- 12 Ocak 2017
- 171
- 261
- 18
- 35
Bir kutu içindeyim adeta. Çok bunaldim konusacak kimsem yok. Etrafimdaki kiz arkadaslarimin beni anlayacagini hic sanmiyorum.
Mumkun oldugunca kisa ve öz yazip gözlerinizi ağritmamaya calisacagim.
Sorun su ki ben yasamak istemiyorum. Yasamaktan zevk almiyorum. Kendimden baska kimseyi sevmemeye baslamistim ilk once sonralari kendimi de sevmemeye basladim. Nefes almak bile külfet geliyor.
Sorun ailem. Baskilardan tükendim. Kendimi bir birey ve kadin olarak hissetmiyorum artik onlarin yuzunden. Ben bir robotum. Maasimi ellerine veririm. Onlar benim adima karar verir neye nasil birikim yapacagima ev ve iş arasi hic bir aktivitem kalmadi. Bir arkadasimin dugunune gidecegim hemen kardesin veya baban ile gideceksin demeleri beni deli ediyor.
28 yasima giricem. Kendi istedigim sac rengini boyayamiyorum. Annem kötü kadin gibi ruj sürüp boyanma diyor.
5 dk eve gec kalsam babam 8 defa ariyor. Trafik berbat 1 bucuk saatten once zaten eve gelemem. Istedigim saatte fabrikadan cikamiyorum ki bazen 6 bucukta bazen 7 de. Bunu biliyor babam. Metroya bin daha cabuk eve gelirsin diyor. Iyi de baba neden her gun 3 tl metro ucreti vereyim ki . Ne acelem var eve cabuk gelmek icin ? Kavga etmekten yoruldum...Oluruna biraktim guzellikle konustum yine olmadi. Nefes nefese tikanarak eve gidiyorum.Maasimi cekmeye gittim is cikisi cok sira var bekliyorum gelicem diyorum. Avazi ciktigi kadar bagiriyor ben cekerim senin maasini beklememsirada sen. Eee elimde torbalar var acamiyorum telefonumu geç dönüyorum aradigini goruyorum. Kiyamet kopuyor vay ki ne vay. Biriyle tanisma gorusme gibi bir şans da vermiyorlar bana. Daha once 8 ay evli kalip bosandim ve 3 sene onceydi bu. Ustelik bu surec icerisinde annem ve babam bana destek olmak yerine köstek oldu. Sorsaniz ailem acik goruslu insanlar. Uzaktan bakildiginda muhafazakar gorunumlu kisiler asla degiller. Siyasi tercihlerinden tutun yasayis tarzina kadar. Ama bana hayati cehennem ettiler. Ikinci kez evlenmemi zaten istemiyorlar sen o hakkini kullandin diyorlar. Maasimi vermek istemiyorum. Hayir biz senin adina birikim yapiyoruz diyorlar savruk bir insan da degilim. Ayri eve cikmak istiyorum asla olmaz sileriz seni diyorlar. Hapis hayati yasiyorum. Psikologa gitmeme bile izin vermiyorlar abuk sabuk yerlere para harcamicaksin diyorlar. Istedigim kitabi okuyamiyorum. Bizim evimizde bizim kurallarimiz gecerli diyorlar.
Bosandigim icin pismanim. Keske cenemi kapasaydim. Gozyaslari icinde yaziyorum bu satirlari . Aldatildigim ve annesinin sigortasini kendi maasimal odemek istemiyorum diye bosandik. Bu hayat benim degil. Evliyken cok yeri gezdim. Yurtdisi yurtici vs. Evet eşim kötüydü ama yok sayip kendi basima yasayabiliyordum. Her gun ben ne yaptim diye kendimi yiyip bitiriyorum.
Evlilik ozgurluktur. Bir adam ciksa karsima , kadinligimi hissetsem. Biraz gezsek. Istedigim kitaplari okuyup onunla tartissam. Saclarimda 2 3 tane beyaz var annem kiyameti kopariyor boyamicaksin diye. Dipliner imi sinirlendi atti. Zaten cok hafif makyaj yapardim.
Yargilamayin kizmayin
Mumkun oldugunca kisa ve öz yazip gözlerinizi ağritmamaya calisacagim.
Sorun su ki ben yasamak istemiyorum. Yasamaktan zevk almiyorum. Kendimden baska kimseyi sevmemeye baslamistim ilk once sonralari kendimi de sevmemeye basladim. Nefes almak bile külfet geliyor.
Sorun ailem. Baskilardan tükendim. Kendimi bir birey ve kadin olarak hissetmiyorum artik onlarin yuzunden. Ben bir robotum. Maasimi ellerine veririm. Onlar benim adima karar verir neye nasil birikim yapacagima ev ve iş arasi hic bir aktivitem kalmadi. Bir arkadasimin dugunune gidecegim hemen kardesin veya baban ile gideceksin demeleri beni deli ediyor.
28 yasima giricem. Kendi istedigim sac rengini boyayamiyorum. Annem kötü kadin gibi ruj sürüp boyanma diyor.
5 dk eve gec kalsam babam 8 defa ariyor. Trafik berbat 1 bucuk saatten once zaten eve gelemem. Istedigim saatte fabrikadan cikamiyorum ki bazen 6 bucukta bazen 7 de. Bunu biliyor babam. Metroya bin daha cabuk eve gelirsin diyor. Iyi de baba neden her gun 3 tl metro ucreti vereyim ki . Ne acelem var eve cabuk gelmek icin ? Kavga etmekten yoruldum...Oluruna biraktim guzellikle konustum yine olmadi. Nefes nefese tikanarak eve gidiyorum.Maasimi cekmeye gittim is cikisi cok sira var bekliyorum gelicem diyorum. Avazi ciktigi kadar bagiriyor ben cekerim senin maasini beklememsirada sen. Eee elimde torbalar var acamiyorum telefonumu geç dönüyorum aradigini goruyorum. Kiyamet kopuyor vay ki ne vay. Biriyle tanisma gorusme gibi bir şans da vermiyorlar bana. Daha once 8 ay evli kalip bosandim ve 3 sene onceydi bu. Ustelik bu surec icerisinde annem ve babam bana destek olmak yerine köstek oldu. Sorsaniz ailem acik goruslu insanlar. Uzaktan bakildiginda muhafazakar gorunumlu kisiler asla degiller. Siyasi tercihlerinden tutun yasayis tarzina kadar. Ama bana hayati cehennem ettiler. Ikinci kez evlenmemi zaten istemiyorlar sen o hakkini kullandin diyorlar. Maasimi vermek istemiyorum. Hayir biz senin adina birikim yapiyoruz diyorlar savruk bir insan da degilim. Ayri eve cikmak istiyorum asla olmaz sileriz seni diyorlar. Hapis hayati yasiyorum. Psikologa gitmeme bile izin vermiyorlar abuk sabuk yerlere para harcamicaksin diyorlar. Istedigim kitabi okuyamiyorum. Bizim evimizde bizim kurallarimiz gecerli diyorlar.
Bosandigim icin pismanim. Keske cenemi kapasaydim. Gozyaslari icinde yaziyorum bu satirlari . Aldatildigim ve annesinin sigortasini kendi maasimal odemek istemiyorum diye bosandik. Bu hayat benim degil. Evliyken cok yeri gezdim. Yurtdisi yurtici vs. Evet eşim kötüydü ama yok sayip kendi basima yasayabiliyordum. Her gun ben ne yaptim diye kendimi yiyip bitiriyorum.
Evlilik ozgurluktur. Bir adam ciksa karsima , kadinligimi hissetsem. Biraz gezsek. Istedigim kitaplari okuyup onunla tartissam. Saclarimda 2 3 tane beyaz var annem kiyameti kopariyor boyamicaksin diye. Dipliner imi sinirlendi atti. Zaten cok hafif makyaj yapardim.
Yargilamayin kizmayin
Son düzenleyen: Moderatör: