- Konu Sahibi BalikKraker
-
- #1
Senin konularini cok iyi biliyorum su ands caresizsin evet ama yasin daha cok genc 30undan sonra evlenen cok insan var yeni biriyle mutlaka tanisacaksin ve belki de vajinismus olmayacaksin.psikologa git faydasini gorursun.
Yazılacak çok şey var ama ruh sağlığın yerinde olmadığı için bişey demiyorum. En kısa zamanda bir uzman yardımı almalısın.
Merhabalar,
Eski konularimdan bilenler bilir. 9 ay once evlendim fakat 3 aydir baba evindeyim. Bosanmak uzereyiz esimle.
Ayriligimiz bircok sebebe dayaniyor, iclerinden biri de vajinismus.
Yasadigim trajedi ve sanssizligi kabullenmis, olanlari Allah'a havale etmis, umudunu yitirmemis, kendini toparlamaya calisan bir kadindim. Birkac dakika oncesine kadar...
Birkac dakika once sosyal paylasim sitelerinden birinde universiteden sinif arkadasim olan bir kizin esiyle cekilmis tatil fotografini gordum. Mutluluktan ucuyor gibiydiler. Kizin karni burnunda... Insanlar tebrik yorumlari yapmislar. 2 ay sonra bebekleri oluyormus.
Bu arkadasla hemen hemen ayni tarihlerde evlendik.
Universitede de birbirimizden pek hoslanmazdik.
Simdi ben bosanirken, o anne olmak icin kocasiyla birlikte gun sayiyor.
Ustelik epeydir duzenli ve iyi bir isi var. Esiyle feci uyumlular. Her hafta sonu mutlaka bir yerlere gidip gezip tozan bir cift.
Bense mezun olali 2 sene olmasina ragmen hala bir is bulamamis, evliligini yurutememis, esiyle ayni evin icinde gecirdigi 6 ay boyunca toplam 2 kere sinemaya gidebilmis, onda da film seciminden seans saatine kadar her konuda esiyle uyusmazlik yasamis, 6 ay evin icinde yalnizlari oynamis, her gece vajinismus sancilari cekmis, fedakarlik yaptikca ezilmis, ozguvenini yitirmis, hayattan kopmaya baslamis, 28 yasina gelmis ama hala eline bir sey gecmemis bir zavalliyim.
Evet, fotografi gordukten ve arkadasin hamile oldugunu ogrendikten sonra baskin olarak boyle tanimliyorum kendimi.
Normalde dusmanimin bile evliligini kiskanmam, huzuru icin dua ederim. Cunku bu hayattaki en muhim seyin aile oldugunu bilirim.
Bu arkadasim icin de kesinlikle kotu bir sey gecirmedim aklimdan. Bebegini hayirla ve sag salim kucagina almasi icin dua dahi ettim.
Lakin 3 aydir asmaya calistigim acim sanki basa sardi. Vajinismus olmasam ben de o cok istedigim annelik duygusunu yasamak uzere olabilirdim simdi.
Fakat artik bunu kim bilir ne zaman yasayacagim...
Hayata gec kalmaktan cok yoruldum. Standart mutluluklar, huzurlar istedim hep. Gozum yukseklerde olmadi hic. Ama yasadiklarim kotuye gittikce cikmaza giriyorum. Rabb'ime guvenim sonsuz. Fakat ben aciz bir kulum nihayetinde. O'nun -varsa- benim icin hazirladigi guzelliklere oyle ihtiyacim var ki...
Bunlari buraya yazdim cunku hem icimi bosaltmak istedim, hem de bana umut asilayan seyler soyleyecek, beni yureklendirecek, kendimden vazgecmeme engel olacak birilerine ihtiyacim oldugunu hissettim.
Arkadasimi kiskanmadim, ona cok imrendim.
Ve kendime acidim.
Cok canim yaniyor...
Bana Allah yeter...
Boşanmak istediğinden emin misin peki ? İkili ilişkilerde belli bir zaman geçtikten sonra ne yazık ki insanların birbirlerine olan saygısı azalıyor gibi düşünüyorum bende. Sanırım zaman geçtikçe bir şeyler yaşandıkça basitleşiyor her şey. Sonrası zaten en ufak konularda bile tartışmak.
Eminim çoğu kişi yaşıyordur. Önemli olan oturup konuşabilmek , ortak bir noktada anlaşabilmek. O kadar kalp kırıldıktan sonra bunu başarmakta zor oluyor , tekrarlıyor.
Şuan eşinle hiç konuşmuyor musun ve boşanmak adına her hangi bir işlem başladı mı ? Geri dönüşü yok mu ?
Esimle gerekmedikce gorusmuyoruz. Ayrilik sonrasi ailelerin de dahil oldugu berbat seyler yasadik. Eski konularimda bahsetmistim. Bu yuzden onun ailesi beni, benim ailem de onu istemiyor. Bununla bas edecek gucu buluyordum ben ama esim ailesini uzemeyecegini soyledi ve beni kaybetmeyi tercih etti. Ona inansam, guvenebilsem, bir araya gelince mutlu olacagimizi bilsem mucadeleye devam ederdim ama bir arada mutlu da olmuyoruz ki. Ustelik cok yara aldim evliligim boyunca, cok haksizliga ugradim, cok hice sayildim. Bunlar gecmiyor, kaliyor insanin icinde.
Bu sebeplerdendir ki geri donusu yok.
Adli tatil oldugu ve evliligimiz henuz 1 yilini doldurmadigi icin bekletiyoruz islemleri. Henuz resmi bir adim atmadik.
Bana Allah yeter...
vajinismus için mi boşanıyorsunuz
Canım üzülme. Boşuna dememişler her şerde bir hayır vardır diye. Sakın bir fotoğraf görüp de kararından vazgeçme. Daha yaşın çok genç. Hayat karşına neler çıkarır bilemezsin. Hele bir şu boşanman gerçekleşsin eminim sen de istediğin gibi bir iş bulacaksın. Herkesin kaderi farklı yazılmış. Kimbilir karşına kimler çıkacak. Belki de o arkadaşından çok daha mutlu olacaksın ileride. Sorununu bilen ve ona göre anlayışlı olan, sorununu yenmende sana yardımcı olacak birini bulacaksın belki... Senin de bebişin olacak. Hem düşün ya sana böyle bir sorun yüzünden olmadık acılar çektiren adamdan bebeğin olsaydı. O bebeciğe de yazık değil mi hep huzursuz bir evde büyüyecekti. Hiç üzülme, hayata hiç de geç kalmış değilsin. Bak benim yaşım 35... Karşıma kimler kimler çıktı inan evlenmek için. Ben hep hayır dedim. Ama hayatımı birlikte geçireceğim insanla bu sene evleniyorum hem de hiç aklımda yokken. Sadece ileriye bak, kendini geliştir, kendi ayaklarının üstünde dur ve herşeyden önemlisi kendine güven. Çok daha iyilerini hak ettiğine inan. Sen buna inanırsan ve bu doğrultuda hareket edersen emin ol karşına da o tip insanlar çıkacak.
Allah yardımcınız olsun. İnşallah yoluna girer her şey.
Allah yardımcın olsun. Unutmaki Allah kuluna taşıyamayac yük vermez miş sende bi sınavda oldugun düşün ... Hayırlısn dile canımm ..
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Merhabalar,
Eski konularimdan bilenler bilir. 9 ay once evlendim fakat 3 aydir baba evindeyim. Bosanmak uzereyiz esimle.
Ayriligimiz bircok sebebe dayaniyor, iclerinden biri de vajinismus.
Yasadigim trajedi ve sanssizligi kabullenmis, olanlari Allah'a havale etmis, umudunu yitirmemis, kendini toparlamaya calisan bir kadindim. Birkac dakika oncesine kadar...
Birkac dakika once sosyal paylasim sitelerinden birinde universiteden sinif arkadasim olan bir kizin esiyle cekilmis tatil fotografini gordum. Mutluluktan ucuyor gibiydiler. Kizin karni burnunda... Insanlar tebrik yorumlari yapmislar. 2 ay sonra bebekleri oluyormus.
Bu arkadasla hemen hemen ayni tarihlerde evlendik.
Universitede de birbirimizden pek hoslanmazdik.
Simdi ben bosanirken, o anne olmak icin kocasiyla birlikte gun sayiyor.
Ustelik epeydir duzenli ve iyi bir isi var. Esiyle feci uyumlular. Her hafta sonu mutlaka bir yerlere gidip gezip tozan bir cift.
Bense mezun olali 2 sene olmasina ragmen hala bir is bulamamis, evliligini yurutememis, esiyle ayni evin icinde gecirdigi 6 ay boyunca toplam 2 kere sinemaya gidebilmis, onda da film seciminden seans saatine kadar her konuda esiyle uyusmazlik yasamis, 6 ay evin icinde yalnizlari oynamis, her gece vajinismus sancilari cekmis, fedakarlik yaptikca ezilmis, ozguvenini yitirmis, hayattan kopmaya baslamis, 28 yasina gelmis ama hala eline bir sey gecmemis bir zavalliyim.
Evet, fotografi gordukten ve arkadasin hamile oldugunu ogrendikten sonra baskin olarak boyle tanimliyorum kendimi.
Normalde dusmanimin bile evliligini kiskanmam, huzuru icin dua ederim. Cunku bu hayattaki en muhim seyin aile oldugunu bilirim.
Bu arkadasim icin de kesinlikle kotu bir sey gecirmedim aklimdan. Bebegini hayirla ve sag salim kucagina almasi icin dua dahi ettim.
Lakin 3 aydir asmaya calistigim acim sanki basa sardi. Vajinismus olmasam ben de o cok istedigim annelik duygusunu yasamak uzere olabilirdim simdi.
Fakat artik bunu kim bilir ne zaman yasayacagim...
Hayata gec kalmaktan cok yoruldum. Standart mutluluklar, huzurlar istedim hep. Gozum yukseklerde olmadi hic. Ama yasadiklarim kotuye gittikce cikmaza giriyorum. Rabb'ime guvenim sonsuz. Fakat ben aciz bir kulum nihayetinde. O'nun -varsa- benim icin hazirladigi guzelliklere oyle ihtiyacim var ki...
Bunlari buraya yazdim cunku hem icimi bosaltmak istedim, hem de bana umut asilayan seyler soyleyecek, beni yureklendirecek, kendimden vazgecmeme engel olacak birilerine ihtiyacim oldugunu hissettim.
Arkadasimi kiskanmadim, ona cok imrendim.
Ve kendime acidim.
Cok canim yaniyor...
Bana Allah yeter...[/QUOTE
Öncelikle allah yardımcınız olsun. Umutsuzluğa kapılmayın bu da bir sınavdı deyip yolunuza bakın. Söylemesi kolay burdan ancak hayata geçirmek içinde güçlü olmak zorundasınız. Sırf bunun için mi boşanıyorsunuz bilmiyorum ama anlattıklarınızdan ben ilişkinizin temelinde sorun olduğu düşüncesine vardım. Yani fikir uyuşmazlığınız var gibi. Bunda da vardır bir hayır. Ayrıca hiç bir şey bitmiş değil bunu unutmayın. Kim bilir bi kaç ay sonra bir iş bulur yeni bir insanı alırsınız hayatınıza. Hayat bu yarın ne olacağı belli değil. Ama önce kendi değerinizi farkına varın. Bu evlilikten ders çıkarın ve geleceğinizi ona göre şekillendirin.
Vallahi ben de sizin gibiyim, 27 yasindayim sevgilim bile yok, hayattan ve savasmaktan tukenmis durumdayim.
Bebek, aile, evlilik zaten bana cok uzak; yanimda elimi tutacak birisi olsun istiyorum . Hayattan beklentim bence cok yuksek degil ama o bile olmuyor. Arkadaslarim soruyor, kimse yok mu diye. Yakin bir kiz arkadasim , tanidigimiz bir erkek arkadasimiz icin neden onunla olmuyorsun demisti daha once. ben de ona o gozle bakmiyorum, o da bana dedim. O da baska ne yapacaksin, 27 yasina geldin yalnizsin dedi. Dogruyu soyledi, beni ne kadar incittigini bilmeden. Mutlu iliskisi olan baska bir arkadasim kac yasinda bebek sahibi olacagindan bahsediyordu, yeter sus artik demek istedim cunku o konustukca ben uzuldum, o ne zaman istese cocuk sahibi olabilir, ben olamam. Evlilik plani yapan, tatil plani yapan, bebek plani yapan insanlar konusunca ordan kacmak istiyorum. Kendime acimak istemiyorum, ama bu insanlari duydukca kendim ne kadar mutsuz oldugum aklima geliyor.
Gecenlerde is yeri daveti vardi, pistler dansa cikti , ben her zamanki gibi masada yalniz kaldim. Butun gece kukumav gibi oturdum, igrencti. O an isyan ettim artik, basima gelenleri hak edecek ne yaptim diye. Cok mutsuzum. Hayat gercekten adaletsiz bence.
Motivasyon verecek varsa benim de ihtiyacim var.
Facebook kiskanclik yaratmaya yarayan bir sosyal ortam.
Benim buyuk sikibtim yok cok sukur ama yine oturup onlara bakip kiskaniyorum. Pis bir şey
Faceyi 2 ay kapadim yuksek sesle kahkaylha atiyordum.
Bir de herkes orada görüldüğü kadar mutlu değil inan bana.
Pek çok kimse mutluluk oyunu bile oynuyor. Görmezden geliyor kotu şeyleri.
Mutluluk olarak kendi yaninda bir insan olmasini beklemeyin. Önce kendini toparlamaskni bilmek gerek . kolay değil iyi bilirim ama başlamak gerekiyor toparlanmaya.
Faceyi de kapa bence
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Merhabalar,
Eski konularimdan bilenler bilir. 9 ay once evlendim fakat 3 aydir baba evindeyim. Bosanmak uzereyiz esimle.
Ayriligimiz bircok sebebe dayaniyor, iclerinden biri de vajinismus.
Yasadigim trajedi ve sanssizligi kabullenmis, olanlari Allah'a havale etmis, umudunu yitirmemis, kendini toparlamaya calisan bir kadindim. Birkac dakika oncesine kadar...
Birkac dakika once sosyal paylasim sitelerinden birinde universiteden sinif arkadasim olan bir kizin esiyle cekilmis tatil fotografini gordum. Mutluluktan ucuyor gibiydiler. Kizin karni burnunda... Insanlar tebrik yorumlari yapmislar. 2 ay sonra bebekleri oluyormus.
Bu arkadasla hemen hemen ayni tarihlerde evlendik.
Universitede de birbirimizden pek hoslanmazdik.
Simdi ben bosanirken, o anne olmak icin kocasiyla birlikte gun sayiyor.
Ustelik epeydir duzenli ve iyi bir isi var. Esiyle feci uyumlular. Her hafta sonu mutlaka bir yerlere gidip gezip tozan bir cift.
Bense mezun olali 2 sene olmasina ragmen hala bir is bulamamis, evliligini yurutememis, esiyle ayni evin icinde gecirdigi 6 ay boyunca toplam 2 kere sinemaya gidebilmis, onda da film seciminden seans saatine kadar her konuda esiyle uyusmazlik yasamis, 6 ay evin icinde yalnizlari oynamis, her gece vajinismus sancilari cekmis, fedakarlik yaptikca ezilmis, ozguvenini yitirmis, hayattan kopmaya baslamis, 28 yasina gelmis ama hala eline bir sey gecmemis bir zavalliyim.
Evet, fotografi gordukten ve arkadasin hamile oldugunu ogrendikten sonra baskin olarak boyle tanimliyorum kendimi.
Normalde dusmanimin bile evliligini kiskanmam, huzuru icin dua ederim. Cunku bu hayattaki en muhim seyin aile oldugunu bilirim.
Bu arkadasim icin de kesinlikle kotu bir sey gecirmedim aklimdan. Bebegini hayirla ve sag salim kucagina almasi icin dua dahi ettim.
Lakin 3 aydir asmaya calistigim acim sanki basa sardi. Vajinismus olmasam ben de o cok istedigim annelik duygusunu yasamak uzere olabilirdim simdi.
Fakat artik bunu kim bilir ne zaman yasayacagim...
Hayata gec kalmaktan cok yoruldum. Standart mutluluklar, huzurlar istedim hep. Gozum yukseklerde olmadi hic. Ama yasadiklarim kotuye gittikce cikmaza giriyorum. Rabb'ime guvenim sonsuz. Fakat ben aciz bir kulum nihayetinde. O'nun -varsa- benim icin hazirladigi guzelliklere oyle ihtiyacim var ki...
Bunlari buraya yazdim cunku hem icimi bosaltmak istedim, hem de bana umut asilayan seyler soyleyecek, beni yureklendirecek, kendimden vazgecmeme engel olacak birilerine ihtiyacim oldugunu hissettim.
Arkadasimi kiskanmadim, ona cok imrendim.
Ve kendime acidim.
Cok canim yaniyor...
Bana Allah yeter...[/QUOTE
Öncelikle allah yardımcınız olsun. Umutsuzluğa kapılmayın bu da bir sınavdı deyip yolunuza bakın. Söylemesi kolay burdan ancak hayata geçirmek içinde güçlü olmak zorundasınız. Sırf bunun için mi boşanıyorsunuz bilmiyorum ama anlattıklarınızdan ben ilişkinizin temelinde sorun olduğu düşüncesine vardım. Yani fikir uyuşmazlığınız var gibi. Bunda da vardır bir hayır. Ayrıca hiç bir şey bitmiş değil bunu unutmayın. Kim bilir bi kaç ay sonra bir iş bulur yeni bir insanı alırsınız hayatınıza. Hayat bu yarın ne olacağı belli değil. Ama önce kendi değerinizi farkına varın. Bu evlilikten ders çıkarın ve geleceğinizi ona göre şekillendirin.
Deniyorum inanin.
Dua edin benim icin lutfen. Kolay atlatmam icin mutlaka faydasi olacaktir.
Bana Allah yeter...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?