Sizde benim yazımın tamamını okuduysanız zaten ben şikayet kelimesini kullanmadım sonuçlarının iyi olmayacağını biliyorum zira. Ama siz öyle bi yazmışsınız ki sanki dayak cennetten çıkma bizde dayak yedik nooldu gibilerinden. Evet bizde dayak yedik ama sonucu hiç iyi olmadı biliyor musun insan unutur ama kalp unutmaz ufak tefek yaralar gün gelir içinizi kan gölüne çevirir.Dayağı basit bişey gibi göstermeyin lütfen sözüm size ve amaaan bizde yedik nooldu delirdik mi diyen arkadaşlara ...Bayiliyorum KK nin idealist annelerine iyi ki varsiniz ve keske sayilariniz cogalsa. Ama hayati bu kadar toz pembe sanmasaniz. Yukarida aciklamalarimi yaptim neden bahsettigimi merak ediyorsaniz ayrintili olarak okuyabilirsiniz.
Yani gercekten kadini sikayet edince istismar derecesine ulasmamis dayaktan dolayi cocugu alacaklarini mi saniyorsunuz? Ya da istismar derecesine ulasmamis dayaktan cocugu alsalar o cocuklar icin daha hayirli olacagini mi?
Bizin tabirimizde suclu cocuk yoktu suca sürüklenen çocuk vardir. Ve bu suca sürüklenen cocuklarin cok büyük bir kısmı maalesef yetistirme yurtlarında yetişen cocuklardan cikar. Bu yüzden devlet koruyucu aile politikasini uyguluyor hepsini ayrintilari internette mevcut bakabilirsiniz. Ve Türk toplumunda ne yazik ki cocugunu dayakla terbiye etmek mutad bir aliskanliktir. Anne babalar genelde bunu istismar seviyesine ulastirmazlar ulastiyorlarsa altinda yatan nedene baktigimizda genelde kendi piskolojik problemleridir.
benimde alt komsumun 2.5 yasinda bir kızı var bi kac kere dovdugune sahit oldum be banada vurduğunu soyledi net ve sert bi sekilde yaptığının yanlis olduğunu soyledim ve gorusmeyi de azalttimMerhaba hanımlar.. Yaklaşık 2 aydır bu evde yaşıyorum. Her ne kadar "Komşuluk bitti artık" deselerde ben, benim gibi bebişli yeni gelin bir komşum olsa ne hoş olurdu diye düşünüyordum :) Aslında yalnızlığı seven bir tipim. Bebişten kalan zamanlarımda hobilerimle uğraşayım, kitap okuyayım isterim. Çok fazla gel-git yapmıyorum yani. Yine de akraba ilişkilerimde iyiyimdir.. Ne uzak, ne çok samimi.. Ortadayım. Komşularıma gelince, biri sağda biri solda olmak üzere iki yan komşum var.
Konum sol tarafımda oturan komşumla ilgili.. Oda benim gibi yeni evli, 2 yaşında bir oğlu var. Aslında iyi bir kadın. Bana karşı çok sevecen, çok tatlı, her zaman güler yüzlü.. Yanında kendini rahat hissediyorsun. Çok iyi anlaşacağımızı düşünüyordum, ta ki çocuğunu dövmelerini duyana kadar..
Aklım almıyor.. Benimle annelik hakkında neredeyse bir konferans düzenledi. Bu kadar bilinçli, duyarlı bir insan nasıl olurda el kadar çocuğun canını yakar.. Çok tatlı bir çocuk. Daha yeni yeni yürüyor yavrum. Ben sesleri duyunca çok şaşırdım.. Birden kadına karşı içim buz kesti. Bütün o iyi izlenimlerim çöp oldu..
Sonra tekrar aynı güler yüzüyle beni evine davet etti. Bende belki bunu konuşabiliriz diye düşünüp gittim. Bebeğim biraz oynayıp sonra bana bakıp gülümsüyordu. Oyun yapıyordu :) benimde hemen içim gider koklar öperim.. Komşumun çok garibine gitti. Biraz oturduk.. Konuyu ne şekilde oraya getirsem diye düşünüyordum ki kendi söyledi. "Bazen beni cok sinirlendiriyor. Yapma diyorum anlamıyor. Bende dövüyorum ne yapayım. Laftan anlamıyor." Dedi. Bende yaptığının yanlış olduğunu, ona bir şeyler öğretmenin başla yolları da olduğunu açıkladım. Oda "Herkes bana çocuğuna karşı ne kadar sertsin diyor. Hiç sevip ilgi göstermiyormuşum. Ama benimde yapım bu şekilde. Eğer ben bunu pohpohlayıp durursam bu çocuk nasıl terbiye olacak. Beni kaile alıp dinlemez bile. Ama kendi evladım tabi ki onu seviyorum. Yine de bu şekilde yapmaması gereken şeyleri anlayacak" dedi. Bende dövsede yarın tekrar yapabileceğini, şuan henüz aklı ermediğini, 2 yaşına girmişte olsa hala bir bebek olduğunu söyledim.. "Teşvik ederek, ödüllendirerek cazip hale getirebilirsin" dedim. Daha birçok şey söyledim, açıkladım. Bu konuda çok şey okuduğum için işte fırsat deyip ne var ne yok uygun bir dille anlattım. Dinledi ama anladığını sanmıyorum.
Sonra evime geldim. Bir iki gün sonra yine aynısı.. Şimdi benim öneri almak istediğim konu şu, siz olsanız iletişimi tamamen keser miydiniz? Bu kadın benimle sık sık görüşmek istiyor. Çocuğunu dövüyor olmasa iyi anlaşılabilecek bir insan. Ama gel gelelim bu durum beni çok etkiliyor ve ben kadına yaklaşamıyorum. Bu olay arada bir duvar gibi. Ona ısınabilmeme engel oluyor ve ne demem gerektiğini bilmiyorum. Ona da aynı bu şekilde söylemeli miyim.. Bilemiyorum ya..
Sizinde çocuğunu dövdüğünü bilip sık görüştüğünüz komşularınız var mı? Ya da öğrendikten sonra hiç konuşmadığınız?Başka ne yapabilirim.. Şikayet etmeli miyim? Ya da degismesi icin daha mi çok çabalamalıyım
Şikayet et diyorsunuz.. Belki de en doğrusu bu. Ya keşke anlattıklarımdan en ufak bir şey anladığını gösterse. Hep yüz yüze bakıyoruz çünkü.. Eşiyle eşim görüşüyor..
Valla çocuğunu döven karşıyım ama evlatlık alıp dovene iki kat karşıyımMerhaba hanımlar.. Yaklaşık 2 aydır bu evde yaşıyorum. Her ne kadar "Komşuluk bitti artık" deselerde ben, benim gibi bebişli yeni gelin bir komşum olsa ne hoş olurdu diye düşünüyordum :) Aslında yalnızlığı seven bir tipim. Bebişten kalan zamanlarımda hobilerimle uğraşayım, kitap okuyayım isterim. Çok fazla gel-git yapmıyorum yani. Yine de akraba ilişkilerimde iyiyimdir.. Ne uzak, ne çok samimi.. Ortadayım. Komşularıma gelince, biri sağda biri solda olmak üzere iki yan komşum var.
Konum sol tarafımda oturan komşumla ilgili.. Oda benim gibi yeni evli, 2 yaşında bir oğlu var. Aslında iyi bir kadın. Bana karşı çok sevecen, çok tatlı, her zaman güler yüzlü.. Yanında kendini rahat hissediyorsun. Çok iyi anlaşacağımızı düşünüyordum, ta ki çocuğunu dövmelerini duyana kadar..
Aklım almıyor.. Benimle annelik hakkında neredeyse bir konferans düzenledi. Bu kadar bilinçli, duyarlı bir insan nasıl olurda el kadar çocuğun canını yakar.. Çok tatlı bir çocuk. Daha yeni yeni yürüyor yavrum. Ben sesleri duyunca çok şaşırdım.. Birden kadına karşı içim buz kesti. Bütün o iyi izlenimlerim çöp oldu..
Sonra tekrar aynı güler yüzüyle beni evine davet etti. Bende belki bunu konuşabiliriz diye düşünüp gittim. Bebeğim biraz oynayıp sonra bana bakıp gülümsüyordu. Oyun yapıyordu :) benimde hemen içim gider koklar öperim.. Komşumun çok garibine gitti. Biraz oturduk.. Konuyu ne şekilde oraya getirsem diye düşünüyordum ki kendi söyledi. "Bazen beni cok sinirlendiriyor. Yapma diyorum anlamıyor. Bende dövüyorum ne yapayım. Laftan anlamıyor." Dedi. Bende yaptığının yanlış olduğunu, ona bir şeyler öğretmenin başla yolları da olduğunu açıkladım. Oda "Herkes bana çocuğuna karşı ne kadar sertsin diyor. Hiç sevip ilgi göstermiyormuşum. Ama benimde yapım bu şekilde. Eğer ben bunu pohpohlayıp durursam bu çocuk nasıl terbiye olacak. Beni kaile alıp dinlemez bile. Ama kendi evladım tabi ki onu seviyorum. Yine de bu şekilde yapmaması gereken şeyleri anlayacak" dedi. Bende dövsede yarın tekrar yapabileceğini, şuan henüz aklı ermediğini, 2 yaşına girmişte olsa hala bir bebek olduğunu söyledim.. "Teşvik ederek, ödüllendirerek cazip hale getirebilirsin" dedim. Daha birçok şey söyledim, açıkladım. Bu konuda çok şey okuduğum için işte fırsat deyip ne var ne yok uygun bir dille anlattım. Dinledi ama anladığını sanmıyorum.
Sonra evime geldim. Bir iki gün sonra yine aynısı.. Şimdi benim öneri almak istediğim konu şu, siz olsanız iletişimi tamamen keser miydiniz? Bu kadın benimle sık sık görüşmek istiyor. Çocuğunu dövüyor olmasa iyi anlaşılabilecek bir insan. Ama gel gelelim bu durum beni çok etkiliyor ve ben kadına yaklaşamıyorum. Bu olay arada bir duvar gibi. Ona ısınabilmeme engel oluyor ve ne demem gerektiğini bilmiyorum. Ona da aynı bu şekilde söylemeli miyim.. Bilemiyorum ya..
Sizinde çocuğunu dövdüğünü bilip sık görüştüğünüz komşularınız var mı? Ya da öğrendikten sonra hiç konuşmadığınız?Başka ne yapabilirim.. Şikayet etmeli miyim? Ya da degismesi icin daha mi çok çabalamalıyım
Biraz önce uzun bir mesajla yukarıda açıkladım emiracım. Bende annemden babamdam şiddet gördüm ama çocuğuma fiske vurmadım. Bence bu tamamen vicdan meselesi. Herkesin kendi kalbiyle fikriyle ilgili.Bizler beğensek de beğenmesek de anne babamızın yaptıklarını tekrar ediyoruz. Muhtemelen onu da zamanında ailesi çok dövmüş bunu normal karşılıyor...
İşte bu daha kötüVe arkadaslar çok önemli bir ayrıntıyı atlamışım. Bu kadının çocuğu olmuyormuş. 3 yıl çocuğum olsun diye tedavi görmüş.. Zar zor hamile kalmış. Bu lutfun kıymetini bilmemesi çok acı değil mi.. Allah kuluna merhamet etmiş bir evlat vermiş. O bebeğine merhamet etmiyor. Böyle mi şükrediyor buna. Yakında bir çocuk daha deneyeceklermiş olursa bu son şansıymış. Diyecek kelime bulamıyorum
Bence örnekleyerek her defasında anlatmaya devam edin.
Mesela;
senden güçlü biri en güvendiğin insan eşin, beğenmediği şeyler yaptığında seni dövse,
Çok seviyorum ama tepeme çıkarmamam lazım eğitim şeklim bu dese, siz onu sevmeye devam mı edersiniz yoksa korkarak Nefret mi edersiniz?
Konuşamıyor olması duyguları yaşamıyor demek değildir.
Diyin.
Kendi duygularınızıda söyleyin, seni çok seviyorum ama ufacık bebeğe vuracak vicdanda olduğunu düşününce uzaklaşıyorum. Lütfen yapma arkadaşım gibi nazik ve sakin cümlelerle yönlendirin.
O çocuğun dönüm noktası belkide sizsiniz.
Ve arkadaslar çok önemli bir ayrıntıyı atlamışım. Bu kadının çocuğu olmuyormuş. 3 yıl çocuğum olsun diye tedavi görmüş.. Zar zor hamile kalmış. Bu lutfun kıymetini bilmemesi çok acı değil mi.. Allah kuluna merhamet etmiş bir evlat vermiş. O bebeğine merhamet etmiyor. Böyle mi şükrediyor buna. Yakında bir çocuk daha deneyeceklermiş olursa bu son şansıymış. Diyecek kelime bulamıyorum
çocuk eğitimi konusunda insanlar öneriye pek açık değiller açıkçası bu zamana kadar farketmemiş olmanıza şaşırdım. her anne baba çocuğu için en iyisini düşündüğüne inanıyor. konu sahibi arkadaşın dayak yerine önerisi olan ceza ödül sistemi de bana hiç etik gelmiyor mesela, ve yanlış buluyorum. konu sahibine ödül ceza çocuğa verilmez böyle eğitim olmaz , bunun dayaktan hiçbir farkı yok desem "haklısın" diyeceğini hiç sanmıyorum. ha komşusu da eminim çocuğun bedenini yaralamıyordur döverken , yani vücudunda morluklar,kırıklar vs olmuyordur çocuğun , acıyan yeri ruhu oluyordur. ama işte konu sahibinin uyarsını ne kadar ciddiye almış gördünüz sadece 2 gün ara vermiş. ben de dayakla küfürle hakaretle büyüdüm. dayaktan daha kötü hatırlarım annemin beddua ve hakaretlerini. dayak o anda ağlardım geçerdi ama bağırıp çağırmalarının acısı geçmezdi.
ha sonuç olarak bana ne eltimden arkadaşımdan? hayatımda vazgeçemeyeceğim tek bir insan yok ki , neden onları kaybetmekten korkayım? eltimi 2 senede bir 10 gün görürüm onun dışında telde dahi konuşmam. arkadaşımla son 5 senedir 5 gün dahi görüşmemiştik ben bu şehre taşınana kadar. yani öyle kaybetmekten korktuğum görüşmemekten çekindiğim birileri değiller kesinlikle. şiddeti annesinin çocuğun poposuna vurması olarak düşündüğünüzden hassasiyetiniz bu yönde fazla sanırım. ama anne babaların çocuklarına uyguladıkları psikolojik şiddetin fiziksel şiddetten çok daha fazla yaraladığını düşünüyorum. ceza ödül de bir psikolojik şiddet bana kalırsa.
keşke biraz daha okuyan bir toplum olsak da şu 9 aylık hamilelik süresince bebeğe patik örüp durmak yerine eğitimi gelişimi üzerine bişeyler okuyarak geçirebilsek... hamilelikte okunması zorunlu kitaplar falan olsa. ne bileyim, eğitim şart da önce yetişkinlere şart çocukların eğitimi düzgün olsun diye
O lafi bana da söylemişti kim olduğunu bilmiyorum annemdir heralde hatta çakmak yakıp yakınında tuttuğunu da biliyorum nasıl hatırlıyorum hiçbir fikrim yok ama çocukken çok uzun süre altımı islattim hala da tuvaletım yokken bile sıkışma hissi oluyor hiçbir sağlık sorunum da yokÇocuğu ile iletişimi seni ilgilendirmez bence. Üzgünüm bebeği dövmesine ama buna müdahale edecek kişi siz değilsiniz. Belki kitap hediye edebilirsiniz. Yada tatlı dille uyarmaya devam edebilirsiniz uzatmadan.
Şu an en yakın arkadaşım ve eltim çocuğuna tuvalet eğitimi verirken “pipini yakarım altına yaparsan “ diyodu! Biri öğretmen bunların... bu cümlenin de bebeğe dövmekten daha az olumsuz etkisi olduğunu sanmıyorum... açıkçası müdahale edemedim bile ben çünkü “olsun seni de görürüz” cevabını alacağıma eminim
O lafi bana da söylemişti kim olduğunu bilmiyorum annemdir heralde hatta çakmak yakıp yakınında tuttuğunu da biliyorum nasıl hatırlıyorum hiçbir fikrim yok ama çocukken çok uzun süre altımı islattim hala da tuvaletım yokken bile sıkışma hissi oluyor hiçbir sağlık sorunum da yok
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?