Bende evlenir evlenmez hamile kaldım fakat 12 haftalık kontrollerine gittiğimde bebeğimin 7.haftalikken kalbinin durduğunu öğrendim, hemen doktor kürtajla aldı bebeği, doktorum sorunun nedeni siz degilsiniz demisti, ben aglayip sorunca nedenini, vucut ilk 3 ay icinde ozurlu dogabilecek bebegi atarmis, çevremde en yakınlarım (annem ve ablalarım) cok kilolusun ondan bebek oksijen alamamistir,olmuştur deyince insan bı kasık suda boğası geliyo , hamile oldugumu söylediğimde bile cok sevinmmemislerdi sanki, benden bı büyük ablama aynı anda hamile kaldık öyle denk geldi, onun ilk bebegi olacakti, annem dediki: sıra ablaminmis, ben sıramı beklemeliymisim, ikimizin cocuğuna da annem nasıl bakacakmış, bunları annem söyledi yani, sanki ben gel cocuğuma bak demişmiş gibi, En büyük ablam sürekli kilolarimdan dolayı : bu kiloyla dogum yapamazsın, masada kalırsın diyodu bana, hepsi sınırımı bozuyordu, sonunda bebeğimi kaybettim rahatlamislardir herhalde, boyum 1.60, kilom 84 dü o zamanlar ve öyle cok kilolusun durmuyorum vücut yapımdan dolayı, kürtajdan sonra cok iştahım açıldı hem psikolojik olarak hırsımı yemekten aldım ve birkaç ay icinde tok karnına 99,9 U gördüm yani, Nisan ayından beri yürüyüş yapıp cocuk çalısmalarına başladık ve şükürler olsun şimdi 94 kilosum ve hamileliğimiz 6. Haftası bitti sayılır annelere söylemedim hala, söylemeyi de düşünmüyorum , göbeğim çıkana kadarve kendileri anlayana kadar soylemiycem, cok canımı sıkarlar yoksa, ohhhhh baya rahatladım yaa anlatınca :).