huzurlu bir çocukluğum yoktu, ailemiz içinde tam olarak huzur vardı diyemem asla ama o günleri nasıl arıyorum. masumluğu, sevinci, hüznü çocukça yaşamayı, çocukça dertleri.. keşke bütün sıkıntılar çocukluktaki gibi kalsa.. büyüdükçe dertler de büyüdü.
komşunun kızları birlikte olurdu, evcilik oyununda beni hizmetçi yaparlardı. onlara ne kızardım. babam her zaman sokakta oynamama izin vermezdi, üstelik 1. kattaki evimizin balkonunu bu yüzden demirlettirmişti, demirlerin arasından çıkar kaçardım.
şu anda biraz da bunalımlı bi havayı teneffüs ettiğim için daha da bir özledim o günleri. bu dünyaya gelmek mi daha güzel, hiç burada olmamak mı, varlığımın hiç olmaması mı? kendim bile bilmiyorum.
keşke koşsaydım yine deliler gibi, düşseydim dizim kanasaydı, canım bu yüzden yansaydı da ağlasaydım. annem öylesine beni avutmak için yarama krem sürmeye çalışsaydı. hayatta beni üzmeyen tek insan, canım annem.. seni çok seviyorum.. ve büyüdükçe seni daha iyi anlıyorum..
açılan bu topik için de ayrıca teşekkürler.. içim birazcık rahatladı..
komşunun kızları birlikte olurdu, evcilik oyununda beni hizmetçi yaparlardı. onlara ne kızardım. babam her zaman sokakta oynamama izin vermezdi, üstelik 1. kattaki evimizin balkonunu bu yüzden demirlettirmişti, demirlerin arasından çıkar kaçardım.
şu anda biraz da bunalımlı bi havayı teneffüs ettiğim için daha da bir özledim o günleri. bu dünyaya gelmek mi daha güzel, hiç burada olmamak mı, varlığımın hiç olmaması mı? kendim bile bilmiyorum.
keşke koşsaydım yine deliler gibi, düşseydim dizim kanasaydı, canım bu yüzden yansaydı da ağlasaydım. annem öylesine beni avutmak için yarama krem sürmeye çalışsaydı. hayatta beni üzmeyen tek insan, canım annem.. seni çok seviyorum.. ve büyüdükçe seni daha iyi anlıyorum..
açılan bu topik için de ayrıca teşekkürler.. içim birazcık rahatladı..