Çocukluk arkadaşım

-Bibliosmia .!.:

Merhabalaruzun zamandır içimi kemiren bir konu var,neden BDV'ye yazmıyorum dedim ve kendimi burda buldum.En öz haliyle anlatmaya çalışacağım.

Konu çocukluk arkadaşım. Eşlerimiz yakın arkadaş,aynı işi yapıyorlar.Eşimle tanışmamız da arkadaşım ve eşinin evlilik sürecinde olmuştu. Arkadaşımın eşi,ailesi ve eşinin ailesiyle ciddi problemleri var. Kaç kez boşanma aşamasına geldiklerini hatırlamıyorum bile.

Birbirimize destek olduk,haliyle çok anımız ve paylaşımımız var. Fakat yaşadıklarından mıdır bilemiyorum artık değişmeye ve beni yormaya başladı.

Arayıp 1 saat anlatıyor. Şunu yapabilirsin diyorum ama şöyle diyor,e o zaman bunu deneyelim diyorum yok ya ama şöyle diyor. Ben 1 saat kimseye hele ki fuzuli (fuzuliden kastım kısır döngü var,yani kızıp bitti bu iş deyip eşinin arkasından p..... deyip ertesi gün barıştık vs oluyor) konularda katlanmam.

Eşiyle olan sorunlarının da yanı sıra eleştiriye asssla açık değil. Hatalı olamaz,yanlış düşünemez. Böyle biri değildi en son psikiyatri desteği almak ister misin dedim ve delirdi. "Beni çok kırdın,beni bu hale getirenler hayatımda olduğu müddetçe psikolog ne işe yarar"dedi. E at o zaman hayatındaki negatifleri dedim e olmuyor diyor.

Benim hayatımda negatif olan o şu an. At diyor bir yanım,bir yanımda emek ver diyor. Sizden ricam sadece empati kurup siz olsaydınız ne yapardınız kısmı.

Son olarak kalplerle paylaştığı,storyler attığı insanların dedikodusunu akşam bana yapıyor. (Ennnnnnn tahammül edemediğim nokta bu!)Beni de kalplerle paylaşıyor kim bilir arkamdan neler diyor diyorum ve ne olursa olsun çok mide bulandırıcı...

Açıkça konuşayım diyorum,anlayacak halde mi emin değilim. Başkası olsa kıranı kes derim ama iyi düşünmek,öfkeyle kalkmamak adına bu konuda benden daha tecrübeli kadınlar olarak sizlerden fikir istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

yildizgecidi .!.:

Bende bir arkadasimi hayatimdan cikarmak istiyordum aramalarini ya acmiyordum ya da acip bahane sunuyordum ama bana misin demedi surekli aradi en son acik acik soyledim ben artik senin hayatinla ilgili birsey duymak istemiyorum bahane bulmaktan skldm lutfen bir daha gorusmeyelim dedim bitti. Gayette huzura erdim kimseyi cekmek zorunda degiliz kimsenin cop kutusu olmak zorunda degiliz.

Genişletmek için tıkla...

-Bibliosmia .!.:

Ya noldu bize,sana gibi triplere girmedi mi peki?Durumu nasıl kontrol ettiniz?

Genişletmek için tıkla...

-Bibliosmia .!.:

Kan bağı var,seninki daha büyük sıkıntı. Çok üzüldüm hala aynı mı peki? Yani mesafe koyunca anlamaya başladı mı? Bilmiyorum nasıl bir tanısı var psikolojide bunun ama çok yorucu. Ben bu kadar yıprandım seni düşünemedim inan. Başım ağrıyor desem ayy o da bir şey mi benim şuram ağrıyor şuram kopuyora geliyor konu. Ya da ne bileyim arayıp n'apıyorsun diyor iyi ya kitap okuyorum deyince hmmmm ben de şu diziye başladım,şu kitabı çoktan bitirdim üstüne de kek yaptım diyor ay sinirlerim bozuldu.

Genişletmek için tıkla...

Isabella_7 .!.:

Mesafe koyarsın biraz.
Kestirip atmak ne bilim onuda yapabilirsin tabi çok canını sıkıyorsa

Genişletmek için tıkla...

Torvi .!.:

Girdi tabi ki, anlamazliktan geldim. O yüzden diyorum ya zaman aldı diye..
Şimdi 33 yaşımdayım. Toplasan severek görüştüğüm 3-4 arkadaşım var. Birlikte güzel zaman geçiririz ama hepsiyle de mesafeli arkadaşlıklarım var.

Genişletmek için tıkla...

XXVeronicaXX .!.:

Yukarıdaki yazı ve anılarınızdan kadir kıymet bilen, vefalı birisi olduğunuzu anlayabiliyorum. Önceki yaşadıklarımızda sizin de ona ihtiyacınız olmuş. Ancak şu anda o durumlar geride ve şu anki durum size pek uygun durmuyor. İçinizdeki vefadan kaynaklı çat diye bitirirseniz sizi etkileyebilir, hatta bu derece yakın arkadaşlıktan yavaş yavaş uzaklaşmak da zordur, hayırdır bir sorun mu vara döner. Karşınızdaki kişinin şu anda sizin gibi empatisi yüksek, hassas bir insan olmadığı da çok belli.

Yani geçmişin hatrina artık çekmeye devam ettiğiniz bu arkadaşınıza dürüst olsanız sizi asla anlamaya çalışmayacagina ve direkt trip atacağına eminim. O sırada aslında buna mı bu kadar vakit harcadım ben diye daha da uzulebilirsiniz.

Sırf geçmişin hatırına direkt kötü bitmesin diye, yukarıda yazılan yavaş yavaş bahane bulma, belki eşe belki başka bir şeye bariz bir şeyler bulma yolunu denemenizi öneririm. Siz de bu esnada yeni arkadaşlar edinin hatta ki onun gidişi sizi de dusundugunuzden en azından alışkanlık olarak daha az etkilesin.

Bazı insanların bir zamanı vardır. O zaman bitti mi, insanlar değişti mi yolları ayırma zamanı gelmiş demektir.

Genişletmek için tıkla...

-Bibliosmia .!.:

Merhabalaruzun zamandır içimi kemiren bir konu var,neden BDV'ye yazmıyorum dedim ve kendimi burda buldum.En öz haliyle anlatmaya çalışacağım.

Konu çocukluk arkadaşım. Eşlerimiz yakın arkadaş,aynı işi yapıyorlar.Eşimle tanışmamız da arkadaşım ve eşinin evlilik sürecinde olmuştu. Arkadaşımın eşi,ailesi ve eşinin ailesiyle ciddi problemleri var. Kaç kez boşanma aşamasına geldiklerini hatırlamıyorum bile.

Birbirimize destek olduk,haliyle çok anımız ve paylaşımımız var. Fakat yaşadıklarından mıdır bilemiyorum artık değişmeye ve beni yormaya başladı.

Arayıp 1 saat anlatıyor. Şunu yapabilirsin diyorum ama şöyle diyor,e o zaman bunu deneyelim diyorum yok ya ama şöyle diyor. Ben 1 saat kimseye hele ki fuzuli (fuzuliden kastım kısır döngü var,yani kızıp bitti bu iş deyip eşinin arkasından p..... deyip ertesi gün barıştık vs oluyor) konularda katlanmam.

Eşiyle olan sorunlarının da yanı sıra eleştiriye asssla açık değil. Hatalı olamaz,yanlış düşünemez. Böyle biri değildi en son psikiyatri desteği almak ister misin dedim ve delirdi. "Beni çok kırdın,beni bu hale getirenler hayatımda olduğu müddetçe psikolog ne işe yarar"dedi. E at o zaman hayatındaki negatifleri dedim e olmuyor diyor.

Benim hayatımda negatif olan o şu an. At diyor bir yanım,bir yanımda emek ver diyor. Sizden ricam sadece empati kurup siz olsaydınız ne yapardınız kısmı.

Son olarak kalplerle paylaştığı,storyler attığı insanların dedikodusunu akşam bana yapıyor. (Ennnnnnn tahammül edemediğim nokta bu!)Beni de kalplerle paylaşıyor kim bilir arkamdan neler diyor diyorum ve ne olursa olsun çok mide bulandırıcı...

Açıkça konuşayım diyorum,anlayacak halde mi emin değilim. Başkası olsa kıranı kes derim ama iyi düşünmek,öfkeyle kalkmamak adına bu konuda benden daha tecrübeli kadınlar olarak sizlerden fikir istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

-Bibliosmia .!.:

Enn güzeli,mis gibi. Hedefim o benimde. Eleği tekrar aldık bakalım elimize

Genişletmek için tıkla...

-Bibliosmia .!.:

Merhabalaruzun zamandır içimi kemiren bir konu var,neden BDV'ye yazmıyorum dedim ve kendimi burda buldum.En öz haliyle anlatmaya çalışacağım.

Konu çocukluk arkadaşım. Eşlerimiz yakın arkadaş,aynı işi yapıyorlar.Eşimle tanışmamız da arkadaşım ve eşinin evlilik sürecinde olmuştu. Arkadaşımın eşi,ailesi ve eşinin ailesiyle ciddi problemleri var. Kaç kez boşanma aşamasına geldiklerini hatırlamıyorum bile.

Birbirimize destek olduk,haliyle çok anımız ve paylaşımımız var. Fakat yaşadıklarından mıdır bilemiyorum artık değişmeye ve beni yormaya başladı.

Arayıp 1 saat anlatıyor. Şunu yapabilirsin diyorum ama şöyle diyor,e o zaman bunu deneyelim diyorum yok ya ama şöyle diyor. Ben 1 saat kimseye hele ki fuzuli (fuzuliden kastım kısır döngü var,yani kızıp bitti bu iş deyip eşinin arkasından p..... deyip ertesi gün barıştık vs oluyor) konularda katlanmam.

Eşiyle olan sorunlarının da yanı sıra eleştiriye asssla açık değil. Hatalı olamaz,yanlış düşünemez. Böyle biri değildi en son psikiyatri desteği almak ister misin dedim ve delirdi. "Beni çok kırdın,beni bu hale getirenler hayatımda olduğu müddetçe psikolog ne işe yarar"dedi. E at o zaman hayatındaki negatifleri dedim e olmuyor diyor.

Benim hayatımda negatif olan o şu an. At diyor bir yanım,bir yanımda emek ver diyor. Sizden ricam sadece empati kurup siz olsaydınız ne yapardınız kısmı.

Son olarak kalplerle paylaştığı,storyler attığı insanların dedikodusunu akşam bana yapıyor. (Ennnnnnn tahammül edemediğim nokta bu!)Beni de kalplerle paylaşıyor kim bilir arkamdan neler diyor diyorum ve ne olursa olsun çok mide bulandırıcı...

Açıkça konuşayım diyorum,anlayacak halde mi emin değilim. Başkası olsa kıranı kes derim ama iyi düşünmek,öfkeyle kalkmamak adına bu konuda benden daha tecrübeli kadınlar olarak sizlerden fikir istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

olive12 .!.:

Bismilllahirrahmanirrahim niyet ettim yukarıda kalmaya

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Çocukluk arkadaşı da olsa bazen bitmesi gerekir, iki yüzlü insan tehlikelidir, mesafeyi açarak uzaklaşın derim

Genişletmek için tıkla...

sufisentir .!.:

Sizin kendinizi korumanız lazım.Kim olursa olsun kimsenin çöp kutusu değiliz.
1 saat konuşmayın ben sevgilimle bile o kadar konuşmuyorum.
Günde 5 dk yeter çok bile.
İşim var hastayım kapatmam lazım çocuğa bakicam dışarı cikicam gibi gibi konuşma sürenizi azaltın.
Böyle yaparak ona iyilik yapmıyorsunuz zaten
Çünkü bu insanın kendi kendini eylemeyi öğrenmesi gerek.
Arkadaşlığı tamamen bitirmek zor bu konuda bir şey diyemem ama sınır çizmek geçirilen zamanı azaltmak sizin elinizde.

Genişletmek için tıkla...

niloya_bak .!.:

Arkadasiniz size terapist muamelesi yapiyor. Siz onun terapisti degilsiniz. Onu bir psikologa yonlendirin

Genişletmek için tıkla...

gulebilmek .!.:

Kimse kimsenin çöp kutusu değil.

Böyle bir tane gençlik arkadaşı da bende var.

Evet hala var anlattıklarından hasta oluyordum. Üzülüp kafaya takıyordum.

Başkaları ile hep mutlu ama ben dert küpü.

Neyse günde 3-5 konuşuyorduk baktım aynı konuları 3-5 dinliyorum.

Maalesef bu dönemde büyük bir sağlık sorunu yaşadı.

Ama ben yanında olamadım kaldıramazdım çünkü.

Geçmiş olsun , birşey lazım mı diye sordum , soruyorum o kadar (bencilce gelebilir size )

Yavaş yavaş bahanelerle kırmadan haftada 2 sonrasında 15 de 1 görüşmeye başladım.

Her görüşmede bile hala dert babası durumundayım.

Ama bendeki sorun şu oldu artık anlattıklarına hep ağlar olmuştum,mutsuzdum.

Sanki ben o olmuştum.

Ve eve bile yansıyordu bu durumum.

Belki o da bana kırıldı aramaz oldu çünkü

Ara ara ben arıyorum.

Genişletmek için tıkla...