Çocuklu kadın bekar adam..

Ne kadar baskalari
Icin yasadigimizin bir kaniti daha maalesef. Kimseyi yargilamak icin demiyorum, kadinin durumu uzucu cunku
Oldugu gibi degil ve hep gosteris. O
Cocuklar ilerde bunun hesabini sorar.

M.ali
Erbil in annesi camasirlarini yikamazmis
Mesela, uvey babasi karisirmis hep. Yani hic sevmem bu herifi ama duydugumda icim
Parcalanmisti ve dusun herif kac yasinda ve neleri unutmamis.

Kaldi ki kadinin durumu
Kotu olsa vs anlarim yine bi yerde ama.. kadinin durumu yerindeymis ve verdigi harcliga kadar karismasi. Bu bence karakter meselesi evlenmis dul bekar olayi degil. Cocuklari olmasaydi kadinin baska birseylerinr laf atacakti emin ol..
 
Ben de boşandım bir kızım var görüşmek isteyen bekarlar oldu konuşmadım bile ki daha kimseyle de görüşmedim ama ileride birgün görüşecek olursam bu bekar biri olmaz çünkü yaşanmışlıklarımız ve hayat tecrübelerimiz aynı degil
Çocuğu olmayan biri de kalkıp benim çocuğuma benim kadar zaten sahip çıkamaz o yüzden bütün şartlar eşit olmalı
 
Siz bekar olsaydınız evlenmiş boşanmış, çocuğu olan bi adama alıcı gözüyle bakacak mıydınız?? Siz de bekar bi insanla evlenmek isteyecektiniz doğal olarak, Aynı şey karşı taraf ve ailesi için de geçerli, bunun vebayla hiç alakası yok, bazı insanları hiç anlayamıyorum empati yeteneği sıfır, adam size aşık olur gözü hiç bişey görmez o ayrı ama seçme şansını kendi gibi bekar bi bayandan yana kullanmak isteyebilir, bu en doğal hakkı değil mi?
 
Eskiden çocuklu birinin çocuksuz biriyle evlenmesi normal geliyordu bana... Tabi bunu da şu şekilde açıklayayım ben kadın olarak çocuğum yoksa çocuklu bir adamla evlenmezdim...

Amaaa şuan o şekilde düşünmüyorum. Zaman o kadar kötü ki. Çocuğum küçük yaşta ise aslaa evlenmezdim. Bunu da çocuğumu korumak adına söylüyorum artık kimsenin kimseye güvenemediği bir devirdeyiz....
 
Toplumun kadına bakış açısı belli zaten. Bekarına, evlisine, çocuklusuna, çocuksuzuna vs. kısacası hepimize çok da iyi olmayan duygu ve düşünceler besleyenler var.
29 yaşında, hiç evlenmemiş biriyim. Şimdi evlenecek olsam, boşanmış biriyle evlenebilirim. Ama çocuğu varsa sanırım olmaz. Küçücük çocuğa mı taktın diyecekler olacaktır. Ama iş öyle değil. Biriyle boşanınca ilişkini bitiriyorsun çat diye çocuksuzsan. Ama ortak bir çocuk varsa aradaki bağ asla kopmayacak, hiç olmazsa evde mutlaka her hafta ismi geçecek. Bu bana göre değil. İkincisi ben çocukla anlaşabilecek miyim, çocuk beni kabullenecek mi? Üvey anne dramasıyla uğraşacak halim yok valla. Buna ayıracağım enerjidense vazgeçmeyi daha kolay buluyorum ne yalan söyleyeyim.
Yani sözün özü, karşı taraf da bana benzer endişeler taşıyor olabilir.
 
Evlenip boşanmış birini istememek başka, çocuklu birini istememek çok başka ama.

Biri geri kafalılık(aslında bilmiyorum, herkesin sebebi, kriteri kendine), diğeri büyük sorumluluk.
 
empati yoksunluğuma nasıl kanaat getirdiniz bilmiyorum ama yukarı da belirtmiştim evlenmeye niyetim yok neden hem çocuğumu hem kendimi hem karşımdakini böyle zor bir duruma sokayım ki öyle bir durum söz konusu değil evet tercihi o yönde olabilir o zaman o yöne yönelsin bunda sorun yok sadece bana bunu kimse bu şekilde hissettirmek zorunda değil anlatmak istediğim çok farklı aslında ben hala yanlış bir evliliği bitirdiğim birde çocuğa anne olduğum için kendimi kusurlu göremiyorum ben illa bekar biri olsun demedim, karşılaştığım insanlardan böyle tepkiler alıyorum dedim ki ben çocuğumu da biten evliliğimi de saklamam umarım anlatabilmişimdir ya bu kez. ben belki olaya farklı da bakıyorumdur olabilir bakış açısı tamamen.
( okuyabildiklerimi beğendim arkadaşlar çoğunu göremedim böyle gözüne çarpan yanlış anlaşılmaları düzeltmeye çalışıyorum seçmiyorum yani kusura bakmayın çalışan bir bayanım )
 
Bir de evlilik düşünmüyorum demişsiniz. Ama cevapların bir kısmı halen doğruluğunu sürdürüyor.
Ben mesela saat dörtte işten çıkmış oluyorum. Eve istediğim vakitte gelebiliyorum. Hadi şunu yapalım dense, hemen uyabiliyorum programa. Çünkü sorumluluğum yok. Şu an sevgilim yok ama olsa programımızı aksatacak bir durumum yok.
Sizin öyle mi peki? Çocuğun yemeği, okula gidiyorsa dersi, ödevi, e çocuk bu hastalanır falan... Yani bir sürü olasılık var.
Siz bir de ailesiyle falan da tanışmak istiyorsunuz galiba. Aileler de dahil olunca, sevgilinizin de ailenizle ve çocuğunuzla bir ilişki kurması söz konusu olacak. Bunu çat diye kabul edebilecek mi? Ben hiç anaç biri değilim mesela, durduk yere sevgilimin çocuğuyla zorlama bir ilişki kurmak istemem. E bir de burası Türkiye. Aileler dahil olunca ortalama bir ailede işin nereye gideceği belli oluyor. Hiç inkara gerek yok, direkt baskı olmasa bile, alttan alttan işlemeye başlarlar.
 
Hala aynı şeyi yazıyorsunuz, kimse size kusurlu, sorunlu demedi burada. Ne haddimize.başa çıkması zor bir durum diyoruz. Bu zor durumu kabullenecek gözükaralık kolay kolay kimsede olmaz. Bunun cinsiyetide yok, kadın-erkek her iki cins içinde çocuklu biriyle birlikte olmak çok zor.
 
Ben neden anlatamıyorum ya ailesiyle neden tanışmak isteyim yapı olarak anlattığına göre dar görüşlüler ben genelleme olarak bunu söylemiştim. Ayrıca çocuğum var diye bir ilişki kuramaz mıyım doğru mu anlıyorum sizi onun sorumlulukları var diye sevgilimle çat diye plan yapamam tüm sorun bumu yani ?
 
Kimse, ben dahil sinirinizi bozmaya yönelik cevaplar yazmıyor. Bize göre olan neyse kendi bakış açımızla bakıp onu yazıyoruz, öncelikle onu belirteyim.
Ne düşündüğümü yazmışım zaten, daha isyan eder gibi tekrar tekrar soruyorsunuz. Yazmışım işte, ekstra sorumluluk istemiyorum diye. Diğerleri de yazmış işte mevzunun daha özgür hareket edebilmek olduğunu. Böyle düşünmüşüz, sizin özelinizde değil, genel olarak böyle olduğunu düşünüyorum.
Şimdi hafta sonu plan yapsak, hazırlansam, özensem. Çat diye o gün geldiğinde "Aşkım, X hasta da biraz, planı ertelesek." dese bunu olgunlukla karşılayıp mutlu mutlu hayatıma devam edemem. O gün tamam derim belki ama zamanla kısıtlanmalar, ekilmeler vs. devam eder. Bundan eminim çünkü kendim de çocuk oldum. Bir de öğretmenim, bir sürü çocuk görüyorum. Çocuğun ne demek olduğunu iyi biliyorum.
 
Yahu bunun kusurla bir alakası yok biz de onu anlatamadık size :). Bazı kadınlar ve erkekler işsiz biriyle sevgili olmayı, flörtleşmeyi ya da evlenmeyi istemez. İşsizler kusurlu mu bu durumda? Parası yokken diğer tarafa ayak uyduramayacağını, ortak zevkleri olamayabileceğini düşünür istemez mesela. Ya da dindar bir insan dinsiz bir insanı istemeyebilir. Kusur mu bu? Değil. Sadece tercih meselesi.

Bunlar gibi çocuksuz bir insan da çocuklu bir insanı tercih etmek istemeyebilir. Size bunu hissettirmesin diyorsunuz da adam neden çekindiğini belli etmiş dürüst olmuş aslında. Sorun sende değil bende de diyebilirdi.

Tekrar söyleyelim siz kusulu değilsiniz. Çocuklu olduğunuzu saklayarak biriyle ilişki yaşamaya çalışmıyorsunuz. Dürüstsünüz. Karşı taraf da dürüst bir şekilde çocuklu insan tercih etmeyeceğini belirtebilir. Bunlar doğal şeyler diyoruz. Elbette siz de yeni ilişkiye başlayabilirsiniz ama çocuksuzken olduğundan daha az talip olması çok doğal diyoruz sadece.
 
Hiç bu açıdan düşünmemiştim ama çok haklısınız. Ben çocuklu bir erkekle asla evlenmeyi bırak flört de etmezdim ya. Sonuçta karşıdakinin sorumluluğu çok çok farklı ki bu sorumluluk çocuklu kadınlar için daha daha çok sorumluluk ister... Birde çocuğun psikolojisini düşünürsek o da istemeyebilir yani annesinin hayatında birini...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Bekar erkek bosanmis cocuklu kadin
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
4K
migrenimsi
M
Burçlara Göre Kadınların Özellikleri
Yorumlar
11
Görüntüleme
28K
TheIntrovert
T
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…