arkadaşınız aynı annem
Benim aklım ermeye başladığından beri, şaka gibi ama gerçekten ben 4-5 yaşlarımdayken başladı, annem bana sürekli dert yanardı ama sürekli, babamdan babaanemden halalarım amcalarım… aynı yazdığınız gibi milletin yüzüne bişey diyemezdi gülücük saçardı bana gelip işte şöyleler işte böyleler… kaç kez dedim “anne ya düşündüğün gibi ol millete o şekil davran yada bana gelip anlatma” ama yok hala aynı. Çook yoruldum, 40 yaşıma geldim canıma tak etti artık, annemden soğdum resmen, gerçekten canıma tak etti… artık annemle doğru düzgün görüşmüyorum, mesafemi koymak zorunda kaldım, annemin bana zarar verdiğinin farkına anca vardım…
çok üzgünüm ya hayatım anneme acımakla geçti

çocukken içimden hiç dışarı çıkıp oynamak gelmezdi, belkide bu yüzden, annemi üzen insanlardan gıcık kapardım… içemdeki kin öfke nefret tohumlarını belkide annem ekip yeşertti.
Sana tavsiyem mesafeni koy, hiç kimse için kendini yıpratmaya değmez…