Cocuklariniza bagiriyor musunuz?

Evet bagirmamak gerektigini her anne baba biliyordur ama, malesef bazen sabir noktamizin tukendigi yerde bagirabiliyoruz. Cok yanlis evet, cocuk acisindan daha kotu evet ama iste dedigim gibi. Bazen istemeyerek de olsa sesimiz yukseliyor.
 
evde birinin otorite olması gerektiğine inanırım ve bence bu sadece anne olmalı.. anne kızsa, bağırsa dahi "anne" olduğu için ne korku salar, ne de restleşme olur.. ama baba öyle değil, bir çocuk babadan asla korkmamalı, tam aksine fikirlerine değer verip, değer gördüğünü hissetmeli.. evde otorite olan siz olun, babası daha çok tampon olsun, çocuğa da onu hissettirsin..
Galiba cozumu ben de boyle buldum
 
Merhabalar.Bes bucuk yillik evliyim 2.5 yasinda kizim var esimle ikimizde calisiyoruz.Kizim konuskan hareketli yerinde durmayan biri.Ben sabirli sakin herseyi yumusak uslupla halletmeye calisan bir anneyim.Dahasi kizim huzurlu sevgi dolu sicak bir yuvada buyusun istiyorum her anne gibi.Esimin ailesinde cocuklugunda bu hassasiyetler olmadigi icin esim benim aksime cabuk kizan sinirli sabirsiz biri.Ancak kizim babasina baba da kizina cok duskun birlikte oynarlar cok eglenirler aksam gulmekten evi inletiyorlardi.Kizim babasi isten gelince yanindan ayrilmaz yatarken masallar anlattirir birlikte konusurlar babasi gelmeden yemek yememize izin vermez babami bekliyelim der.Tam konuyu hatirlamiyorum aksam kizimla bir konuda anlasamadik mizmizlandi sesini yukseltti galiba bir istegini yapmadim.esim koridorda epey bir sesini yukseltti ve kizim sandalyenin altina kacti.saldalyeyi uzerinden aldim anne niye aldin ben buraya saklandim dedi.Buna uzuldum ben babami sevmiyorum anne dedi.sonra hadi gel babanin yanina gidelim dedim o benden once gitti babasindan ozurdilemis.baktim yine bunlar kakara kikere.Ben okurum arastiririm esime makaleler yazilar notlar gonderirim soyle yapalim boyle diye o da ilgilenir uygulamaya calisir.Ben kriz aninda kizimi karsima alip kizim su sebepten dolayi istedigini yapamayabilirim beni anla derim sariliriz sorunu cozeriz.ama esimin ani cikislari hosuma gitmiyor.esimin birimizden korksun gibi bir dusuncesi de var ben buna katilmiyorum kesinlikle.onunla bu konuyu gece yatarken konustum korku olmasin sana guvensin.saygi duydugu icin babasinin sozunu dinlesin korkudan degil dedim.birde ofke aninda cocuklarin negatif duygularinin bosalmasina musade etmemiz gerekiyor diye pedagogun yazisini okudum siz ne dusunuyorsunuz.sizin esleriniz ve sizler nasil davraniyorsunuz.hangi yontemleri kullaniyorsunuz neler yapabiliriz.ben bunlari okuyup faydalanmak esime de anlatmak isterim.hepinize tesekkur ederim okudugunuz icin.


Bende kızımın hatta artık kızlarım oldu 2. De katıldı aramıza onların sevgi, saygı ve sakinlik çerçevesinde büyümesi için elimden gelwni yapıyorum. Ama yeri geliyor artık sabrım kalmıyor ve sesimi yükselttiğim oluyor. Benimde büyük kızım 2.5 yaşında ve zor bi dönemden geçiyoruz hem iki yaş sendromu hem yeni kardeş sendromu çok zor. Ama yinede kuzum umduğumdan anlayışlı oluyor kimi zaman. Ama korkutmadım hiç şimdiye kadar sesimi yükseltirim ama onu sindiricek kadar değil. Ama eşim tam senin anlattığın gibi. Yani onlar bizim kadar sabırlı olamıyorlar. Aynı şekilde kızar sesini yükseltir ama kızım sürekli babamda babam babamda babam diye gezer. Bitanesidir babası. Bu böyle oluyor heralde. Her zaman naz anneye geçer babaya aşklarını sunarlar.
 
Birde su önemli noktayi unutuyoruz..hepimizin karakterleri farkli..insanlar birazda kendi karakter ve yetistirilis sekli ile cocuk buyuturler.
Oyle su kitabi okudum surda bu kisi soyle yap veya yapma dedi olayi biryere kadar geçerli..beslenme ve oyun konusunda yaparsiniz bunu da bazı davranislari tolere edip etmemek yine sizin karakter ve kisiliginizle baglantili oluyor.Eger sabirsiz ve cabuk sinirlenen bir yapınız varsa bir yere kadar bunu saklarsiniz.
Her anne baba birazda kendi dogrulari ile cocuk yetiştirir.
 
benım kaşlarımın yapısından dolayı sınırlı görünürüm devamlı kızım daha küçükken anne ben birşey yapmadım neden kızdın bana derdi , çok üzülürdüm oyle söylediği zaman ama elimden birşey gelmezdi , botoks için param yoktu çünkü ,

şimdi büyüdü kaşlarımın çatık oldugunu anlıyor artık , ben hiç çocuk dövmedim yiğenlerım ve kızım dahil , sanırım kaşlarımdan daha çok korkuyorlar:lülülü: , ben biraz daha disiplinli bir insanım , herşeyin belli bir saati vardır belli kurallar vardır ve bunlar asla degişmez, eşimde dahil buna evde herkes uyar ,

kızıma genede sesimi yükseltmeden konuşmaya çalışırım çünkü babamızda olabildiğince sakın ve sessiz bir adamdır ,
biz dayak yedik küçükken ama ben gerçekten şiddet olmadan çocuk yetiştirmekten yanayım , kızım 10 yaşında ve artık ozamanı gerçekten aştığımızı düşünüyorum .
 
Bende kızımın hatta artık kızlarım oldu 2. De katıldı aramıza onların sevgi, saygı ve sakinlik çerçevesinde büyümesi için elimden gelwni yapıyorum. Ama yeri geliyor artık sabrım kalmıyor ve sesimi yükselttiğim oluyor. Benimde büyük kızım 2.5 yaşında ve zor bi dönemden geçiyoruz hem iki yaş sendromu hem yeni kardeş sendromu çok zor. Ama yinede kuzum umduğumdan anlayışlı oluyor kimi zaman. Ama korkutmadım hiç şimdiye kadar sesimi yükseltirim ama onu sindiricek kadar değil. Ama eşim tam senin anlattığın gibi. Yani onlar bizim kadar sabırlı olamıyorlar. Aynı şekilde kızar sesini yükseltir ama kızım sürekli babamda babam babamda babam diye gezer. Bitanesidir babası. Bu böyle oluyor heralde. Her zaman naz anneye geçer babaya aşklarını sunarlar.
Aynen oyle.ama yeri geldi mi beni de korur kizim.epey oldu esimle hafif tartistik uzerinden az bir zaman gecti kizim babasina donmus baba anneme bir daha kizma sana kiziyorum bak dedi.
 
Birde su önemli noktayi unutuyoruz..hepimizin karakterleri farkli..insanlar birazda kendi karakter ve yetistirilis sekli ile cocuk buyuturler.
Oyle su kitabi okudum surda bu kisi soyle yap veya yapma dedi olayi biryere kadar geçerli..beslenme ve oyun konusunda yaparsiniz bunu da bazı davranislari tolere edip etmemek yine sizin karakter ve kisiliginizle baglantili oluyor.Eger sabirsiz ve cabuk sinirlenen bir yapınız varsa bir yere kadar bunu saklarsiniz.
Her anne baba birazda kendi dogrulari ile cocuk yetiştirir.
Evet
Bende kızımın hatta artık kızlarım oldu 2. De katıldı aramıza onların sevgi, saygı ve sakinlik çerçevesinde büyümesi için elimden gelwni yapıyorum. Ama yeri geliyor artık sabrım kalmıyor ve sesimi yükselttiğim oluyor. Benimde büyük kızım 2.5 yaşında ve zor bi dönemden geçiyoruz hem iki yaş sendromu hem yeni kardeş sendromu çok zor. Ama yinede kuzum umduğumdan anlayışlı oluyor kimi zaman. Ama korkutmadım hiç şimdiye kadar sesimi yükseltirim ama onu sindiricek kadar değil. Ama eşim tam senin anlattığın gibi. Yani onlar bizim kadar sabırlı olamıyorlar. Aynı şekilde kızar sesini yükseltir ama kızım sürekli babamda babam babamda babam diye gezer. Bitanesidir babası. Bu böyle oluyor heralde. Her zaman naz anneye geçer babaya aşklarını sunarlar.
Benim ve esimin buyudugu aileler farkli esim kavga gurultu ortaminda buyumus annesinden dayakta cok yemis halbuki yaramaz bir cocuk bile degilmis.kizimin huysuzluklarina sanirim bundan sabri yok.benim babam bana el kaldirmamistir hatta sesini bile yukseltmemistir babama saygim da var sevgimde.korkutmak asla cozum degil.
 
evde birinin otorite olması gerektiğine inanırım ve bence bu sadece anne olmalı.. anne kızsa, bağırsa dahi "anne" olduğu için ne korku salar, ne de restleşme olur.. ama baba öyle değil, bir çocuk babadan asla korkmamalı, tam aksine fikirlerine değer verip, değer gördüğünü hissetmeli.. evde otorite olan siz olun, babası daha çok tampon olsun, çocuğa da onu hissettirsin..
Bende tam tersini düşünüyorum acaba yanlış mı yapıyorum office yani şöyle ki iki yavrum var ellerinden öper biri kiz 5 yaşında diğeri erkek 18 aylik kızımla iletişimimiz çok sağlam şükürler olsun oğlum daha küçük ama sürekli ben8nle muhatap olduğu için kizim beb birşey dedigimde dinlemiyor bazen babasıyla iliskileride çok güçlü çok düşkündür esimde çok şükür sağduyulu sakin bir adam fark ettim ki babadan biraz çekiniyor yani evde rahat sıkıntı yok ama yine de bir kriz durumu olduğunda eşim oturup konuşunca daha çabuk ikna oluyor yanlış mı yapıyorum bilemedim simdi
 
Cocuklarin babalari ile iliskilerinin cok onemli olduguna inanarim. Nerede sorunlu bir birey gorsem, kesinlikle babasi ile ciddi iletisim kopuklugu yasayan bireylerdi. O yuzden cocuga bagiracak biri varsa bile bu baba olmasin, hatta hic bagirmayin ama kurallari koyun. Sizin evinizde sizin kurallariniz gectigini ogrensin, Kurallari izlemeyi ogrensin ki , toplumsal yasamda uyum problemi yasamasin. Ama bagirmayin cunku sesi cok cikanin, cirtlak olanin hakli oldugunu asilarsiniz cocugunuza!
 
Bende tam tersini düşünüyorum acaba yanlış mı yapıyorum office yani şöyle ki iki yavrum var ellerinden öper biri kiz 5 yaşında diğeri erkek 18 aylik kızımla iletişimimiz çok sağlam şükürler olsun oğlum daha küçük ama sürekli ben8nle muhatap olduğu için kizim beb birşey dedigimde dinlemiyor bazen babasıyla iliskileride çok güçlü çok düşkündür esimde çok şükür sağduyulu sakin bir adam fark ettim ki babadan biraz çekiniyor yani evde rahat sıkıntı yok ama yine de bir kriz durumu olduğunda eşim oturup konuşunca daha çabuk ikna oluyor yanlış mı yapıyorum bilemedim simdi
Biz de kriz durumunu ben cozmek zorunda kaliyorum esim kizarak yapiyor bunu ona firsat vermeden ben usteleniyorum bu beni de yipratiyor esiniz bunu sakin bir sekilde net ve kararli yapiyorsa sorun yok bana gore
 
Cocuklarin babalari ile iliskilerinin cok onemli olduguna inanarim. Nerede sorunlu bir birey gorsem, kesinlikle babasi ile ciddi iletisim kopuklugu yasayan bireylerdi. O yuzden cocuga bagiracak biri varsa bile bu baba olmasin, hatta hic bagirmayin ama kurallari koyun. Sizin evinizde sizin kurallariniz gectigini ogrensin, Kurallari izlemeyi ogrensin ki , toplumsal yasamda uyum problemi yasamasin. Ama bagirmayin cunku sesi cok cikanin, cirtlak olanin hakli oldugunu asilarsiniz cocugunuza!
Katiliyorum kizim bile dediginin olmasi icin bagirma yontemini de kullanmaya basladi halbuki sakin soz dinleyen bir cocuktu.esime donup bunlari senden ogreniyor iste dedim.
 
Her ev ayni galiba.. anladimki bi kez daha babalar daha sabirsiz.. arada olabiliyo.. her tepkiyi goruyolar hayat toz pembe degilki.. abarti olmadigi surece azicik ses yukseltmede birsey yok. Olmasa iyi ama oluyor
 
Her ev ayni galiba.. anladimki bi kez daha babalar daha sabirsiz.. arada olabiliyo.. her tepkiyi goruyolar hayat toz pembe degilki.. abarti olmadigi surece azicik ses yukseltmede birsey yok. Olmasa iyi ama oluyor
Yine bir kriz aninda demistim ben kizimin psikoljisi ruh sagligi benim icin herseyden onemli zarar gordugunu dusundugum an evliligimiz baska bir boyuta girer diye resti cekmistim.bazen abartiyor cikislari.
 
Geçen gün okuduğum bir kitaptan alıntıda çocukların öfke nöbeti, tutturma, ısrarla ağlama dediğimiz anları aslında kötü bir şey değil, çocuğun biriken negatif enerjiyi boşalttığını yazıyordu. Bunu sizin yanınızda yapması da size olan güvenini gösterirmiş..
 
Bende oglumun gelisimi icin elimden geleni yapmaya calisiyorum kitaplar okuyorum tv izlettirmiyorum beraber oyun oynuyoruz ama bu aralar bazn dayanamayip kiziyorum sonra nasil boyle kizdim diye oturup agliyorum.
 
Maalesef arada bende sesimi yükseltebiliyorum... Oglum 2,5 yaşında..
Ama şunu farkettim benim sesim yükseldiği zamanlar onun tepkisi daha hırcın oluyor, o yüzden frenlemeye çalışıyorum.. Bende çocuk yetiştirme ile ilgili çok okuyorum, ama şu bir gerçek annelik tamamen içgüdüsel birşey, Şahsını rendice edecek yada şiddet uygulanmadıgı sürece sıkıı bir sarılma ile herşey yoluna giriyorr... Ufak tefek hatalarımız olacak, oluyor da önemli olan sınırları aşmamak..
Babalar bu konu da bizim kadar düşünceli değil maalesef, eşim bir seferindee bana sesini çok yükselttiğinde oglum kapıyı kapatmış dı yüzüne.. Eşimle dikkat etmeye çalışıyoruz, toplumsal olarak dikkat etmemiz gerekiyor, gerçekten çok önemli bir konu..
 
Merhabalar.Bes bucuk yillik evliyim 2.5 yasinda kizim var esimle ikimizde calisiyoruz.Kizim konuskan hareketli yerinde durmayan biri.Ben sabirli sakin herseyi yumusak uslupla halletmeye calisan bir anneyim.Dahasi kizim huzurlu sevgi dolu sicak bir yuvada buyusun istiyorum her anne gibi.Esimin ailesinde cocuklugunda bu hassasiyetler olmadigi icin esim benim aksime cabuk kizan sinirli sabirsiz biri.Ancak kizim babasina baba da kizina cok duskun birlikte oynarlar cok eglenirler aksam gulmekten evi inletiyorlardi.Kizim babasi isten gelince yanindan ayrilmaz yatarken masallar anlattirir birlikte konusurlar babasi gelmeden yemek yememize izin vermez babami bekliyelim der.Tam konuyu hatirlamiyorum aksam kizimla bir konuda anlasamadik mizmizlandi sesini yukseltti galiba bir istegini yapmadim.esim koridorda epey bir sesini yukseltti ve kizim sandalyenin altina kacti.saldalyeyi uzerinden aldim anne niye aldin ben buraya saklandim dedi.Buna uzuldum ben babami sevmiyorum anne dedi.sonra hadi gel babanin yanina gidelim dedim o benden once gitti babasindan ozurdilemis.baktim yine bunlar kakara kikere.Ben okurum arastiririm esime makaleler yazilar notlar gonderirim soyle yapalim boyle diye o da ilgilenir uygulamaya calisir.Ben kriz aninda kizimi karsima alip kizim su sebepten dolayi istedigini yapamayabilirim beni anla derim sariliriz sorunu cozeriz.ama esimin ani cikislari hosuma gitmiyor.esimin birimizden korksun gibi bir dusuncesi de var ben buna katilmiyorum kesinlikle.onunla bu konuyu gece yatarken konustum korku olmasin sana guvensin.saygi duydugu icin babasinin sozunu dinlesin korkudan degil dedim.birde ofke aninda cocuklarin negatif duygularinin bosalmasina musade etmemiz gerekiyor diye pedagogun yazisini okudum siz ne dusunuyorsunuz.sizin esleriniz ve sizler nasil davraniyorsunuz.hangi yontemleri kullaniyorsunuz neler yapabiliriz.ben bunlari okuyup faydalanmak esime de anlatmak isterim.hepinize tesekkur ederim okudugunuz icin.

Çocuğum yok
Eğitimci de değilim
Ancak 40 yaşında biri olarak çocuk eğitiminin ve psikolojisinin günümüzde çok ağır hasarlar aldığını düşünüyorum
Çocuk psikolojisi diye diye çocukları şirazeden çıkarttık
Her şeye cevap veren, saygıyı bilmeyen, hakkını aramayı çemkirmek zanneden bir nesil çıktı ortaya
Hayatın içinde öfkede var, bağırma da var, kavga da var tabi ki üç öğün olsun demiyoruz ama bunları da öğrenecek çocuk ve ben çekindikleri biri olması taraftarıyım, bunun ergenliği var, bu çocuğu dışarı salması var, var oğlu var , tabi ki babasından tirtir titrememeli onunla iletişim kurabilmeli ama baba sesini yükselttiğinde ya da anne bir şeye tepki verdiğinde durmayı bilmeli çocuk, bu benim annem-babam kavramı olmalı, çocukla arkadaş olmaya inanmıyorum ben, anne annedir, baba da babadır. 4 tane yeğenim var bu psikoloji modası yüzünden ikisininde annesi depresyona girmek üzere çünkü karşılarında büyüdükçe kontrol edemedikleri çocuklar var, demem o ki meseleyi abartmayın, babasıdır bağırmış bu çocuğunuza kötülükte değildir tabi ki altını çiziyorum bu dediklerim abartma olmadan olmalı
 
X