- 1 Kasım 2012
- 11.304
- 25.889
- 798
- 35
Haftada 2-3kez size yardim edecek birini tutun. Cocugunuzdan biran olsun ayri kalip desarj olacak bisey yapin bu hayat rutuni size monoton gelmeye baslayabilir.
Haftada 2-3kez size yardim edecek birini tutun. Cocugunuzdan biran olsun ayri kalip desarj olacak bisey yapin bu hayat rutuni size monoton gelmeye baslayabilir.Herkese merhabalar,
Ben 27 yasindayim, 18 aylik bir bebegim var ve 5 yillik evliyim.
Universiteden mezun olunca dogum yapana kadar ozel bir okulda ogretmenlik yaptim.
Ancak dogumdan sonra ise baslamadim yeniden.
Bosanmis bir ailenin cocuguyum, hayatimin buyuk cogunlugu bir seyleri icime atarak gecti.
Esimle tanistim, kendisi surekli okuyan, iyi bir meslegi olan,cok iyi bir universiteden mezun olmus, duzenli sporunu yapan, yediklerine kadar dikkat eden,kendine ozguveni sonsuz olan birisi.
Evliligin ilk yillarinda bazi sorunlar yasasakta kimileri kendiliginden, kimileri de bizim adim atmamizla cozuldu.
Sonra bebegimiz dogdu cok sukur ama hayat bizim icin epey zorlasti.
Yardim edecek kimsem yok, kaldi ki artik herkes hemen hemen ayni kosullarda.
Oglum reflu rahatsizligi cekti cok uzun sure, aglama krizleri, uykusuz geceler, idare edilmesi gereken bir ev, hic susmadan aglayan bir bebek..
Calisip isten yorgun gelen bir es.
Her turlu evin ic islerine ve bebege yetismeye calisan, sinirleri alt ust olmus, gergin bir ben.
Boyle boyle derken esimle hic vakit geciremez, basbasa hicbir sey yapamaz,sadece cocugumuzla ilgilenip, o uyudugunda yorgunluktan uyuyakaldigimiz birer es halini aldik
Birde uzerine 1 yas kontrolunde oglumuzda buyuk olasilikla hiperaktivite sorunu oldugunu doktorumuzdan ogrendik ve 1 sn bile yerinde duramayan, sabahtan aksama kadar surekli kosan,evin altini ustune getiren bir bidikla mucadeleye kollari sivadik.
Zamanla hicbir seye tahammul gosterememeye basladim.
Uykusuzluktan her sabah hemen hemen gergin uyaniyorum.
Aksam esim isten gelene kadar oglum beni milyon kere yipratmis oluyor.
Ailemden cok uzaktayim, arkadaslarim var ancak kimseye dert yanmak istemiyorum.
Hal boyle olunca hep esime karsi gergin, zaman zaman olanlardan sikayetci,cabuk ofkelenen biri olup cikiyorum.
Esimde evde sukunet ve huzur istegini devamli dile getiriyor.
Ancak ne yaparsam yapayim bu gergin halimden kurtulamiyorum.
En son 2 gun once eften puften bir sebepten tartistik.
Ve tartismanin ardindan konusmaya calistigimizda esim ona devamli negatif enerji verdigimi, birlikte ortak yapacak bir seyimizin olmadigini, beni kirmamak icin bu dusuncelerini yansitmadigini ancak cocugumuz olmasa birbirimize uygun esler olmadigimiz icin bu evliligin surmeyecegini, benimle sadece yuzeysel konulari konusabildigini asla derinlere inemedigini soyledi.
Benim ona ve cocuguma verdigim her seyi parasini verip satin alabilecegini soyledi.
Ya cocugumuz icin, o anne babasiz buyumesin diye birbirimize sIkIntI vermeden devam ettirelim, ya da cocuk bakmak seni geriyorsa ise girip cocugu krese birak, ya da ayrilmak istiyorsanda ayrilalim dedi.
Hicbir sey diyemedim...
Evet dogumdan beri cok zorlaniyorum, evet sinirlerim helak oldu, evet her gece uykusuzum, evet hiperaktif bir cocugum var, evet kariyerim icin bir yol katedemedim, evet konusacagim kimse yok, evet cok uzun zamandir hic kitap okuyamadim, internette saatlerce takilip bir seyler arastiramadim, evet uzun sure vaktimi alacak yemekler yapamiyorum, evet artik camasirlarimi cok duzenli utuleyemiyorum...
Ama hergun cocuguma bakiyorum, onun icin oyun gunlerine katiliyorum, hergun evime taze yemekler hazirliyorum, evimi duzenli tutmaya cabaliyorum, temizliyorum fakat entellektuel bir es olamiyorum.
Yaptigim her seyi bir yardimci ya da utucude yapabilir, cocugumunda bana ihtiyaci yok.
O zaman insanlar neden evlenir ki, huzur hep kadinin erkege vermesi gereken bir sey mi?
Eskiden ne cesurdum yahu her dusundugumu yapardim, cocuktan sonra mi boyle zayif oldum?
Bosanmis aileyi en iyi ben biliyorum arada kalan hep ben oldum.(Diger bosanmis aileleri tenzih ediyorum, kimseyi uzmek istemem,lutfen yanlis anlamayin beni.)
Bu durumda ne yapilir? Tavsiyeleriniz icin, okudugunuz icin simdiden tesekkur ederim..
Herkese merhabalar,
Ben 27 yasindayim, 18 aylik bir bebegim var ve 5 yillik evliyim.
Universiteden mezun olunca dogum yapana kadar ozel bir okulda ogretmenlik yaptim.
Ancak dogumdan sonra ise baslamadim yeniden.
Bosanmis bir ailenin cocuguyum, hayatimin buyuk cogunlugu bir seyleri icime atarak gecti.
Esimle tanistim, kendisi surekli okuyan, iyi bir meslegi olan,cok iyi bir universiteden mezun olmus, duzenli sporunu yapan, yediklerine kadar dikkat eden,kendine ozguveni sonsuz olan birisi.
Evliligin ilk yillarinda bazi sorunlar yasasakta kimileri kendiliginden, kimileri de bizim adim atmamizla cozuldu.
Sonra bebegimiz dogdu cok sukur ama hayat bizim icin epey zorlasti.
Yardim edecek kimsem yok, kaldi ki artik herkes hemen hemen ayni kosullarda.
Oglum reflu rahatsizligi cekti cok uzun sure, aglama krizleri, uykusuz geceler, idare edilmesi gereken bir ev, hic susmadan aglayan bir bebek..
Calisip isten yorgun gelen bir es.
Her turlu evin ic islerine ve bebege yetismeye calisan, sinirleri alt ust olmus, gergin bir ben.
Boyle boyle derken esimle hic vakit geciremez, basbasa hicbir sey yapamaz,sadece cocugumuzla ilgilenip, o uyudugunda yorgunluktan uyuyakaldigimiz birer es halini aldik
Birde uzerine 1 yas kontrolunde oglumuzda buyuk olasilikla hiperaktivite sorunu oldugunu doktorumuzdan ogrendik ve 1 sn bile yerinde duramayan, sabahtan aksama kadar surekli kosan,evin altini ustune getiren bir bidikla mucadeleye kollari sivadik.
Zamanla hicbir seye tahammul gosterememeye basladim.
Uykusuzluktan her sabah hemen hemen gergin uyaniyorum.
Aksam esim isten gelene kadar oglum beni milyon kere yipratmis oluyor.
Ailemden cok uzaktayim, arkadaslarim var ancak kimseye dert yanmak istemiyorum.
Hal boyle olunca hep esime karsi gergin, zaman zaman olanlardan sikayetci,cabuk ofkelenen biri olup cikiyorum.
Esimde evde sukunet ve huzur istegini devamli dile getiriyor.
Ancak ne yaparsam yapayim bu gergin halimden kurtulamiyorum.
En son 2 gun once eften puften bir sebepten tartistik.
Ve tartismanin ardindan konusmaya calistigimizda esim ona devamli negatif enerji verdigimi, birlikte ortak yapacak bir seyimizin olmadigini, beni kirmamak icin bu dusuncelerini yansitmadigini ancak cocugumuz olmasa birbirimize uygun esler olmadigimiz icin bu evliligin surmeyecegini, benimle sadece yuzeysel konulari konusabildigini asla derinlere inemedigini soyledi.
Benim ona ve cocuguma verdigim her seyi parasini verip satin alabilecegini soyledi.
Ya cocugumuz icin, o anne babasiz buyumesin diye birbirimize sIkIntI vermeden devam ettirelim, ya da cocuk bakmak seni geriyorsa ise girip cocugu krese birak, ya da ayrilmak istiyorsanda ayrilalim dedi.izlik yeö
Hicbir sey diyemedim...
Evet dogumdan beri cok zorlaniyorum, evet sinirlerim helak oldu, evet her gece uykusuzum, evet hiperaktif bir cocugum var, evet kariyerim icin bir yol katedemedim, evet konusacagim kimse yok, evet cok uzun zamandir hic kitap okuyamadim, internette saatlerce takilip bir seyler arastiramadim, evet uzun sure vaktimi alacak yemekler yapamiyorum, evet artik camasirlarimi cok duzenli utuleyemiyorum...
Ama hergun cocuguma bakiyorum, onun icin oyun gunlerine katiliyorum, hergun evime taze yemekler hazirliyorum, evimi duzenli tutmaya cabaliyorum, temizliyorum fakat entellektuel bir es olamiyorum.
Yaptigim her seyi bir yardimci ya da utucude yapabilir, cocugumunda bana ihtiyaci yok.
O zaman insanlar neden evlenir ki, huzur hep kadinin erkege vermesi gereken bir sey mi?
Eskiden ne cesurdum yahu her dusundugumu yapardim, cocuktan sonra mi boyle zayif oldum?
Bosanmis aileyi en iyi ben biliyorum arada kalan hep ben oldum.(Diger bosanmis aileleri tenzih ediyorum, kimseyi uzmek istemem,lutfen yanlis anlamayin beni.)
Bu durumda ne yapilir? Tavsiyeleriniz icin, okudugunuz icin simdiden tesekkur ederim..
Yalnız ağır şeyler söylemiş eşiniz, buna hiç takılmayışınız onu içten içe haklı görüyorsunuz izlenimi verdi.
Fakat haklı değil, gerçekten şımarıkça bir talepte bulunmuş.
Yaptığını bakıcı da yapar ne demektir, yapmayın alla aşkına, çok ağır konuşmuş. Bunu hak etmiyorsunuz yav.
Anlattıklarınızın hepsi yalnız başına bebeği olan her çiftin başına geliyor, burada eşinizin yapması gereken şımarık şımarık sizden insanüstü performans beklemek yerine size destek olmaktır.
O ne öyle yani.
Eften puften seylere tartisma cikarmam , sIk tartisan bir ciftte degiliz sadece gergin ve cabuk sinirlenebilen biriyim artik.size seçenekler sunmuş,ya çocuğu annesiz babasız bırakmayalım,ya çalış çocuğu kreşe ver
yada ayrılalım demiş,belki ciddi değildir
eften püften şeylere tartışma çıkarıyorum diyorsunuz
blöf yapmış olamazmı,ama lütfen en ufak şeyden kavga etmeyin
insan sonradan çok pişman oluyor,eşinizinde bu kavgalara tahammülü kalmamış olabilir
ben senin yerinde olsam oturur konuşurum,ne istediğini karşılıklı neler yapabileceğimizi sorarım,konuşunki sonuca varın,uzlaşın
eğer eşiniz konuşmadan anlıyorsa tabi
Cok haklisiniz onemseyip,kiymet verdikce kiymetsiz oluyor insan,tesekkurler..aAllah askina esinizi onemsemeyi bi kesin o ne dusunmus niye dusunmus bosverin bakmayin entel olduklarina 2+2=4 duz mantik bunlar cocugunuzla ilgilenin ama esinizle tartismayinnn gelsin verin yemegini otursun bi kenarda bakin o zaman ne kadar degerli ve ulasilmaz olcaksiniz kadinlik vazifeniz belli onu ihmal etmeyin
Tamda benim yasadiklarimi yasamissiniz, Allah yardimciniz olsun,onceden yasanan kotu seyler tekrarlanmasin dilerim..Annenin kimseden destek alamadan hareketli bir bebek buyutmesi cok zor. Benimde 3 tane var neler gecti basimdan cocuklar olduktan sonra.
Halada ugrasiyorum 3 uyle evin duzeni yemek bulasik camasir okul getir gotur hepsi bende. Esim tek ise gider gelir arada belki bi supurge tutar okadar. Benimde yardimcim yada bakicim olmadi.
Ama cocuklar 3 olunca krese verdim haftada 2 gun onlar yasitlariyla oynuyor bende dinleniyorum ogun ya arkadasimla disarda biseyler yiyoruz. Ben kuafor agda manikur pedikur valla hep o gunler yapiyorum kendimle ilgilenmeye calisiyorum cunku bebeklerken cok biraktigim oldu kendimi
O bile bir rahatlik veriyor insana hep evde 7/24 cocuk bak insan kafayi yer. Bide yaptiklarini vazife olarak goren huzur arayan sikayetlenemene gelemeyen kocan varsa.
Bak ben kendimi saldim bi donem tamamen cocuk ev ugrastim esimde senin esin gibi hic yuzun gulmuyo derdi kendini disari atti arkadaslariyla takilmaya basladi cok. Sonrada aldatti. Cok olaylat atlattik ilk ve son bir sans verdim 3 cocugum parcalanmis aile cocugu olup surunmesin diye dahasi yok.
Sana tavsiyem simdilik bir yardimci tut agla sizla yetisemiyorum de . Cocugunla kendinle ilgilen eve gelince de ona aradiklari neyse sunmaya calis cenesi kapansin yani bu erkek milleti cok anlayissiz ve doyumsuz oluyo ya off
Cok dogru hareket etmissiniz tebrikler, hiperaktif bir cocuk gercekten cok zor,birde suan epey kucuk.Bence eşin de çok haklı sen de haklısın , bu bir süreç beraber atlatacaksınız, çocuğunuz oldu diye eşinizin sizden ilgi görememesi onu yıpratıyordur eve gelince huzur istiyor bu da çok normal sizi yoran oğlunuz bunun acısını eşinizden çıkarmanızda gereksiz ve bence yanlış nir hareket eşiniz daha anlayışlı olabilir bence siz kendi adınıza bazı kararlar alın benimde 22 aylık bir kızım var 8 ay uykusuz işe gittim nebyaşadığınızı çok çok iyi anlıyorum uykusuzluktan gergin mutsuz bir insan olmuştum ama bunun geçici bir dönem olduğunu ve bebeğimin getirdiği mutluluk yanında bunun bir sorun olmadığını düşündüm şikayet etsem eşim benden uzaklaşır diye korktum çünkü erkekler kaos ortamından kaçar, kimseye şikayet etmeyince hem eşim hem ailem o kadar yardımcı oldu ki hele eşim uykusuz işe gidiyor ev ile ilgileniyorsun dedi ve hayatında olmadığı kadar bana yardımcı oldu yeri geldi çocuğa akşamları o baktı ben 1-2 saat uyudum, öncelikle kötüyüm derseniz kötü olursunuz , iyisiniz daha da iyi olucaksınız bakın güzel sağlıklı bir bebişiniz var Allah bağışlasın hiperaktivitenin dereceleri var gözünüz korkmasın bende hiperaktif bir çocuktum şimdi kuzenim ve kızımda hiperaktif kızımda çok sorun yok fakat kuzenim ilaç kullanıyor sakin olun büyüdükçe doktor sizi yönlendirecektir iyi düşünün iyi olun lütfen siz bir annesiniz
Cok tesekkur ederim yorumunuza.Evde tüm gun ev iisleri ve bir bebekle vakit geçirmek zaten cok yorucu ve yıpratıcıdir. Bunun ustune bir de cocugunuzun hiperaktivite sorunu varmış, psikolojinizin bu duruma gelmesi cok normal. Eşiniz eğer kendisine yansittiginiz gerginlikten çok rahatsizsa ev işlerine ve çocuk bakımına yardımcı olacak bir yardimci fikrini kabul etmeli. Bunu karısının ve ailesinin sağlığını düşünerek yapmalı. Ayrıca sanirim esiniz entelektüel olduğunu iddia ediyor ancak entellektüel bir insan ataerkil düşünceleri bir kenara bırakmalı. Gerçekten üzüldüm durumumuza sinir oluyorum bazi erkeklere. Eşinizi cocukla ve ev işleriyle başbaşa bırakıp üç gün dışarıdan izleyin bakalım, ne psikoloji kalir, ne entellektüellik. Dilerim huzura kavuşursunuz.
Herkes ayniseyleri yasamiyor malesef.Farkindaysaniz bahsettiginiz seyler cocuktan sikayet ustelik calismiyorsunuz
cocugum benimde var calisiyorum sabah cok erken kalkiyorum ortalama bir cocuk ama bana cok duskun meswla suanda ben mutfakta yeme yapiyorum oda ayagimin dibinde oyucaklariyla oynuyor ve bende ona katiliyorum boyle isyedigi icin
evin her isni kendim yapiyorum cocuk uyuduktan sonra kimi zaman kendimle kimi zaman esimle kimi zaman cocugu uyuturken uyuya kalıyorum
sizin yerinizde olup butun gun cocugumlailgilenip daha poziyif olmak isterdm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?