Ben mizaç olarak sinirli, tez canlı, canı çabuk sıkılan, keyfimin bozulmasına, huzursuzluğa, gürültüye tahammül edemeyen biriyim. Şimdi yiyorum, içiyorum, geziyorum, tozuyorum. Ama çocuk olursa hayatım tepetaklak olacak. Sürekli her şekilde bana muhtaç bir bebekle nasıl oluyor acaba diyorum. Bazen de herkes yapıyorsa sen de yaparsın diyorum. Hayali evet güzel, eşim sapsarı bir bebekti, bebeğim sapsarı olsun isterim diye hayaller kuruyorum. Ama icraata dökmeye gelince ödüm kopuyor.
Evet o saydıklarınız bende de var ama anaçlık başka bir şey sanki. Aynen öyle avmde yüksek çocuk sesi olan alanlarda duramıyorum mesela uzaklaşıyorum hemen. Annem kendi çocuğun olunca öyle olmaz diyor gerçekten öyle mi acaba ?
Vay tam adamını buldunuz
Ben bana çocukla ilgili hadi yapsana diyen herkese
Firdevs Yöreoğlunun şu sözlerini söylerdim hep
Çocuk ne demek haberin var mı senin? O doğduğunda sen diye bişey kalmaz onun hayatını yaşarsın. Diye devam ediyor işte
Yine bu sözü söylediğimin ertesi günü hamile olduğumu öğrendim
Çok zırladım napıcam ben diye.
Çünkü ben evli bekar hayatı yaşayan biriydim, yemem içmem yatmam gezmem
Keyfim nasıl isterse öyle yaşıyordum
Çocukları severim genel olarak ama
Böyle dışarda gürültüyle çığıran çocuklara aynı benim de tahammülüm yok, oturduğum mekanda falan olsa kalkıp çıktığım oluyordu, Özgürlüğüme çok düşkünüm
Ama..
Hayatıma o kdar güzel birsey girdi ki
Millete saçmalama ya dediğim seyi yapıyorum
Uyurken resimlerine bakıyorum valla.
Kendi çocuğın çok başkaymıs, insanın aklı çıkıyor sevgiden.
Ama tavsiyem yeterince sürttüğünüzü gezdiğinizi düşünüyorsanız yapın
Ha ben gezmiyor muyum suan geziyorum evet, bebekle biraz zor tabi. Ama her sey onunla daha keyifli
Endişeler korkular hep olacak, dünyaya can getirmek kolay değil.