Öncelikle rica ederim, desteğe çok ihtiyacın olduğunu biliyorum.
Ama inan bana seni iyi anmasına hiç gerek yok, Allah her şeyi görüyor. Sen kendini biliyorsun, senin için rahat olsun. O senin değerini bilse ne bilmese ne zaten insanlıktan nasibini almış birisi değilmiş. Benimki de ayrı olsakta benimle iletişim halindeydi hatta hep ben arıyorum neden sen aramıyorsun biriyle mi görüşüyorsun demişti, bende hayır ben öyle şey yapmam dedim ben de yapmam dedi. Ama bir hafta sonra beni aradı ve 4 gün önce biriyle tanıştığını, ciddi düşündüğünü aile kurmakla ilgili fikirlerinin uyuştuğunu aldatıyor gibi hissetmemek için bunu benimle paylaştığını söyledi :) nasıl incitti gururumu, benimle değil 4 gün tanıdığı biriyle aile kurmak istedi diye nasıl üzüldüm. Üstelik kız da biliyor benim varlığımı, senin hikayendeki gibi benden küçük bir kızcağız. O da tahminen kaç yıllık kızla değil benimle evlendi diye mutludur şu an. Ama o iş öyle değil işte, uzaktan bakınca anlıyorum ki bana bunları yapan ona neler yapmaz. Sana tavsiye, olanları kendi başına değil de bir arkadaşının başına gelmiş gibi düşün, uzaktan bak ve mantığını kullan ne kadar aciz bir adammış gör.
Bak bu adamlar evlenecek olgunlukta değil, ne istediklerini bilmiyorlar. Bunlardan eş, hayat arkadaşı olur mu sence, ilk zorlukta pes edecekler. Evlilik cüzdanı neyi değiştirecek?
Bir gün olur da zorlanır, sığınacak liman olarak beni ararsa diye ben her yerden engelledim. Asla görüşmeyeceğim. Bence sen de öyle yap, hiç taviz verme. Onun mutsuz olduğunu duyunca ne değişir ki. Bir kere herkes bilir ki böyle bir hikayeden mutluluk çıkmaz. İster karma de ister İlahi adalet ama evrenin adaletine inan. Birine umut verip haksız yere mutsuz eden kişi mutlu olamaz. Şimdi her şey yolunda gibi görünebilir. Ama sadece şimdi.