Çocuklu adamla evlenmek

İnşallah üvey anne falan olmazsınız ..yoksa o çocuk ne çeker elinizden....çok üzülürüm böyle durumdaki çocuklara. Sevgi versin kalbinize ne diyebilirim.İyi akşamlar..
Şu konudaki ajitasyon içeren yorumlar gerçekten çok baydı. Kendi eşinin akrabaları bile bir süre fazla kalsa "sen hizmetçi misin, çık git evden" deniyor. Burada bir üye "elin kadını hizmetçi değil" dedi diye en kötü onlar oluyor. Evet, hizmetçilik. Kaçınız eşinizin yeğeni her hafta sonu veya her tatilde size gelse kendi evinizde size hiçbir sorumluluk almadan yaşam sürebilirsiniz? Ben deneyimim var da konuşuyorum bu konuda. Teoriye gelince babası ilgilensin oluyor, evet ilgileniyor baba fakat eğer çocuk küçükse bir kadın figürüne de ihtiyaç oluyor. O zamana dek evli kalsalar anne bakımında olacak çocuk birden çok uzun sürelerde baba bakımında kalıyor. Normal ailelerde 7 yaşındaki çocuğunuzu "sanırım covid oldum (!)" diye 1 hafta evden gönderip ayrı kalır mısınız mesela? Siz covid döneminde, kapanmalarda evinizin herhangi bir bireyini şüphe var size de bulaşır diye 2 poşet eşyayla evden gönderdiniz mi mesela? Boşanmış ebeyevnlerde bu saçmalıklar oluyor, bazı anneler fırsat kovalıyor çocuğu babaya verip hayat yaşamak ya da yeni eşi rahat edemesin diye. 1 saatliğine acil işim çıktı denilip 2 gün telefonlar kapatılıp çocuk geri alınmıyor. Sanki çocuk değil bakımı yapılması gereken araba. Sonra burada çok "gerçekçi" yorum yazan kişiler de, yeni eş "neden anne çocuğa bakmıyor" dediğinde kıyamet koparıyorlar. Benim eşimin eski eşi defalarca hasta çocuk gönderdi, birinde hastane çıkışı aldırdı, afedersiniz normal zamanda kirli çamaşırlar mı konmadı, okul çantasına dökülmüş yağlı yiyecekler mi? Ben çocuksuz kadın neredeyse 1 yıl haftada en az 3 gün sabit, o yaşta çocuğun ilgilenebilecek her şeyiyle ilgilendim. Babası da yaptı. Ama kaçınızın eşi siz olmadan kendi başına idare edebilir, o zaman hepiniz bırakın gidin çocuğun anneye ihtiyacı yoksa. Yani anne atıp atıp ben de "hayat yaşayacağım" diye gitsin, telefonları kapatarak babaya, yeni eşe,dedeye, nineye, halaya, amcaya kim varsa atıp ortadan kaybolsun. Bu kişiler çocuğun iyiliğinden süresiz bakım versin, ama bu hizmetçilik deyince "aa ne kötüsün".

Annelere "annelik" yap demek en kötü hakaret olmuş artık, evet doğurduysan yapacaksın, elin kadını yapmaz. Eşine destek olmak için yapar fakat bu demek değildir ki yeni eş ne var ne yok üstlensin, anne telefonları kapatıp takılsın.

Anne olmak isteyen herkes bunu düşünerek, sorumluluğunu alarak yapmalı. Bir gün boşanırsanız yine "anne" olacaksınız "baba" değil. Öyle olsa anne baba değil, 2 anne derdik. Küçük yaşlarda baba annenin yerini tutmaz, maddiyat ve bakım verse bile anneye ihtiyaç başkadır. Benim bunun dışında gördüğüm tek örnek yok. Anne=baba gibi bir denkleminiz varsa, boşanacaksanız bile boşanmayın, çocuk büyüyüp kendi ayakları üzerinde durunca boşanırsınız.

Ve son olarak çocuklu boşanmış kadınların da bir kısmının mutlu evlilikler yapmasının en önemli sebebi yine o çocukların bakımının annede olması. Kadın, eşim çocuklarıma sevgi duysa anlayışlı olsa yeter diyor, yük diye bindirmiyor. Bu nedenle erkeklerden bu şikayetleri duymuyoruz. Ama burada bazı kadınlar bile baba bakımına bu kadar uzun yollanmaması gereken küçük çocukları -ve bal gibi de babanın tek başına bakamayacağını-bildiği halde yeni eşe yollanmasına hak veriyor. Lütfen yeni eşlere güvenerek boşanmayın, lütfen babaların boşanınca da "baba" rolünde kalmasına dikkat edin, çocuğunuzun size ihtiyacı var ve sorumluluk almak istemiyorsanız çocuk yapmayın.
 
Şu konudaki ajitasyon içeren yorumlar gerçekten çok baydı. Kendi eşinin akrabaları bile bir süre fazla kalsa "sen hizmetçi misin, çık git evden" deniyor. Burada bir üye "elin kadını hizmetçi değil" dedi diye en kötü onlar oluyor. Evet, hizmetçilik. Kaçınız eşinizin yeğeni her hafta sonu veya her tatilde size gelse kendi evinizde size hiçbir sorumluluk almadan yaşam sürebilirsiniz? Ben deneyimim var da konuşuyorum bu konuda. Teoriye gelince babası ilgilensin oluyor, evet ilgileniyor baba fakat eğer çocuk küçükse bir kadın figürüne de ihtiyaç oluyor. O zamana dek evli kalsalar anne bakımında olacak çocuk birden çok uzun sürelerde baba bakımında kalıyor. Normal ailelerde 7 yaşındaki çocuğunuzu "sanırım covid oldum (!)" diye 1 hafta evden gönderip ayrı kalır mısınız mesela? Siz covid döneminde, kapanmalarda evinizin herhangi bir bireyini şüphe var size de bulaşır diye 2 poşet eşyayla evden gönderdiniz mi mesela? Boşanmış ebeyevnlerde bu saçmalıklar oluyor, bazı anneler fırsat kovalıyor çocuğu babaya verip hayat yaşamak ya da yeni eşi rahat edemesin diye. 1 saatliğine acil işim çıktı denilip 2 gün telefonlar kapatılıp çocuk geri alınmıyor. Sanki çocuk değil bakımı yapılması gereken araba. Sonra burada çok "gerçekçi" yorum yazan kişiler de, yeni eş "neden anne çocuğa bakmıyor" dediğinde kıyamet koparıyorlar. Benim eşimin eski eşi defalarca hasta çocuk gönderdi, birinde hastane çıkışı aldırdı, afedersiniz normal zamanda kirli çamaşırlar mı konmadı, okul çantasına dökülmüş yağlı yiyecekler mi? Ben çocuksuz kadın neredeyse 1 yıl haftada en az 3 gün sabit, o yaşta çocuğun ilgilenebilecek her şeyiyle ilgilendim. Babası da yaptı. Ama kaçınızın eşi siz olmadan kendi başına idare edebilir, o zaman hepiniz bırakın gidin çocuğun anneye ihtiyacı yoksa. Yani anne atıp atıp ben de "hayat yaşayacağım" diye gitsin, telefonları kapatarak babaya, yeni eşe,dedeye, nineye, halaya, amcaya kim varsa atıp ortadan kaybolsun. Bu kişiler çocuğun iyiliğinden süresiz bakım versin, ama bu hizmetçilik deyince "aa ne kötüsün".

Annelere "annelik" yap demek en kötü hakaret olmuş artık, evet doğurduysan yapacaksın, elin kadını yapmaz. Eşine destek olmak için yapar fakat bu demek değildir ki yeni eş ne var ne yok üstlensin, anne telefonları kapatıp takılsın.

Anne olmak isteyen herkes bunu düşünerek, sorumluluğunu alarak yapmalı. Bir gün boşanırsanız yine "anne" olacaksınız "baba" değil. Öyle olsa anne baba değil, 2 anne derdik. Küçük yaşlarda baba annenin yerini tutmaz, maddiyat ve bakım verse bile anneye ihtiyaç başkadır. Benim bunun dışında gördüğüm tek örnek yok. Anne=baba gibi bir denkleminiz varsa, boşanacaksanız bile boşanmayın, çocuk büyüyüp kendi ayakları üzerinde durunca boşanırsınız.

Ve son olarak çocuklu boşanmış kadınların da bir kısmının mutlu evlilikler yapmasının en önemli sebebi yine o çocukların bakımının annede olması. Kadın, eşim çocuklarıma sevgi duysa anlayışlı olsa yeter diyor, yük diye bindirmiyor. Bu nedenle erkeklerden bu şikayetleri duymuyoruz. Ama burada bazı kadınlar bile baba bakımına bu kadar uzun yollanmaması gereken küçük çocukları -ve bal gibi de babanın tek başına bakamayacağını-bildiği halde yeni eşe yollanmasına hak veriyor. Lütfen yeni eşlere güvenerek boşanmayın, lütfen babaların boşanınca da "baba" rolünde kalmasına dikkat edin, çocuğunuzun size ihtiyacı var ve sorumluluk almak istemiyorsanız çocuk yapmayın.
Çocuğuma annesi olarak sevgiyle mctıgı b’ku ben temizlerim sevgiyle başka bir kadına veremem dedim diye linç yedim hanım abladan 😅😅 valla şöyle yapalım doğurayım atayım birilerine hayatımı yaşayayım o zaman da linç yerim gerçi kimseyi memnun edemezsin bu hayatta 🤭
 
Şu konudaki ajitasyon içeren yorumlar gerçekten çok baydı. Kendi eşinin akrabaları bile bir süre fazla kalsa "sen hizmetçi misin, çık git evden" deniyor. Burada bir üye "elin kadını hizmetçi değil" dedi diye en kötü onlar oluyor. Evet, hizmetçilik. Kaçınız eşinizin yeğeni her hafta sonu veya her tatilde size gelse kendi evinizde size hiçbir sorumluluk almadan yaşam sürebilirsiniz? Ben deneyimim var da konuşuyorum bu konuda. Teoriye gelince babası ilgilensin oluyor, evet ilgileniyor baba fakat eğer çocuk küçükse bir kadın figürüne de ihtiyaç oluyor. O zamana dek evli kalsalar anne bakımında olacak çocuk birden çok uzun sürelerde baba bakımında kalıyor. Normal ailelerde 7 yaşındaki çocuğunuzu "sanırım covid oldum (!)" diye 1 hafta evden gönderip ayrı kalır mısınız mesela? Siz covid döneminde, kapanmalarda evinizin herhangi bir bireyini şüphe var size de bulaşır diye 2 poşet eşyayla evden gönderdiniz mi mesela? Boşanmış ebeyevnlerde bu saçmalıklar oluyor, bazı anneler fırsat kovalıyor çocuğu babaya verip hayat yaşamak ya da yeni eşi rahat edemesin diye. 1 saatliğine acil işim çıktı denilip 2 gün telefonlar kapatılıp çocuk geri alınmıyor. Sanki çocuk değil bakımı yapılması gereken araba. Sonra burada çok "gerçekçi" yorum yazan kişiler de, yeni eş "neden anne çocuğa bakmıyor" dediğinde kıyamet koparıyorlar. Benim eşimin eski eşi defalarca hasta çocuk gönderdi, birinde hastane çıkışı aldırdı, afedersiniz normal zamanda kirli çamaşırlar mı konmadı, okul çantasına dökülmüş yağlı yiyecekler mi? Ben çocuksuz kadın neredeyse 1 yıl haftada en az 3 gün sabit, o yaşta çocuğun ilgilenebilecek her şeyiyle ilgilendim. Babası da yaptı. Ama kaçınızın eşi siz olmadan kendi başına idare edebilir, o zaman hepiniz bırakın gidin çocuğun anneye ihtiyacı yoksa. Yani anne atıp atıp ben de "hayat yaşayacağım" diye gitsin, telefonları kapatarak babaya, yeni eşe,dedeye, nineye, halaya, amcaya kim varsa atıp ortadan kaybolsun. Bu kişiler çocuğun iyiliğinden süresiz bakım versin, ama bu hizmetçilik deyince "aa ne kötüsün".

Annelere "annelik" yap demek en kötü hakaret olmuş artık, evet doğurduysan yapacaksın, elin kadını yapmaz. Eşine destek olmak için yapar fakat bu demek değildir ki yeni eş ne var ne yok üstlensin, anne telefonları kapatıp takılsın.

Anne olmak isteyen herkes bunu düşünerek, sorumluluğunu alarak yapmalı. Bir gün boşanırsanız yine "anne" olacaksınız "baba" değil. Öyle olsa anne baba değil, 2 anne derdik. Küçük yaşlarda baba annenin yerini tutmaz, maddiyat ve bakım verse bile anneye ihtiyaç başkadır. Benim bunun dışında gördüğüm tek örnek yok. Anne=baba gibi bir denkleminiz varsa, boşanacaksanız bile boşanmayın, çocuk büyüyüp kendi ayakları üzerinde durunca boşanırsınız.

Ve son olarak çocuklu boşanmış kadınların da bir kısmının mutlu evlilikler yapmasının en önemli sebebi yine o çocukların bakımının annede olması. Kadın, eşim çocuklarıma sevgi duysa anlayışlı olsa yeter diyor, yük diye bindirmiyor. Bu nedenle erkeklerden bu şikayetleri duymuyoruz. Ama burada bazı kadınlar bile baba bakımına bu kadar uzun yollanmaması gereken küçük çocukları -ve bal gibi de babanın tek başına bakamayacağını-bildiği halde yeni eşe yollanmasına hak veriyor. Lütfen yeni eşlere güvenerek boşanmayın, lütfen babaların boşanınca da "baba" rolünde kalmasına dikkat edin, çocuğunuzun size ihtiyacı var ve sorumluluk almak istemiyorsanız çocuk yapmayın.
Lena hanım, sizin eşinizin eski eşi belli çok da aklı başında davranmıyor. Yaptıkları herşeyden önce kendi çocuğuna zarar ve ben en çok ona üzülüyorum. Size de yansıyan bir ton huzursuzluktan bıkkınlığınızı anlıyorum. Siz de kendi pencerenizden haklısınız.
Anne= baba evet belli yaşa kadar mümkün değildir. Ama bu çocuğun altını temizlemek, banyosunda yaptırmak, yemeğini yedirmek çamaşırını yıkamak gibi işleri annelerin daha iyi yapabileceğinden değil, annenin duygusal yatıştırıcılığının çoğu zaman daha etkili olmasından kaynaklanıyor.
Ben evliyim an itibariyle eşimle beraber yaşıyoruz. Oğlum da 4 yaşında. Haftasonu bir tam gün sabahtan akşam yatma vaktine yakın babasıyla beraber vakit geçirirler. Beni salın derim çünkü diğer günler yeterince bunalırım. Eşime bırakıp arkadaşlarımla yatılı kızlar gecesi yaparız. Bu seneki planım 2-3 gecelik çocuk free tatil. Çocuğum 8-10 yaşlarına geldiğinde çok daha sık ve rahat bu planlarımı yapmayı umuyorum.
E ben yarın eşimden ayrılsam çocuk bütün hafta babasını göremeyecek. Haftada 1-2 gece babasında kalması başından atmak mı? Ya da yılda belli tatillerini babasından geçirmesi başından atmak mı? Bu çocuğun ihtiyacı her şeyden önce. Eşimin yurtdışında olduğu dönem yaşadık, deneyimledik. Başka bir konuya yazdım. Çocuklar küçük yaşta evet anneye daha bağlı gibi görünüyor ama babası uzaktanolan bir çocuğun baba figürüne ihtiyacını kendi gözlerimle gördüm. Birkaç arkadaşımda da aynı şeyi deneyimledi.Onlar da boşanmış değiller. Yeni eş falan yok ortada, objektif bir gözlem bu.
Tekrar söylüyorum, ben eşimden ayrılsam onun tekrar evlenmesinden bağımsız çocuğumla ilişkisini sıcak tutmaya çalışırım.
Çocuğu kirli çamaşırla göndermek, 1 saatliğine gidip telefonları kapatmak, başka akrabalara gönderip ortadan kaybolmak bunlar kabul edilebilir şeyler değil.
Ama şu da bir gerçek boşanmış çoğu baba iyi ihtimalle çocuğu ayda 1-2 kere alıp, avmde iki tur atıp, oyuncak alıp bir de hamburger yedirince baba olduklarını sanıyorlar. Annelerin öfkesi buna.
Kaldı ki sadece ayrılmış anneler değil, evlilik birliği içinde de sorumluluk almayan babalardan şikayet eden konularla dolu buralar.
Sizin eşiniz böyle bir baba olmayabilir, siz elinizden geleni yapmış olabilirsiniz. Eski eş 'anne' olarak kendine yakışanı yapmayabilir.
Ama evli olsun , ayrı olsun çocukları zaten çok büyük oranda anneler büyütüyor. Kadınlara annelik üzerinden 'kendine güveniyorsan yap', "annesin annelik yap', 'bakmayacaksan doğurma' gibi ifadeler kullandığınızda anneler tetikleniyor. Olayla alakam yok, boşanmadım bile çocuğum 7/24 yanımda ama bende bile anneliğime laf edilmiş hissi uyanıyor.
Ha derseniz ki yarası olan gocunur, alınmayın. Haklısınız başka bir konu olsa sallamam büyük ihtimal. Ama annelik, iyi anne olmaya çalışanlar için hassas bir konu.
 
Küfürler ettim sen şimdi gideceksin sabah ben eşyalarımı toplayıp gideceğim diye. Mahalle polis çağırdı kapıya geldiler sorun varmı diye sorun yok dedim yüz ifadenden anladılar çok bağırmışız rezil olmuşuz vs umurumda değil. Sabah biraz eşyamı alıp annemlere gideceğim bugünde boşanacapımı söylediğim için dayak yedim. Tek başıma oturuyorum düşünüyoeum nasıl bir kumpas bu kandırdı beni.. dürüst olsa hayır ona göre karar verirdim bende adilik bu boşanacağım sessiz sedasız çok öfkeli çok üzgün ve şaşkınım ama asla barışmak afffetmek niyetim yok
Ne kumpasi siz bile bile evlenmissiniz zavallı anneniz ağlamış sizlamis onu bile dinlememissiniz
 
Beni kandirdi derken senin icin kızımı sileceğim diyereek mi kandirdi?
Adam zaten baba ve annesinin yetmedigi veya bakmadığı yerde tabi ki sahip çıkacak. Ne yapmasini bekliyordunuz?
 
Lena hanım, sizin eşinizin eski eşi belli çok da aklı başında davranmıyor. Yaptıkları herşeyden önce kendi çocuğuna zarar ve ben en çok ona üzülüyorum. Size de yansıyan bir ton huzursuzluktan bıkkınlığınızı anlıyorum. Siz de kendi pencerenizden haklısınız.
Anne= baba evet belli yaşa kadar mümkün değildir. Ama bu çocuğun altını temizlemek, banyosunda yaptırmak, yemeğini yedirmek çamaşırını yıkamak gibi işleri annelerin daha iyi yapabileceğinden değil, annenin duygusal yatıştırıcılığının çoğu zaman daha etkili olmasından kaynaklanıyor.
Ben evliyim an itibariyle eşimle beraber yaşıyoruz. Oğlum da 4 yaşında. Haftasonu bir tam gün sabahtan akşam yatma vaktine yakın babasıyla beraber vakit geçirirler. Beni salın derim çünkü diğer günler yeterince bunalırım. Eşime bırakıp arkadaşlarımla yatılı kızlar gecesi yaparız. Bu seneki planım 2-3 gecelik çocuk free tatil. Çocuğum 8-10 yaşlarına geldiğinde çok daha sık ve rahat bu planlarımı yapmayı umuyorum.
E ben yarın eşimden ayrılsam çocuk bütün hafta babasını göremeyecek. Haftada 1-2 gece babasında kalması başından atmak mı? Ya da yılda belli tatillerini babasından geçirmesi başından atmak mı? Bu çocuğun ihtiyacı her şeyden önce. Eşimin yurtdışında olduğu dönem yaşadık, deneyimledik. Başka bir konuya yazdım. Çocuklar küçük yaşta evet anneye daha bağlı gibi görünüyor ama babası uzaktanolan bir çocuğun baba figürüne ihtiyacını kendi gözlerimle gördüm. Birkaç arkadaşımda da aynı şeyi deneyimledi.Onlar da boşanmış değiller. Yeni eş falan yok ortada, objektif bir gözlem bu.
Tekrar söylüyorum, ben eşimden ayrılsam onun tekrar evlenmesinden bağımsız çocuğumla ilişkisini sıcak tutmaya çalışırım.
Çocuğu kirli çamaşırla göndermek, 1 saatliğine gidip telefonları kapatmak, başka akrabalara gönderip ortadan kaybolmak bunlar kabul edilebilir şeyler değil.
Ama şu da bir gerçek boşanmış çoğu baba iyi ihtimalle çocuğu ayda 1-2 kere alıp, avmde iki tur atıp, oyuncak alıp bir de hamburger yedirince baba olduklarını sanıyorlar. Annelerin öfkesi buna.
Kaldı ki sadece ayrılmış anneler değil, evlilik birliği içinde de sorumluluk almayan babalardan şikayet eden konularla dolu buralar.
Sizin eşiniz böyle bir baba olmayabilir, siz elinizden geleni yapmış olabilirsiniz. Eski eş 'anne' olarak kendine yakışanı yapmayabilir.
Ama evli olsun , ayrı olsun çocukları zaten çok büyük oranda anneler büyütüyor. Kadınlara annelik üzerinden 'kendine güveniyorsan yap', "annesin annelik yap', 'bakmayacaksan doğurma' gibi ifadeler kullandığınızda anneler tetikleniyor. Olayla alakam yok, boşanmadım bile çocuğum 7/24 yanımda ama bende bile anneliğime laf edilmiş hissi uyanıyor.
Ha derseniz ki yarası olan gocunur, alınmayın. Haklısınız başka bir konu olsa sallamam büyük ihtimal. Ama annelik, iyi anne olmaya çalışanlar için hassas bir konu.
Evet eşinizden ayrılsanız çocuğunuz zaten eskisi gibi göremeyecek çünkü zaten artık aynı evde ya da belki aynı şehirde bile yaşıyor olmayacaksınız. Bu boşanmanın bir gerçeği öyle değil mi? Ben size şöyle söyleyeyim haftada 1-2 gece kalması diyorsunuz, hakimler bile tatilleri, her şeyi anne-baba arasında eşit paylaştırıyorken sizce bir anne tarafından "çocuk nasılsa haftaiçi 5 gece bende, bu nedenle her cuma-pazar sen bakacaksın" diye babaya bırakılsa (istisnasız her hafta) bu size garip gelmez mi? Sizin eşiniz demez miydi haftasonu 1 gün bende kalsın ya da diğer gün sende diye. Benim burada dahi gördüğüm anneler, tatil günlerini çocukla geçirmek istiyor, çünkü haftaiçi akşam okul trafik eve ancak 8 de gelebilen bir çocuğa yemek yedirip, sonra yine sabah 7etüte götürüyorsanız siz çocuğunuzla ne vakit geçiriyorsunuz? Bizim nişanlılık dönemimizde 1.5 yıla yakın bir haftasonumuz çocuksuz geçmedi, bir anne çocuğuyla tek bir haftasonu istemez mi sizce? Ben boş atıp tutmuyorum, diğer mesajda da söyledim ya siz aynı şeylerle karşılaşın "bu cocuğun annesi" nerede demez misiniz? Hadi bizi geçtim, çocuk soruyor ya. Benim eşim dava açana dek çok uğraştı, bak eşit paylaşalım diye "çocuğu göremezsin, o kadınla gezmek için mi, çocuğa her şeyi anlatırım" gibi tehditlerle kadın 1.5 yıl merak etmeyin özgürce kafasını dağıttı. Evlliğime 2 ay kala ev taşınma, yerleştirme, alışveriş, vs aklınıza gelebilecek her işi ben çocukla yaptım, annesi yaz tatilinde bakmak istemiyor diye. Bir sonraki yaz da zaten 4 ay başka şehirdeki yakınlarına attı.
Çocuğun ihtiyacı nerede başlıyor nerede bitiyor çok istismara açık bir konu. Ayda 1-2 hamburger alıp, avm'de tur atan baba olsa eşim bugün hala sorunsuz görüşürdü, şu yaşadıklarımızın yüzde 1'ini yaşamazdık biz. Tüm bunların hepsine bundan fazlası olsun diye katlanıldı.
Annelik tetiklenmesi durumuna gelince, ben gördüğümü söylüyorum. İhmal edilen, hatta annelik yapmayı yük olarak gören kadınların çocuklarına ne baba ne başkası kimse yardımcı olamaz, çocuğun anneye olan ihtiyacı bambaşka bir konu. Zaten ben eşimin hayatına girdiğimde annesi çocuğa gereken desteği verseydi, zaten baştan bozuk bir sistem olmasaydı, anne gerçekten çocuğa değer verse babaya da babanın hayatındaki insana da eziyet etmezdi. Sonuçta bir nevi ortaklık bu ebeveynlik. Siz güya çocuk için deyip arada mesajlar dolusu (eşim o zaman çocuk için iletişim kanalını açık tutuyordu) hakaretler, küfürler, çocuk alışverişinde çocuğun önünde sizi tanımayan, size ağzını açmayan yeni eşe küfürler yağdırıp sonra da çocuğu o eve yollayamazsınız. Ben çocuğun ağzından duyuyorum "annem sana neden sürekli o..diyor" diye?
Siz hiç korkmaz mısınız mesela 0.. diye küfür ettiğiniz bir kadının evine çocuk göndermeye? Ben bunları söyleyince annelik tetikleniyorsa, tetiklensin. Dediğim şu, baksanız hepsi çocuğun iyiliği için, babayı görmesi için. Çocuğun baba ile iyi ilişki kurmasını isteyen boşanmış anne çocuğun babasına da eşine de saygı gösterir, güzel davranır.

Dediğiniz şekilde "iyi anne" olmaya çalışan kişi, bunların hiçbirini yapmaz zaten. Çocuk siz boşanıp çocuklu kadın olarak kaldınız, hayatınız bitti, eski eşiniz gitti aşık oldu evlendi, mutlu oldu diye çocukla tazminat ödetmeye kalkarsanız ben sizin anneliğinize laf ederim. Çocuk bir intikam aracı olmamalı.

Diyorum ya çocuğunu düşünen kadın, eski eşiyle medeni bir iletişim kurar, saygı gösterir. Eski eşinin evleneceği kadına da saygı gösterir, çocuğuyla iyi ilişki kurması için destekler ki yarın bir gün o evde de yeri olsun. Ama siz çocuğu terörist gibi doldurup "ne istersen yap çocuğum" diye çocuğun beynini yıkarsanız güya eski eşten intikam alırken aslında çocuğunuzu mahvedersiniz. Ben birebir şahidiyim bunun ve bu yüzden de evet anneliğe laf ediyorum. Böyle anne olacak olan doğurmasın, her anne olan da düşünsün ileride boşanırsam asla çocuksuz olamayacağım diye.

Evet, herkes için iyi temennilerde bulunalım, fakat ben boşandıktan sonra baba-çocuk ilişkisinde sağlıklı bir annenin rolunün cok kritik olduğunu düşünüyorum. Bugün ben boşansam benim eşim o kapıya gidip de yine çocuk almaz, adam bezdi. Inancı kalmadı. Yoksa Ayşe gelmiş Fatma gelmiş bunlar boş işler, iyi bir anne sağduyulu davranır çocuğa da zarar vermez, bağı da koparmaz. Ben sürekli ezbere babalara küfredilmesine karşıyım. Evet döven de çok erkek var mesela ama hepimizin eşi şiddet uygulamıyor. Evet çok kötü babalar da var iyi olanlar da. Fakat hep boşanma sonrası erkek şiddetini konuşmak tamam, fakat kadınları da sırf cinsiyetlerinden ötürü görmezden gelemeyiz.
 
Evet eşinizden ayrılsanız çocuğunuz zaten eskisi gibi göremeyecek çünkü zaten artık aynı evde ya da belki aynı şehirde bile yaşıyor olmayacaksınız. Bu boşanmanın bir gerçeği öyle değil mi? Ben size şöyle söyleyeyim haftada 1-2 gece kalması diyorsunuz, hakimler bile tatilleri, her şeyi anne-baba arasında eşit paylaştırıyorken sizce bir anne tarafından "çocuk nasılsa haftaiçi 5 gece bende, bu nedenle her cuma-pazar sen bakacaksın" diye babaya bırakılsa (istisnasız her hafta) bu size garip gelmez mi? Sizin eşiniz demez miydi haftasonu 1 gün bende kalsın ya da diğer gün sende diye. Benim burada dahi gördüğüm anneler, tatil günlerini çocukla geçirmek istiyor, çünkü haftaiçi akşam okul trafik eve ancak 8 de gelebilen bir çocuğa yemek yedirip, sonra yine sabah 7etüte götürüyorsanız siz çocuğunuzla ne vakit geçiriyorsunuz? Bizim nişanlılık dönemimizde 1.5 yıla yakın bir haftasonumuz çocuksuz geçmedi, bir anne çocuğuyla tek bir haftasonu istemez mi sizce? Ben boş atıp tutmuyorum, diğer mesajda da söyledim ya siz aynı şeylerle karşılaşın "bu cocuğun annesi" nerede demez misiniz? Hadi bizi geçtim, çocuk soruyor ya. Benim eşim dava açana dek çok uğraştı, bak eşit paylaşalım diye "çocuğu göremezsin, o kadınla gezmek için mi, çocuğa her şeyi anlatırım" gibi tehditlerle kadın 1.5 yıl merak etmeyin özgürce kafasını dağıttı. Evlliğime 2 ay kala ev taşınma, yerleştirme, alışveriş, vs aklınıza gelebilecek her işi ben çocukla yaptım, annesi yaz tatilinde bakmak istemiyor diye. Bir sonraki yaz da zaten 4 ay başka şehirdeki yakınlarına attı.
Çocuğun ihtiyacı nerede başlıyor nerede bitiyor çok istismara açık bir konu. Ayda 1-2 hamburger alıp, avm'de tur atan baba olsa eşim bugün hala sorunsuz görüşürdü, şu yaşadıklarımızın yüzde 1'ini yaşamazdık biz. Tüm bunların hepsine bundan fazlası olsun diye katlanıldı.
Annelik tetiklenmesi durumuna gelince, ben gördüğümü söylüyorum. İhmal edilen, hatta annelik yapmayı yük olarak gören kadınların çocuklarına ne baba ne başkası kimse yardımcı olamaz, çocuğun anneye olan ihtiyacı bambaşka bir konu. Zaten ben eşimin hayatına girdiğimde annesi çocuğa gereken desteği verseydi, zaten baştan bozuk bir sistem olmasaydı, anne gerçekten çocuğa değer verse babaya da babanın hayatındaki insana da eziyet etmezdi. Sonuçta bir nevi ortaklık bu ebeveynlik. Siz güya çocuk için deyip arada mesajlar dolusu (eşim o zaman çocuk için iletişim kanalını açık tutuyordu) hakaretler, küfürler, çocuk alışverişinde çocuğun önünde sizi tanımayan, size ağzını açmayan yeni eşe küfürler yağdırıp sonra da çocuğu o eve yollayamazsınız. Ben çocuğun ağzından duyuyorum "annem sana neden sürekli o..diyor" diye?
Siz hiç korkmaz mısınız mesela 0.. diye küfür ettiğiniz bir kadının evine çocuk göndermeye? Ben bunları söyleyince annelik tetikleniyorsa, tetiklensin. Dediğim şu, baksanız hepsi çocuğun iyiliği için, babayı görmesi için. Çocuğun baba ile iyi ilişki kurmasını isteyen boşanmış anne çocuğun babasına da eşine de saygı gösterir, güzel davranır.

Dediğiniz şekilde "iyi anne" olmaya çalışan kişi, bunların hiçbirini yapmaz zaten. Çocuk siz boşanıp çocuklu kadın olarak kaldınız, hayatınız bitti, eski eşiniz gitti aşık oldu evlendi, mutlu oldu diye çocukla tazminat ödetmeye kalkarsanız ben sizin anneliğinize laf ederim. Çocuk bir intikam aracı olmamalı.

Diyorum ya çocuğunu düşünen kadın, eski eşiyle medeni bir iletişim kurar, saygı gösterir. Eski eşinin evleneceği kadına da saygı gösterir, çocuğuyla iyi ilişki kurması için destekler ki yarın bir gün o evde de yeri olsun. Ama siz çocuğu terörist gibi doldurup "ne istersen yap çocuğum" diye çocuğun beynini yıkarsanız güya eski eşten intikam alırken aslında çocuğunuzu mahvedersiniz. Ben birebir şahidiyim bunun ve bu yüzden de evet anneliğe laf ediyorum. Böyle anne olacak olan doğurmasın, her anne olan da düşünsün ileride boşanırsam asla çocuksuz olamayacağım diye.

Evet, herkes için iyi temennilerde bulunalım, fakat ben boşandıktan sonra baba-çocuk ilişkisinde sağlıklı bir annenin rolunün cok kritik olduğunu düşünüyorum. Bugün ben boşansam benim eşim o kapıya gidip de yine çocuk almaz, adam bezdi. Inancı kalmadı. Yoksa Ayşe gelmiş Fatma gelmiş bunlar boş işler, iyi bir anne sağduyulu davranır çocuğa da zarar vermez, bağı da koparmaz. Ben sürekli ezbere babalara küfredilmesine karşıyım. Evet döven de çok erkek var mesela ama hepimizin eşi şiddet uygulamıyor. Evet çok kötü babalar da var iyi olanlar da. Fakat hep boşanma sonrası erkek şiddetini konuşmak tamam, fakat kadınları da sırf cinsiyetlerinden ötürü görmezden gelemeyiz.
Bakın siz yine kendi deneyiminizi paylaşıyorsunuz. Bu anlattıklarının göre zaten karşıdaki anneyi haklı bulmak imkansız zaten. Kimse sadece anne ya da bana diye haklı olamaz. Anne olunca otomatik olarak aklı başında olgun davranan kişi olamaz.
Ama sizin hikayenizi karşılık eminin karşıda en az 5 tane avm babası bulunur. Bir araştırma yapılsa sizin eşiniz gibiler azınlıkta kalır. Demek istediğim bu benim.
Yoksa size aman da ne olursa olsun mahkumsunuz çocuğa bakacaksınız. Karşıdaki kadın ne yaparsa yapsın haklı falan diyen yoktur eminim.
Tabi ki çocuk yapmak için çok çok iyi düşünmek gerekiyor. Kendi sorumluluğumuz ayrı, karşıdaki kişi baba olabilecek biri mi, ola ki ben öldüm/kaldım çocuğa bakar mi? Günümüzde artık evlenirken ola ki ayrılırsam insan gibi ayrılabilir miyim karşındakinden diye düşünmek bile gerekiyor cinsiyetten bağımsız.
Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın
 
Evet eşinizden ayrılsanız çocuğunuz zaten eskisi gibi göremeyecek çünkü zaten artık aynı evde ya da belki aynı şehirde bile yaşıyor olmayacaksınız. Bu boşanmanın bir gerçeği öyle değil mi? Ben size şöyle söyleyeyim haftada 1-2 gece kalması diyorsunuz, hakimler bile tatilleri, her şeyi anne-baba arasında eşit paylaştırıyorken sizce bir anne tarafından "çocuk nasılsa haftaiçi 5 gece bende, bu nedenle her cuma-pazar sen bakacaksın" diye babaya bırakılsa (istisnasız her hafta) bu size garip gelmez mi? Sizin eşiniz demez miydi haftasonu 1 gün bende kalsın ya da diğer gün sende diye. Benim burada dahi gördüğüm anneler, tatil günlerini çocukla geçirmek istiyor, çünkü haftaiçi akşam okul trafik eve ancak 8 de gelebilen bir çocuğa yemek yedirip, sonra yine sabah 7etüte götürüyorsanız siz çocuğunuzla ne vakit geçiriyorsunuz? Bizim nişanlılık dönemimizde 1.5 yıla yakın bir haftasonumuz çocuksuz geçmedi, bir anne çocuğuyla tek bir haftasonu istemez mi sizce? Ben boş atıp tutmuyorum, diğer mesajda da söyledim ya siz aynı şeylerle karşılaşın "bu cocuğun annesi" nerede demez misiniz? Hadi bizi geçtim, çocuk soruyor ya. Benim eşim dava açana dek çok uğraştı, bak eşit paylaşalım diye "çocuğu göremezsin, o kadınla gezmek için mi, çocuğa her şeyi anlatırım" gibi tehditlerle kadın 1.5 yıl merak etmeyin özgürce kafasını dağıttı. Evlliğime 2 ay kala ev taşınma, yerleştirme, alışveriş, vs aklınıza gelebilecek her işi ben çocukla yaptım, annesi yaz tatilinde bakmak istemiyor diye. Bir sonraki yaz da zaten 4 ay başka şehirdeki yakınlarına attı.
Çocuğun ihtiyacı nerede başlıyor nerede bitiyor çok istismara açık bir konu. Ayda 1-2 hamburger alıp, avm'de tur atan baba olsa eşim bugün hala sorunsuz görüşürdü, şu yaşadıklarımızın yüzde 1'ini yaşamazdık biz. Tüm bunların hepsine bundan fazlası olsun diye katlanıldı.
Annelik tetiklenmesi durumuna gelince, ben gördüğümü söylüyorum. İhmal edilen, hatta annelik yapmayı yük olarak gören kadınların çocuklarına ne baba ne başkası kimse yardımcı olamaz, çocuğun anneye olan ihtiyacı bambaşka bir konu. Zaten ben eşimin hayatına girdiğimde annesi çocuğa gereken desteği verseydi, zaten baştan bozuk bir sistem olmasaydı, anne gerçekten çocuğa değer verse babaya da babanın hayatındaki insana da eziyet etmezdi. Sonuçta bir nevi ortaklık bu ebeveynlik. Siz güya çocuk için deyip arada mesajlar dolusu (eşim o zaman çocuk için iletişim kanalını açık tutuyordu) hakaretler, küfürler, çocuk alışverişinde çocuğun önünde sizi tanımayan, size ağzını açmayan yeni eşe küfürler yağdırıp sonra da çocuğu o eve yollayamazsınız. Ben çocuğun ağzından duyuyorum "annem sana neden sürekli o..diyor" diye?
Siz hiç korkmaz mısınız mesela 0.. diye küfür ettiğiniz bir kadının evine çocuk göndermeye? Ben bunları söyleyince annelik tetikleniyorsa, tetiklensin. Dediğim şu, baksanız hepsi çocuğun iyiliği için, babayı görmesi için. Çocuğun baba ile iyi ilişki kurmasını isteyen boşanmış anne çocuğun babasına da eşine de saygı gösterir, güzel davranır.

Dediğiniz şekilde "iyi anne" olmaya çalışan kişi, bunların hiçbirini yapmaz zaten. Çocuk siz boşanıp çocuklu kadın olarak kaldınız, hayatınız bitti, eski eşiniz gitti aşık oldu evlendi, mutlu oldu diye çocukla tazminat ödetmeye kalkarsanız ben sizin anneliğinize laf ederim. Çocuk bir intikam aracı olmamalı.

Diyorum ya çocuğunu düşünen kadın, eski eşiyle medeni bir iletişim kurar, saygı gösterir. Eski eşinin evleneceği kadına da saygı gösterir, çocuğuyla iyi ilişki kurması için destekler ki yarın bir gün o evde de yeri olsun. Ama siz çocuğu terörist gibi doldurup "ne istersen yap çocuğum" diye çocuğun beynini yıkarsanız güya eski eşten intikam alırken aslında çocuğunuzu mahvedersiniz. Ben birebir şahidiyim bunun ve bu yüzden de evet anneliğe laf ediyorum. Böyle anne olacak olan doğurmasın, her anne olan da düşünsün ileride boşanırsam asla çocuksuz olamayacağım diye.

Evet, herkes için iyi temennilerde bulunalım, fakat ben boşandıktan sonra baba-çocuk ilişkisinde sağlıklı bir annenin rolunün cok kritik olduğunu düşünüyorum. Bugün ben boşansam benim eşim o kapıya gidip de yine çocuk almaz, adam bezdi. Inancı kalmadı. Yoksa Ayşe gelmiş Fatma gelmiş bunlar boş işler, iyi bir anne sağduyulu davranır çocuğa da zarar vermez, bağı da koparmaz. Ben sürekli ezbere babalara küfredilmesine karşıyım. Evet döven de çok erkek var mesela ama hepimizin eşi şiddet uygulamıyor. Evet çok kötü babalar da var iyi olanlar da. Fakat hep boşanma sonrası erkek şiddetini konuşmak tamam, fakat kadınları da sırf cinsiyetlerinden ötürü görmezden gelemeyiz.
Ay şunu da yazmazsam içim rahat etmeyecek. eşiniz bu kadar seviyesiz, izansız , korkunç biriyle nasıl evlenip bir de çocuk yapmış.
 
siz boşanıp çocuklu kadın olarak kaldınız, hayatınız bitti, eski eşiniz gitti aşık oldu evlendi, mutlu oldu diye çocukla tazminat ödetmeye kalkarsanız
Sizin kocanızın eski karısı tam bu mantıkla hareket ediyor, yazık kafasına

erkek şiddetini konuşmak tamam, fakat kadınları da sırf cinsiyetlerinden ötürü görmezden gelemeyiz.

Bu çok doğru bunu görmezden geliyorlar

kadının yaptığı şiddet diye bir şey var.

Bazı kadınlar gerçekten çok zorba hem kadına hem erkeğe zülm ediyorlar
 
Ay şunu da yazmazsam içim rahat etmeyecek. eşiniz bu kadar seviyesiz, izansız , korkunç biriyle nasıl evlenip bir de çocuk yapmış.
Uzun süreli bir ilişkisi varmış, aşıkmış terkedilmiş, o dönemden sonra da o ruh haliyle çok kısa sürede evlenmiş. Zaten aile çok karşı çıkmış ama dinlememiş. Düğüne az zaman kala hamilelik durumu olmuş, zaten sonra hemen çocuk. Bu ruh halini de hep doğumdandır, lohusalıktandır diye söylemiş çevresi, yakınları. Sürekli ilaç kullanıyormuş, tedavi için destekliyormuş eşim fakat kadının çocukluğunda kendi annesi de dönem dönem bırakıp gitmiş. Baya sorunlu bir geçmişten geliyor. Yani bir şeyler düzelmemiş. Son bir kaç yıl eşime karşı şiddete varan tartışmalar olmuş, yumruk atıyormuş, kriz geçiriyormuş vs. Ki ben eşimden bunları öğrendiğimde sen bir şey yaptın mı dedim, asla yapmamış. Ben o dönem inanmadığım (ailem demişti çünkü boşanma şiddet ya da aldatma gibi şeylerdense bu iş olmaz diye) için bana geçmiş konuşmaları okuttu, kadın sürekli af diliyor, düzelicem diyor.

Eşim çok pişman, benimle ilgili değil kendiyle ilgili. Yani benimle tanışmayıp bekar kalsa da pişmanlık yaşayacaktı. Bir anlık depresyon, bunalım, yanlış düşünme daha kötü şeylere yol açtı diyor. Keşke yine o dönem evlenseydim ama en azından çocuğumun normal bir annesi olsaydı diyor, bir şekilde büyüyüne dek idare ederdim aynı evde diyor. O nedenle diyorum ya düşünmeden anlık kararlarla tanımadan evlilik de pat diye çocuk da yapılmaz.

Ben hiç evlenmedim mesela, annemleri eşimle tanıştırdığımda ilk soru işaretleri vardı, fakat ailem şu an bayılıyor eşime, annem özellikle. Onların da benim de güvenimi kazandı. Benim için de başta böyle birine bulaşmış olması bir sürü soru işareti yarattı, çok sorguladım. Çünkü söylediğim gibi eşimden yana şiddet, aldatma, kumar vs olsaydı şans vermezdim.
 
Bakın siz yine kendi deneyiminizi paylaşıyorsunuz. Bu anlattıklarının göre zaten karşıdaki anneyi haklı bulmak imkansız zaten. Kimse sadece anne ya da bana diye haklı olamaz. Anne olunca otomatik olarak aklı başında olgun davranan kişi olamaz.
Ama sizin hikayenizi karşılık eminin karşıda en az 5 tane avm babası bulunur. Bir araştırma yapılsa sizin eşiniz gibiler azınlıkta kalır. Demek istediğim bu benim.
Yoksa size aman da ne olursa olsun mahkumsunuz çocuğa bakacaksınız. Karşıdaki kadın ne yaparsa yapsın haklı falan diyen yoktur eminim.
Tabi ki çocuk yapmak için çok çok iyi düşünmek gerekiyor. Kendi sorumluluğumuz ayrı, karşıdaki kişi baba olabilecek biri mi, ola ki ben öldüm/kaldım çocuğa bakar mi? Günümüzde artık evlenirken ola ki ayrılırsam insan gibi ayrılabilir miyim karşındakinden diye düşünmek bile gerekiyor cinsiyetten bağımsız.
Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın

Haklısınız, bence bir söz var evlenirken ben bu adamla/kadınla düzgün boşanabilir miyim onu düşün diye. Şartlar canım cicimken herkes iyi, ama işler yolunda gitmediğinde gerçekten çok saçma manzaralarla karşılaşılıyor. Bir de çocuk maalesef, bizim durumumuzda olma şansı yok fakat organik bağ demek. Yani iki medeni insan statüsünde konuşabilmen gerek çünkü ortaksın, ve hep yüzyüze bakacaksın. Ben eşimle sevgiliyken, eşimin çocuğuyla bir zaman sonra arkadaş statüsünde tanıştım, ve ilişkimiz ciddiydi. Çocuk bunu annesine söylediğinde kıyamet koptu, o kadının olduğu yerde çocuğum olamaz oldu, göstermem mahkeme kararına uygun alırsına döndü. Ki ben o dönem o kadın benimle tanışsa tanışırdım bile, ki hadi diyelim her sevgilisiyle mi tanışacak, evlilik kararı aldık nişanlandık, onda da çocuğu alıp verirken küfür kıyamet hakaret etti bana, ağzımı açmamışken. Çocuk hepsine şahit oldu.
Biz bulaşmıyoruz artık, hiçbir şekilde, eşimin yakınlarından mecburen de olsa, bu konuları bilen kim varsa uzak durun diyor, çünkü en küçük bir şeyde eşimin başına iş açabilir. Avukatımız da uyardı. Mal paylaşımı davası vardı, onda da işler istediği gibi gitmedi, iyice çıldırdı. Yani eşim arada bir çocuğu, ayda bir kez, okulda görüyor, ben de gidiyorum bazen. Zaten seneye de temelli taşınmayı düşünüyoruz.

Boşanırken bunların hepsini düşünmek lazım. Zaten boşanmayı bu kadar takıntı haline getirecek kadınlar da boşanmasın, olan çocuğa oluyor.
 
Uzun süreli bir ilişkisi varmış, aşıkmış terkedilmiş, o dönemden sonra da o ruh haliyle çok kısa sürede evlenmiş. Zaten aile çok karşı çıkmış ama dinlememiş. Düğüne az zaman kala hamilelik durumu olmuş, zaten sonra hemen çocuk. Bu ruh halini de hep doğumdandır, lohusalıktandır diye söylemiş çevresi, yakınları. Sürekli ilaç kullanıyormuş, tedavi için destekliyormuş eşim fakat kadının çocukluğunda kendi annesi de dönem dönem bırakıp gitmiş. Baya sorunlu bir geçmişten geliyor. Yani bir şeyler düzelmemiş. Son bir kaç yıl eşime karşı şiddete varan tartışmalar olmuş, yumruk atıyormuş, kriz geçiriyormuş vs. Ki ben eşimden bunları öğrendiğimde sen bir şey yaptın mı dedim, asla yapmamış. Ben o dönem inanmadığım (ailem demişti çünkü boşanma şiddet ya da aldatma gibi şeylerdense bu iş olmaz diye) için bana geçmiş konuşmaları okuttu, kadın sürekli af diliyor, düzelicem diyor.

Eşim çok pişman, benimle ilgili değil kendiyle ilgili. Yani benimle tanışmayıp bekar kalsa da pişmanlık yaşayacaktı. Bir anlık depresyon, bunalım, yanlış düşünme daha kötü şeylere yol açtı diyor. Keşke yine o dönem evlenseydim ama en azından çocuğumun normal bir annesi olsaydı diyor, bir şekilde büyüyüne dek idare ederdim aynı evde diyor. O nedenle diyorum ya düşünmeden anlık kararlarla tanımadan evlilik de pat diye çocuk da yapılmaz.

Ben hiç evlenmedim mesela, annemleri eşimle tanıştırdığımda ilk soru işaretleri vardı, fakat ailem şu an bayılıyor eşime, annem özellikle. Onların da benim de güvenimi kazandı. Benim için de başta böyle birine bulaşmış olması bir sürü soru işareti yarattı, çok sorguladım. Çünkü söylediğim gibi eşimden yana şiddet, aldatma, kumar vs olsaydı şans vermezdim.
Bu saatten sonra umarım herkes psikolojisini toparlar ve mutlu olur. Özellikle çocuk.
 
Haklısınız, bence bir söz var evlenirken ben bu adamla/kadınla düzgün boşanabilir miyim onu düşün diye. Şartlar canım cicimken herkes iyi, ama işler yolunda gitmediğinde gerçekten çok saçma manzaralarla karşılaşılıyor. Bir de çocuk maalesef, bizim durumumuzda olma şansı yok fakat organik bağ demek. Yani iki medeni insan statüsünde konuşabilmen gerek çünkü ortaksın, ve hep yüzyüze bakacaksın. Ben eşimle sevgiliyken, eşimin çocuğuyla bir zaman sonra arkadaş statüsünde tanıştım, ve ilişkimiz ciddiydi. Çocuk bunu annesine söylediğinde kıyamet koptu, o kadının olduğu yerde çocuğum olamaz oldu, göstermem mahkeme kararına uygun alırsına döndü. Ki ben o dönem o kadın benimle tanışsa tanışırdım bile, ki hadi diyelim her sevgilisiyle mi tanışacak, evlilik kararı aldık nişanlandık, onda da çocuğu alıp verirken küfür kıyamet hakaret etti bana, ağzımı açmamışken. Çocuk hepsine şahit oldu.
Biz bulaşmıyoruz artık, hiçbir şekilde, eşimin yakınlarından mecburen de olsa, bu konuları bilen kim varsa uzak durun diyor, çünkü en küçük bir şeyde eşimin başına iş açabilir. Avukatımız da uyardı. Mal paylaşımı davası vardı, onda da işler istediği gibi gitmedi, iyice çıldırdı. Yani eşim arada bir çocuğu, ayda bir kez, okulda görüyor, ben de gidiyorum bazen. Zaten seneye de temelli taşınmayı düşünüyoruz.

Boşanırken bunların hepsini düşünmek lazım. Zaten boşanmayı bu kadar takıntı haline getirecek kadınlar da boşanmasın, olan çocuğa oluyor.
Halbuki doldurmasa çocuğu sizin güzel bir ilişkiniz olurdu çocukla dengeli bir şekilde. Yani düşünüyorum kesinlikle eşim benden sonra evlense çocuğum o insana saygı duymak zorunda kadın kötülük yapmadığı sürece zaten orada devreye girerim. Durduk yere sırf evlendi diye kötü olmam aksine iyi konuşurum çocuğumla yarın bir gün benim de hayatıma biri girebilir babası da onu doldurmamalı. İyiliğin olduğu yerde mutluluk olur her taraf için
 
Halbuki doldurmasa çocuğu sizin güzel bir ilişkiniz olurdu çocukla dengeli bir şekilde. Yani düşünüyorum kesinlikle eşim benden sonra evlense çocuğum o insana saygı duymak zorunda kadın kötülük yapmadığı sürece zaten orada devreye girerim. Durduk yere sırf evlendi diye kötü olmam aksine iyi konuşurum çocuğumla yarın bir gün benim de hayatıma biri girebilir babası da onu doldurmamalı. İyiliğin olduğu yerde mutluluk olur her taraf için
O tarz konuları pek düşünmeye vakti yoktu sanırım o ara eşimin ailesini arayıp "bir şeyler yapın, torununuz o kadın yüzünden boynu bükük kaldı, ayrılsalar ben barışır yeniden evlenirim, boşandığıma çok pişmanım" demekle meşguldu. Zamanında boşanma duruşmasına 20 gün kala eşimle barışmak istemiş, eve dön demiş eşim istememiş, arkadaş kalalım çocuk için böylesi daha sağlıklı demiş. Sonra zaten eşimin benimle tanışana dek ciddi bir ilişkisi olmamış, o dönemde de ara ara telefon kurcalamak kavga cıkarmak vs yapıyormuş, ama eşim zamanla atlatır diye düşünüyormuş. Hatta demiş hayatına birini al diye. Biz ilişkiye başladığımızda zaten pandemiydi, sosyal hayat yoktu, biz de sakladık yaklaşık 8-9 ay, yani gözüne fln sokmadık, zaten çocukla tanışma düşüncem yoktu, ilişki yeniydi. Ama ortak tanıdıklardan öğrenmiş, sonrası küfür kıyamet. Bir daha durulmadı kendisi.

Gördüğünüz gibi bu meseleler varken zaten çocuk çok geri planda kadın için. Diyorum ya herkes boşanmayı beceremiyor, hele de bir taraf istemiyorsa, hayatına devam ettiyse karşı taraf çok büyük bir darbe olarak algılıyor bunu. Boşanmış bir erkekle bir ilişki düşünen herkes bu açılardan da düşünsün. Hatta eski eşi varsa, tanışın, çocukla da tanışın, bakın size nasıl davranıyor, medeni mi saygılı mı ancak bunlardan emin olursanız ciddi düşünün. Ben eşime çok aşık olmasaydım yüzde 1 ine katlanmazdım bunların zamanında, ki evlilik düşünen insanlar değildik o da ben de.
 
güzel arkadaşım dediğine kesinlikle katılıyorum ama dediğim durum farklı yakından şahit olduğum ikisi de arkadaşım olduğu için biliyorum. daha doğrusu erkek arkadaşımdı eşi ondan dolayı arkadaşım oldu. kadın da çocuk fa adamı zerre sallamıyorlar. sadece para kaynağı.adam memur sırf huzur bozulmasın diye maaşının yarısını veriyor ek gideler hariç. eski eş tamamen huzur bozmak amaçlı yaptı. kızın da babasında kalmak gibi bi derdi yoktu yani.bi üye vardı ya lahanayla yapılan bi yemekti adı hatırlayamadım. o tarz insanlar da çok
Musakkak 🤣🤣🤣🤣
 
X