Kimsiniz, aile yapınız nasıldır, huyunuz suyunuz nedir bilemem, açtığınız konuları baz alırsam 25-30 yaş aralığında üniversite mezunu, mesleği olan genç bir kadınsınız.
Yine açtığınız konulardaki üslubunuzu dikkate alacak olursam tanımadığınız insanları kırmaktan, rencide etmeye çalışmaktan çekinmeyen birisiniz.
Daha önce arkadaşınızın yaşadığını söylediğiniz beraberliği aslında kendinizin yaşadığını söylüyorsunuz şimdi, bu da doğru mu bilemem, o sizle vicdanınız arasındaki bir mesele.
Böyle açık açık yazıyorum kusura bakmayın, maksadım rencide etmek de değil, yaptığınızı onaylamasam da, tanımadığım bir kadını yargılayamam da, insanın en büyük yargılayıcısı vicdanıdır, oturun kendi vicdanınızda yargılayın kendinizi.
Babanız varmış ama sevgi göstermiyormuş, siz de bir evlatsınız nihayetinde, birlikte olduğunuz adamın da çocukları varmış, herkesi bir kenara bırakın, o çocukları düşünün bence, yaptığınız oldu mu sizce?
İbret diyorsunuz, insan önce kendi ibret almalıdır, biriyle tanışırsınız, evlidir saklar itiraf edene veya siz gerçekleri bir şekilde öğrenene kadar bunu bilemezsiniz, kandırıldım dersiniz hataydı dersiniz ayrılırsınız ama evli olduğunu öğrendikten sonra hala devam etmişseniz bu bile bile lades.
Siz inanmak isteyerek kendinizi kandırdınız aslında, çevrenizde veya bir şekilde sağdan soldan duyduğunuz benzer hikayelerden ibret almamışsınız almak istememişsiniz, adam ayrılmasa belki hala karısını değil beni seviyor diye düşünmeye, kendinizi kandırmaya devam edecektiniz.
Velev ki adamın eşiyle normal bir ilişkisi yoktu diyelim, niye boşanmak yerine aldatmayı tercih etmiş?
Birini aldatan insandan kimseye hayır gelmez, ibret mi istiyorsunuz? Karımı sevmiyorum deyip size eşiyle alakalı bir sürü olumsuz yorum yapan ama akşam olunca o kadınla yatağa giren adamın karakterinden şüphe edin her daim.
Bir kere aldatan her zaman aldatır, bugün karısını, yarın sizi, öteki gün bir başkasını.
Sağlam karakterli ve sevdiğini söyleyen biri sizi toplum karşısında 2. kadın durumuna düşürmezdi bunu da asla unutmayın.
