Çocuklarının arası 12 yaş olanlar yardım

sess_s .!.:

Şimdi ben de 11 yaşında bir tek çocuk annesi olarak biraz anlayabiliyorum kızınızı. Tekliğe alışmak başka bir şey. Tek olmayı bırakıp, anneni ve hayatı paylaşmayı öğrenmek başka bir şey.

farklı psikolojiler yani. Küçükken Kardeşiyle büyümüş birinin bunu anlayabileceğini düşünemiyorum. Çünkü ben de kardeşlerimle büyüdüğüm için, oğlumun durumunda olmadığımı biliyorum.

ne kadar büyük olsa da, acemilik çekecektir, siz de öyle. Sonuçta tam bir yetişkin hayatından, sıfırdan bebekliğe döndünüz. Kızınızda kıskançlık olacaktır. Biraz hırçınlaşacaktır.

oğlum erken ergenlik dönemlerinde, bir atar giderde. Ben daha çok erkek çocuklarında oluyor sanıyordum ama kızlarda da yaşanıyor demek ki bu durum.

çok kardeşli olanlar kardeşleriyle çok da kavga ettiklerini hatırlarlar. Anne de gelir kavgayı bitirir filan. Bizde kardeş olmayınca, çocuktaki o karşı çıkma ve kavga etme isteği anneye yöneliyor. Annenin rolü biraz karışıyor. Çocuk o kavgayı anneyle yapıyor.

çözüm olarak ne olur profesyonel gözle söyleyemem ama ancak sevgiyle çözebileceğinizi düşünüyorum. Eşiniz bebekle ilgilenirken, kızınızla ayrı zaman geçirin. Annesinin yalnızca kardeşine ayrılmış olduğunu düşünüp uzaklaşmasın.

pedagoglaron kardeş kıskançlığıyla ilgili videolarını izleyip yöntem geliştirmeye çalışın. En azından bir nebze anlayın psikolojisini. Ergenlikle ilgili videolar da izleyin ki, bebek bakımıyla beraber diğer bir gündeminiz de evinizde artık erken ergenlik döneminde olan bir kızınız. Onun da ihtiyaç ve istekleri


Ona küçük görevler berin kardeşiyle ilgili. Onu da sürecin bir parçası haline getirin. ve o sırada siz de işlerinizi yapıp, kızınıza ayrı zaman ayırabilin. Yatırırken ona kitap okumak gibi.

kardeşi şu anda çok küçük olduğu için bağ kuramayabilir hemen ama 8-9 aylık oyun bebeği olmaya başladığında çok da sevmeye başlayacaktır. Biraz zaman tanıyın.

eşiniz de yardımcı oldun size bu süreçte. Hem kızınız, hem bebekle ilgili. Biz de benle kavga etse de, babanın sözünü dinliyor. Bu da babanın bir otorite, annenin şımarılacak alan olarak görülmesi. Annesine şımarsın biraz da çocuk ama şımarabileceği alanla saygısızlığı ayırt etmeyi de öğrenecekler.

çok büyütmeyin lütfen gözünüzde. Üçünüze de biraz zaman tanıyın. Alışacaksınız. Üzülmeyin. Siz de biliyorsunuz ki, bebeğin ilk ayları en zor zamanları.

Çok Sevdiğinizi hissettirin. Bir müddet sonra o da çok keyif alacaktır yardımcı olmaktan. Hiç kavga edilmeyen ama hiç de sevilmeyen ilişkiler ve. Ama sevgiyi verdiğinizde, en büyük kavgalardan sonra yine can ciğer kuzu sarması olabiliyoruz.

Genişletmek için tıkla...

shannon .!.:

Merhaba yeni anne oldum ilk kızım 12 yaşında ve ben adapte olmaya çalışıyorum.ama olamıyorum.büyük kızım tek çocuk el bebek Gül bebek büyüdü bu yaşa kadar.Şimdi tepetaklak olduk.hala ayağına bekliyor herşeyi,kucağımda devamlı minik bir bebek,hiç bir şeyden memnun olmayan büyük kızım.Ve kendini unutan ben.Bitecek mi bu günler çok zorlanıyorum,hiç bir şeye yetişemiyorum büyüğüne haksızlık ettiğimi düşünüyorum onunla vakit geçiremiyorum.Zaten ergenliğe girdiğinden beri çok değişti artık hiç anlaşamıyoruz.Bir yandan dünya tatlısı ama bir o kadar da zor bir bebek.İki arada bir derede herkesin gönlünü yapmaya uğraşıyorum ama sonuç tabiki koca bir sıfır.3 ayda çok yaşlandım.benim durumumda olan ya da daha önce yaşamış olan var mı yardım istiyorum,fikir istiyorum.Allahın gücüne gitmesin çok şükrediyorum ikisi de sağlıklı ama ben ikisi arasında denge kuramıyorum.Biri çok büyük diğeri çok küçük.Büyüğüne kızdım bağırdım bugün,şu anda çok vicdan azabı çekiyorum çünkü o da çocuk .belki şu anda bana ihtiyacı çok fazla,ama ben ya uykusuzum,ya bebek emziriyorum,ya alt değiştiriyorum.Küçüğe zaten kızamıyorum çünkü devamlı gözümün içine bakıyor.İki arada bir derede kaldım,kendimi unuttum.hem mental açıdan hem bedenen çok yorgunum.Eşim yardım etmeye çalışıyor elinden geldiğince ama tüm gün işte.allahtan pandemi var çok fazla gelen giden olmuyor çünkü ne temizlik ne yemek zar zor yetiştiriyoruz eşimle.büyük kızım odasından çıkmıyor hiç neredeyse zaten canlı dersleri var sürekli.Çok mutsuzum.

Genişletmek için tıkla...

shannon .!.:

Merhaba yeni anne oldum ilk kızım 12 yaşında ve ben adapte olmaya çalışıyorum.ama olamıyorum.büyük kızım tek çocuk el bebek Gül bebek büyüdü bu yaşa kadar.Şimdi tepetaklak olduk.hala ayağına bekliyor herşeyi,kucağımda devamlı minik bir bebek,hiç bir şeyden memnun olmayan büyük kızım.Ve kendini unutan ben.Bitecek mi bu günler çok zorlanıyorum,hiç bir şeye yetişemiyorum büyüğüne haksızlık ettiğimi düşünüyorum onunla vakit geçiremiyorum.Zaten ergenliğe girdiğinden beri çok değişti artık hiç anlaşamıyoruz.Bir yandan dünya tatlısı ama bir o kadar da zor bir bebek.İki arada bir derede herkesin gönlünü yapmaya uğraşıyorum ama sonuç tabiki koca bir sıfır.3 ayda çok yaşlandım.benim durumumda olan ya da daha önce yaşamış olan var mı yardım istiyorum,fikir istiyorum.Allahın gücüne gitmesin çok şükrediyorum ikisi de sağlıklı ama ben ikisi arasında denge kuramıyorum.Biri çok büyük diğeri çok küçük.Büyüğüne kızdım bağırdım bugün,şu anda çok vicdan azabı çekiyorum çünkü o da çocuk .belki şu anda bana ihtiyacı çok fazla,ama ben ya uykusuzum,ya bebek emziriyorum,ya alt değiştiriyorum.Küçüğe zaten kızamıyorum çünkü devamlı gözümün içine bakıyor.İki arada bir derede kaldım,kendimi unuttum.hem mental açıdan hem bedenen çok yorgunum.Eşim yardım etmeye çalışıyor elinden geldiğince ama tüm gün işte.allahtan pandemi var çok fazla gelen giden olmuyor çünkü ne temizlik ne yemek zar zor yetiştiriyoruz eşimle.büyük kızım odasından çıkmıyor hiç neredeyse zaten canlı dersleri var sürekli.Çok mutsuzum.

Genişletmek için tıkla...

grateful2425 .!.:

cocuklugum film seridi gibi gözümün önünden gecti. aynen benimde annem sürekli ameliyat olurdu. kardesimi benim cocugum sanarlardi kontrollere ben götürürdüm babamla. cocuk cocuk yapmis demisti hatta bi keresinde doktor...

okuldaki ögretmenler durumu bildiklerinden eve giderdim sinavdan sonra. ey gidi cocuklugum. benden sonrasi birde erkek onlarin bütün yükü bendeydi.

en kücügü dogdugunda annem yine ameliyatda babamda gece calisiyor aman bebege bise olur korkusuyla sabaha kadar uyumamist hem anneme üzülmekten. su an düsünüyorumda annem ne kadar caresizmiski cocuga el kadar bebegi emanet etmis

Genişletmek için tıkla...

Mi-Ok Yun .!.:

Zamanın değiştiğinin en büyük kanıtı oldu sizin yazınız. Benimle ablam arasında 11 yaş var ve annemden çok annelik yapmıştır bana. Daha 1 yaşındayken annem koynuna koymuş ve ilgilenmemiş benimle. İşine, gücüne bakmış. Hasta olduğumda bile ablam beklerdi baş ucumda. Halada bazen derim benim 2 annem var diye. Şimdi bile anneler nasıl çocuklarının sesinden, yüzünden anlar herşeyini. Ablam bana öyledir.
Acaba annem gibi sizde biraz çekilip sorumluluk mu yüklerseniz büyük kızınıza? 12 yaşına kadar ilginizi göstermişsiniz zaten.

Genişletmek için tıkla...

shannon .!.:

Merhaba yeni anne oldum ilk kızım 12 yaşında ve ben adapte olmaya çalışıyorum.ama olamıyorum.büyük kızım tek çocuk el bebek Gül bebek büyüdü bu yaşa kadar.Şimdi tepetaklak olduk.hala ayağına bekliyor herşeyi,kucağımda devamlı minik bir bebek,hiç bir şeyden memnun olmayan büyük kızım.Ve kendini unutan ben.Bitecek mi bu günler çok zorlanıyorum,hiç bir şeye yetişemiyorum büyüğüne haksızlık ettiğimi düşünüyorum onunla vakit geçiremiyorum.Zaten ergenliğe girdiğinden beri çok değişti artık hiç anlaşamıyoruz.Bir yandan dünya tatlısı ama bir o kadar da zor bir bebek.İki arada bir derede herkesin gönlünü yapmaya uğraşıyorum ama sonuç tabiki koca bir sıfır.3 ayda çok yaşlandım.benim durumumda olan ya da daha önce yaşamış olan var mı yardım istiyorum,fikir istiyorum.Allahın gücüne gitmesin çok şükrediyorum ikisi de sağlıklı ama ben ikisi arasında denge kuramıyorum.Biri çok büyük diğeri çok küçük.Büyüğüne kızdım bağırdım bugün,şu anda çok vicdan azabı çekiyorum çünkü o da çocuk .belki şu anda bana ihtiyacı çok fazla,ama ben ya uykusuzum,ya bebek emziriyorum,ya alt değiştiriyorum.Küçüğe zaten kızamıyorum çünkü devamlı gözümün içine bakıyor.İki arada bir derede kaldım,kendimi unuttum.hem mental açıdan hem bedenen çok yorgunum.Eşim yardım etmeye çalışıyor elinden geldiğince ama tüm gün işte.allahtan pandemi var çok fazla gelen giden olmuyor çünkü ne temizlik ne yemek zar zor yetiştiriyoruz eşimle.büyük kızım odasından çıkmıyor hiç neredeyse zaten canlı dersleri var sürekli.Çok mutsuzum.

Genişletmek için tıkla...

renksizgokkusagi .!.:

Benim de kardesimle aramda 12 yil var..
Evet bir bebek heyecani beni de sarmisti o donem..
Ama ergenligin psikolojisi ile yalniz da hissettim kendimi..
Sevilmedigimi vs..
Zor bir durumdu..
Allah yardimciniz olsun.
Kiziniza cok daha hassas olun bu dönem

Genişletmek için tıkla...

Lisabeth .!.:

Mutlaka eşinizden daha çok ilgi istemelisiniz.Büyük kızınız ise kendi ihtiyaçlarını kendi gidereceği yaşa gelmiş.Burada yorumdakiler kızınızla iş yükünü paylaşın ama bu doğru olmaz.Sonuçta 12 yaş demek henüz daha çocuk demek.Kızınız çocukluğunu yaşamalı, bebeğe baktırmak, ve işlerinde yardım beklemek doğru değil.Ama dediğim gibi kendi ihtiyaçlarını karşılamalı, kendi yemeğeni kendi koymalı, kirli bulaşıklarını makineye koyabilmeli, yatağını toplayabilmeli.Bunun dışında mutlaka büyük kızınıza sevildiğini hissetirin ki yalnızlık çekmesin.

Genişletmek için tıkla...

zeraseba .!.:

Büyük oğlum beş yaşında küçük bir yaşında. Bakın beş yaşındaki oğluma sorumluluk veriyorum ben. Hemde küçüklüğünden beri. Daha yeni yürürken sofraya kendi plastik tabağını catalini taşıyarak başladı bu. Ben evi supururken eline bez verip hadi su aynayı sil dedim. Çamaşır aşarken kendi boyunda olan tele kendi aştı topladı. Şimdi odasını toplamak yatağını toplamak onun vazifesi. Tabiki ben el atıyorum. Ama o topladığı kadar topluyor . Sonra ona çaktırmadan arkasından ben el atıyorum. Aslında kardeş olması iyi olmuş. Artk sorumluk almayı öğrenir. Yoksa hiç bı iş bilmeyen bı prenses olarak evlendiğinde çok sıkıntı çeker. En azından kendi sorumlulukları ni almali. Yemek yedikten sonra tabağını mutfağa götürsün. Odasını toplasın. Dolabını düzeltsin. Vicdan azabı çekme. Ben çok üzülüyorum. Küçük çok yaramaz bizim. Büyüğün kitaplarini yırtıyor. Legolari çok küçük parçalar ağzına atıyo diye büyük oğlum odasına kapatıyor kendini. Çünkü küçük rahat vermiyo. Bebek uyuyunca hemen büyük oğlanın odasına gidiyorum ders ve aktivite yapıyoruz. Babası her gece uyumadan kitap okuyor. Hayatı paylaşmak lazım. Bunu çocuk yaşta ogrenmezse hiç öğrenemez.

Genişletmek için tıkla...