Çocuk yaptığım için çok pişmanım 😭

Kaçıncı ayda geçti o karanlık 🥺 kiminle konuşsam ilk aylar en zoru diyor, tamam sonrasında diş çıkarması, ek gıda, yürümesi vs var bunlarda zor ama ilk aylar herkes için zormuş sanırım. Yada sonrasında anneliğe alışınca kolay geliyor bilemiyorum. Sizce de en zoru ilk aylar mıydı?

Bana her ay çok zor. İkizin kolay hiç elle tutulur yanı yok. Ama sizin için git gide kolaylaşacak birbirinize alışacaksınız zamanla. Size yapışık zamanları geçince 6 aylık sonrası daha rahat olacaksınız .
Ama sorumluluk ömür boyu ona bir çözüm yok malesef 🤷🏻
 
Bana her ay çok zor. İkizin kolay hiç elle tutulur yanı yok. Ama sizin için git gide kolaylaşacak birbirinize alışacaksınız zamanla. Size yapışık zamanları geçince 6 aylık sonrası daha rahat olacaksınız .
Ama sorumluluk ömür boyu ona bir çözüm yok malesef 🤷🏻
Allah yardımcınız olsun gerçekten. Henüz tedavi görürken ikizlere nekadar tatlı bi anda büyür aradan çıkar diyordum ama şuan tecrübe edince düşünemiyorum.
Umarım desteğiniz vardır.
Çok çok zor ama eğer kafayı kırmadan bir kaç sene atlatabilirseniz ikisi büyümüş olacak.
Çok güçlüsünüz gerçekten💙💜
 
Allah yardımcınız olsun gerçekten. Henüz tedavi görürken ikizlere nekadar tatlı bi anda büyür aradan çıkar diyordum ama şuan tecrübe edince düşünemiyorum.
Umarım desteğiniz vardır.
Çok çok zor ama eğer kafayı kırmadan bir kaç sene atlatabilirseniz ikisi büyümüş olacak.
Çok güçlüsünüz gerçekten💙💜

Hepimiz güçlüyüz merak etmeyin 🫰🏻 Sadece geçiş dönemi yakında kendi gücünüzü görüpte çok şaşıracaksınız 😍
Kafayı kırmadan 3,5 sene bitti desteksiz yeni yeni annemin yakınına geldim ama gerekte kalmamıştı işin açığı. Kendi sisteminizi kurduğunuzda tek bakmanın nimet olduğunu anlarsınız 👍🏻
 
Sadece yazıp rahatlamak istiyorum.

Çocuk yaptığım için çok pişmanım ve her gün ağlıyorum.

Allah affetsin ama hiç yaşama hevesim sevincim kalmadı. Yaşayan ölü gibiyim.
Şimdi yazdıklarımı güzelce oku canım benim:
Eşimle planlı bir şekilde hep hayalini kurduğum oğluma kavuştum.hamileligim boyunca deli oluyordum karnimda bile deli gibi seviyordum öyle aşıktım.Cocuk bir doğdu işten çıktım ben istemedim götür bunu çocuk esirgemeye ben bakamicam dedim. ne uyku var ne yemek ne bir sosyal hayat bitiktim.tam 6 aylık oldu hala nerden çocuk yaptım başıma bela açtım diye ağlıyordum.Sonra zaman geçtikçe ona alıştım bağlandım hayatım normale döndü uyku saatlerim uzadı yemek yiyebiliyordum filan. emekledi yürüdü derken bir baktım ki ben ona aşık olmuşum bile şimdi bana annem diyip öpüyor eski günlerde söylediklerim için çok üzgünüm.Oyle anlatıldığı gibi doğurdum evlat sevgisi bir anda gelmedi bana aylarrr sonra geldi.Simdi daha alışma evresi canım emin ol seneye bu zamanlar her zerresine aşık olmuş olacaksın.Ve ilk aylar ne kadar zor olsada bugünleri kokusunu o minik suratını ozleyeceksin.
 
Seni çok iyi anlıyorum. Asla yalnız değilsin, bende de zaman zaman bu hisler oluyor. Lohusalığım çok zor geçirdim, bana çocuk yapın diyen herkese içten içe kinlenmiştim 😂 Bu kadar zordu neden beni uyarmadılar diyordum. Hâlâ olsun eski hayatıma özlem duyuyorum ama artık bir candan sorumlu olduğumuzu kabullenmek gerek. Eskiye dönmek yok, ama zorlukları kabullenince daha kolay oluyor bence. Bebeğiniz sonra büyüyor, oynuyor, gülüyor dünyanız daha güzelleşiyor 🥰 Keşke yapmasaydımlar sonra iyi ki doğurmuşuma evriliyor yeter ki zamana bırak
 
Şimdi yazdıklarımı güzelce oku canım benim:
Eşimle planlı bir şekilde hep hayalini kurduğum oğluma kavuştum.hamileligim boyunca deli oluyordum karnimda bile deli gibi seviyordum öyle aşıktım.Cocuk bir doğdu işten çıktım ben istemedim götür bunu çocuk esirgemeye ben bakamicam dedim. ne uyku var ne yemek ne bir sosyal hayat bitiktim.tam 6 aylık oldu hala nerden çocuk yaptım başıma bela açtım diye ağlıyordum.Sonra zaman geçtikçe ona alıştım bağlandım hayatım normale döndü uyku saatlerim uzadı yemek yiyebiliyordum filan. emekledi yürüdü derken bir baktım ki ben ona aşık olmuşum bile şimdi bana annem diyip öpüyor eski günlerde söylediklerim için çok üzgünüm.Oyle anlatıldığı gibi doğurdum evlat sevgisi bir anda gelmedi bana aylarrr sonra geldi.Simdi daha alışma evresi canım emin ol seneye bu zamanlar her zerresine aşık olmuş olacaksın.Ve ilk aylar ne kadar zor olsada bugünleri kokusunu o minik suratını ozleyeceksin.
Bana kendi annem demişti ki, bebek doğunca onu o an sesinden tanıyacaksın, sevgisi içine işleyecek. Arkadaşımda bu minvalde bişeyler söylemişti. Bende öyle şeyler bekledim kendimden. Sandım ki doğurur doğurmaz aşırı bir sevgi patlaması olacak ama olmadı zamanla oldu. Kendimde eksiklik aramıştım bende neden olmadı diye. Annem bi emzir bak nasıl kanın kaynayacak dedi ben acıdan ve stresten başka bişey hissetmezdim. Herkes bir değil işte, bende zamanla bağlandım
 
Bende zaman zaman çok zorlandım ikizlerimle ağladım hep çaresizlik hissettim yetememezlik herşeyi hissetttim bende 8nci denemem de tüp bebek ile doğum yaptım ama pişmanim demedim sadece yoruldum Beynen bedenen çok yorulduğum zamanlarda stres yaptım.
Bu sorumluluğu kaldırabilecek miyim diye de sorguladım kendimi. İkizlerim şuan 20 aylık anne anne diyip gelip gidip sarilirken aglayasim geliyor öyle tarifsiz duygular oluyor ki anneliği beki yeni yeni oturttum kendimde hep bı telasem vardı anlayamadım birşeyleri iki bebekle.. ama annelik hep bir sorgu vicdan.. şuan daha da zorlarmis ama daha başka.. sağlıkla buyutun inşallah hepsi gelir gecer ağlayan çocuk kolay olmuyor biri çok ağlardı gazliydi diğeride geri durmazdi ama şimdi biri ağlasa diğeri numaradan ağlıyor ağlayacak yer buluyorlar ::D keyifli anları da olacak hep zor yanı da hepsi bitip gidicek ama öyle düşünelim iyi insanlar yetiştirelim gayemiz bu.
Onun sizden başka kimsesi yok daha iyi olacağım der telkin ederseniz kendinizi çocuğunuza daha iyi bı enerji verirsiniz ağlamak istediğinizde ağlayın yeri geldi mi çıkın hava alın kulakliginizi takın yuruyun ne iyi gelecekse onu yapın bolbol hava alın.
Siz iyi olursanız bebeğiniz iyi olur kendinize çok daha iyi davranın olabildiği kadar herşey 4 4 Luk olmaz ne kadar yetiyorsaniz olabildiği kadar olun.
 
Son düzenleme:
Şimdi yazdıklarımı güzelce oku canım benim:
Eşimle planlı bir şekilde hep hayalini kurduğum oğluma kavuştum.hamileligim boyunca deli oluyordum karnimda bile deli gibi seviyordum öyle aşıktım.Cocuk bir doğdu işten çıktım ben istemedim götür bunu çocuk esirgemeye ben bakamicam dedim. ne uyku var ne yemek ne bir sosyal hayat bitiktim.tam 6 aylık oldu hala nerden çocuk yaptım başıma bela açtım diye ağlıyordum.Sonra zaman geçtikçe ona alıştım bağlandım hayatım normale döndü uyku saatlerim uzadı yemek yiyebiliyordum filan. emekledi yürüdü derken bir baktım ki ben ona aşık olmuşum bile şimdi bana annem diyip öpüyor eski günlerde söylediklerim için çok üzgünüm.Oyle anlatıldığı gibi doğurdum evlat sevgisi bir anda gelmedi bana aylarrr sonra geldi.Simdi daha alışma evresi canım emin ol seneye bu zamanlar her zerresine aşık olmuş olacaksın.Ve ilk aylar ne kadar zor olsada bugünleri kokusunu o minik suratını ozleyeceksin.
Aynı şeyleri hissediyorum, aynı cümleleri kuruyorum. Bebeğim haftaya 3 aylık olacak ve ben her gün halen ağlıyorum, şu an ailemin yanındayım eşimi her gün arayıp istemiyorum ben bu çocuğu diyorum. Ne zaman geçecek? Sanki hiç geçmeyecekmiş gibi hissediyorum, boğuluyorum. Bebeğim zor bir bebek kolik mi değil mi bilmiyorum ama hep huzursuz uyanıkken ağlamadığı anlar çok nadir, çok zorlanıyorum. Nolur ne zaman geçiyor söyleyin çok mutsuzum çoooooooook
 
Aynı şeyleri hissediyorum, aynı cümleleri kuruyorum. Bebeğim haftaya 3 aylık olacak ve ben her gün halen ağlıyorum, şu an ailemin yanındayım eşimi her gün arayıp istemiyorum ben bu çocuğu diyorum. Ne zaman geçecek? Sanki hiç geçmeyecekmiş gibi hissediyorum, boğuluyorum. Bebeğim zor bir bebek kolik mi değil mi bilmiyorum ama hep huzursuz uyanıkken ağlamadığı anlar çok nadir, çok zorlanıyorum. Nolur ne zaman geçiyor söyleyin çok mutsuzum çoooooooook
Bak sana yemin ediyorum geçiyor diyorum sana ya pencereyi açıp atlayasim geliyordu çocuğa tahammül sıfırdı.Ve doğum yaptım bugün 2 yaşında ilk günden beri sıfır destek ailem yok zaten sadece eşim ve ben..onun aklı yerine geldikçe bilinçlendikce ona bağlanacaksin sana sarılacak öpecek ondan asla kopmayacak duruma geleceksin.omur boyu aglamiyacak uykusu mutlaka uzayacak giderek herşey yoluna girecek Allahım bütün annelerin yardımcısi olsun
 
Aynı şeyleri hissediyorum, aynı cümleleri kuruyorum. Bebeğim haftaya 3 aylık olacak ve ben her gün halen ağlıyorum, şu an ailemin yanındayım eşimi her gün arayıp istemiyorum ben bu çocuğu diyorum. Ne zaman geçecek? Sanki hiç geçmeyecekmiş gibi hissediyorum, boğuluyorum. Bebeğim zor bir bebek kolik mi değil mi bilmiyorum ama hep huzursuz uyanıkken ağlamadığı anlar çok nadir, çok zorlanıyorum. Nolur ne zaman geçiyor söyleyin çok mutsuzum çoooooooook
Bak sana yemin ediyorum geçiyor diyorum sana ya pencereyi açıp atlayasim geliyordu çocuğa tahammül sıfırdı.Ve doğum yaptım bugün 2 yaşında ilk günden beri sıfır destek ailem yok zaten sadece eşim ve ben..onun aklı yerine geldikçe bilinçlendikce ona bağlanacaksin sana sarılacak öpecek ondan asla kopmayacak duruma geleceksin.omur boyu aglamiyacak uykusu mutlaka uzayacak giderek herşey yoluna girecek Allahım bütün annelerin yarsim
Bana kendi annem demişti ki, bebek doğunca onu o an sesinden tanıyacaksın, sevgisi içine işleyecek. Arkadaşımda bu minvalde bişeyler söylemişti. Bende öyle şeyler bekledim kendimden. Sandım ki doğurur doğurmaz aşırı bir sevgi patlaması olacak ama olmadı zamanla oldu. Kendimde eksiklik aramıştım bende neden olmadı diye. Annem bi emzir bak nasıl kanın kaynayacak dedi ben acıdan ve stresten başka bişey hissetmezdim. Herkes bir değil işte, bende zamanla bağlandım
Evet hatta ben emzirmekten bile nefret ediyordum çocuğu komple istemiyordum şimdi ise her zerresine aşığım dün akşam namaz kılıyorum gelip gelip annem diyip öpüyor
 
İnan bende Inanamiyorum kendime.

Senelerdir maddi manevi bir sürü çocukla ilgileniyorum. Gönüllü faaliyetler kurslar vs.

Bebeğimi kucağıma almak için sabırsızlıkla bekledim, doktor doktor gezdim ona kavuşmak için ama şuan kocaman bi boşluk hissediyorum.

Sürekli ağlıyorum ve mutsuzum.

Eski benden eser yok.

Allahtan korkmasam ve vicdan yapmasam bi saniye durmadan intihar ederdim.
Uzamis lohusa post partum sendromu deniyor buna bende cok cektim 2 yasinda bir suan halen ara sira pismanliklarim olur profesyonel destek aliyorum ilac iciyorum esim yurtdisinda tek bakiyorum buyudukce gercekten kolaylaşıyor bebegimle bag kurmam cok uzun surdu hele 4. Ay ataginda mahvolmustum. 9 10 aylikken anca anca farkina vardim 14 haftalikmis bebeginiz yolunuz uzun yardim alabiliyorsaniz etrafinizdan mutlaka alin derim.
 
Sadece yazıp rahatlamak istiyorum.

Çocuk yaptığım için çok pişmanım ve her gün ağlıyorum.

Allah affetsin ama hiç yaşama hevesim sevincim kalmadı. Yaşayan ölü gibiyim.
Aynısını yaşadım. Lohusa depresyonu bu. Eğer tedavi edilmezse yıllarca içinizde yara olarak kalır. Ben de çok isteyerek çocuk sahibi olmuştum ve harika bir hamilelik geçirmiştim. Aynen sizdeki gibi doğumdan sonra pişman olmuş hatta ölmeyi bile düşünmüştüm. Psikolojik destekle üstesinden gelmeye çalıştım. Halen o ilk günleri düşündükçe yüreğim daralır. Çocuğuma bakıp bakıp ağlardım sarılmak,tadını çıkartmak yerine. Siz lütfen önlemini alın. Merak etmeyin tek değilsiniz bunu yaşayan.
 
Benim de ikizlerim var. Kolay bir is degil. Fiziken ve ruhen inanilmaz yipratici. 2 yasina gelmek uzereler hala icimde bugun ne gibi sacma sapan seylerle ugrasicam, gece uykusuz mu kalicam ben ne yapicam korkusu var.
Bana bir tanidigimiz, ilk 5 yil sadece ihtiyaclarini gidermekle gecireceksin hazirlikli ol demisti. Daha sonrasinda iletisim basladiginda bir tik daha rahat geciyor hayat demisti.
Bu isi romantiklestiren kim varsa yalan soyluyordur. Cok yiprandim bu 2 yillik surecte, ben ve esim vardik cogu zaman. Ikimizde bu 2 yillik surecte her gece cocuklara kalktik.
Ben yurtdisinda yasadigim icin ofisimdeki insanlar en azindan cok durustler, oyle turkiyedekiler gibi degil. Bazi sabahlar kahve icerken ofisin bizim icin tatil yeri olmasindan falan bahsediyoruz. Tatile gitmektense ofise gelmeyi tercih ediyoruz :D
Demek istedigim, herkes bu yollardan geciyor ama sakliyorlar. Yalniz degilsiniz. Zorlaniyorsaniz, profesyonel destek alin mutlaka
Zamanla duzelecegine inaniyorum anneme gore en zor donemleri bu 2 yas civari. Ne laftan anliyorlar, ne baska birseyden ve cok tehlikeli vaziyetlerde buluyorum cogu zaman. Bagirma, aglama ve oyuncak kavgasi ile geciyor zamanlari. Ustune tam konusamadiklari icin de bazi durumlarda sorun yasiyoruz.
Bakalim guzel gunler gelecektir insallah.
 
Maşallah ,bende bebeğin cinsiyetini öğrendikten sonra o sevgi pıtırcıklarından oldum gibi bir şey 😅 Anne olmak nasıl bir şey çocuk uslu durduğu zaman bizi biraz aydınlatır mısın🤣💖 Ufaktan korkular devam ediyor haliyle 🤧
Anne olmak çok güzel bir dünya Rabbim sağlıklarını versin. Kendinizi iyi hazırlamalısınız en çok uykusuzluğa ve hayat kısıtlanmasına. Zamanla düzeniniz oturucak ve rahatlayacaksınız. Emzirme danışmanlığı konusunda araştırmalar yapın. Önemkli bir konu. Uyku konusunda da keza öyle. Eşinizi de çok iyi hazırlayın o olmazsa çok zor olur.
Hep böyle sevgi pıtırcığı olarak devam edin olurmu ? Ne kadar pozitif olursanız o kadar iyi olursunuz. Eşinizle de az kavga etmeye çalışın zira ikinizde dengeleri şaşıcak. Ben psikolojiye çok yatırım yapmış biri olaraktan bile çocuk bakmanın bu kadar zor olduğunu tahmin etmezdim. Destek almaktan çekinmeyin.
Dün kızımı babasına bırakıp spora gittim. Cennette gibiydim. Hayat varmış dedim. Eve gelince kızımın yüzündeki gülümsemeyi size anlatamam. Çıldırdı kahkahalar atıyor. Canım yavrum benim. Gece kaplamam düştü. Dişçi işim çıktı ve ben dişlerime değilde kızımı nasıl bırakıcam diye düşünüyorum. Anneme ek gıda yedir desem boğazında kalırsa allah korusun panik napar ben uzaktayım. O kadar süt bırakamam. Uyutamazsa durmaz durmazsa annem nasıl oyalayacak. Dişçim uzak. Annelik böyle işte. Yavrun hayatın oluyor.
İlk hamilelik asla geri gelmiyor. Lütfen sağlıkla hzuurla geçirin olur mu ? Çocuk olduktan sonra eski rahatlığımız olmayacak. Anneannesi babannesi babasının baktığı 1 2 saatcik. Onda da acaba uyudu mu naptı durdumu diye düşünüyor insan :)
Bu arada kızım hep uslu. Canım yavrum. Düzenimi hep pozitif olarak kurmaya çalıştım. Şuan sıkıntım sütüm az ondan sık acıkıyor mama arttırıp süt azalması olmaması için zorlanıyorum. Tam doysa hiç üzmez beni uykumuzuda düzenledim. O yüzden eşimle de iyiyim onuda bunaltmıyorum. Sadece nefes almaya ihtiyacım var kilo aldım o kadar.
Çok başka bi sevgi. Sanırım kimseyi bu kadsr sevemezdim. Anakucağınsa babasına bakarken içi gidiyor eşimin gel kızım diyip kucağına alıp sarılıyor. Alma be adam diyorum takılıyor orda işte sarılcam kızıma diyor. Olurda ilk 3 ay zorlanırsanız hatırlayın bunu. Hepsi geçicek :)
 
Keske bır bebegım olsa dıye aglarken bu mesajı okumak uzdu daha bugun tup bebek merkezıne yonlendırıldım ıkı kere bebegımı kaybettım ınan o kadar cok anne olmayı ıstıyorum kı rabbım kımseyı aratmasın o yuzden bugunlerıne hem sukret hem sabret
 
Anne olmak çok güzel bir dünya Rabbim sağlıklarını versin. Kendinizi iyi hazırlamalısınız en çok uykusuzluğa ve hayat kısıtlanmasına. Zamanla düzeniniz oturucak ve rahatlayacaksınız. Emzirme danışmanlığı konusunda araştırmalar yapın. Önemkli bir konu. Uyku konusunda da keza öyle. Eşinizi de çok iyi hazırlayın o olmazsa çok zor olur.
Hep böyle sevgi pıtırcığı olarak devam edin olurmu ? Ne kadar pozitif olursanız o kadar iyi olursunuz. Eşinizle de az kavga etmeye çalışın zira ikinizde dengeleri şaşıcak. Ben psikolojiye çok yatırım yapmış biri olaraktan bile çocuk bakmanın bu kadar zor olduğunu tahmin etmezdim. Destek almaktan çekinmeyin.
Dün kızımı babasına bırakıp spora gittim. Cennette gibiydim. Hayat varmış dedim. Eve gelince kızımın yüzündeki gülümsemeyi size anlatamam. Çıldırdı kahkahalar atıyor. Canım yavrum benim. Gece kaplamam düştü. Dişçi işim çıktı ve ben dişlerime değilde kızımı nasıl bırakıcam diye düşünüyorum. Anneme ek gıda yedir desem boğazında kalırsa allah korusun panik napar ben uzaktayım. O kadar süt bırakamam. Uyutamazsa durmaz durmazsa annem nasıl oyalayacak. Dişçim uzak. Annelik böyle işte. Yavrun hayatın oluyor.
İlk hamilelik asla geri gelmiyor. Lütfen sağlıkla hzuurla geçirin olur mu ? Çocuk olduktan sonra eski rahatlığımız olmayacak. Anneannesi babannesi babasının baktığı 1 2 saatcik. Onda da acaba uyudu mu naptı durdumu diye düşünüyor insan :)
Bu arada kızım hep uslu. Canım yavrum. Düzenimi hep pozitif olarak kurmaya çalıştım. Şuan sıkıntım sütüm az ondan sık acıkıyor mama arttırıp süt azalması olmaması için zorlanıyorum. Tam doysa hiç üzmez beni uykumuzuda düzenledim. O yüzden eşimle de iyiyim onuda bunaltmıyorum. Sadece nefes almaya ihtiyacım var kilo aldım o kadar.
Çok başka bi sevgi. Sanırım kimseyi bu kadsr sevemezdim. Anakucağınsa babasına bakarken içi gidiyor eşimin gel kızım diyip kucağına alıp sarılıyor. Alma be adam diyorum takılıyor orda işte sarılcam kızıma diyor. Olurda ilk 3 ay zorlanırsanız hatırlayın bunu. Hepsi geçicek :)
Motive oldum teşekkür ederim.🥰 Başta cefa illa ki olucak bunu kabullendikten sonra kolaylaşır diye umut ediyorum. Anladığım kadarıyla çocuk bakmanın en zoru ilk yıllar, sonrasında bir çok şey kolaylaşıyor. 3 yaşındaki bir çocuk yemeğini kendi yiyor , üstünü çat pat kendi değiştiriyor, tuvalet eğitimini almış oluyor ,yürüyor ve duygularını ifade edebiliyor. E 3 yaşından sonra da kreşe başlarsa zaten annelik yarı zamanlı hale gelir. 😆 İnşallah tüm anneler bu zor süreçlerin olabildiğince sağlam psikolojiyle üstesinden gelir.🥰
 
Böyle şeyler okuyunca o kadar korkuyorum ki çocuk sahibi olmaktan vazgeçiyorum. Sonra eşim yine ikna ediyor bir şekilde. Ama sanırım soğudum çocuk sahibi olmaktan? Gerçekten bu derece kötü mü oluyor herşey?
 
Back
X