilde mutlu ederdi
dengeyi çok iyi korumuştu
abimin kurduğu denge sayesinde bizler huzur içinde yaşadık
eşiniz dengeyi sağlayamamış maalesef
ailesine olan hassasiyetini anlıyorum ama sizin ne istediğiniz konusunda vurdumduymaz davranması bencilce
konuyu ortak kararda birleştirmek en mantıklısı
onunda sizinde mutlu olabileceği bir karara varmalısnız
sizin isteklerinizi gözardı etmemesini ona kararlı şekilde belirtin
umarın çözüme ulaşırsınız biran önce
ne güzel hem abinizin sayesinde hem de sizin ve annenizin düşünceliliği sayesinde işler ne güzel çözümlenmiş...aynı ev durumu şu an söz konusu değil. çünkü dediğiniz gibi maddi imkansızlıklarınız varmış sizin. ama benim kayınvalidemin maaşı var, ki eşim bir çok şeylerini karşılar zaten. zorunlu şeyler değil, çok keyfi şeyleri de mesela küçük kardeşini jimnastik kurslarına göndermek gibi.
siz çok inceymişsiniz, ne güzel başbaşa kalsınlar diye bazen odanızda kalırmışsınız. benim kayınvalidem de çok iyidir ama maalesef biraz düşüncesizdir. o hep birarada olmak ister mesela. sıkılır değilse. veya biz dışarı çıkarken zaten onları götürmek durumunda kalırız, veya götürmezsek üzülürler, onları yanımızda istemiyoruz diye. küçük görümcem kendisi söyler zaten ben de gelebilir miyim sizinle diye... anlayacağınız, biraz daha ince olsalardı ben de endişe etmezdim ama değilller. ve eşim onlara hayır diyemez, hele de keyfi bir konu için...kaldım öylece...
dediğiniz doğru, aynı ev gibi olmasını istiyor zaten ama bana bunu söyleyemiyor bence. çünkü kardeşine baba olmak istediğini söyledi. kesinlikle çok gereksiz zaten her şeylerine koşuyoruz daha çok eşim koşuyor ama ben de oradayım hep. kayınvalidemin suçu olmadığından neredeyse eminim var ya, belki sitem etmştir ama bi beklentisi olduğunu hiç anlamadım ben bu zamana kadar. bilmiyorum yine de insanların içi dışı bir olmayabiir...
- 19 Ekim 2007
- 771
- 252
- 123
- 19 Ekim 2007
- 771
- 252
- 123
belki kız büyüyünce bu düşüncesini terkeder
küçük olduğundan belki düşünemiyor onlar evli başbaşa kalmak isterler tarzında
burda araya anne girmeli aklı başında yetişkin birinin kızını bu konuda frenlemesi
kendisininde zırt pırt oğlu gelini ile iç içe olmamamsı gerektiğini bilmeli ona göre davranmalı
haftada birgün beraber yemek yer dışarı çıkarsınız
ama her zaman her dakika iç içe olmak insanı sıkar
plan yapsanız o plana mutlaka onlarıda dahil etmek zorunda olursunuz
gerçekten işiniz zor
eşinize bu konuda kararlı şekilde tavrınızı koyun
siz ona annesine kardeşine bakmayın demiyorsunuz belli sınırlar dahilinde yaşamak istediğinizi söyleyin
bu dengeyi sağlasın bir tarafa ağırlık vererek hayat arkadaşının düşüncelerini görmezden gelemez
- 15 Mart 2012
- 1.233
- 9
- 158
Arkadaşım yazını bir solukta okudum gercekten zor bır durumdasın yukarı tukursen bıyık aşağı tukursen sakal ama hayat senın hayatın buna sen karar vereceksın devam etsem benı neler beklıyor bıtırsem neler bekler dıye analiz yapman lazım sorun eşinde annesini suçlayamıyorum belkıde kadın senın isteksiz gitmenden haberi yoktur yorumları okumadım ama acızane fıkrım bence asıne soyle ben gelmek ıstemıyorum zaten işte yoruluyorum rahatsızım de hasta hasta senı getırecek degıl yaa evımde uzanıp dınlenmek ıstıyorum de bu benım en dogal hakkım sen gıt isteklerini yerine getir haa yetemiyorsan arzu edrsen kalabilirsinde bırak beni yorgun bedenimle,beynimle lütfen rica ediyorum de baktın sana surat yapıyor yapsın çokta tııın ama şunu iyi bilki birgece annesınde kalsın evını yatagını ve senı özlediğini farkedecek yanlısını anlıyacak sen sadece kendıne zaman tanı boşanmak en son düşünecegin şey olsun canım özgur bırak onu aılesıyle ılgılensın onlarşla zaman gecırsın ama yemın ederımkı nefesını senın yanında alacak cunku hıc bır erkek rahat ev ortamını bırakıpta annesınde zaman gecırmez o kendıne görev edınmıs mecburum dıyo boşvweeeer sen gıtme amaa baktın hiçbirşey ıstedıgın dogrultuda gıtmıyor zaten kafnda btırmek ıstedıgın bır evlılıgın var ee kaybedecek bişiyin yok benimde sana sadece yapacagım dua olur RABBİM HAKKINDA HAYIRLISINI VERSIN hayırlı kararlar almanı nasıp etsın...
Canım dediğim gibi onlar durumu bilmiyor, bilseler ne olur bilemiyorum ben de. beni en çok kıran da bu galiba, beni onlar kadar sevip değer vermememesi.
ailem durumu yeni öğrendi. ben çok kötüydüm, anlatmak durumunda kaldım onlara. onların eşimle konuşması iyi bir fikir olabilir ya, doğru diyosun. bi konuşayım ben de ailemle. çok saol canım ya...
kız zaten annesinden öğreniyor öyle davranmayı. şimdi annesi sürekli biz mesela gezmekten bahsedince "ee biz de geliriz, biz de merak ediyoduk zaten orayı" veya "biz napcaz o zaman?" diyince, kız da ondan görüyor, öyle davranıyor. büyüyünce değişir kesin, tatlı bi kız. ama annesine göre hep beraber olmak güzel bi şey ki başbaşa kalmak istememizi anlayamıyordu zaten hiç.
keşke haftada bir gün beraber yiyip dışarı çıksak. o zaman cennet olurdu bana. ben buna da razıyım ama haftada 3-4 gün beraberlik de tamam ama eşime yetmiyor bu işte. onlar da yanlızız filan dedi mi, hepten mahvoluyor eşim. ben de diyorum ki "anne bak, 2 kişi olmak yanlızlık değil adı üstünde yalnız, yalın yani tek olmak lazım yanlız olmak için ama siz berabersiniz kızınla. sen böyle diyince o da etkileniyor bak" diyorum ama fayda etmiyor. beş dakika sonra yine "yanlız kaldık, yanlızız" filan. eşim de diyo mesela "şimdi onlar yanlız kaldı" filan diye. ben de evde tek başıma kalıyorum hiç şikayetim olmuyo ama...
- 19 Ekim 2007
- 771
- 252
- 123
eşim ne beklemiş biliyo musun canım biz annesiyle ana kız oluruz, ben zaten onları severim (seviyorum da zaten) ve beraber olmaktan çok keyif alırım ve onun da işleri kolaylaşır sanmış. her akşam yemekleri orda yemek isterim sanmış, hafta sonları beraber takılmaktan keyif alırım sanmış. benim kendi annemle ilişkim çok iyidir, onun annesiyle de öyle olabilirim sanmış. o yüzden bu sorunları yaşıyoruz şimdi. zaten söyledi, ben annemle ana kız olursunuz sanmıştım dedi.
Çok iyi fikir biliyo musun!! Bunu ailemle konuşayım. Eşim durumdan bahseder mi, onu bilmiyorum sadece. "Canı sıkkın şu sıralar ben de farkındayım ama ne olduğunu bilmiyorum" filan mı der acaba... Çok saol canım, çok iyi fikirdi bu!
eşin evlenmeseymişde ömür boyu annesi ve kardeşiyle otursaymış diyesi geliyor insanın, madem evlisiniz ev değiştirmek düzen oluşturmak vs vs bu kararları tek başına almaya çalışıyor olması çok kırıcı. Sonrada klasikk muhabbetler kadın dır dırımış falan filann doğru düzgün hareketler edinde bizde mutsuz olup dırdır yapmayalımm... Her dediğine evet diyip fedakarlığın dozunu kaçırmak fena hallde kişilikte yıpranmalara neden oluyor sanırım erkeklerde... Ve eşin yaşamadan aklı başına gelmiycek sanırım evi değiştirdiğinde korktuıkların başına geldiğinde senin yüzün hep asık ve mutsuz istemediğin hayatı yaşıyor şekilde gördüğünde mi akıllanıcak veya hiç akıllanmıyarak alışacaksın diyecek büyük ihtimall
- 19 Ekim 2007
- 771
- 252
- 123
Canım onu da söyledim, tamam dedim, evi değiştirelim dedim ama ben mutsuz olduğumda ve ne seni ne annenleri mutlu etmediğimde ve onlar problemin bundan kaynaklandığını anladığında ne olacak dedim, o da "sen baştan önyargılısın zaten, sen böyle olunca tabi ki kötü olcak" dedi. şunu bile dedi "madem bitireceksin, madem bu evlilik bitecek hiç değilse denememiş olmazsın" bile dedi.
bence alışacağımı düşünüyor. kanıksamak var ya bence en kötü şeylerden biri. mutsuzsun durumdan, ama yapacak bi şey yok diyosun, kanıksayıp mutlu olmaya çalışıyorsun. ama ben bunu istemiyorum. yıllar sonra, dönüp baktığımda hiç de hayalimin ucundan geçmeyen bi evlilik hayatı yaşadığımı gördüğümde daha da üzülcem kendime. biraz da benim istediğim gibi yaşamak istiyorum. ama yetmiyo kızlar, nasıl yetmez ya benim yaptıklarım! herkes yapabilir mi ben gibi? çok mu kolay? düşünün, kayınvalideyle yakınsınız, iyiler hoşlar, iş güç beklemezler ama neredeyse haftada her gün bi şekilde görürsünüz onları. hafta içi 3 gün beraber onların evde yemek yenir. hafta sonu 1 gün mutlaka onlarla bi aktivite yapılır. diğer gün de temizlikle geçer zaten. dışarı beraber çıkılır. beraber çıkılmadığında da eşiniz nereye gittiğinizi, ne yaptığınızı köşe bucak saklar onlardan üzülmesinler diye. bana sorarlar ne yaptınız diye, ben de "ya işte dışarı çıktık ben bilmem beyim bilir" filan diye yuvarlak cevaplar vermek zorunda kalırım. maddi olarak kız kardeşi zengin çocuklarından aşağı kalmasın diye bi takım yardımlar yapılır. kirası ödenir, faturalar ödenir, arabalarının vergileri ödenir, büyük masrafları karşılanır (tadilat vs), hatta zaman zaman arabalarına yakıt alınır, market alışverişleri karşılanır ki kayınvalidemin maaşı var. bana söyleyin kolay mı bunlar? herkes yapar mı bunları ses çıkarmadan?
