- Konu Sahibi BalikKraker
- #21
Vallahi ben de sizin gibiyim, 27 yasindayim sevgilim bile yok, hayattan ve savasmaktan tukenmis durumdayim.
Bebek, aile, evlilik zaten bana cok uzak; yanimda elimi tutacak birisi olsun istiyorum . Hayattan beklentim bence cok yuksek degil ama o bile olmuyor. Arkadaslarim soruyor, kimse yok mu diye. Yakin bir kiz arkadasim , tanidigimiz bir erkek arkadasimiz icin neden onunla olmuyorsun demisti daha once. ben de ona o gozle bakmiyorum, o da bana dedim. O da baska ne yapacaksin, 27 yasina geldin yalnizsin dedi. Dogruyu soyledi, beni ne kadar incittigini bilmeden. Mutlu iliskisi olan baska bir arkadasim kac yasinda bebek sahibi olacagindan bahsediyordu, yeter sus artik demek istedim cunku o konustukca ben uzuldum, o ne zaman istese cocuk sahibi olabilir, ben olamam. Evlilik plani yapan, tatil plani yapan, bebek plani yapan insanlar konusunca ordan kacmak istiyorum. Kendime acimak istemiyorum, ama bu insanlari duydukca kendim ne kadar mutsuz oldugum aklima geliyor.
Gecenlerde is yeri daveti vardi, pistler dansa cikti , ben her zamanki gibi masada yalniz kaldim. Butun gece kukumav gibi oturdum, igrencti. O an isyan ettim artik, basima gelenleri hak edecek ne yaptim diye. Cok mutsuzum. Hayat gercekten adaletsiz bence.
Motivasyon verecek varsa benim de ihtiyacim var.
Al benden de okdr beni anlatmışın sanki yaş 27 , sırtımı dayacagm güvenecegm kimse yok yanlızım ... Yaş kaça geldi evlen die baskılar sanki cok kolay vallahi aile bile bi yere kadar . Rabbim hepimizin yardımcıs olsun 😔😔😔
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi