Çocuklarımız uğruna,mutsuz bir evlılığe katlanırmıydınız?

Suslucum Sana Ve Senin Gibi Duşunenlere Katiliyorum.her Olay Oyle Gorundugu Bilindigi Gibi Degildir Allah Herkesin Yardimcisi Olsun
 
Arkadaslar bu gune kadar 15 yildir ben cocugum icin katlaniyorum zaten bu katlanma olayi daha oglum karnimdayken basladi ve dogdu 10 yasina geldi hala devam ediyor insanlari anlamak cok zor, onceleri cocuk yok diye kiziyor saniyordum cocuk yaptik bu sefer oglum karnimdayken sorunlar cikti sebebide benim dogumdan korkmam seni cekemem dedi bana, ama ben 15 yildir onu cekiyrum, tek sebebi oglum, ben mutlu buyuk bir ailede buyudum oglumda oyle buyusun istedim durdum, biiyorum kendimi kandirdim mutsuzum ama en azindan oglum mutlu onun gozleri guluyor dersleri basarili ama beni sorarsaniz benim hayat yasam ve eglenme yasam hatta beslenme uyku derslerim zayif yani yasamaya calisiyorum, ama kendimi motive etmek icin suslenip dolasiyorum kol kirilir yen icinde kalir, kan kussam kizilcik serbeti ictim diyenlerdenim belki bu kadarda enayilik diyeceksiniz ama bunlar gercek oglum icin kendimi feda ettim onu uzemedim, anlatmayi cok dusundum ama her seferinde anne neden dedikce sustum, ne olur anne babami cok seviyorum dedikce yuregim kanadi, o uzulmesin ben dayanabildigim kadar yola devam edecegim, ama nerede dayanma gucum biter onu bilemiyorum, ama bende mutlu olmak istiyorum
 
canım yaaaa allah yardımcın olsun

cocuklar için evlilige katlanmak kendine haksızlık etmek olur biliorum solemesi cok kolay uygulamak zor bence ekonomik ozgurluk burad onemli bir rol oynuyor işte o varsa cocuklarını al daha fazla birbirinizi kırıp yıpratmadan içten içe sende bitiyosun cunku
 
ilk olarak belirtmek isterim sorunlu olupta çocuklar için evliliğini yürütmek zorunda kalan arkadaşların yazılarını üzülerek okudum. karar vermek gerçekten çok zor. ama kendi tecrübelerime dayanarak şunu söleyebilirim ki kavgalı bir ortamda büyüyen çocuk ayrıldığınızda daha mutlu olacaktır. ancak bunu ilk duyduğunda kabullenemez ayrıldıklarında neler olabileceğini gözünde canlandıramaz çünkü anne baba onun gözünde bir bütündür ayrılamaz. bu süreç onun için çok zordur ( ayrılmalarını kabul etmek) ancak ayrıldıktan sonra onlarda huzurun ne demek olduğunu öğrenecektir. işte asıl mesele burda başlıyor ayrıldıktan sonra anne ve baba çocuklarına ne kadar sahip çıkacak!! iki birey hayatlarına başka şahısları soktuklarında çocuklar ikinci planda kaldı ise işte en büyük yıkım bu bence. çocukları ilgisiz sevgisiz bırakmak artık onların gerçekten bir annesinin yada babasının olmadığını hissettirmek. anne ve babanın ayrılması bu kadar yıkmaz ancak eskisi gibi anne ve baba olamamak ve çocuktan daha önemli birilerin olması büyük bir yıkım olur. ayrılırken tüm bunların ölçüp tartılması gerekir. ancak ayrılıktan başka çözüm yok ise ayrıldıktan sonraki süreçte elimizden geleni yapmamız gerekir çocuklarımız için. ayrıca şunu eklemek istiyorum kesinlikle öle erkeğe katlanmam katlanmayın herşey sizin elinizde kesinlikle lafta kalan şeyler. türkiye de kanunlarda sorun yoktur arkadaşlar kanunların uygulanması sorundur. buda öle bişey doğrusu mantıklısı ayrılmak belki ama türkiyede uygulamak çoğu kadın için çok zor.
 
yazdıgınız mesajlar ıcın cok tşk tum arkadaşlara...balböceğim cok haklısın..sana katılıyorum..tşkler...
 
Çok Zor Bir Soru Yaşamadan Bilemem, Daha Evlilik Nedir Onu Bile Bilmiyorum.. Rabbim Kimseyi Bu Durumda Bırakmasın..
 
sevgili ELFİDAM..(((Yazmış oldugun yorumunu okudum ınan cok duygulandım..((ınan bana üzüldüm...okadar güzel cevaplamışssınki,duyarlılıgından dolayı tşk ederım...en cok neye sevındım bılıyormusun?hıç deyılse sen kendını kurtarmışssın..gecmışı düşünmemeye calış lutfen...bılıyorum kolay deyıl gecmışı kafandan atmak ama ne olur düşünme..bak mutluyum dıyorsun ne kadar güzel..bu mutlulugu korumayı bılın..ÇÜNKÜ SENDE BILIYORSUNKİ,MUTLULUGU HERKES YAKALAYAMIYOR..MUTLU ET,MUTLU OL CANIM....TEKRAR TEŞEKKÜRLER...
 
Mutsuz evlilik yasayan biri icin ceren 70 im senin duygularini iyi anlabiliyorum .Seninle konusmustuk biliyorsun ayni durumdada benim ve en kisa zamanda bu kötülügü daha fazla kendime yapmamak icin bosaniyorum. selamlar sevgiler ceren 70 haberlerini bekliyorum arkadasim özelime
 
TŞKLER SEVGİLİ ARKADAŞIM ÇİTLENBİĞİM...BİR TANESİN SEN...(özele yazarım arkadaşım)bye
 
Bekara (kaba tabiriyle özür dilerim) karı boşamak kolaymış derler. Evli değilim ama çevremde ailedeki huzursuzluklar yüzünden hayatı perişan olmuş bir sürü insan var fakat öte yanda da anne ve babası ayrı da olsa mutlu olan insanlar da var. Ben bunu savunuyorum. Hergün kavga ve gürültünün olduğu bir evde sevgisiz bir yerde bir çocuk asla yetiştirmezdim. Tabi bide işin ekonomik boyutu var ev hanımı olan kadınların ne yazıkki böyle bir şansı yok bir gelir olmadığından dolayı boyunları bükük durabiliyorlar. Bu yüzden tüm kadınların (en azından bizim yada bizden sonraki nesiller) birer meslek edinmeli ve ne olursa olsun ekonomik özgürlüklerini ellerine almalı diye düşünüyorum.
 
bu soruya cevap bulmak aslında zor.tabiki bazı gerçekler var eğer onlar yaşanırsa bitirmek daha mantıklı. günlerce dayak yiyip, sevdiğim adamdan beklemediğim şeyleri görürsem evladımıda bu ortamda zaten büyütmek istemem. ama düşünmek bile içimi acıtıyor. umarım hiç kimse bu olumsuzlukları yaşamaz.
 
ben kendimden örnek vereyim.1 oglum var 6 aydır ayrı yaşıyoruz eşimle mahkememiz halan sürüyor.hayat çok kısa ve insan bu dünyaya 1 kere geliyor.yürümüyorsa bırakacaksın.sorunlu bi evlilikte çocuklarda zarar görüyor bence.bu benim kişisel düşüncem tabiki
 
sorunlu bir evlilikte sağlıklı bir çocuk büyüyebileceğine inanmıyorum tabiki en iyisi yürümüyorsa zorlamamak
 


benim durumumda seninki gibi, eşim çok içiyor bunun dışında bir kötülüğü yok ama ben buna bile tahammül edemiyorum çocuklarım için katlanıyorum, ne kadar ekonomik bağımsızlığımı elime almışta olsam çocuklar için susuyorum, onların büyümelerini bekliyorum çocuklarım için herşeye değer
 
öncelikle merhaba arkadaşlar bende dün gece boşanma kararı aldım. ve şu varki en kötü en karamsar karar bile kararsızlıktan iyidir. 3 yıllık evliyim önce düzelir diye bekledim. sonra annem babam üzülmesin dedim sonra etraf ne der dedim bu arada hamile kaldım 7 aylık şu an. ama olmuyor arkadaşlar öyle içki kumar dayak felan yok aramızda eeeee ne var diyeceksiniz o zaman tutarsızlık, yalancılık, tembellik, saygısızlık psikolojik baskı ve şiddet. benim ekonomik bağımsızlığım ve bana sahip çıkacak bi ailem var. ama sanırım olmasa da kararım aynı olurdu. şunu anladım ki ölümden başka son yok benim için. onun dışında her son bir başlangıçtır. yeni bir hayat yeni bir yaşam belkide hayırlısı buymuş. çok yıprandım çok gözyaşı döktüm Allah korkusu kalmadı bende geçen gün hareket eden arabadan kendimi dışarı attım ölün korkusu da yok. ve 7 aylık hamileyim. ben çocuğum için bile yaşamayı göze almamışım
 
eee şimdi ne olacak biraz vah tüh diyecekler belki biraz kadın değilmi kim bilir ne yaptıda kocası attı diyecekler dul diyecekler ama hepsi geçecek arkadaşlar ben daha 31 yaşımdayım belki önümde bir 31 yıl daha var ve ben inanın katlanamıyorum. 31 yıl katlatmak için çok fazla ve belkide psikolojik desteğe ihtiyacım var artık çünkü çocuk da umrumda değil sadece öyle yada böyle bu yaşadıklarım son bulsun istiyorum.
 
çocukların babalarıyla şiddet geçimsizlik gibi şartlar altında büyümesindense daha saglıklı ve sefvatli bir ortamda babasız olmaları daha ii diye düşünüyorum belki bekar oldugumuz için bilemiyoruz simdi ama ben en azından böyle düşünüyorum mutsuz bir evde büyümedim ilere dogacak çocuklarım için herseyi yaparım diyorum çünkü annemden öyle gördüm ama şiddet içki alkol baska kadınlar gibi gurur kırıcı asaglayıcı şeylere katlanıcagımı sanmıyorum sizde katlanmayın heleki şiddete ilerde hiç bir çocuk annesinin kendisi için buna katlanmasına iyiki katlanmıssın anne demez aksine pişmanlık ve üzüntü duyar kendi yüzünden annesi yıprandıgı için bunu unutmayın
 
Sevgili ceren;vakit geldiğinde çekilmekten bahsediyorsun,daima kalabilmek için zamanı geldiğinde çekilmek gerekir çok haklısın...lakin bazen kolay olmaz gidişler terkedişler sadece evlilik değilki ne çok ilişkileri bitiremedik hep birileri için.Ama yuva başka .Çocuklarımızı kendi isteğimiz doğrultusunda dünyaya getirdik ve sorumluluklarımız olmalı.Çok can sıkıcı anlaşmazlıkların dışında ,hiç bir şey kalmamışsa evliliklerde çocuklarınızın sizi anlıyacağı ve hak vereceği duygusallığa erişinceye kadar kendinizi kandırmaya mecbursunuz.Biliyorum bu hiç adil değil,ertelenmiş yıllara yazık belki ama çocuklarımız hiç bir zaman onlara sağladığımız maddesel değerleri anımsamayacaklardır.Onların anımsayacakları tek şey yaşattığımız duygulardır...SEVGİYLE KALIN...
 
Ben bunu söyleyenleri sadece bahane uyduranlar olarak görüyorum. Çocuğu için evliliği sürdürmek nedir ya.! Çocuğunun psikolojisini düşünüyosun güya, peki o mutsuz hergün dırdır tantana olan ev içinde çocuğun psikolojisinin ne hale geldiğini düşünen var mı ? Ben böyle bir ortamda büyüdüğüm için çok dertliyim bu konuda Anlatamam yaşadıklarımı. Neymiş efendim, bizim için kendini feda etmiş, yalan.! koca bi yalan.! Kendi bağımlılıkları için uydurulan bi kılıf bana göre...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…