Çocuklarımız uğruna,mutsuz bir evlılığe katlanırmıydınız?

yeşilim .!.:

37 yıllık evliyim .tabiki inişler çıkışlar oluyor.ama kadına hele anneyse çok fedakarlıklar düşüyor.karşıdan (bu kim olursa olsun)hiç bir şey beklememeyi öğreniyorsunuz.içten gelerek yapılıyor fedakarlıklar.ben karşılık görmedim deme şansınız olmamalı.karşılık beklediğiniz zaman.. .işte o zaman bittiğiniz andır.
beklemediğiniz anda gelen karşılık en tatlı andır.ben o şanslılardanım...

Genişletmek için tıkla...

Yeşilim, yorumunu çok beğendim doğrusu.
Ben de katılıyorum çünkü kim olursa olsun emek verip veya fedakarlık yaptığında bunu karşılık beklemeden yapmalı özellikle sevdiğimiz kişiler ve ailelerimiz için geçerli tabii.

çok zor bişey ama sanırım yeşilim in dediği gibi karşılık beklememek önemli 2 yıla yakındır evliyim daha anne değilim ama kendi annemin berbat bir evliliği vardı babam alkolikti çünkü. bizim için katlanma demiştim ona hatırlıyorum bizim için katlanma. annenizin dayak yediğini görmek daha acı çünkü......

şimdi düzeldiler ben evlendim konuşuyoruzda bana dediği laf nedir şimdi biliyor musunuz "yıllar önce ona beni çocuklarımla bir başıma bırkma dediğime çok pişmanım" annem o zamanlar çalışmıyor tek başına dışarı dahi çıkmıyordu. şimdi çalışıyor kendine güveniyor. geriye dönüp baktığımda onca acıya katlanarak o yuvayı kurtarmış mı oldu yoksa daha mı kötü oldu bilemiyorum....

sanırım yaşamadan bilinmiyor hiçbirşey

haklısın pisicik(((sanırım yaşanmadan bilinmiyor,yaşanamadan bilinmez kesınlıkle..yorum ıcın tşkler...

hayaller gerçek olsa .!.:

Evet ben şuan bunu yapıyorum 13 seneden beri hemde belki çaresizlik ,aman çocuklarım üzülmesin babasız büyümesin ama dayanıcak gücüm kalmadı artık eğer insanın maddi bir geliri yoksa çoğu zaman işte böle benim gibi katlanıyor herşeye nereye kadar gidicek bilmiyorum ALLAH sonumu hayır etsin

Genişletmek için tıkla...

canım benim senin gibi annelerin eli öpülür:1yes2: dediğin gibi maddi imkansızlıklar kadınlarımızı değmeyecek insanlara yaşamaya mecbur bırakıyo senin ve senin gibi olan tüm kadınlarımızın Rabbim yardımcısı olsun:a015:

Bizim evliligimizde eskisi gibi degil artik 5 yil gecti ve ikimizde sevgimizi yiprattik gibi, 7 aylik kizimiz var, onun icin belkide birbirimize katlanmaya calisiyoruz. Aramizda öyle büyük içki,kumar,dayak,aldatma,hakaret gibi) problemler yok ama,paylasimlarimiz azaldi..Insallah eskisi gibi olur hersey..

hayaller gerçek olsa .!.:

Evet ben şuan bunu yapıyorum 13 seneden beri hemde belki çaresizlik ,aman çocuklarım üzülmesin babasız büyümesin ama dayanıcak gücüm kalmadı artık eğer insanın maddi bir geliri yoksa çoğu zaman işte böle benim gibi katlanıyor herşeye nereye kadar gidicek bilmiyorum ALLAH sonumu hayır etsin

Genişletmek için tıkla...

aynen bende kızım için katlanıyorum her türlü hakarete, Allah bizim gibilerin sonunu hayır etsin. bazen düşünüyorum katlanmaya değermi çocuk böyle bir ortamda ne kadar mutlu olabilir ki????:uhm: :uhm: :uhm:

katlanılıyor katlanmak zorunda kalınıyor

aynen aynen aynen((

sorunlu bir evlilikse, saygı bitmiş, kavga gürültü diz boyuysa, bence böyle bir evliliği çocuklar için bile yürütmenin bi anlamı yok... saygısız mutsuz bir ortamda büyümek çocuklarımızı kötü etkiliyor.. hem unutmayalımki, eşler birbirlerinden ayrılır, çocuklar anne babadan değil... mutsuz evliliğe kadınlar mecburiyetten, erkekler ise yanlız kalmaktan korktukları için katlanıyor arkadaşlar..

valla katlanmazdim,katlanmadimda,katlanmamda,oh ne iyi her cefayi biz kadinlar cekelim...neymis efendim cocuklarim icin,yok ailem icin,yok etraf neder,bos bunlar anacim bos...sen SIKINTIYA düstünmü bunlarin hic biri yok etrafinda...iyi güzel valla erkekler sürecek sefayi,ben cekeyim cefayi yok anam yok hec cekemem...

Merhaba, evlilik güzeldır anlaşabildikten sonra. Biz anneler çoçuklarımız için her fedakarlıgı yaparız. Evlilikte dayak kumar içki baş gosterirse, o zaman o evlılık yurumez. Hele birde sevgi saygı dıye birşey kalmamışsa eşler arasında, o evlilik bitmiş demektir. Bu şartlarda çocuklarımı alıp eşimi terk ederım .

Evlilik ayrı bir olay hele birde çocukların varsa sana bir çok fedekarlık düşüyor.toplulumumuzda bu hep böyle olmuş hep altan alan fedekarlık yapan kadın oluyor. hele birde benim gibi çocuklarınıza düşkünseniz.allaha şükür benim evliliğim birçok evliliğe göre iyi gidiyor.huzursuzluklar olmuyor değil oluyor ama bunları karşılıklı konuşarak halletmeye çalışıyoruz tabi çocuklara belli etmeden hani bir dizi vardı ya çocuklar duymasın diye oradaki gibi neyse allah herkese evinde çocukları ve kocasıyla mutlu bir ömür versin.....

haklısın hele bir çok sorumluklların varsa katlanıyorsun.bekarlara sesleniyorum başınıza gelmeyince bilmezsiniz .hani bir laf vardır afedersiniz ama bekara avrat boşaması kolaydır diye

allah yardımcın olsun sorunun ne derece bilmiyorum ama bu devirde tek başına çocuk büyütmek çok zor.benim arkadaşlarım var biliyorum maddi yönden bir sıkıntısı olmadığı halde bazen keşke diyor.sana ve çocuklarına mutluluklar dilerim.

çocuklarınız için KATLANMAYIN!!!!! çocuklarınız adına KARAR VERMEYİN!!!! bana sorsalardı çocukken ayrılın derdim çünkü huzursuz bir evde yaşamanın bedelini biz çocuklar hayatımız boyunca ödüyoruz... Evlenmekten korkuyoruz! Evlenince de eşimle aynı sorunu yaşar mıyım dan korkuyoruz! yaşamayalım diye kendimizden olmayacak ödünler veriyoruz!!! Tek başımızda ayakta duramayacağımızı sanıyoruz!!! erkeksiz bir hayat olmaz sanıyoruz!!! KAdın olmanın ezilmekle eşdeğer olduğunu sanıyoruz!!!!

ben huzursuz bi ailede büyüdüm 22 yaşındayım enkaz gibiyim. Bunun sorumlusu onlar! annemi ve babamı çok seviyorum ama bana çocukluğumu geri verebilirler mi?? ya genç kızlığımı???

tekrar söylüyorum çocuğum için katlanıyorum demek saçmalıktan başka bişey değil!!!

cocukların ıcın mutsuz bır evlılıge katlanmak zorunda degılsın ama herseyı dusunmen lazım sana yardı edebılırım

HİÇKİMSE MUTSUZ OLMAK İÇİN EVLENMİYOR. YILLARCA İYİ GİDEN EVLİLİKLER BİLE BOZULABİLİYOR. AMA ÇOCUK TAMAMEN MASUM OLAN TARAF. ANNE BABANIN KARARYILA DÜNYAYA GELEN GÜNAHSIZ YAVRULAR.
ANNE BABASI AYRILAN BİRİ OLARAK MUTSUZ BİR AİLEDE BÜYÜMENİN NE DEMEK OLDUĞUNU İYİ BİLİYORUM. ANNE BABANIN AYRILIĞININ VERDİĞİ ACIYI DA İYİ BİLİYORUM.
ŞİMDİ NİŞANLIYIM İLERDE ÇOCUĞUM OLURSA ALLAH KORUSUN ONUN BABASIZ BÜYÜMEMESİ İÇİN ELİMDEN GELENİ YAPARIM. ÇOK ZOR Bİ DURUM VE ALLAH BU DURUMDA OLANLARIN YARDIMCISI OLSUN.
ANNEMLEYKEN BİR YANIM EKSİK BABAMLAYKEN DE:1no2:

arkadaşlar bu konu aslında o kadar derin bir konu ki evlilik ve evlilik içinde verilen ciddi kararlar bence çok göreceli.Kişinin içinde bulunduğu duygusal, ekonomik, manevi ve toplumsal şartlar değiştiriyor doğruyu.Başına gelmeden ben olsam öyle yapardım böyle yapardım demek çok kolay ama gün gelip de böyle bir durumla karşılaştığınızda verdiğiniz kararlar çok farklı olabiliyor bence bu konudaki doğru göreceli çünkü verilen kararın önünü arkasını o yaşayacak inanıyorsa başaracağına gücü varsa (maddi manevi) ya da desteği gitmektir doğru karar .Yapamam gidemem rezil olurum diyorsa Ki aslında bu çok daha büyük bir cesaret ve güç ister (bence bunu yapmak daha zor) o zamanda o doğrudur .Çünkü o evde yada başka bir yerde kapılar kapandığında herkes kendi yaşadığını bilir.Neye gücünüzün yeteceğine inanıyorsanız doğru karar odur bence

ben şuna inanıyorum mutsuz yaşanan evliliklerde herkesin bir sabır sınırı var ne zamanki sabrın sonuna gelinir ozaman neşter vurulur sürekli kanayan yaraya