evlilik,,nedir evlilik?nasıl başlar?nıye başlar?neden yürür?yada neden yürümez?sanırım bunu evlı arkadaşlar iyi cevaplarlar..soruyorum yıllarca kendı hayatınızdan vererek,sadece cocuklarım diyerek,mutsuz bir evliliğe katlanırmıydınız?aman sorun cıkmasın,aman o üzülmesin,aman bu üzülmesin diyerek katlanırmıydınız?:1no2: tek taraflı vere vere.bir süre sonra bakıyorsunuz ki,verecek bişey kalmıyor...bizler hayata bir kez gelıyoruz..hayat bize sunulan bi defalık şanstır dıyorum..öyleyse sadece cocuklarımız ıcın,duzelmeyen bir evliliğe katlanırmıydınız?MUTLU OLMAK HERKESIN HAKKI DEYILMIDIR?Siz olsanız ne yapardınız dostlar soruyorum:uhm:
Evet ben şuan bunu yapıyorum 13 seneden beri hemde belki çaresizlik ,aman çocuklarım üzülmesin babasız büyümesin ama dayanıcak gücüm kalmadı artık eğer insanın maddi bir geliri yoksa çoğu zaman işte böle benim gibi katlanıyor herşeye nereye kadar gidicek bilmiyorum ALLAH sonumu hayır etsin
Sevgili ceren;vakit geldiğinde çekilmekten bahsediyorsun,daima kalabilmek için zamanı geldiğinde çekilmek gerekir çok haklısın...lakin bazen kolay olmaz gidişler terkedişler sadece evlilik değilki ne çok ilişkileri bitiremedik hep birileri için.Ama yuva başka .Çocuklarımızı kendi isteğimiz doğrultusunda dünyaya getirdik ve sorumluluklarımız olmalı.Çok can sıkıcı anlaşmazlıkların dışında ,hiç bir şey kalmamışsa evliliklerde çocuklarınızın sizi anlıyacağı ve hak vereceği duygusallığa erişinceye kadar kendinizi kandırmaya mecbursunuz.Biliyorum bu hiç adil değil,ertelenmiş yıllara yazık belki ama çocuklarımız hiç bir zaman onlara sağladığımız maddesel değerleri anımsamayacaklardır.Onların anımsayacakları tek şey yaşattığımız duygulardır...SEVGİYLE KALIN...
şu anda aynı durumdayım.sadece çocuklarım için yuvamı bozmuyorum.neden diye soracak olursanız bizim hatamızı çocuklarım çekmesin onlar mutlu olsun.onlar için yaşıyorum.babasıyla sorunları yok evde olmasını istiyorlar.çocuklarım için herşeyi yaparım.onların bir gülücükleri ömre değer.çocuklarım güldüğü zaman ben daha çok mutlu oluyorum benim çin koca boş arkadaşlar
eee şimdi ne olacak biraz vah tüh diyecekler belki biraz kadın değilmi kim bilir ne yaptıda kocası attı diyecekler dul diyecekler ama hepsi geçecek arkadaşlar ben daha 31 yaşımdayım belki önümde bir 31 yıl daha var ve ben inanın katlanamıyorum. 31 yıl katlatmak için çok fazla ve belkide psikolojik desteğe ihtiyacım var artık çünkü çocuk da umrumda değil sadece öyle yada böyle bu yaşadıklarım son bulsun istiyorum.
10 senedir katlandım ama artık katlanamıyorum.10 yaşında bir kızım var küçükken cesaret edemedim ayrılığa büyüdüğü zaman beni suçlamasın diye.Belki o zamanlar eşimi seviyordum.1 aydır eşimle ayrı yaşıyoruz kızım bana en büyük destek.Onun psikolojisi bozulmasın diye elimden geleni yapmaya çalışıyorum.Baba olmak farklı birşey herhalde çünkü çocuğuna karşı rastgele konuşabiliyor.Anlayacağınız ayrılmak için ilk adımı attım ama son 1 aydır yaşadıklarım kabus gibi.Eşimin bana ve kızıma yaptığı psikolojik baskı intihar edicem ömür boyu vijdan azabı çekeceksin gibi tehditler,beddualar.Sanki durumu bu hale yalnızca ben getirdim.Kendi yaptığı hakaretler,fiziksel şiddetler,aşağılamalar yüzünden olmadı bu kadar yaşanılanlar.Hala ben suçlanıyorum o ve ailesi tarafından son bir şans daha vermiyorum diye beni çok seviyormuş daha da bağlanmış.Ama kimse seni düşünmüyor. Son iki senedir kafamda boşanma sözcükleri vardı.Daha yeni karar verebildim.Şunu söyleyebilirim hayat bir şekilde devam ediyor inanın çocuklar da huzursuz ortamda büyümek istemiyorlar.Çocuklarla herşeyi açık açık konuştuğumuzda onlar bizden daha mantıklı düşünebiliyorlar.
Ben bunu söyleyenleri sadece bahane uyduranlar olarak görüyorum. Çocuğu için evliliği sürdürmek nedir ya.! Çocuğunun psikolojisini düşünüyosun güya, peki o mutsuz hergün dırdır tantana olan ev içinde çocuğun psikolojisinin ne hale geldiğini düşünen var mı ? Ben böyle bir ortamda büyüdüğüm için çok dertliyim bu konudaAnlatamam yaşadıklarımı. Neymiş efendim, bizim için kendini feda etmiş, yalan.! koca bi yalan.! Kendi bağımlılıkları için uydurulan bi kılıf bana göre...