- Konu Sahibi Oyledeguzel
- #81
Yazdıklarını okurken bir an beni anlatıyorsun sandım :18:
Birilerinin yanındayken bir sessizlik oluşursa tedirgin hissediyorum nedense,ya ben konuşayım ya da birileri bana bir şeyler anlatsın istiyorum.
2 gün önce en yakın arkadaşıma anlattım da anlattım bir çocuğun bana ettiği teklifi,yetmedi üstüne bana attığı mesajları okuttum falan.Kendimi rahatlamış hissediyordum içimi döktüm diye.
Sonra aradan birkaç saat geçti,çayımızı içerken ben bir soru sordum ve onun bana yıllardır anlatmadığı ama çoktan anlatması gerektiğini düşündüğüm bir olayı anca duydum kendisinden.O an tüm hevesim kaçtı işte,ben olsam ertesi gün hemen ona anlatırdım,dayanamazdım.
Kız 3 yıldır ne bahsetti ne etti.
Annemin "yine çuvalın dibini iyice çırpmışssın" diye bir lafı vardır,aynen öyle bir tipim.Kendimle ilgili ne var ne yoksa anlatıyorum,gizem mizem hak getire !
o tiplere acayip kıl oluyorum.
Tamam benim kadar geveze olmasın ama, sinsiliğin lüzumu yok ki
