Benim de ikizlerim var. Kolay bir is degil. Fiziken ve ruhen inanilmaz yipratici. 2 yasina gelmek uzereler hala icimde bugun ne gibi sacma sapan seylerle ugrasicam, gece uykusuz mu kalicam ben ne yapicam korkusu var.
Bana bir tanidigimiz, ilk 5 yil sadece ihtiyaclarini gidermekle gecireceksin hazirlikli ol demisti. Daha sonrasinda iletisim basladiginda bir tik daha rahat geciyor hayat demisti.
Bu isi romantiklestiren kim varsa yalan soyluyordur. Cok yiprandim bu 2 yillik surecte, ben ve esim vardik cogu zaman. Ikimizde bu 2 yillik surecte her gece cocuklara kalktik.
Ben yurtdisinda yasadigim icin ofisimdeki insanlar en azindan cok durustler, oyle turkiyedekiler gibi degil. Bazi sabahlar kahve icerken ofisin bizim icin tatil yeri olmasindan falan bahsediyoruz. Tatile gitmektense ofise gelmeyi tercih ediyoruz

Demek istedigim, herkes bu yollardan geciyor ama sakliyorlar. Yalniz degilsiniz. Zorlaniyorsaniz, profesyonel destek alin mutlaka
Zamanla duzelecegine inaniyorum anneme gore en zor donemleri bu 2 yas civari. Ne laftan anliyorlar, ne baska birseyden ve cok tehlikeli vaziyetlerde buluyorum cogu zaman. Bagirma, aglama ve oyuncak kavgasi ile geciyor zamanlari. Ustune tam konusamadiklari icin de bazi durumlarda sorun yasiyoruz.
Bakalim guzel gunler gelecektir insallah.