hep annem yüzünden oldu
eskiden beri benden iki yaş küçük kız kardeşimi över över prenses gibi davranır beni bi köşeye iterdi çirkinsin derdi. Bu da psikolojime yerleşmiş heralde Lise bitene kadar erkek gibiydim davranışlarım giyimim Sonra erkek arkadaşımla tanıştım, o sıralarda 20 kilo verdim aniden Kendimi güzel hissetmeye başladım Çok bakımsızdım Utanarak söylüyorum şimdi ama bacaklarımdaki tüyleri falan bile almazdım Kapalı giyersim hep Yüzüm de tüylüydü hiç almazdım Çok çirkindim cidden de Ama küçüklüğümden annem gel kızım böyle olmaz demedi hiç öğretmedi ki Kız kardeşime benim güzel kızım der severdi, hatta en son üniversite sınavı zamanı Sakın ikinci seneye kalma üniversite bitene kadar kartlaşır başıma kalırsın dedi bana
annemle en son o sözünden sonra iyice bağlarımız koptu diyebilirim Kız kardeşim de bana nispetmiş gibi bi de büyüdükçe güzelleşti 175 boyu muhteşem bi fiziği Kimsede bulunmaz doğuştan kıpkırmızı kızıl saçları bembeyaz teni falan Bense kapkara Esmerliğimi seviyorum ama ne bilim sanki daha çok bakıma ihtiyacım var Artık bakıyorum kendime daha iyi hissediyorum ama yine de erkek arkadaşım bana "çok güzelsin" dedikçe sanki teselli için söylüyomuş gibi bi türlü inanamıyorum
o kadar inandırmışlar ki çirkin olduğuma hiç güzel hissedemiyorum