Çocuklu adamla evlenmek

Evet biz de bunu burada yukarıda kaç defa yazdık zaten. Kimse bu konuda yeni eşlere tü kaka demedi. En başta baba suçlu dedik.

Adamlar (!) babalık yapmaya gelince bu adamlıkları bırakıp çocukları eve almıyorlar. Kendi canlarından olan el kadar çocuklarına babalık yapmayan adamların adamlık (!) yapıyor olacağına inanmak gülünç.

Ama şu var, bir insan eşinin çocuğuna, yani sevdiği adamın kanından canından olan bir cana böyle çöp gibi davranıyorsa, el kadar çocuk beni kıskandı huzursuz etti kompleksleri yapıyorsa gerçekten sorunları vardır kendi içinde, normal sağlıklı dvaranış değil bu.

birde şu var bir çocuğun baba ya da anneyle yeni evliliğinde hiiiç yaşamayacağına inanmak için toplumdan izole yaşamak gerekir. Hayatın gerçekleri var. Yani çocukla yaşamak istemeyen kadın/erkek te çocuklu biriyle evlenmeyecek, imzayı attığı an o çocuğu kendi hayatına sümüğü ile kusmuğu ile okul derdi ile hayatına almış oluyor. Bunu kaldıramıyorsa zaten evlenmesin.
bence de çocuklu çocuksuzla evlenmemeli. ya açıkçası bence çocukla boşanan kimse evlenmemeli ne gerek var ya hu. Allah yaşatmasın ama 2 çocuğum var boşansam evlenmem bir daha. bekarla evlensem ayrı dert çocukluyla evlensem ayrı dert. ben gelemem böyle şeylere cidden. takılırım bebeleri büyütüp kendi ayakları üzerinde durana kadar sonrası da keyfimin isteği ona göre bakarım😁
 
Cocuksuz bir hayat isteyen de bastan cocuksuz biriyle evlenebilir. Dünyanın binbir türlü hali var. Anne ölse, hasta olsa veyahut artık bakmıyorum dese baba çocuğunu ortada mi bırakacak? Anneanne babaannelerde ölümlü malum.
Ayrıca mesele sadece yaşamakta değil. Buradaki yorumlardan görüldüğü üzere kadınlar hafta sonu dahil eşlerinin çocuklarını evlerinde istemiyor. Bu istek iyi niyetli bir istek değil kesinlikle.
Sıkıntı şu bu dediklerinizin hepsi çok doğru ama bekar baba çocuğu almıyor. Yeni eş olduğu için çocuğu almaya kalkıyorlar. Baba elbette dilediği gibi çocuğu alabilir evine beraber de yaşayabilir ancak yeni eşle boşanınca çocuk yine hop babannneye ya da anneye postalanıyor. Yalnızken akılları nerede bu heriflerin asıl.. çünkü çamaşırı yıkayan kadın, yemeği yapan kadın, her şeyi ortak yapıyoruz diyen eşler de bile bütün yük kadında.
Bu durumda yeni eş boşanma yoluna gitmeli kimse kimseye bakmak zorunda değil. Baba da çocuğuyla yaşayabilir pekala ama işte o zaman da çocuğu almıyorlar annesine gidip “ben yalnızım çalışıyorum evde olmuyorum nasıl bakayım” diyorlar
 
Cocuksuz bir hayat isteyen de bastan cocuksuz biriyle evlenebilir. Dünyanın binbir türlü hali var. Anne ölse, hasta olsa veyahut artık bakmıyorum dese baba çocuğunu ortada mi bırakacak? Anneanne babaannelerde ölümlü malum.
Ayrıca mesele sadece beraber yaşamakta değil. Buradaki yorumlardan görüldüğü üzere kadınlar hafta sonu dahil eşlerinin çocuklarını hiçbir sekilde evlerinde istemiyor. Bu istek iyi niyetli bir istek değil kesinlikle.
orası öyle. ama zaten çocuk neden anneanne ya da babaannede kalıyor ebeveyni sağken. bu durumlarda her türlü sorumluluk ebeveynde. baştan saçma sapan zaten o durum
yukarda yazmıştım yeniden yazmaya üşendim kopyaladım😁
 
Valla kendime sözüm boşanırsam çocuklu biriyim ben evlenmem 😅 flört ederim gezerim tozarım oh kafam rahat sevgili modu en güzeli. Ne elalemi çocuğumla aynı evde muhatap ederim ne de çocuğumu eski eşimin karısıyla ederim. Sevgililik en güzeli dışarda yaşansın ne yaşanacaksa ❤🤤
 
Valla kendime sözüm boşanırsam çocuklu biriyim ben evlenmem 😅 flört ederim gezerim tozarım oh kafam rahat sevgili modu en güzeli. Ne elalemi çocuğumla aynı evde muhatap ederim ne de çocuğumu eski eşimin karısıyla ederim. Sevgililik en güzeli dışarda yaşansın ne yaşanacaksa ❤🤤
Ben de aynı fikirdeyim. Boşandım 16 yaşında bir oğlum var. Düşünemiyorum bile. Yeni eş oğluma ters baksa ya da onu üzecek birşey söylese adamı ellerimle boğarım.
 
Sıkıntı şu bu dediklerinizin hepsi çok doğru ama bekar baba çocuğu almıyor. Yeni eş olduğu için çocuğu almaya kalkıyorlar. Baba elbette dilediği gibi çocuğu alabilir evine beraber de yaşayabilir ancak yeni eşle boşanınca çocuk yine hop babannneye ya da anneye postalanıyor. Yalnızken akılları nerede bu heriflerin asıl.. çünkü çamaşırı yıkayan kadın, yemeği yapan kadın, her şeyi ortak yapıyoruz diyen eşler de bile bütün yük kadında.
Bu durumda yeni eş boşanma yoluna gitmeli kimse kimseye bakmak zorunda değil. Baba da çocuğuyla yaşayabilir pekala ama işte o zaman da çocuğu almıyorlar annesine gidip “ben yalnızım çalışıyorum evde olmuyorum nasıl bakayım” diyorlar
Ben zaten işin özünde erkeklere kızıyorum, bunu da hep yazarım. Çocuğunu istemiyorum diyen bir kadınla evleniyorsa o çocuk zaten umrunda olmamıştır. Boşanınca da babaanneye göndermesi yüksek ihtimal.
Ama kadinlarinda çocuklu adamla evlenip o çocuk sanki hiç yokmuş gibi yaşama çabalarını anlamıyorum.
Çocuk senin için bu kadar sorunsa cocuksuz bir ton adam var onlardan biriyle evlen.
Baştan konuştum demekle olmuyor bazi şeyler hayatta. Kontrolümüz dışında gelişen şeyler de oluyor.
2 küçük çocukla evlenen kadın bile adamın cocuğunu istemiyor.
Ne kadar kadında da olsa sorumluluk küçük çocuklu hemde senin olmayan çocuklarsa bunlar,hayat çok zor olur. Adam bunu kabul ediyor ama kadin hafta sonları gelebilecek çocuğu istemiyor. Ve sorunlu olanlar hep erkeklerin ilk evliliğinden olan çocuklar tabi kadinlarin çocukları adeta melek buna ancak kendileri inanabilir.
 
Adamlar (!) babalık yapmaya gelince bu adamlıkları bırakıp çocukları eve almıyorlar. Kendi canlarından olan el kadar çocuklarına babalık yapmayan adamların adamlık (!) yapıyor olacağına inanmak gülünç.

Ama şu var, bir insan eşinin çocuğuna, yani sevdiği adamın kanından canından olan bir cana böyle çöp gibi davranıyorsa, el kadar çocuk beni kıskandı huzursuz etti kompleksleri yapıyorsa gerçekten sorunları vardır kendi içinde, normal sağlıklı dvaranış değil bu.

birde şu var bir çocuğun baba ya da anneyle yeni evliliğinde hiiiç yaşamayacağına inanmak için toplumdan izole yaşamak gerekir. Hayatın gerçekleri var. Yani çocukla yaşamak istemeyen kadın/erkek te çocuklu biriyle evlenmeyecek, imzayı attığı an o çocuğu kendi hayatına sümüğü ile kusmuğu ile okul derdi ile hayatına almış oluyor. Bunu kaldıramıyorsa zaten evlenmesin.
Yani çocuk bakmak istemeyen çocuklu insanla evlenmesin deseniz haklısınız tabi ki derim. Ama sevdiğin insanin kanından çocuğu niye sevmiyorsun demek çok saçma yani. Ben neden birini sevdim diye çocuğunu seveyim çok saçma yani. İkisi birbirinden farklı şeyler bence, en fazla öngörü sahibi olmanız lazımdı, çocuklu ile evlenirseniz bunun sorumluluğunu almanız lazım denebilir. Ama yani birini sevdim diye onun başkasıyla sevişip yaptığı çocuğu neden sevmek zorunda olsun ya ne münasebet
 
Yani çocuk bakmak istemeyen çocuklu insanla evlenmesin deseniz haklısınız tabi ki derim. Ama sevdiğin insanin kanından çocuğu niye sevmiyorsun demek çok saçma yani. Ben neden birini sevdim diye çocuğunu seveyim çok saçma yani. İkisi birbirinden farklı şeyler bence, en fazla öngörü sahibi olmanız lazımdı, çocuklu ile evlenirseniz bunun sorumluluğunu almanız lazım denebilir. Ama yani birini sevdim diye onun başkasıyla sevişip yaptığı çocuğu neden sevmek zorunda olsun ya ne münasebet

Galiba okumanda bir sorun var, ben hiçbir yere yeni eş, eşinin önceki evliliğinden çocuğunu sevmeli, sorumluluk almalı yazmadım. Sevmek ne alaka? Kelimesini bile yazmamışım.
 
Galiba okumanda bir sorun var, ben hiçbir yere yeni eş, eşinin önceki evliliğinden çocuğunu sevmeli, sorumluluk almalı yazmadım. Sevmek ne alaka? Kelimesini bile yazmamışım.
Okumamda bir sorun yok siz onu merak etmeyin. Kimse kimsenin çocuğu hakkında sorumluluk almak da sevmek de zorunda değil. Sevdiğin kişinin kanından diye bir laf edince sanki kardeşten bahseder gibi girmişsiniz konuya ama bahsedilen kişi önceki eş, severek sevisilerek yapılan bir şey, kimse de bundan hoşlanmak zorunda değil. Baştan evlenmeseydin demek farklı bu farklı.
 
Okumamda bir sorun yok siz onu merak etmeyin. Kimse kimsenin çocuğu hakkında sorumluluk almak da sevmek de zorunda değil. Sevdiğin kişinin kanından diye bir laf edince sanki kardeşten bahseder gibi girmişsiniz konuya ama bahsedilen kişi önceki eş, severek sevisilerek yapılan bir şey, kimse de bundan hoşlanmak zorunda değil. Baştan evlenmeseydin demek farklı bu farklı.

Yeni eş sorumluluk almalı, sevmeli yazmadım zaten. Eski eşten de bahsetmedim.

Adamın çocuğuna yeni eşi çöp gibi bu eve giremez diyebiliyorsa bu normal değil yazdım.
 
Yeni eş sorumluluk almalı, sevmeli yazmadım zaten. Eski eşten de bahsetmedim.

Adamın çocuğuna yeni eşi çöp gibi bu eve giremez diyebiliyorsa bu normal değil yazdım.
Orda rahatsız olduğum kısım sevdiğin kişinin kanından biri lafı. Yani kanından diye neden rahatsız olmayalım ben rahatsız olurdum. Ama tabi baştan böyle biriyle evlenilmesi büyük hata. Çocuklu bekar erken benim açımdan büyük soru işareti🤐 ama çocuk eve hiç gelmez diye de baştan söyleyen insana genç cahil birisi kanabilir. Yani benim çocuğum olsa ben babasına postalamam asla, kimse de ilk olarak bunu düşünmez. Aman kırk yılda bir geliyor der geçer, eve böyle gelip sorun çıkarsa irite olabilir tabi ki. Sevdiği adamın çocuğu diye hoşuna gidecek hali yok
 
orası öyle. ama zaten çocuk neden anneanne ya da babaannede kalıyor ebeveyni sağken. bu durumlarda her türlü sorumluluk ebeveynde. baştan saçma sapan zaten o durum
yukarda yazmıştım yeniden yazmaya üşendim kopyaladım😁

Yani çocuk bakmak istemeyen çocuklu insanla evlenmesin deseniz haklısınız tabi ki derim. Ama sevdiğin insanin kanından çocuğu niye sevmiyorsun demek çok saçma yani. Ben neden birini sevdim diye çocuğunu seveyim çok saçma yani. İkisi birbirinden farklı şeyler bence, en fazla öngörü sahibi olmanız lazımdı, çocuklu ile evlenirseniz bunun sorumluluğunu almanız lazım denebilir. Ama yani birini sevdim diye onun başkasıyla sevişip yaptığı çocuğu neden sevmek zorunda olsun ya ne münasebet
Yani bende şöyle bir durum var kanım çekmiyor bunu eşimede söyledim en banal ve klişe haliyle o kıza baktığımda eski eşini hatırlıyorum nefret etmiyorum çocuktan ama devamlı yüzgöz şekilde yaşamayada psikolojimin kaldıracağını düşünmüyorum. Yanımda annesi ile telde konuşmaları kadının ben bakıcıymışım gibi avmye alışverişe götürdüğüm çocuga ne yapıyorsunuz herşey yolundaymış diye sorması daha niceleri (kendisi asla kızına birşey almaz nafakasını kendine harcar kızın herşeyini biz alırız) bunları daha önce neden maddi sorumluluk almıyor tek taraflı olmaz dediğimde napiyim almıyor demişti eşim. Onada bişey demedim o almıyor diye babasıdamı almasın yani. Ama bir yeğenim arkadaşımın kızı vs gibide sevemedim kızı bence seviyorum diyende yalan söyler. Sadece bir çocuk olduğu için her çocuğa ettiğim gibi merhamet edebiliyorum hepsi bu kadar. Nişanlöylen daha iyiydi bakış açım çünkü yaşamadan bilemiyor insan bende yargılardım niye bakmıyorlar 2. Eşler ölmezler ya baksalar diye ama konu bir tabak koymak değil elini ayağını kendi evinde istediğin yere tedirgin koymak, üzgün sinirli olup yalnız kalmamak özel alanının olmaması, başbaşa tatil aktivite vs yapamamak ve saymakla bitmez birçok neden var. Eşimede bunların içimde kalmasını istemiyorum ilk 5 yıl kesinlikle istemiyorum temelli olarak diye konuştum. Çevre baskısıda var işe bile götürüyordum ona rağmen babası çalıştığı yalnız kalacağ günler annesi gezmelerdeyken. Sonra soruyorum kendime o kadın olsa kendi maaşından senin çocuğuna birşey alırmıydı? Maaşından harçlık verirmiydi senin çocuğuna köpek gibi çalışıp. Alır işyerine götürürmüydü? Avm gezdirir montu eskimiş sanki yenisini alayım maaş almışken diye düşünürmüydü? Çocuğun düzenini mi bozdum acaba olmasam daha mutlu olurmuydı diye zaman zaman düşünüp uykuları kaçarmıydı? Kendi çocuğum olsa üzülürmü kıskanırmı dermiydi.. bence kimse çocuğuma bir şey yapmaz sorumluluk almazdı enayi gibi hissediyorum hatta salak gibi
 
Orda rahatsız olduğum kısım sevdiğin kişinin kanından biri lafı. Yani kanından diye neden rahatsız olmayalım ben rahatsız olurdum. Ama tabi baştan böyle biriyle evlenilmesi büyük hata. Çocuklu bekar erken benim açımdan büyük soru işareti🤐 ama çocuk eve hiç gelmez diye de baştan söyleyen insana genç cahil birisi kanabilir. Yani benim çocuğum olsa ben babasına postalamam asla, kimse de ilk olarak bunu düşünmez. Aman kırk yılda bir geliyor der geçer, eve böyle gelip sorun çıkarsa irite olabilir tabi ki. Sevdiği adamın çocuğu diye hoşuna gidecek hali yok

Off burada hiçkimse yeni eş, kocasının önceki evliliğinden çocuğunu sevecek, hoşlanacak yazmadı, sorumluluğunu alacak, evine gelecek yemek pişirecek, hizmet edecek yazmadı.

Zaten bir çocuktan bahsediyoruz, ne hoşlanması, oturup karşılıklı kahve içip sohbet edebileceği biri değil, bu bir çocuk.

Çocuk eve hiç gelmeyecek, lafına inanan biri bu koşulla evleniyorsa, mağaradan yeni çıkmış, toplumdan izole yaşayan birisidir. Ve gerçekten psikolojisinde bir anormallik vardır. Aklı başında biri bu koşulla evlenmez. Zaten buna inanan biri evlenmesin. Birde şu var çocuğunu kendi evine getirmeyeceğini söyleyen adam adam değildir itin tekidir. Bununla zaten yuva kurulmaz. Öz evladına bunu yapan bir imza ile evlendiği kadına her şeyi yapar. Aynı bu konuyu açan konu sahibinin kocası gibi yeri gelir döver karısını.
 
Yani bende şöyle bir durum var kanım çekmiyor bunu eşimede söyledim en banal ve klişe haliyle o kıza baktığımda eski eşini hatırlıyorum nefret etmiyorum çocuktan ama devamlı yüzgöz şekilde yaşamayada psikolojimin kaldıracağını düşünmüyorum. Yanımda annesi ile telde konuşmaları kadının ben bakıcıymışım gibi avmye alışverişe götürdüğüm çocuga ne yapıyorsunuz herşey yolundaymış diye sorması daha niceleri (kendisi asla kızına birşey almaz nafakasını kendine harcar kızın herşeyini biz alırız) bunları daha önce neden maddi sorumluluk almıyor tek taraflı olmaz dediğimde napiyim almıyor demişti eşim. Onada bişey demedim o almıyor diye babasıdamı almasın yani. Ama bir yeğenim arkadaşımın kızı vs gibide sevemedim kızı bence seviyorum diyende yalan söyler. Sadece bir çocuk olduğu için her çocuğa ettiğim gibi merhamet edebiliyorum hepsi bu kadar. Nişanlöylen daha iyiydi bakış açım çünkü yaşamadan bilemiyor insan bende yargılardım niye bakmıyorlar 2. Eşler ölmezler ya baksalar diye ama konu bir tabak koymak değil elini ayağını kendi evinde istediğin yere tedirgin koymak, üzgün sinirli olup yalnız kalmamak özel alanının olmaması, başbaşa tatil aktivite vs yapamamak ve saymakla bitmez birçok neden var. Eşimede bunların içimde kalmasını istemiyorum ilk 5 yıl kesinlikle istemiyorum temelli olarak diye konuştum. Çevre baskısıda var işe bile götürüyordum ona rağmen babası çalıştığı yalnız kalacağ günler annesi gezmelerdeyken. Sonra soruyorum kendime o kadın olsa kendi maaşından senin çocuğuna birşey alırmıydı? Maaşından harçlık verirmiydi senin çocuğuna köpek gibi çalışıp. Alır işyerine götürürmüydü? Avm gezdirir montu eskimiş sanki yenisini alayım maaş almışken diye düşünürmüydü? Çocuğun düzenini mi bozdum acaba olmasam daha mutlu olurmuydı diye zaman zaman düşünüp uykuları kaçarmıydı? Kendi çocuğum olsa üzülürmü kıskanırmı dermiydi.. bence kimse çocuğuma bir şey yapmaz sorumluluk almazdı enayi gibi hissediyorum hatta salak gibi
E siz de çocuğu olan kişiyle neden evlendiniz Yani çok saçma. Ben aile butcemi kimsenin çocuğuna yedirmem, haftasonumu kimsenin çocuğuna harcamam. Başka okuyan kişiler olursa en azından fikir olur sizin hikayeniz de.
 
Yani bende şöyle bir durum var kanım çekmiyor bunu eşimede söyledim en banal ve klişe haliyle o kıza baktığımda eski eşini hatırlıyorum nefret etmiyorum çocuktan ama devamlı yüzgöz şekilde yaşamayada psikolojimin kaldıracağını düşünmüyorum. Yanımda annesi ile telde konuşmaları kadının ben bakıcıymışım gibi avmye alışverişe götürdüğüm çocuga ne yapıyorsunuz herşey yolundaymış diye sorması daha niceleri (kendisi asla kızına birşey almaz nafakasını kendine harcar kızın herşeyini biz alırız) bunları daha önce neden maddi sorumluluk almıyor tek taraflı olmaz dediğimde napiyim almıyor demişti eşim. Onada bişey demedim o almıyor diye babasıdamı almasın yani. Ama bir yeğenim arkadaşımın kızı vs gibide sevemedim kızı bence seviyorum diyende yalan söyler. Sadece bir çocuk olduğu için her çocuğa ettiğim gibi merhamet edebiliyorum hepsi bu kadar. Nişanlöylen daha iyiydi bakış açım çünkü yaşamadan bilemiyor insan bende yargılardım niye bakmıyorlar 2. Eşler ölmezler ya baksalar diye ama konu bir tabak koymak değil elini ayağını kendi evinde istediğin yere tedirgin koymak, üzgün sinirli olup yalnız kalmamak özel alanının olmaması, başbaşa tatil aktivite vs yapamamak ve saymakla bitmez birçok neden var. Eşimede bunların içimde kalmasını istemiyorum ilk 5 yıl kesinlikle istemiyorum temelli olarak diye konuştum. Çevre baskısıda var işe bile götürüyordum ona rağmen babası çalıştığı yalnız kalacağ günler annesi gezmelerdeyken. Sonra soruyorum kendime o kadın olsa kendi maaşından senin çocuğuna birşey alırmıydı? Maaşından harçlık verirmiydi senin çocuğuna köpek gibi çalışıp. Alır işyerine götürürmüydü? Avm gezdirir montu eskimiş sanki yenisini alayım maaş almışken diye düşünürmüydü? Çocuğun düzenini mi bozdum acaba olmasam daha mutlu olurmuydı diye zaman zaman düşünüp uykuları kaçarmıydı? Kendi çocuğum olsa üzülürmü kıskanırmı dermiydi.. bence kimse çocuğuma bir şey yapmaz sorumluluk almazdı enayi gibi hissediyorum hatta salak gibi

Yani konu sahibi bak sen şuan 28 yaşında bir çocuktan nefret ettiğini yazmışsın. Daha önceki konunda da çocuğu dert etmişsin. Çocuğu dert etmek, kafayı çocukla bozmak nedir?

Dayak yemişsin, ağzın burnun gözün ne halde hala çocuk diyorsun. Hayattaki derdin hala çocuk mu?
 
Yani bende şöyle bir durum var kanım çekmiyor bunu eşimede söyledim en banal ve klişe haliyle o kıza baktığımda eski eşini hatırlıyorum nefret etmiyorum çocuktan ama devamlı yüzgöz şekilde yaşamayada psikolojimin kaldıracağını düşünmüyorum. Yanımda annesi ile telde konuşmaları kadının ben bakıcıymışım gibi avmye alışverişe götürdüğüm çocuga ne yapıyorsunuz herşey yolundaymış diye sorması daha niceleri (kendisi asla kızına birşey almaz nafakasını kendine harcar kızın herşeyini biz alırız) bunları daha önce neden maddi sorumluluk almıyor tek taraflı olmaz dediğimde napiyim almıyor demişti eşim. Onada bişey demedim o almıyor diye babasıdamı almasın yani. Ama bir yeğenim arkadaşımın kızı vs gibide sevemedim kızı bence seviyorum diyende yalan söyler. Sadece bir çocuk olduğu için her çocuğa ettiğim gibi merhamet edebiliyorum hepsi bu kadar. Nişanlöylen daha iyiydi bakış açım çünkü yaşamadan bilemiyor insan bende yargılardım niye bakmıyorlar 2. Eşler ölmezler ya baksalar diye ama konu bir tabak koymak değil elini ayağını kendi evinde istediğin yere tedirgin koymak, üzgün sinirli olup yalnız kalmamak özel alanının olmaması, başbaşa tatil aktivite vs yapamamak ve saymakla bitmez birçok neden var. Eşimede bunların içimde kalmasını istemiyorum ilk 5 yıl kesinlikle istemiyorum temelli olarak diye konuştum. Çevre baskısıda var işe bile götürüyordum ona rağmen babası çalıştığı yalnız kalacağ günler annesi gezmelerdeyken. Sonra soruyorum kendime o kadın olsa kendi maaşından senin çocuğuna birşey alırmıydı? Maaşından harçlık verirmiydi senin çocuğuna köpek gibi çalışıp. Alır işyerine götürürmüydü? Avm gezdirir montu eskimiş sanki yenisini alayım maaş almışken diye düşünürmüydü? Çocuğun düzenini mi bozdum acaba olmasam daha mutlu olurmuydı diye zaman zaman düşünüp uykuları kaçarmıydı? Kendi çocuğum olsa üzülürmü kıskanırmı dermiydi.. bence kimse çocuğuma bir şey yapmaz sorumluluk almazdı enayi gibi hissediyorum hatta salak gibi
Sizin meselenize şiddet girmiş artık.
Cocuk olayını geçmişsiniz siz. Ama hâla oradasıniz maşallah. Çocuğun gelmemesini garanti ederseniz şiddeti sorun etmeyecek gibisiniz.
 
Off burada hiçkimse yeni eş, kocasının önceki evliliğinden çocuğunu sevecek, hoşlanacak yazmadı, sorumluluğunu alacak, evine gelecek yemek pişirecek, hizmet edecek yazmadı.

Zaten bir çocuktan bahsediyoruz, ne hoşlanması, oturup karşılıklı kahve içip sohbet edebileceği biri değil, bu bir çocuk.

Çocuk eve hiç gelmeyecek, lafına inanan biri bu koşulla evleniyorsa, mağaradan yeni çıkmış, toplumdan izole yaşayan birisidir. Ve gerçekten psikolojisinde bir anormallik vardır. Aklı başında biri bu koşulla evlenmez. Zaten buna inanan biri evlenmesin. Birde şu var çocuğunu kendi evine getirmeyeceğini söyleyen adam adam değildir itin tekidir. Bununla zaten yuva kurulmaz. Öz evladına bunu yapan bir imza ile evlendiği kadına her şeyi yapar. Aynı bu konuyu açan konu sahibinin kocası gibi yeri gelir döver karısını.
Ya sizin cevap verdiğiniz kişinin çocuğu 16 yaşında. Yani hiç de öyle ay bu çocuk denecek yaşta değil baya baya iğrenç bir dönem, kimse de tahammül edemez. Yani hiç bilmesek 16 yaşında erkek çocuk üzülelim de neyse.
 
E siz de çocuğu olan kişiyle neden evlendiniz Yani çok saçma. Ben aile butcemi kimsenin çocuğuna yedirmem, haftasonumu kimsenin çocuğuna harcamam. Başka okuyan kişiler olursa en azından fikir olur sizin hikayeniz de.
Umarım son hatalar oluruz genç kızlar aklını başına alır ne diyeyim olmayacak dualara hipnoz olmuş gibi basiretimiz bağlanıp amin diyoruz bazen. Adam bide sen iyi değilsin psikiyatriste gidelim diyor dün bana delide ilan edildim hakkımı savununca
 
Ya sizin cevap verdiğiniz kişinin çocuğu 16 yaşında. Yani hiç de öyle ay bu çocuk denecek yaşta değil baya baya iğrenç bir dönem, kimse de tahammül edemez. Yani hiç bilmesek 16 yaşında erkek çocuk üzülelim de neyse.

Olaylar olurken çocuk 13 yaşındayken olmuş. 13.

16 yaşta çocuktur. Sen çocuklardan izole olabilirsin hayatın işin bu şekildedir ama 16 yaş, 21 yaş değildir. Kadın açıkça yüzünü görmek istemiyoruz demiş bu normal değil.
 
Olaylar olurken çocuk 13 yaşındayken olmuş. 13.

16 yaşta çocuktur. Sen çocuklardan izole olabilirsin hayatın işin bu şekildedir ama 16 yaş, 21 yaş değildir. Kadın açıkça yüzünü görmek istemiyoruz demiş bu normal değil.
Ya 13 yaş 16 yaş hiç de öyle sevimli değil. Herkesin kendi çocuğu sevimli geliyor kendine heralde.
 
X