Bencede bu tarz konuş konu sahibi
Bencede bu tarz konuş konu sahibiBence yeteri kadar doğru bir konuşma yapmamışsınız.
Yeterli samimiyet de oluşmuş gibi ben olsam acı acı konuşurum.
Hatta vicdanına dokunacak sözler söylerim.
Şöyle bir konuşma yerinde olurdu:
Madem bir çocuğa dövmeden terbiye verecek kadar sabır sahibi değilsin
tedavi ile çocuk yapmamalıydın.
Herkes anne olacak diye bir şey yok.
Belli ki sende hayırlı annelik potansiyeli yok.
3 yıl tedavi ile peşinden koş sonra dinlemiyor dayanamıyorum diye dövmek için koş peşinden.
Gerçekten doğru yaptığını sanıyorsan devam et ama lütfen bu duruma sessiz kalacağımı düşünme.
Sessiz kalamayacağım gibi güzel bir arkadaşlık da sürdüremem.
İstersen düzeleceğine inanıyorum iyi bir insansın çünkü.
Yanlışından dönmek ister misin?
Allah bazen kulun en çok istediği şeyle imtihan eder işte, Madem duanda bu kadar ısrarcısın, hadi bakalım hakkını teslim edebilecek misin?ya bu insanlar manyak
bir tanesine tahammülün yok ikinciyi niye yapıyorsun
çocukları stres topu gibi mi kullanıyordur nedir, tövbe tövbeeee
bu çocuk o zamana 3 yaşında olur, bir de bebek
Allah korusun ya o psikolojiyle...
Allah'ım sen hayırlısını bilirsin, şu kadının kalbine şevkat ver hayırlısıyla...
Allah bazen kulun en çok istediği şeyle imtihan eder işte, Madem duanda bu kadar ısrarcısın, hadi bakalım hakkını teslim edebilecek misin?
Hayırlısını değil, sadece olmasını istemek böyle nankörlük getirebiliyor demekki.
Ne kadar güzel dua.
her zaman, herrr zaman hayırlısını istemek lazım
sadece olmasını istemek çok korkulur bir şey
her duanın sonunda da "Allah'ım hakkında bilgim olmayan şeyi, senden istemekten sana sığınırım" demek insanın içini çok frahlatıyo
tabiki şikayet et en azından eşineMerhaba hanımlar.. Yaklaşık 2 aydır bu evde yaşıyorum. Her ne kadar "Komşuluk bitti artık" deselerde ben, benim gibi bebişli yeni gelin bir komşum olsa ne hoş olurdu diye düşünüyordum :) Aslında yalnızlığı seven bir tipim. Bebişten kalan zamanlarımda hobilerimle uğraşayım, kitap okuyayım isterim. Çok fazla gel-git yapmıyorum yani. Yine de akraba ilişkilerimde iyiyimdir.. Ne uzak, ne çok samimi.. Ortadayım. Komşularıma gelince, biri sağda biri solda olmak üzere iki yan komşum var.
Konum sol tarafımda oturan komşumla ilgili.. Oda benim gibi yeni evli, 2 yaşında bir oğlu var. Aslında iyi bir kadın. Bana karşı çok sevecen, çok tatlı, her zaman güler yüzlü.. Yanında kendini rahat hissediyorsun. Çok iyi anlaşacağımızı düşünüyordum, ta ki çocuğunu dövmelerini duyana kadar..
Aklım almıyor.. Benimle annelik hakkında neredeyse bir konferans düzenledi. Bu kadar bilinçli, duyarlı bir insan nasıl olurda el kadar çocuğun canını yakar.. Çok tatlı bir çocuk. Daha yeni yeni yürüyor yavrum. Ben sesleri duyunca çok şaşırdım.. Birden kadına karşı içim buz kesti. Bütün o iyi izlenimlerim çöp oldu..
Sonra tekrar aynı güler yüzüyle beni evine davet etti. Bende belki bunu konuşabiliriz diye düşünüp gittim. Bebeğim biraz oynayıp sonra bana bakıp gülümsüyordu. Oyun yapıyordu :) benimde hemen içim gider koklar öperim.. Komşumun çok garibine gitti. Biraz oturduk.. Konuyu ne şekilde oraya getirsem diye düşünüyordum ki kendi söyledi. "Bazen beni cok sinirlendiriyor. Yapma diyorum anlamıyor. Bende dövüyorum ne yapayım. Laftan anlamıyor." Dedi. Bende yaptığının yanlış olduğunu, ona bir şeyler öğretmenin başla yolları da olduğunu açıkladım. Oda "Herkes bana çocuğuna karşı ne kadar sertsin diyor. Hiç sevip ilgi göstermiyormuşum. Ama benimde yapım bu şekilde. Eğer ben bunu pohpohlayıp durursam bu çocuk nasıl terbiye olacak. Beni kaile alıp dinlemez bile. Ama kendi evladım tabi ki onu seviyorum. Yine de bu şekilde yapmaması gereken şeyleri anlayacak" dedi. Bende dövsede yarın tekrar yapabileceğini, şuan henüz aklı ermediğini, 2 yaşına girmişte olsa hala bir bebek olduğunu söyledim.. "Teşvik ederek, ödüllendirerek cazip hale getirebilirsin" dedim. Daha birçok şey söyledim, açıkladım. Bu konuda çok şey okuduğum için işte fırsat deyip ne var ne yok uygun bir dille anlattım. Dinledi ama anladığını sanmıyorum.
Sonra evime geldim. Bir iki gün sonra yine aynısı.. Şimdi benim öneri almak istediğim konu şu, siz olsanız iletişimi tamamen keser miydiniz? Bu kadın benimle sık sık görüşmek istiyor. Çocuğunu dövüyor olmasa iyi anlaşılabilecek bir insan. Ama gel gelelim bu durum beni çok etkiliyor ve ben kadına yaklaşamıyorum. Bu olay arada bir duvar gibi. Ona ısınabilmeme engel oluyor ve ne demem gerektiğini bilmiyorum. Ona da aynı bu şekilde söylemeli miyim.. Bilemiyorum ya..
Sizinde çocuğunu dövdüğünü bilip sık görüştüğünüz komşularınız var mı? Ya da öğrendikten sonra hiç konuşmadığınız?Başka ne yapabilirim.. Şikayet etmeli miyim? Ya da degismesi icin daha mi çok çabalamalıyım
popoya vurmak vb. nin cevabımla alakası yok
benim tepkim "pipini yakarım senin" olayıydı
altına işersen pipini yakarım!
bir çocuk için ne kadar korkunç bir şey
bu psikolojik şiddet değil mi?
psikolojik şiddet illa küfür ve hakaretle olmuyor, aksine, geçmişe dayalı psikolojik problemlerin çoğu, o kişinin çocukluğunda ona karşı yapılan baskılar, mecbur bırakmalar sebebiyle oluyor
neyse, konu sahibinin konusunu daha fazla bölmek istemiyorum
kişi kendi yetiştirildiği gibi çocuğunu yetiştirir derler belki komşunuz dayak yiyerek büyümüştür keşke dayakla çocuk yetişmediğini anlayabilse.Merhaba hanımlar.. Yaklaşık 2 aydır bu evde yaşıyorum. Her ne kadar "Komşuluk bitti artık" deselerde ben, benim gibi bebişli yeni gelin bir komşum olsa ne hoş olurdu diye düşünüyordum :) Aslında yalnızlığı seven bir tipim. Bebişten kalan zamanlarımda hobilerimle uğraşayım, kitap okuyayım isterim. Çok fazla gel-git yapmıyorum yani. Yine de akraba ilişkilerimde iyiyimdir.. Ne uzak, ne çok samimi.. Ortadayım. Komşularıma gelince, biri sağda biri solda olmak üzere iki yan komşum var.
Konum sol tarafımda oturan komşumla ilgili.. Oda benim gibi yeni evli, 2 yaşında bir oğlu var. Aslında iyi bir kadın. Bana karşı çok sevecen, çok tatlı, her zaman güler yüzlü.. Yanında kendini rahat hissediyorsun. Çok iyi anlaşacağımızı düşünüyordum, ta ki çocuğunu dövmelerini duyana kadar..
Aklım almıyor.. Benimle annelik hakkında neredeyse bir konferans düzenledi. Bu kadar bilinçli, duyarlı bir insan nasıl olurda el kadar çocuğun canını yakar.. Çok tatlı bir çocuk. Daha yeni yeni yürüyor yavrum. Ben sesleri duyunca çok şaşırdım.. Birden kadına karşı içim buz kesti. Bütün o iyi izlenimlerim çöp oldu..
Sonra tekrar aynı güler yüzüyle beni evine davet etti. Bende belki bunu konuşabiliriz diye düşünüp gittim. Bebeğim biraz oynayıp sonra bana bakıp gülümsüyordu. Oyun yapıyordu :) benimde hemen içim gider koklar öperim.. Komşumun çok garibine gitti. Biraz oturduk.. Konuyu ne şekilde oraya getirsem diye düşünüyordum ki kendi söyledi. "Bazen beni cok sinirlendiriyor. Yapma diyorum anlamıyor. Bende dövüyorum ne yapayım. Laftan anlamıyor." Dedi. Bende yaptığının yanlış olduğunu, ona bir şeyler öğretmenin başla yolları da olduğunu açıkladım. Oda "Herkes bana çocuğuna karşı ne kadar sertsin diyor. Hiç sevip ilgi göstermiyormuşum. Ama benimde yapım bu şekilde. Eğer ben bunu pohpohlayıp durursam bu çocuk nasıl terbiye olacak. Beni kaile alıp dinlemez bile. Ama kendi evladım tabi ki onu seviyorum. Yine de bu şekilde yapmaması gereken şeyleri anlayacak" dedi. Bende dövsede yarın tekrar yapabileceğini, şuan henüz aklı ermediğini, 2 yaşına girmişte olsa hala bir bebek olduğunu söyledim.. "Teşvik ederek, ödüllendirerek cazip hale getirebilirsin" dedim. Daha birçok şey söyledim, açıkladım. Bu konuda çok şey okuduğum için işte fırsat deyip ne var ne yok uygun bir dille anlattım. Dinledi ama anladığını sanmıyorum.
Sonra evime geldim. Bir iki gün sonra yine aynısı.. Şimdi benim öneri almak istediğim konu şu, siz olsanız iletişimi tamamen keser miydiniz? Bu kadın benimle sık sık görüşmek istiyor. Çocuğunu dövüyor olmasa iyi anlaşılabilecek bir insan. Ama gel gelelim bu durum beni çok etkiliyor ve ben kadına yaklaşamıyorum. Bu olay arada bir duvar gibi. Ona ısınabilmeme engel oluyor ve ne demem gerektiğini bilmiyorum. Ona da aynı bu şekilde söylemeli miyim.. Bilemiyorum ya..
Sizinde çocuğunu dövdüğünü bilip sık görüştüğünüz komşularınız var mı? Ya da öğrendikten sonra hiç konuşmadığınız?Başka ne yapabilirim.. Şikayet etmeli miyim? Ya da degismesi icin daha mi çok çabalamalıyım
Şiddet boyutuna gelmeyen dayak daha önce de bahsettigim gibi mesels poposuna terlik vurmak hafif cimdiklemek yani genel olarak cocuga morarma ve zarar vermeyecek ölcüde ana babanin tedip hakki ivindedir. Arastirirsaniz ögrenirsiniz.
Bu ve diger bazı mesajlari dehşetle okudum, şiddet boyutuna gelmeyen dayak diye tanimlamaya calistiginiz şey ne tam olarak anlamasam da ,şiddet-dayak-hakaret suçtur.
Terbiye hakkindan dogan disiplin yetkisini kötüye kullanan kişi hakkinda yaptirim var, kanunda açıkça yazar. Şu an kanun yanimda degil, suresini hatirlayamadim.
Yargitay kararindan falan bahsedilmis,baba kızına tokat atmış da terbiye yetkisi kullanildigina hukmedilmis falan . Iki olay arasinda daglar kadar fark var, elmayla armudu karistirmayiniz.
Hukukcu degilseniz kanunu dogru yorumlamak gibi bir goreviniz elbette yok ama yanlis yorumladiginiz bir kanunu,kanunda var diye iddiali sekilde yazinca açıklama geregi duydum.
Bu arada , 'terbiye hakki' diye bahsedilen durumu pek çok ögretmen de yanlis yorumladigi,bir bilene danismadigi icin ogrencilerine hakaret etme,siddet uygulama hakkkini kendinde goruyor.
Halbuki orda bahsedilen hak , hakaret siddet degil. Bakkal mehmet efendi cocugunuzu ödevini yapmadigi icin elestiremezken, ögretmene elestiri,uygun ceza hakki gibi konularda hak verilmistir gibi basit bir ornekle aciklayabilirim sanirim.
Ve arkadaslar çok önemli bir ayrıntıyı atlamışım. Bu kadının çocuğu olmuyormuş. 3 yıl çocuğum olsun diye tedavi görmüş.. Zar zor hamile kalmış. Bu lutfun kıymetini bilmemesi çok acı değil mi.. Allah kuluna merhamet etmiş bir evlat vermiş. O bebeğine merhamet etmiyor. Böyle mi şükrediyor buna. Yakında bir çocuk daha deneyeceklermiş olursa bu son şansıymış. Diyecek kelime bulamıyorum
Benimde iki çocuğum var biri 3 diğeri 20 aylık ve babasız büyütüyorum. Afedersin wc ye bile onlarla giriyorum. Sinirlerim çok yıpranmıştı ve bir baktım ben benlikten çıkmış çocuklarına bağıran bir anne modeline git gide bürünmüştüm. Düşünsene kimse yok yardım eden. Pazara giderken birini kanguruya birini bebek arabasına bindirim birde bunlari 3. Kata kadar taşımak. Yani sözüm ona insan bir yerden sonra kişiliğinin dışına çıkıyor ama ben bağırdıktan sonra birde kendime bağırıp ağlıyordum tüm gece. Mallemdeki arkadaşlarla bu durumu konuşurken herkes bana normal olduğumu söyleyip durdu iki çocukluyum diye ama ben anormal olduğunu düşüne düşüne çözüm buldum. Şimdi ilaç kullaniyorum 5ml hemde ama öyle sakin oldum ki eski beni buldum yani. Kesinlikle dayakla terbiye olmaz ve ben haftada bir kez sabrımın sonuna gelip bağırdığımda bile ölesim geliyordu üzüntüden. Evlati öpüp sevmemek nasıl oluyor oda garip geldi bana hergün öpmelere doyamıyorum inanilmaz keyifli vakit geçiriyoruz tüm saatlerimi onlara adadım simdi bile karanlıkta oturuyorum onlar üşümesin sıcakta yatsınlar diye. Ama şikayet hemen etmeyin bir çözüm önerisi sunun en azından evladı için. Çocuk annesinden dayakta yese ağladığı yer yine anasının kucağıdir. Elinden alırlarsa çocuk için yıkım olur. Dayak yediğini duyduğunuzda lütfen gidip müdahale edin. Ama kesinlikle bir tedaviye yönelmesi gerekiyor.Kimisi şikayet et diyor, kimisi kadına şaplatmamı söylüyor. Hiç karışma diyen var.. Sende daha samimi ol ve öğret diyorsun.. Kafam çok karışık. Şu durumda en doğrusu nedir acaba..
Bence bu bir kuruma sikayet edilecek kadar dramatik bir olay degil. Evet kesinlikle cok yanlis bir davranis ama cocugun vucudunda darp cebir izi olusturmayacak sekilde dovuyorsa yani cocuga fiziksel zarar vermeyecek sekilde dovuyorsa sikayet edilmeyebilir. Bende diger bazi goruslere katiliyorum. Kadinla gorusmenizi devam ettirerek onu bir nevi egitmenizden yanayim. Ayrica mutlaka cocugun babasi durumu bilmeli. Normalden cok cok fazla bir sekilde cocugunun siddet gordugunu bilmesi gerek. Duyarli bir babaysa esine engel olacaktirMerhaba hanımlar.. Yaklaşık 2 aydır bu evde yaşıyorum. Her ne kadar "Komşuluk bitti artık" deselerde ben, benim gibi bebişli yeni gelin bir komşum olsa ne hoş olurdu diye düşünüyordum :) Aslında yalnızlığı seven bir tipim. Bebişten kalan zamanlarımda hobilerimle uğraşayım, kitap okuyayım isterim. Çok fazla gel-git yapmıyorum yani. Yine de akraba ilişkilerimde iyiyimdir.. Ne uzak, ne çok samimi.. Ortadayım. Komşularıma gelince, biri sağda biri solda olmak üzere iki yan komşum var.
Konum sol tarafımda oturan komşumla ilgili.. Oda benim gibi yeni evli, 2 yaşında bir oğlu var. Aslında iyi bir kadın. Bana karşı çok sevecen, çok tatlı, her zaman güler yüzlü.. Yanında kendini rahat hissediyorsun. Çok iyi anlaşacağımızı düşünüyordum, ta ki çocuğunu dövmelerini duyana kadar..
Aklım almıyor.. Benimle annelik hakkında neredeyse bir konferans düzenledi. Bu kadar bilinçli, duyarlı bir insan nasıl olurda el kadar çocuğun canını yakar.. Çok tatlı bir çocuk. Daha yeni yeni yürüyor yavrum. Ben sesleri duyunca çok şaşırdım.. Birden kadına karşı içim buz kesti. Bütün o iyi izlenimlerim çöp oldu..
Sonra tekrar aynı güler yüzüyle beni evine davet etti. Bende belki bunu konuşabiliriz diye düşünüp gittim. Bebeğim biraz oynayıp sonra bana bakıp gülümsüyordu. Oyun yapıyordu :) benimde hemen içim gider koklar öperim.. Komşumun çok garibine gitti. Biraz oturduk.. Konuyu ne şekilde oraya getirsem diye düşünüyordum ki kendi söyledi. "Bazen beni cok sinirlendiriyor. Yapma diyorum anlamıyor. Bende dövüyorum ne yapayım. Laftan anlamıyor." Dedi. Bende yaptığının yanlış olduğunu, ona bir şeyler öğretmenin başla yolları da olduğunu açıkladım. Oda "Herkes bana çocuğuna karşı ne kadar sertsin diyor. Hiç sevip ilgi göstermiyormuşum. Ama benimde yapım bu şekilde. Eğer ben bunu pohpohlayıp durursam bu çocuk nasıl terbiye olacak. Beni kaile alıp dinlemez bile. Ama kendi evladım tabi ki onu seviyorum. Yine de bu şekilde yapmaması gereken şeyleri anlayacak" dedi. Bende dövsede yarın tekrar yapabileceğini, şuan henüz aklı ermediğini, 2 yaşına girmişte olsa hala bir bebek olduğunu söyledim.. "Teşvik ederek, ödüllendirerek cazip hale getirebilirsin" dedim. Daha birçok şey söyledim, açıkladım. Bu konuda çok şey okuduğum için işte fırsat deyip ne var ne yok uygun bir dille anlattım. Dinledi ama anladığını sanmıyorum.
Sonra evime geldim. Bir iki gün sonra yine aynısı.. Şimdi benim öneri almak istediğim konu şu, siz olsanız iletişimi tamamen keser miydiniz? Bu kadın benimle sık sık görüşmek istiyor. Çocuğunu dövüyor olmasa iyi anlaşılabilecek bir insan. Ama gel gelelim bu durum beni çok etkiliyor ve ben kadına yaklaşamıyorum. Bu olay arada bir duvar gibi. Ona ısınabilmeme engel oluyor ve ne demem gerektiğini bilmiyorum. Ona da aynı bu şekilde söylemeli miyim.. Bilemiyorum ya..
Sizinde çocuğunu dövdüğünü bilip sık görüştüğünüz komşularınız var mı? Ya da öğrendikten sonra hiç konuşmadığınız?Başka ne yapabilirim.. Şikayet etmeli miyim? Ya da degismesi icin daha mi çok çabalamalıyım
Hukukcu oldugum icin bu kadar rahat konusuyorum belki de mesleginizi bilmiyorum ama meslektaşsak eger cocugu tedip hakki sinirlari icinde döven bir anneye ceza aldirabileceginizi mi iddia ediyorsunuz orayi anlayamadim?
Ayrica sadece bir hukukçu degilim kadin dernekleri gelincik ve koruyucu aile derneklerinde de calistim. Yillarca gönüllü ablalik yaptim 50 kere de yazdim aslinda ama demek ki okumamissiniz tam olarak. Ve bence postu kirletmeyelim daha fazla merak ettiginiz baska konular varsa özelden yazin oradan devam ederiz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?