Cocuklariniza bagiriyor musunuz?

Hayatinanlamisensin

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
16 Mart 2016
6.437
7.713
Merhabalar.Bes bucuk yillik evliyim 2.5 yasinda kizim var esimle ikimizde calisiyoruz.Kizim konuskan hareketli yerinde durmayan biri.Ben sabirli sakin herseyi yumusak uslupla halletmeye calisan bir anneyim.Dahasi kizim huzurlu sevgi dolu sicak bir yuvada buyusun istiyorum her anne gibi.Esimin ailesinde cocuklugunda bu hassasiyetler olmadigi icin esim benim aksime cabuk kizan sinirli sabirsiz biri.Ancak kizim babasina baba da kizina cok duskun birlikte oynarlar cok eglenirler aksam gulmekten evi inletiyorlardi.Kizim babasi isten gelince yanindan ayrilmaz yatarken masallar anlattirir birlikte konusurlar babasi gelmeden yemek yememize izin vermez babami bekliyelim der.Tam konuyu hatirlamiyorum aksam kizimla bir konuda anlasamadik mizmizlandi sesini yukseltti galiba bir istegini yapmadim.esim koridorda epey bir sesini yukseltti ve kizim sandalyenin altina kacti.saldalyeyi uzerinden aldim anne niye aldin ben buraya saklandim dedi.Buna uzuldum ben babami sevmiyorum anne dedi.sonra hadi gel babanin yanina gidelim dedim o benden once gitti babasindan ozurdilemis.baktim yine bunlar kakara kikere.Ben okurum arastiririm esime makaleler yazilar notlar gonderirim soyle yapalim boyle diye o da ilgilenir uygulamaya calisir.Ben kriz aninda kizimi karsima alip kizim su sebepten dolayi istedigini yapamayabilirim beni anla derim sariliriz sorunu cozeriz.ama esimin ani cikislari hosuma gitmiyor.esimin birimizden korksun gibi bir dusuncesi de var ben buna katilmiyorum kesinlikle.onunla bu konuyu gece yatarken konustum korku olmasin sana guvensin.saygi duydugu icin babasinin sozunu dinlesin korkudan degil dedim.birde ofke aninda cocuklarin negatif duygularinin bosalmasina musade etmemiz gerekiyor diye pedagogun yazisini okudum siz ne dusunuyorsunuz.sizin esleriniz ve sizler nasil davraniyorsunuz.hangi yontemleri kullaniyorsunuz neler yapabiliriz.ben bunlari okuyup faydalanmak esime de anlatmak isterim.hepinize tesekkur ederim okudugunuz icin.
 
Ne yapın edin eşinizi bu huyundan döndürün, ailede işler iyi polis kötü polisle yürümez. Korku ile hiç olmaz...
Benim de babam sizin gibi anlayisli, 'hayır' yerine 'sen bilirsin kizim' diyen, sakin, guleryuzlu birisi. Annemse ailenin kötü polisi,kaş karartani. Cocukluğumuzdan beri birseye izin verilmeyecekse o izin vermedi, çocuklara bagirilacaksa o bağırdı, kötü karneye o sinirlendi vs vs...
Sonuç?
Ablam da ben de otuzumuza yaklaştık, biriyle yakın arkadaş olduk birinden hayatımızın her ayrıntısını sakladık, el gibiyiz.
Sizce hangisi daha güzel?
Annemin en başta kötü polis rolünü aldığı için mutsuz olduğunu çokça zaman görebiliyorum. Bence eşinizin de ileride pişman olmaması için kendisini torpulemesi gerekiyor.
Kız çocuklarının kalbi hiç olmadık zamanda kirilabiliyor ve ne kadar büyürse büyüsün o kırgınlık içinde kalabiliyor. Umarım sizde de böyle olmaz...
 
Merhaba. Hatice Kübra Tongarin "Bagirmayan anneler" kitabi var. Bu konuda cok güzel. Esim benden daha sabirli bir insan. Hic sesini yükseltmez. Bende elimden geldigi kadar sabretmeye calisirim.Bizde insaniz. Yorgun veya stresli oldugun zamanlarda sabir daha cabuk tükeniyor. Ama yinede ogluma bagirmam. Bir sekilde ilgisini ceken birseye yönlendiririm. O zaman icin kendimde sakinlesirim. Büyüklerimizin yetistirme "yöntemleri" daha farkliydi. Haliyle insan bazen ister istemez cocukken kendisine uygulanan yönteme yönelir. Bazilarinda bu bagirmak,hatta siddet uygulamaya kadar gidebilir. Ben en cok buna dikkat ederim mesela. Bana yengem gecenlerde oglum icin "böyle cocuklari eskiden döverlerdi" dedi. Oglum da cok hareketli,neseli ve güleryüzlü bir cocuk sükür. "Bende iyiki eskiden kalmis öyle seyler dedim". Bu konularda bende kendimi gelisrirmeye calisirim hep. Insallah iyi birer anne ve baba olabilmek icin.
 
Ne yapın edin eşinizi bu huyundan döndürün, ailede işler iyi polis kötü polisle yürümez. Korku ile hiç olmaz...
Benim de babam sizin gibi anlayisli, 'hayır' yerine 'sen bilirsin kizim' diyen, sakin, guleryuzlu birisi. Annemse ailenin kötü polisi,kaş karartani. Cocukluğumuzdan beri birseye izin verilmeyecekse o izin vermedi, çocuklara bagirilacaksa o bağırdı, kötü karneye o sinirlendi vs vs...
Sonuç?
Ablam da ben de otuzumuza yaklaştık, biriyle yakın arkadaş olduk birinden hayatımızın her ayrıntısını sakladık, el gibiyiz.
Sizce hangisi daha güzel?
Annemin en başta kötü polis rolünü aldığı için mutsuz olduğunu çokça zaman görebiliyorum. Bence eşinizin de ileride pişman olmaması için kendisini torpulemesi gerekiyor.
Kız çocuklarının kalbi hiç olmadık zamanda kirilabiliyor ve ne kadar büyürse büyüsün o kırgınlık içinde kalabiliyor. Umarım sizde de böyle olmaz...
Cok haklisiniz.esim eskiye oranla cok degisti anlatilanlara yeniliklere acik ben boyleyim kabul edin demez bagirdiktan sonra pisman olmus baktim sariliyor opuyor vicdan yapiyor
 
Birimizden korksun çok yanlış. Çocuk sevgi ve güvenle bağlanmalı sizlere. Kırktuğu kişiden bi zaman sonra soğuycak ve araya bi mesafe koyucak.

Bende bazen sesimi yükseltebiliyodum ama onu törpüledim çok şükür. Zaten çocuk o terbiyeyi aldıktan sonra öfke patlaması yaşasa bile hemen toparlıyo kendini. Mesela öyle anlarda ben sakin kalıyorum oğlum da sakinleşiyo hemen ve 5 dakika sonra yanıma geliyo. Annecim çok üzüldüm bi sıkıntın varsa konuşup çözelim diyorum. Özür dilerim annecim bazen böyle oluyo aslında sana kızmadım ben diyo. Genelde bi şey başaramadığında yapardı bunu. Annem bazen başarılı olursun bazen olamazsın ama biz seni her türlü çok seviyoruz canımızsın sen bizim diye diye artık o sorunu da aştık çok şükür.. İnanın tatlı dil ve şefkat çocukların en ihtiyaç duyduğu şey. Aranızdaki ilişki bu şekilde şekillenirse çocuk sizi çok sever ve malum insan da sevdiğini dinler..
 
evde birinin otorite olması gerektiğine inanırım ve bence bu sadece anne olmalı.. anne kızsa, bağırsa dahi "anne" olduğu için ne korku salar, ne de restleşme olur.. ama baba öyle değil, bir çocuk babadan asla korkmamalı, tam aksine fikirlerine değer verip, değer gördüğünü hissetmeli.. evde otorite olan siz olun, babası daha çok tampon olsun, çocuğa da onu hissettirsin..
 
Merhaba. Hatice Kübra Tongarin "Bagirmayan anneler" kitabi var. Bu konuda cok güzel. Esim benden daha sabirli bir insan. Hic sesini yükseltmez. Bende elimden geldigi kadar sabretmeye calisirim.Bizde insaniz. Yorgun veya stresli oldugun zamanlarda sabir daha cabuk tükeniyor. Ama yinede ogluma bagirmam. Bir sekilde ilgisini ceken birseye yönlendiririm. O zaman icin kendimde sakinlesirim. Büyüklerimizin yetistirme "yöntemleri" daha farkliydi. Haliyle insan bazen ister istemez cocukken kendisine uygulanan yönteme yönelir. Bazilarinda bu bagirmak,hatta siddet uygulamaya kadar gidebilir. Ben en cok buna dikkat ederim mesela. Bana yengem gecenlerde oglum icin "böyle cocuklari eskiden döverlerdi" dedi. Oglum da cok hareketli,neseli ve güleryüzlü bir cocuk sükür. "Bende iyiki eskiden kalmis öyle seyler dedim". Bu konularda bende kendimi gelisrirmeye calisirim hep. Insallah iyi birer anne ve baba olabilmek icin.
Tabiki eskide kaldi.gecende sosyal hizmetler uzmani seminerde cocuklara sunu yap bunu yap diye nasihat vermeyin bosuna dedi eski usullerle cocuk yetistirmeyin.tohum atma yontemini kullanin dedi bir de ornek olma meselesi.
 
Bağırmıyorum,babasıda ekstra dikkat ediyor.
Tabiki saçımı başımı yolacak raddeye geldim dönem dönem ama bağırıpta vicdan azabı çekeceğime ortamdan uzaklaşıyorum.
Sakinleşince konuşuyorum.
Kolay değil yıpranıyoruz her türlü ama korkuyla eğitim verilmez.
Korkarsa ne olur ,en basitinden korktuğu,kötü olduğunu düşündüğü konuları bile size anlatmaz kızarsınız diye.
Böyle böyle iletişim kopar aranızda ister istemez.
Ve kimse bunu istemez.
Tabiki sınırlarımız var,her istediğini yapmayız,her istediğini almayız kızımın ama konuşarak çözeriz. Kriz anında çözemesek te sakinleşince konuşur hallederiz.
 
Birimizden korksun çok yanlış. Çocuk sevgi ve güvenle bağlanmalı sizlere. Kırktuğu kişiden bi zaman sonra soğuycak ve araya bi mesafe koyucak.

Bende bazen sesimi yükseltebiliyodum ama onu törpüledim çok şükür. Zaten çocuk o terbiyeyi aldıktan sonra öfke patlaması yaşasa bile hemen toparlıyo kendini. Mesela öyle anlarda ben sakin kalıyorum oğlum da sakinleşiyo hemen ve 5 dakika sonra yanıma geliyo. Annecim çok üzüldüm bi sıkıntın varsa konuşup çözelim diyorum. Özür dilerim annecim bazen böyle oluyo aslında sana kızmadım ben diyo. Genelde bi şey başaramadığında yapardı bunu. Annem bazen başarılı olursun bazen olamazsın ama biz seni her türlü çok seviyoruz canımızsın sen bizim diye diye artık o sorunu da aştık çok şükür.. İnanın tatlı dil ve şefkat çocukların en ihtiyaç duyduğu şey. Aranızdaki ilişki bu şekilde şekillenirse çocuk sizi çok sever ve malum insan da sevdiğini dinler..
Aynen.bazen ufak bir puruz icin bile ozur dilerim anne diyor.hayir ozur dilenecek birsey yapmadin diyorum.tatli dil ve yumusak uslup bence de cozumu.
 
Merhabalar.Bes bucuk yillik evliyim 2.5 yasinda kizim var esimle ikimizde calisiyoruz.Kizim konuskan hareketli yerinde durmayan biri.Ben sabirli sakin herseyi yumusak uslupla halletmeye calisan bir anneyim.Dahasi kizim huzurlu sevgi dolu sicak bir yuvada buyusun istiyorum her anne gibi.Esimin ailesinde cocuklugunda bu hassasiyetler olmadigi icin esim benim aksime cabuk kizan sinirli sabirsiz biri.Ancak kizim babasina baba da kizina cok duskun birlikte oynarlar cok eglenirler aksam gulmekten evi inletiyorlardi.Kizim babasi isten gelince yanindan ayrilmaz yatarken masallar anlattirir birlikte konusurlar babasi gelmeden yemek yememize izin vermez babami bekliyelim der.Tam konuyu hatirlamiyorum aksam kizimla bir konuda anlasamadik mizmizlandi sesini yukseltti galiba bir istegini yapmadim.esim koridorda epey bir sesini yukseltti ve kizim sandalyenin altina kacti.saldalyeyi uzerinden aldim anne niye aldin ben buraya saklandim dedi.Buna uzuldum ben babami sevmiyorum anne dedi.sonra hadi gel babanin yanina gidelim dedim o benden once gitti babasindan ozurdilemis.baktim yine bunlar kakara kikere.Ben okurum arastiririm esime makaleler yazilar notlar gonderirim soyle yapalim boyle diye o da ilgilenir uygulamaya calisir.Ben kriz aninda kizimi karsima alip kizim su sebepten dolayi istedigini yapamayabilirim beni anla derim sariliriz sorunu cozeriz.ama esimin ani cikislari hosuma gitmiyor.esimin birimizden korksun gibi bir dusuncesi de var ben buna katilmiyorum kesinlikle.onunla bu konuyu gece yatarken konustum korku olmasin sana guvensin.saygi duydugu icin babasinin sozunu dinlesin korkudan degil dedim.birde ofke aninda cocuklarin negatif duygularinin bosalmasina musade etmemiz gerekiyor diye pedagogun yazisini okudum siz ne dusunuyorsunuz.sizin esleriniz ve sizler nasil davraniyorsunuz.hangi yontemleri kullaniyorsunuz neler yapabiliriz.ben bunlari okuyup faydalanmak esime de anlatmak isterim.hepinize tesekkur ederim okudugunuz icin.

Kendi çocukluğumu düşünüyorum.. annemden babamdan ne dayaklar Yedim :KK70: yaramazdım duvarlar ağaçlar üstünde gezerdim sürekli kıyafet yırtardım. İlla alınacak diye ısrar ederdim bi şeylere. Tek çocuk değilim sonuçta evde başka kardeşler de var. E anne baba bu.. o zamanlar işler böyle yürürdü annem terliği atardı babam tokatı patlatırdı yine anne baba diye ağlardık. Şimdilik çocuklara hayır bile dense küfür gibi algılanıyo :/ dayak da kötü elbet ama arasını bulamadık galiba bu işn
 
Bizdede yumuşak olan taraf eşimdir ama yinede oyle bir otorite sagladi ki çocuklar ondan biraz cekinirler..nerdeyse hic sesini yukseltmez ama konusurken ciddi ve nettir..
Bense deli anne kivaminda bazen asiri koruyucu bazen hassas bazende sinirli..
Cocuklarimin ikiside simdi genç oldular.Bazen cok kizdigim durumlar olsada kendimi tutmak zorunda kaliyorum..gururlari kirilirsa tamiri mumkun olmaz cunku.Kizdigimda soylenirim ama sesimi yukseltmem..ama kucuk oldugu zamanlarda cok sinirlendigimde bagirdigim oldu..bence bunu yapmayan anne cok azdir.Sabir bazen bitebiliyor.
 
birimizden korksun olayı çok yanlış ama birinin otorite olası gerekiyor. sonuçta arkadaş değil anne babasınız. öyle babamı sevmiyorum laflarına vs de takılmayın yani. her çocuk söyler bunları. ben çok kafaya takılacak bi mesele göremedim.
Babami sevmiyorum lafina degil de sandalyenin altina korkup saklanmasina uzuldum.
 
evde birinin otorite olması gerektiğine inanırım ve bence bu sadece anne olmalı.. anne kızsa, bağırsa dahi "anne" olduğu için ne korku salar, ne de restleşme olur.. ama baba öyle değil, bir çocuk babadan asla korkmamalı, tam aksine fikirlerine değer verip, değer gördüğünü hissetmeli.. evde otorite olan siz olun, babası daha çok tampon olsun, çocuğa da onu hissettirsin..
bizim evde aynen böyleydi annem kızınca babamın arkasına saklanırdık biz:)
 
X